Χίος - Πυργί, Όλυμποι και Μεστά

Πυργί, Ολύμποι και Μεστά είναι μεσαιωνικά χωριά στο νότιο τμήμα του νησιού με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που πρέπει οπωσδήποτε να περπατήσετε.
Στο Πυργί τα περισσότερα σπίτια έχουν τοίχους διακοσμημένους με σχέδια κυρίως γεωμετρικά, τα λεγόμενα «ξυστά», κάτι που δεν έχω συναντήσει αλλού. Στη μεγάλη πλατεία κάντε μια στάση για γλυκό του κουταλιού, θα με θυμηθείτε.

Η κεντρική πλατεία του χωριού

Τα Μεστά είναι ένα μεσαιωνικό χωριό με πέτρινα σπίτια και πύργους και δαιδαλώδη δρομάκια και καμάρες – στ’ αλήθεια χάνεσαι γι’ αυτό έχει και ταμπέλες που σε οδηγούν στις εξόδους. Περισσότερες πληροφορίες για το χωριό εδώ.

Ψάξε ψάξε, θα τη βρεις στο τέλος την πλατεία του χωριού

Οι Ολύμποι, μικρότερο μάλλον από τα δύο προηγούμενα, ένα συμπαθητικό χωριό με μικρά πλακόστρωτα δρομάκια έναν πύργο στην πλατεία που στις τέσσερις πλευρές του στεγάζει διαφορετικά καφενεία! Κοντά στο χωριό Ολύμποι υπάρχει και το σπήλαιο των Ολύμπων, στο οποίο κατεβαίνεις 100+ σκαλιά και βλέπεις σταλακτίτες και σταλαγμίτες και άλλα ωραία, πήγαινε όμως πριν τις έξι το απόγευμα που κλείνει, γιατί αλλιώς θα μείνεις κι εσύ όπως κι εγώ με τις εικόνες από το internet!

Μαστίχα Χίου

Η Χίος είναι  παγκοσμίως γνωστό για τη μαστίχα της (περισσότερα εδώ κι εδώ). Τα μαστιχόδεντρα φυτρώνουν μόνο εδώ και μόνο στο νότιο τμήμα του νησιού! Μια εκδρομή λοιπόν στα μαστιχοχώρια επιβάλλεται, για να χαζέψετε δεξιά κι αριστερά τα μαστιχόδεντρα.

Η μαστίχα σα "δάκρυ" στον κορμό των μαστιχόδεντρων

Στην πόλη της Χίου υπάρχουν πολλά μαγαζιά με προϊόντα τοπικά, βασισμένα στη μαστίχα και όχι μόνο. Ένα από αυτά είναι το Mastihashop, ένας προσεγμένος και όμορφος χώρος με διάφορα προϊόντα, όπως λικέρ μαστίχας, γλυκίσματα με γεύση μαστίχας, ζυμαρικά κλπ.

Χίος - Παραλίες [photos]

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, για να οπτικοποιήσω λίγο τις περιγραφές, σας παραθέτω κάποιες - λίγες - φωτογραφίες από μερικές παραλίες του νησιού.

Τα Μαύρα Βόλια, η πιο όμορφη για μένα παραλία.

Πινακίδα μας αποτρέπει να πάρουμε τα μαύρα βότσαλα από την παραλία (ε;)...

Η καντινούλα στον πρώτο κόλπο της παραλίας.

Τα Βρουλήδια. Φοβερά νερά, αρκεί να μην έχει κύμα.

Και η Αγία Φωτεινή ή Αγία Φωτιά.

Εκδρομή στη Χίο

Αντί προλόγου

Επειδή το βλέπω, θα έφευγε το 2011 με μία και μοναδική ανάρτηση όλη κι όλη, κι επειδή όσο κι αν το blog έχει πέσει στα αζήτητα με μοναδικό υπεύθυνο εμένα, δε μου πάει η καρδιά να το κλειδώσω το ρημάδι, το αγαπάω. Γι’ αυτό θα κάνω ένα διάλειμμα από τον προβληματισμό και στην αγωνιά που όλους μας κατατρώει εδώ και μήνες και ως άλλη αποβάθρα 9 ¾ θα το χρησιμοποιήσω για να ξεφύγω από τη μαυρίλα και τη γκρίνια (αν και αθεράπευτα γκρινιάρης εκ φύσεως) της καθημερινότητας, όχι για να ξεγελάσω τον εαυτό μου ή εσάς, η κατάσταση είναι πραγματικά δύσκολη, οριακή, και όποιος δεν το έχει πάρει χαμπάρι ζει σε άλλη πραγματικότητα, αλλά για να ξεμπλοκάρει ο νους μου και να οπλιστώ με υπομονή για τα δύσκολα που έρχονται. Άλλωστε το blog λειτουργεί διαφορετικά για τον καθένα αλλά και για τον ίδιο, διαφορετικά για κάθε στιγμή. Κάποιες φορές σε βοηθάει να εκτονωθείς γι’ αυτά που ζεις, γι’ αυτά που βλέπεις γύρω σου να γίνονται και θες να τα βροντοφωνάξεις, να ταρακουνήσεις κόσμο, να συζητήσεις, να ακουστείς, κάποιες άλλες φορές θες απλά να φωτίσεις λίγο παραπάνω τις στιγμές και σκέψεις που λόγω καταστάσεων έχουν πέσει στην αφάνεια, που είναι αταίριαστες με την τρέχουσα επικαιρότητα, με την φάση που βρίσκεσαι, θες απλά να ξεφύγεις γιατί μπούχτισες. Επιστροφή λοιπόν, για πόσο, άγνωστο, έτσι λέω κάθε φορά και όλο κι αραιