Tuesday 29 May 2007

Fundraising, μια ακόμα άγνωστη λέξη

Εδώ στο UK (για εδώ ξέρω, για εδώ λέω) είναι πολύ διαδεδομένο όλο αυτό το charity thing, το φιλανθρωπικό, φιλοζωικό και δε συμμαζεύεται.

Πρώτη αντίδραση: «Καλά, αυτοί οι κουτόφραγκοι, δεν έχουν τι να κάνουν, και κάνουν φιλανθρωπίες».

Την προσπερνώ, όπως προσπερνώ πάντα τέτοιες αφελείς και ψευτομάγκικες νεοελληνικές απαντήσεις.
Και συνεχίζω.
Υπάρχουν πολλά Foundations, Charity organisations κλπ, που ασχολούνται με λιγότερο ή περισσότερο εξειδικευμένα θέματα. Κάποιο για παράδειγμα είναι για την προώθηση της έρευνας σε μια πάθηση, ενώ παράλληλα ενημερώνει το κοινό και βοηθάει τους ασθενείς.

Άλλο είναι για την διατήρηση ή επιδιόρθωση κάποιων μνημείων, όπως για παράδειγμα το προσφάτως κατεστραμμένο από φωτιά καράβι του Cutty Sark στο Greenwich (στο οποίο παρεμπιπτόντως δεν έτυχε να πάω). Άλλα προωθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, όπως παιδιών, προσφύγων, αποφυλακισθέντων. Άλλα μικρότερα μπορεί να είναι για οικονομική ενίσχυση κάποιου ωδείου ή κάποιας χορωδίας. Άλλα έχουν φιλοζωικό χαρακτήρα.

Πήρατε μια γενική ιδέα, έτσι;

Θα μου πείτε κι εμείς έχουμε τέτοια ιδρύματα, και πολλά μάλιστα. Δε θα διαφωνήσω επ’ αυτού.

Εγώ θα μιλήσω για το fundraising.

Τι είναι το fundraising με λίγα λόγια.

Είναι να μαζεύεις χρήματα για λογαριασμό κάποιου τέτοιου ιδρύματος, που άπτεται των ενδιαφερόντων και των ευαισθησιών σου, με αφορμή ένα εγχείρημά σου.

Εκτός δηλαδή από το να κάνεις εσύ μια δωρεά, μπορείς να κάνεις ένα fundraising, μαζεύοντας δωρεές από φίλους σου, γνωστούς σου και αγνώστους, ενόψει κάποιου εγχειρήματος το οποίο θα κάνεις. Πως ήταν οι έρανοι; Ε, κάπως πιο εκμοντερνισμένο και με διαφορετικό concept. Από τη στιγμή μάλιστα που υπάρχει το internet, οι δυνατότητες που δίνονται είναι τεράστιες.

Τώρα, τι εγχείρημα μπορεί να είναι αυτό; Κάθε είδους. Μπορεί να είναι πχ ότι θα ξυρίσεις το κεφάλι σου, ότι θα κολυμπήσεις μια απόσταση, ότι θα τρέξεις σε έναν αγώνα off road, ότι θα κάνεις με το ποδήλατό σου τον γύρω της πόλης, ότι θα κάνεις sky diving, οτιδήποτε.

Εκτός όμως από ατομικά events, υπάρχουν και τα μαζικά. Κατά καιρούς εδώ διοργανώνονται τέτοια charity events, είτε για την οικονομική ενίσχυση συγκεκριμένου κάποιου ιδρύματος, είτε γενικότερα υποστηρίζοντας το charity. Ένα από τα πιο γνωστά αν όχι το πιο γνωστό, είναι ο Γύρος του Λονδίνου, ή πιο σωστά The British 10k London Run. Είναι ένας ετήσιος μαζικός αγώνας 10 χιλιομέτρων, του οποίου η διαδρομή περνάει από πολλά κεντρικά σημεία της πόλης και σκοπό έχει την οικονομική ενίσχυση τέτοιων ιδρυμάτων (δε λέω φιλανθρωπικών, γιατί όπως είδαμε δεν άπτονται μόνο φιλ-ανθρωπικών δραστηριοτήτων).

Πως λειτουργεί σε γενικές γραμμές αυτό και άλλα τέτοια events; Επιλέγεις ένα charity και δηλώνεις ότι θα τρέξεις για λογαριασμό αυτού. Αυτόματα τα χρήματα της συμμετοχής σου πάνε για ενίσχυση του ιδρύματος. Το σημαντικό όμως είναι το fundraising που μπορείς να κάνεις με αφορμή της συμμετοχής σου.Υπάρχουν ορισμένες ιστοσελίδες γι’ αυτό το σκοπό φτιαγμένες, όπως το http://www.justgiving.com/. Σ’ αυτές δημιουργείς μια προσωπική σελίδα όπου γράφεις για το εγχείρημά σου, για το ίδρυμα το οποίο θέλεις να ενισχύσεις, για τη σημασία και την προσφορά του και προσκαλείς όποιον θέλει να κάνει μια δωρεά, με αφορμή το εγχείρημα αυτό. Στη συνέχεια ενημερώνεις όσους μπορείς για τη διεύθυνση της ιστοσελίδας αυτής και οι επισκέπτες μπορούν εκεί να κάνουν τη δωρεά τους, που μπορεί να είναι ακόμα και £1. Αυτόματα τα χρήματα από τις δωρεές πάνε το ίδρυμα που έχεις επιλέξει.

Όπως καταλαβαίνετε η όλη ιστορία με το εγχείρημα ή τη συμμετοχή σε ένα μαζικό event είναι καθαρά συμβολική. Ο σκοπός του είναι να αποτελέσει την αφορμή, η οποία έστω και αστεία, θα οδηγήσει κάποιους να σε σπονσοράρουν, και μέσω αυτού να χρηματοδοτήσουν κάποιο ίδρυμα.Και είναι σημαντικό, γιατί έτσι πολλαπλασιάζονται οι δωρητές και άρα τα χρήματα που διατίθενται για τέτοιους σκοπούς. Σκεφτείτε το μαθηματικά. Άλλο αποτέλεσμα έχει αν κάποιοι συνεισφέρουν σε έναν τηλεμαραθώνιο ή κάνουν μια δωρεά σε ένα ίδρυμα, και άλλο αν αυτοί οι κάποιοι, εκτός από αυτό, πείσουν με τον τρόπο τους κάποιους άλλους να συνεισφέρουν. Ακόμα και ένα άτομο να πείσεις, αυτόματα έχεις πετύχει το σκοπό σου.

Δεν είναι μόνοι οι επώνυμοι που με την απήχησή τους και τις πράξεις τους μπορεί να δραστηριοποιηθούν με τέτοιους σκοπούς (όπως για παράδειγμα ο αγώνας Γκολ στην καρδιά μας που διοργανώθηκε πριν λίγες μέρες και αξίζουν συγχαρητήρια). Μπορεί ο καθένας μας, εκτός από το να δώσει τον οβολό του για μια τέτοια προσπάθεια, να προκαλέσει τους γύρω του να συνεισφέρουν με έναν τέτοιο πρωτότυπο τρόπο.

Και τώρα έρχεται η στιγμή της γκρίνιας…

Πρώτον, έψαξα από δω, έψαξα από εκεί, αλλά δε βρήκα κάποια λίστα που να έχει συγκεντρωμένα τέτοιου είδους ιδρύματα στη χώρα μας. Εκτός δηλαδή από τα λίγα γνωστά στους περισσότερους, είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν κι άλλα, εξειδικευμένα ή όχι, με ποικίλες δραστηριότητες, τα οποία όμως δεν κατάφερα να εντοπίσω διαδικτυακώς. Δεν είναι κρίμα; Αν κάποιος γνωρίζει κάποια σχετική με το θέμα ιστοσελίδα, ας ενημερώσει.

Επίσης δυστυχώς η ιστοσελίδα που σας ανέφερα συνεργάζεται μόνο με uk charities. Δε μπορείς δηλαδή μέσω αυτής να μαζέψεις δωρεές μέσω αυτής για λογαριασμό κάποιου ιδρύματος στην Ελλάδα. Δεν έψαξα πολύ, αλλά από το λίγο που είδα δε βρήκα κάποιο site στο οποίο να μπορείς να κάνεις κάτι αντίστοιχο για ίδρυμα της επιλογής σου. Πρέπει να είναι μια σελίδα, στην οποία να μπορείς να κάνεις donation, αλλά και να διασφαλίζεται ότι τα χρήματα θα πάνε στο ακέραιο για το σκοπό που μαζεύονται, χωρίς να μεσολαβείς κανείς, ούτε βέβαια αυτός που πήρε την πρωτοβουλία.

Και τρίτον. Έψαχνα λίγο για τον Γύρο της Αθήνας και τον Ποδηλατικό γύρο της Αθήνας που διοργανώνει κάθε χρόνο ο Δήμος Αθηναίων, αλλά και για τον Κλασικό Μαραθώνιο με τις επιπλέον διαδρομές 5 και 10 χιλιομέτρων που διοργανώνει ο ΣΕΓΑΣ. Δυστυχώς δεν βρήκα πουθενά πληροφορίες για το αν οι αγώνες αυτοί έχουν και φιλανθρωπικό χαρακτήρα, εκτός από τη - σεβαστή κατά τ' άλλα - προώθηση της άμιλλας, του "ευ αγωνίζεσθαι", της παγκόσμιας ειρήνης και της διατράνωσης της δύναμης της ανθρώπινης θέλησης. Ελπίζω να κάνω λάθος και απλώς να μην βρήκα κάτι σχετικό. Αν όμως δεν κάνω, είναι κρίμα που τέτοια events αφ' ενός δεν χρησιμοποιούνται και για χρηματική ενίσχυση φορέων όπως αυτοί που προανέφερα (πχ ο Κλασικός Μαραθώνιος απαιτεί χρηματική συμμετοχή, θα μπορούσε ένα ποσοστό αν όχι όλη, αφού υπάρχουν χορηγοί, να πηγαίνει για τέτοιους σκοπούς), και αφ' εταίρου που μέσω αυτών των μαζικών events δε δίνεται η ευκαιρία (γιατί;) στους συμμετέχοντες να κάνουν την πλάκα τους και παράλληλα να νιώσουν τη χαρά της ανιδιοτελούς προσφοράς με το fundraising που είπα παραπάνω.

Μιλάμε για απλά πράγματα, όχι για ακριβές υποδομές και μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς, ούτε για άγνωστη τεχνογνωσία και έλλειψη κονδυλίων. Αδυνατώ να καταλάβω γιατί ακόμα και σε τέτοιες μικρές, ασήμαντες θα πεις, λεπτομέρειες, είμαστε τόσο πίσω. Αδυνατώ και γι' αυτό γκρινιάζω...


Προσωπικά δε θα τρέξω στο London Run, λόγω κωλύματος. Ίσως όμως τρέξουν κάποιοι γνωστοί μου εδώ για λογαριασμό κάποιων ιδρυμάτων, οπότε όποιος θέλει ας μου στείλει ένα mail (δείτε στο προφίλ μου) να τον ενημερώσω.

Sunday 27 May 2007

Day trip: Leicester

Μια αρκετά φορτωμένη εβδομάδα πέρασε, και για να ξεκουραστώ και να ανασυγκροτηθώ είπα το Σάββατο να πάω μια μικρή εκδρομούλα, την πρώτη μου όσο καιρό είμαι εδώ. Μη φανταστείτε πολλά πράγματα, ημερήσιο ταξιδάκι, με το τρένο, χαλαρά πράγματα. Προορισμός το Leicester, μιας και είναι κάτι φίλοι εκεί.

Το Leicester καταρχάς διαβάζεται Λέστερ, όχι Λίσεστερ, μην μπερδευτείτε! Βρίσκεται μία με μιάμιση ώρα μακριά από το Λονδίνο με το τρένο ή 3 ώρες με το λεωφορείο. Είναι η μεγαλύτερη περιοχή της περιοχής East Midlands, και η «πρωτεύουσα» της επαρχίας Leicestershire. Πληθυσμιακά είναι η 10η μεγαλύτερη πόλη στην Αγγλία και η 13η σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο.

Από το λίγο που την γνώρισα, τη βρήκα πολύ συμπαθητική πόλη. Στο κέντρο της έχει την αγορά της, με διάφορα μαγαζιά, εστιατόρια και café και δύο μεγάλα εμπορικά κέντρα, ενώ έχει κάποιους πεζοδρόμους που προσφέρονται για βόλτα. Έχει και πάρκα βεβαίως βεβαίως, αν και υπάρχει μια διαφορά… μεγέθους σε σχέση με τα Λονδρέζικα. Μάλλον καλόμαθα!

Στο κέντρο της πόλης, σε ένα κομβικό σημείο συνάντησης των κεντρικών δρόμων της πόλης, δεσπόζει το Ρολόι της πόλης, το Clock Tower.

Γραφικός είναι και ο σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης, με το κλασικό ρολόι a la καμπαναριό που έχουν πολλοί σταθμοί.

Απ’ ότι με πληροφόρησαν οι φίλοι μου το Leicester έχει μεγάλη μειονότητα Ινδών, και μάλιστα ο Δήμαρχος λέει είναι Ινδός.

Επίσης αν θυμάστε στην ομάδα της πόλης, Leicester City, έπαιζε ο Ζαγοράκης για μια 3ετία. Τώρα όμως η ομάδα παίζει στο Championship, στη «Β’ Εθνική» σα να λέμε. Το γήπεδό της είναι δίπλα από τα κανάλια του River Soar, του ποταμού που διασχίζει την περιοχή, κάτι που μου έκανε εντύπωση.

Αρκετά είπα. Ορίστε και μερικές φωτογραφίες να πάρετε γεύση.

Ο σιδηροδρομικός σταθμός στο Leicester Το Clock Tower που λέγαμεΚανάλια...... κύκνοι...... και Walker StadiumΒόλτα στους πεζόδρομουςΜνημείο για τους πεσόντες στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στην είσοδο του Victoria Park
Όπως βλέπετε κι από τον ουρανό, βαρύς βαρύς, στο τέλος μας την έριξε τη βροχούλα! Όχι, θα τη γλιτώναμε! Αλλα δεν πειράζει, αυτή είναι η Αγγλία. N' est pas;

Tuesday 22 May 2007

Symphonic Rock

Υπάρχουν κάποια πράγματα που τα ζεις και όταν τελειώσουν σκέφτεσαι πόσο πιο φτωχός σε εμπειρίες θα ήσουν αν δεν τα είχες ζήσει. Κάτι τέτοιο σκεφτόμουν την Παρασκευή το βράδυ καθώς γυρνούσα σπίτι από το Royal Albert Hall που είχα πάει για την παράσταση Symphonic Rock της Royal Philharmonic Orchestra. Ήταν μια ακουστική βραδιά που απόλαυσα στο κάθε της λεπτό. Και την έζησα κατά τύχη, αφού συμπτωματικά έμαθα γι' αυτήν από κάποιους γνωστούς μου που θα πήγαιναν, και έκλεισα εισιτήριο μόλις 4-5 ώρες πριν. Ψηλά ψηλά, εκεί στην άκρη, με λίγο περιορισμένη θέα. Αλλά δε με έννοιαζε. Εξ' άλλου ως γνωστόν ο ήχος διαχέεται και μερικές φορές τον απολαμβάνεις καλύτερα και με κλειστά τα μάτια!

Λίγα λόγια για το Royal Albert Hall. Είναι από τους πιο γνωστούς χώρους καλλιτεχνικών παραστάσεων. Βρίσκεται στην περιοχή South Kensington του Λονδίνου, ακριβώς κάτω από το Hyde Park, στην Albertopolis ή «περιοχή των μουσείων», μιας και εκεί κοντά βρίσκονται το Natural History Museum, το Science Museum και το Victoria and Albert Museum. Ο Albert που ακούτε, ήταν ο σύζυγος της Βασίλισσας Victoria, που έδωσε το όνομά της στη γνωστή μας «Βικτωριανή εποχή» (2ο μισό του 19ου αιώνα, περίοδο την οποία ήταν βασίλισσα τους Ηνωμένου Βασιλείου για 63 χρόνια παρακαλώ). Προς τιμήν λοιπόν του αντρός της, που έφυγε νωρίς και την άφησε χήρα για 40 ολάκερα χρόνια, και το Royal Albert Hall. Στην είσοδο του Hyde Park (μια από τις πολλές) απέναντι από το Royal Albert Hall βρίσκεται το επιβλητικό Albert Memorial.

Το Royal Albert Hall of Arts and Sciences, όπως είναι ολόκληρο το όνομά του, είναι σχήματος οβάλ και με τον από γυαλί και ατσάλι τρούλο του φτάνει σε ύψος τα 41 μέτρα. Έχει χωρητικότητα 8,000 θεατών, αν και για λόγους ασφαλείας φιλοξενεί πλέον μέχρι πεντέμισι χιλιάδες περίπου. Άνοιξε τις πόρτες του το 1871 και από τότε μέχρι σήμερα έχει φιλοξενήσει πολλούς και διάσημους καλλιτέχνες και λαμπερές παραστάσεις. Ενδεικτικά θα αναφέρω μόνο τους Led Zeppelin το 1970, τους Beatles με τους Rolling Stones το 1963, τον Jimi Hendrix το 1969 και τον Bob Dylan το 1966.

(πηγή: Wikipedia)

Για την παράσταση τώρα. Εκπληκτική! Μοναδικές εκτελέσεις γνωστών rock κομματιών από τη Royal Philharmonic Orchestra. Πνευστά και έγχορδα σε μια πανδαισία μουσικής, συνοδευόμενα όπου χρειαζόταν από τα solo μιας ηλεκτρικής κιθάρας και τον ρυθμό των drums. Τα ελάχιστα φωνητικά (άψογα κι αυτά) μόνο σε 1-2 κομμάτια, επέτρεπαν στη μουσική να σε παρασύρει σε ένα ταξίδι αρμονίας δυο μουσικών ειδών και τεχνοτροπιών που αν κάποτε φαίνονταν αντιδιαμετρικά αντίθετα, τα ποικίλα εγχειρήματα έχουν περίτρανα αποδείξει πως μπορούν να συνδυαστούν δίνοντας ένα αισθητικά ζηλευτό αποτέλεσμα. Όλα αυτά ενώ οι φωτισμοί έδιναν την δική τους παράσταση.

Μαγεύτηκα ιδιαίτερα με τις ορχηστρικές εκτελέσεις τραγουδιών όπως το Layla του Eric Clapton, του Let it be των Beatles, του Careless whisper του George Michael, του Beautiful day των U2, του Bohemian rhapsody και του We are the champions των Queen, του Livin’ on a prayer του Bon Jovi. Θα ξεχωρίσω την εκπληκτική πραγματικά εκτέλεση τους Night in white satin των Moody blues η οποία εξύψωσε το ήδη φανταστικό κομμάτι σε άλλο επίπεδο. Και βέβαια, best of the best. Για άλλη μια φορά έπιασα τον εαυτό μου να ανατριχιάζει στο άκουσμα του αγαπημένου μου Stairway to Heaven των Led Zeppelin… Μπορεί τη φωνή του Robert Plant να αντικαθιστούσε η μελωδία από ένα φλάουτο και να μην ήταν ο Jimmi Page αυτός που σόλαρε στο σόλο που πάντα με εκστασιάζει, έκλεισα όμως τα μάτια και άφησα τη μουσική αν μου ψιθυρίζει τους χιλιοτργουδισμένους στίχους του. Ηδονή...

Καλή εβδομάδα!

ΥΓ. Φωτογραφίες από μέσα προσεχώς, γιατί δεν είχα την δική μου μηχανή μαζί.

Friday 18 May 2007

Let's take a break

Οι προσευχές μου εισακούστηκαν – ή ίσως ακόμα κι ο Θεός να βαρέθηκε την γκρίνια μου – και σήμερα με ευχαρίστηση είδα απ΄ το παράθυρο το πρωί έναν λαμπερό ήλιο που με καλούσε να βγω δειλά δειλά από το σπίτι! Σιγά μην έχανα την ευκαιρία. Ναι, είμαι πιεσμένος αυτές τις μέρες, αλλά μια βόλτα σε αναζωογονεί, σου καθαρίζει το μυαλό και σου φτιάχνει τη διάθεση. Και με καλή διάθεση είσαι πάντα πιο αποδοτικός. Άρα λοιπόν παρά την «σπατάλη» ωρών (που μόνο σπατάλη δεν είναι), τελικά βγαίνεις κερδισμένος. Ok, το ανέλυσα επαρκώς νομίζω.


Hyde Park - Serpentine Lake



Άγαλμα του Αχιλλέα στην νοτιοανατολική γωνία του Hyde Park



Α! Μόλις έκλεισα εισιτήριο γι’ αυτό:
Royal Philharmonic Orchestra presents Symphonic Rock !

Νομίζω το παράκανα σήμερα, αλλά δεν πειράζει. Χρειάζεται που και που ένα διάλειμμα.

Καλό Σαββατοκύριακο!

Wednesday 16 May 2007

Googling the paradox: Ποδήλατο+Αθήνα

Άρχισε ως ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα από το διάβασμα και μετά από δυο ώρες παραδέχτηκα ότι το παράκανα! Αυτή η περιέργειά μου τα φταίει όλα.

Όταν googlαρα τις λέξεις «Ποδήλατο πόλη» και «Ποδήλατο Αθήνα» μου φαινόταν σαν ένα αρκετά παράδοξος συνδυασμός, δυο λέξεις που φάνταζαν παράταιρες. Και ήμουν προετοιμασμένος για την πλήρη απογοήτευση.

Τελικά βρέθηκα μπροστά σε αρκετά και ενδιαφέροντα πράγματα. Αλλά κυρίως διαπίστωσα ότι δεν είμαι ούτε ο μόνος ούτε ο πρώτος που σκέφτηκε να το δοκιμάσει. Με μεγάλη μου χαρά διάβασα για ανθρώπους οι οποίοι στις αντίξοες συνθήκες της πόλης παίρνουν το ποδήλατό τους για βόλτα και γνωρίζουν μια άλλη, άγνωστη σε μας πλευρά της. Άλλοι το χρησιμοποιούν και καθημερινά για να πάνε στις δουλειές τους. Ενώ κάποιοι έχουν οργανωθεί, προωθώντας αιτήματα για πιο ασφαλή και εύκολη χρήση του ποδηλάτου στην πόλη, θέσπιση νόμων, επιδοτήσεων και διευκολύνσεων αντίστοιχων των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης αλλά και οργανώνοντας ποδηλατοδρομίες.

Εμένα όλα αυτά μου φάνηκαν πολύ ελπιδοφόρα. Γιατί καλά είναι να σε πιάνει το παράπονο και να λες «κρίμα που στη χώρα μου δε συμβαίνουν αυτά που βλέπω εδώ», αλλά το ξέρουμε όλοι ότι πολύ εύκολα αμέσως μετά θα πεις «δε βαριέσαι…». Ο σκοπός είναι να μην το πεις. Να το παλέψεις και να δοκιμάσεις να αλλάξεις. Και μαζί με σένα κι ο κόσμος γύρω σου.

Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω από αυτά που διάβασα, γι’ αυτό θα τα παραθέσω λίγο σύντομα και λίγο σκόρπια. Συγχωρέστε με!

Κατ’ αρχάς γνώρισα τους Ποδηλάτες και τους Φίλους του ποδηλάτου. Από τα πρώτα αποτελέσματα της αναζήτησής μου, και με αρκετά χρήσιμα πράγματα για κάποιον που θέλει να μπει στον κόσμο αυτόν. Εκτός από βόλτες με ποδήλατα, προτείνουν διαδρομές, δίνουν συμβουλές, λύνουν απορίες. Αλλά και διεκδικούν αυτά που αλλού είναι αυτονόητα.

Πριν λίγο καιρό, όταν είχα πρωτοαρχίσει τις βόλτες με το ποδήλατο εδώ, είπα στον εαυτό μου ότι όταν επιστρέψω με το καλό θα προσπαθήσω να κάνω το κέφι μου με το ποδήλατο, γνωρίζοντας όμως τις δυσκολίες. Και μια από τις βασικές, αλλά και από αυτές που διορθώνονται, ήταν η έλλειψη υποδομών. Μάλιστα, σε μια έκρηξη ενθουσιασμού και αισιοδοξίας είπα σε κάποιον φίλο ότι θα έγραφα επιστολή προς το Υπουργείο Μεταφορών ή τον Δήμο σχετικά με το θέμα. Δε χρειάστηκε, γιατί κάποιοι με πρόλαβαν και το έχουν κάνει ήδη πιο οργανωμένα. Παραθέτω μερικά αποσπάσματα:

Αθήνα
29-3-2007
ΠΟΔΗΛΑΤ-ΙΣΣ-ΕΣ
ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ,
Επταχάλκου 3 ,
118 51 Αθήνα

ΠΡΟΣ: - Τον Δήμαρχο Αθήνας, κ. Νικήτα Κακλαμάνη,
- Δημοτικό Συμβούλιο
[...]

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑ

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αισθητή αύξηση των Ποδηλατών της Αθήνας. Πρόκειται για ανθρώπους που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις εύκολες λύσεις για τις αστικές τους μετακινήσεις και να στραφούν σε ένα πιο ορθό μέσο με γνώμονα το οικολογικό και κοινωνικό τους καθήκον. Δυστυχώς οι συνθήκες που συνάντησαν στους δρόμους της πόλης μας είναι ιδιαίτερα αντίξοες λόγω της έλλειψης υποδομών και σχετικής παιδείας των οδηγών των αυτοκινήτων και των μοτοσικλετών. Δυστυχώς μέχρι σήμερα οι ιθύνοντες αδυνατούν να πιάσουν τον παλμό του αυτού του νέου και δυναμικού ρεύματος και εμμένουν σε έναν κακώς νοούμενο συντηρητισμό που καταδικάζει την πόλη μας στη διατήρησης του σημερινού καθεστώτος σε ότι αφορά τις μετακινήσεις, τη ρύπανση και την αισθητική.
[...]

Προτάσεις

Η πραγματική συνειδητοποίηση της προβληματικής κατάστασης που επικρατεί στην Αθήνα πρέπει να οδηγήσει στην άμεση εφαρμογή ενός προγράμματος που θα εξασφαλίζει την ευρύτατη ένταξη του Ποδηλάτου ως καθημερινού τρόπου μεταφοράς των πολιτών στη πόλη, που μαζί με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αποτελούν τη μοναδική διέξοδο για την απεξάρτηση και την μείωση της χρήσης του ΙΧ. Σ’ αυτό το πλαίσιο προτείνουμε:

1. Δίκτυο ποδηλατοδρόμων. Την άμεση υλοποίηση ενός κεντρικού δικτύου ποδηλατοδρόμων που θα διατρέχουν όλη τη πόλη σε διάφορες κατευθύνσεις. Υπενθυμίζουμε ότι έχει εκπονηθεί σχετική μελέτη από το ΕΜΠ. Η δημιουργία αυτού του δικτύου μπορεί να αρχίσει σε ελάχιστο χρόνο και με ελάχιστα έξοδα με τον πρώτο ποδηλατικό άξονα της Αθήνας, Γ’ Σεπτεμβρίου – Αιόλου – Ερμού – Θεσσαλονίκης, να συνεχιστεί με την κατασκευή των συνδετήριων ποδηλατοδρόμων μεταξύ των πεζοδρόμων του κέντρου και στη συνέχεια να εξαπλωθεί σταδιακά σε όλη τη πόλη. Τελικός σκοπός θα είναι το συνολικό δίκτυο των ποδηλατοδρόμων να είναι συγκρίσιμο με αυτό άλλων ευρωπαϊκών πόλεων. Θεωρούμε αναγκαίο να επισημάνουμε ότι η κατασκευή των ποδηλατοδρόμων πρέπει να εξασφαλίζει προδιαγραφές που να τους καθιστούν εύχρηστους και ασφαλείς και δε μπορεί να γίνεται σε βάρος των ήδη προβληματικών πεζοδρομίων.

2. Χώρους στάθμευσης ποδηλάτων. Τη δημιουργία δικτύου χώρων στάθμευσης και ασφάλισης (δέσιμο) των ποδηλάτων στην πόλη όπου υπάρχει ανάγκη. Οι βάσεις πρόσδεσης των ποδηλάτων πρέπει να έχουν τις κατάλληλες προδιαγραφές.

3. Ποδήλατα πόλης (City bikes). Στα πρότυπα και πάλι αρκετών άλλων ευρωπαϊκών πόλεων (π.χ. Βερολίνο) μπορεί να εφαρμοστεί κάποιο σύστημα ενοικίασης με ευνοϊκούς όρους ή δανεισμού ποδηλάτων σε συγκεκριμένα σημεία (κεντρικοί κόμβοι μετακίνησης). Ο χρήστης θα παίρνει και θα αφήνει το ποδήλατο σε ειδικές θέσεις.

4. Συνεργασία με ποδηλατικές οργανώσεις. Διατήρηση της επαφής και συνεχής ανταλλαγή απόψεων με τη δική μας ή/και άλλες οργανώσεις και άτομα που έχουν ιδία πείρα από την πραγματικότητα των συνθηκών που αντιμετωπίζουν οι ποδηλάτες της Αθήνας. Υπάρχει ένας μεγάλος κατάλογος από ζητήματα τα οποία μπορούν να κρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στην απόλυτη επιτυχία ή αποτυχία ενός μέτρου ή έργου. Άρα η ανταλλαγή απόψεων με τους εμπλεκόμενους κάθε φορά είναι σημαντική για την αποφυγή λαθών.
[...]

Δεν γνωρίζω βέβαια αν και τι απαντήσεις τους δόθηκαν.

Βρήκα κι αυτό για όποιον ενδιαφέρεται.

Επίσης σήμερα έλυσα και την απορία μου τι συμβαίνει με τα ποδήλατα και τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ανακάλυψα λοιπόν πως αυτό που ισχύει τώρα είναι ότι επιτρέπονται σε ΗΣΑΠ και Τράμ εκτός από ώρες αιχμής, ενώ στο μετρό απ' ότι κατάλαβα επιτρέπονται μόνο τα αναδιπλούμενα ποδήλατα.

Είναι μάλιστα αίτημα των ποδηλατιστών να επιτραπεί η μεταφορά των ποδηλάτων με το μετρό, όπως συμβαίνει στις άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις.

Για αντιπαραβολή, σας αναφέρω τι συμβαίνει εδώ. Στο μετρό του Λονδίνου λοιπόν τα αναδιπλούμενα ποδήλατα μεταφέρονται παντού και πάντα, ενώ για τα μη αναδιπλούμενα υπάρχουν μικροί περιορισμοί. Σε μερικές βασικές γραμμές, όπως η Circle και η Metropolitan, επιτρέπεται η μεταφορά ποδηλάτου εκτός από τις ώρες αιχμής (7.30-9.30, 16.00-19.00). Καθόλου άσχημα. Αν και γενικά οι σταθμοί εδώ έχουν αρκετές σκάλες, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο το επιχειρούν οι ποδηλάτες. Στα λεωφορεία επίσης μπορείς να μεταφέρεις αναδιπλούμενο ποδήλατο. Θα μου πεις εδώ έχουνε άλλα κι άλλα, γιατί να χρειαστεί να μεταφέρεις το ποδήλατο με το μετρό; Anyway.

Τι άλλο διάβασα στη μικρή μου αυτή αναζήτηση;

Ένα άρθρο της Δήμητρας Κουζή στην Καθημερινή (10/9/05) με τίτλο Ποδήλατο στην Αθήνα; Γιατί όχι; Ένα μικρό απόσπασμα:

Φυσικά και κάνω ποδήλατο στην Αθήνα. Και δεν είμαι η μόνη που παρκάρει στο διαμέρισμα! Μαζί μου κυκλοφορούν και αρκετοί άλλοι. Πού κινούμαι; Μένω κοντά στο άλσος Παγκρατίου και το χρησιμοποιώ για τις αποστάσεις στο κέντρο. Να πάω στην Πλ. Μαβίλη, μέχρι το Γκάζι ή το Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς, στο Θησείο για καφέ, για ψώνια στην Ερμού, για δουλειές στην αγορά και στο Σύνταγμα αλλά και σε φίλους στα Πετράλωνα και στου Μακρυγιάννη. Ξέρω κι άλλους που δεν έχουν καν αυτοκίνητο και το χρησιμοποιούν ως αποκλειστικό μέσο μετακίνησης αλλά και αρκετούς που πάνε και στον Υμηττό και κάνουν φανταστικές διαδρομές στα μονοπάτια του. Ναι η Αθήνα έχει αρκετές ανηφόρες, αλλά τα ποδήλατα έχουν πλέον τόσες πολλές ταχύτητες που ανεβαίνουν και σε τοίχους!

Δεν είναι τρελό, είναι βολικό ειδικά όταν γίνεται συνδυαστικά με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όπως το μετρό ή το τρένο - με το οποίο μπορείτε και να το μεταφέρετε, αλλά και με ολίγον ποδαρόδρομο όταν τα φυσικά εμπόδια (κάδοι, κολωνάκια, τραπεζοκαθίσματα, αυτοκίνητα παρκαρισμένα) είναι ανυπέρβλητα. Το ποδήλατο είναι το πιο βολικό μέσο για τις μικρές αποστάσεις -τις μέχρι 5 χλμ.- που είναι και οι περισσότερες! Είναι ο πιο γρήγορος (πας σταθερά με 15 - 20 χλμ. την ώρα) και φτηνός ενεργητικός τρόπος μετακίνησης. Δεν ρυπαίνεις, δεν κάνεις θόρυβο, δεν πήζεις ποτέ και κάνεις τη γυμναστική σου. Oλα τα παραπάνω βοηθάνε στο να διώχνεις το στρες, αφού και στον δακτύλιο κυκλοφορείς, και δεν ψάχνεις για παρκάρισμα, και δεν πληρώνεις έξοδα συντήρησης, ούτε καύσιμα ούτε πάρκινγκ ούτε κλήσεις! Η χρήση του ποδηλάτου ανακουφίζει με λίγα λόγια την πόλη και τους συνανθρώπους μας! Αφενός ο ποδηλάτης δεν χρησιμοποιεί άλλο όχημα και αφετέρου η μετακίνηση με ποδήλατο μπορεί να γίνει σε ένα τμήμα του δικτύου δρόμων της πόλης που οι οδηγοί αυτοκινήτων αποφεύγουν (στενοί δρόμοι με συχνές διασταυρώσεις).

Φυσικά και θέλει προσοχή. Ως ποδηλάτης στην Αθήνα δεν έχεις δικό σου χώρο, οι αυτοκινητιστές σε βλέπουν σαν επικίνδυνο παράσιτο, ενίοτε μάλιστα σου κορνάρουν να πας στην άκρη, τα μηχανάκια ως ανταγωνιστή με αποτέλεσμα να μαρσάρουν επιδεικτικά και οι πεζοί -έκπληκτοι- λες και έχουν δει ούφο. Από την άλλη επειδή πας αργά στην χειρότερη προλαβαίνεις στην ανάγκη πριν πέσεις (φτου, κούφια η ώρα) να κατέβεις, ενώ μια κόρνα νταλίκας βοηθάει επίσης!

Επίσης η αναζήτησή μου με ταξίδεψε στην Καρδίτσα, μια πόλη απ' ότι διάβασα έχει πιλοτικά εισάγει τους ποδηλατόδρομους στην συγκοινωνιακή πραγματικότητα της πόλης. Πολύ ενδιαφέρον.

Βρήκα τέλος και την πρωτοβουλία «Η Πόλη μου με Ποδήλατο» η οποία είναι έργο οκτώ ΜΚΟ σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς η οποία…

[...]παρέχει ομαδικές εξορμήσεις με ποδήλατο τόσο στους Δημότες, όσο και στους επισκέπτες των πόλεων, έτσι ώστε να γνωρίσουν από κοντά τα περιβαλλοντικά, πολιτιστικά και ιστορικά αξιοθέατά τους. Το κύριο μέσο μεταφοράς των συμμετεχόντων είναι το ποδήλατο, ένα οικολογικό και ευέλικτο μέσο μεταφοράς. Οι οδηγοί των ομαδικών διαδρομών είναι εκπαιδευμένοι εθελοντές και εθελόντριες, μέλη των ΜΚΟ και από ένα σημείο αφετηρίας αναλαμβάνουν να ξεναγήσουν τους συμμετέχοντες στην κάθε πόλη, σε μια διαδρομή περίπου μιάμισης ώρας. Η συμμετοχή, όπως επίσης και η διάθεση των ποδηλάτων είναι ΔΩΡΕΑΝ για όλους τους πολίτες.
Αυτά για τώρα.

Προσωπικά τα βρήκα όλα πολύ ενδιαφέροντα και θα προσπαθήσω να παρακολουθώ το θέμα. Το μόνο που εύχομαι είναι να μην ξενερώσω όταν επιστέψω. Γιατί καλά όλα αυτά όταν τα διαβάζεις σε μια οθόνη και ενώ βρίσκεσαι κάπου που πράγματι συμβαίνουν αυτά που διαβάζεις, αλλά πολλές φορές η πραγματικότητα σου δίνει χαστούκια που σε βγάζουν από το όνειρο πολύ άγαρμπα. Ελπίζω ή το χαστούκι να μην είναι τόσο δυνατό, ή να καταφέρω να συνέλθω και να το προσπαθήσω.

Monday 14 May 2007

Τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό...


Θα' ναι δε θα' ναι οκτώ - δέκα μέρες που δεν έχει σταματήσει... Όχι καταιγίδες a la Αθήνα, μη φανταστείς. Αλλά αργά και σταθερά, γλυκά κάποιες φορές και κάποιες άλλες πιο έντονα, ρίχνει νερό. Πολύ νερό. Ευτυχώς σήμερα είδα οτι μπορεί την Πέμπτη να μη βρέξει! Και ίσως να αρχίσει και να φτιάχνει ο καιρός.

Κι έχω τους άλλους να μου λένε για μπάνια, παραλίες και κοντομάνικα... Είναι να μη σκας;

Wednesday 9 May 2007

29 ερωτήσεις του Προυστ aka Κακός μπελάς μας βρήκε πάλι

Με καθυστέρηση 18 ημερών από το "χώσιμο" του Anisixos, αξιώθηκα να απαντήσω στις 29 ερωτήσεις του Προυστ.
Όπως ίσως έχετε διαπιστώσει κι από τα τελευταία μου λακωνικά posts, έχει πέσει λίγο πήξιμο τελευταία. Υπόσχομαι καλύτερες μέρες.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε.

1)Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Καλά αρχίσαμε. Υγεία και αγάπη. Σίγουρα και άλλα θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην εικόνα που εγώ για την ευτυχία, αλλά αυτά είναι από τα πιο βασικά.

2)Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το ξυπνητήρι του κινητού, όταν δεν έχω σηκωθεί ελάχιστα λεπτά πριν αυτό χτυπήσει...

3)Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Πριν λίγο που είδα ένα βιντεάκι στο youtube.

4)Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Μάλλον γκρινιάρης. Αλλά επειδή αυτό ήδη το ξέρατε, θα πω ένα άλλο. Ευθύς όσο δεν πάει, χύμα σα να λέμε (με την έννοια "δεν είμαι διακριτικός και το χαίρομαι"!) και λίγο ψώνιο (αφού το αξίζω βρε αδερφέ!).

5)Το βασικό ελάττωμά σας;
Αν δεν υπολογίσουμε την απάντηση Νο 5, τότε περίεργος!

6)Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα δικά μου! Αστειάκι. Χμμμ..Γενικά δε μπορώ να πω ότι είμαι επιεικής. Μάλλον αυστηρός. Μάλλον σε στολίζω με κοσμητικά αν κάνεις λαθάκι, έστω και ορθογραφικό! Μάλλον θα στο κοπανάω μια ζωή δηλαδή, γι' αυτό φρόντισε να μην κάνεις λάθη!

7)Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Τι λες τώρα; Ξέρω κι εγώ; Μικρός πάντως είχα τρέλα με την αρχαία Ελλάδα και διάβαζα πολλά για τον Μέγα Αλέξανδρο και τους ήρωες της Ιλιάδας (Οδυσσέα και Διομήδη, αυτός ο τελευταίος έχει πέσει πολύ στην αφάνεια...). Δεν ξέρω αν απάντησα στην ερώτησή σου, πάμε στην επόμενη.

8)Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Πλάκα μας κάνεις; Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο. Από τους σούπερ ήρωες πάντως μου αρέσει ο Spider-man (είδα και το 3 προχτές), αλλά μάλλον δεν εννοείς αυτό...

9)Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Μέχρι τώρα; Αν δεν θεωρήσουμε το Λονδίνο (καθ' ότι έχει παρατραβήξει), μάλλον στη Βαρκελώνη.

10)Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Διακρίνω στις ερωτήσεις σου μια τάση για προσωποποιήσεις! Όπως κατάλαβες ήδη, δεν προσωποποιώ τη λατρεία μου κάπου! Anyway, σου λέω δυο από αυτούς που μου αρέσουν, έναν Έλληνα κι ένα ξένο. Νίκος Καζαντζάκης και Paulo Coelho (πρωτοτυπία μηδέν, ε;)

11)Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Χμμ... Να μην προσποιείται, να μην το "παίζει κάποιος", if you know what I mean. Σε διάφορους τομείς (γκόμενες, λεφτά, κουλτούρα κλπ).

12)... και σε μια γυναίκα;
Δε θα πω κάτι διαφορετικό. Το ίδιο. Το ψεύτικο, το δήθεν μου τι δίνει, ανεξαρτήτως φίλου. Το αληθινό με τραβάει. Να είναι αληθινή λοιπόν.

13)Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ρε μπελά που βρήκαμε με τους αγαπημένους. Δεν έχω λέμε! Άντε, βάλε τον Andrew Lloyd Webber και τον Νικολόπουλο για να ηρεμήσεις (σε έστειλα;).

14)Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Αυτό που μου έχει κολλήσει εκείνη τι στιγμή. Από το "Στην αγορά του Αλ χαλίλι" μέχρι το "Master of puppets"...

15)Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Πρέπει να είναι ένα; Άλλα λιγότερο κι άλλα περισσότερο. Θυμάμαι μικρός μου άρεσε πολύ το Χωρίς οικογένεια, αργότερα το Ο Χριστός ξανασταυρώνεται και πιο πρόσφατα το 1984. Το τελευταίο ήταν το Zahir.

16)Η ταινία που σας σημάδεψε;
Ουφ, με κούρασες με τις αγάπες και τα σημάδια! Το The Crow μου άρεσε πολύ. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

17)Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Φιρί φιρί το πας. Ο Salvador Dali, μάλλον.

18)Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το μπλε.

19)Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Επαγγελματικά εννοείς; Είμαι μικρός ακόμα, έχω πολύ δρόμο θέλω να πιστεύω. Αλλά αν επιμένεις, θεωρώ επιτυχία πως όποτε χρειάστηκε κι έβαλα κάποιο στόχο, στρώθηκα και δούλεψα για να τον πετύχω.

20)Το αγαπημένο σας ποτό;
Martini. Μετά κάνω και τα χείλη όπως στη γνωστή διαφήμιση, και έρχεται η γκόμενα ενώ ξηλώνεται αργά και βασανιστικά το θανατηφόρα κοντό φόρεμά της. Στη συνέχεια μας διακόπτει ο Κλούνει, και κάπου εκεί σπάζομαι και ξυπνάω.

21)Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Προτιμώ να μη μετανιώνω για πράγματα που έχω κάνει. Απλά να καταλαβαίνω που έκανα το λάθος για να μην το ξανακάνω.

22)Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Δεν ξέρω "περισσότερο απ' όλα", αλλά μου τι δίνει η ασυνέπεια! Να με στήνεις μια ώρα στο ραντεβού επειδή δεν υπολόγισες ότι το Κηφισιά - Γλυφάδα πχ δε μπορείς να το κάνεις σε 10 λεπτά σε ώρα αιχμής! Ήμαρτον!

23)Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να ακούω μουσική.

24)Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Μια εβδομάδα χωρίς dsl! Χαχα! Αστειάκι. Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι το απροσδόκητο. Αυτό που δε μπορώ να περιμένω και δεν είμαι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσω.

25)Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όχι σπάνια αλλά ούτε συχνά. Νομίζω περισσότερο πληγώνει το τι κάνεις και τι σκέφτεσαι, παρά το αν λες αυτό που σκέφτεσαι ή κάνεις. Ίσως βέβαια αυτό να είναι απλά μια δικαιολογία. Χε χε.

26)Ποιο είναι το μότο σας;
Τα πάντα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Και επίσης μην κάνεις αυτά που δε θες να σου κάνουν.

27)Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Ανώδυνα.

28)Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Βασικά θα ήθελα μια μίνι ξενάγηση στο σύμπαν, να δω επιτέλους τι ρόλο βαράμε εμείς στη γη, ποιος ο σκοπός της ζωής, if are we alone out there, και άλλα τέτοια.

29)Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Απολαμβάνω μια εμπειρία που ευτύχησα να ζήσω αλλά κάνω σχέδια για την ώρα της επιστροφής.

Αυτά τα ολίγα για σήμερα.

Τη σκυτάλη δίνω στους: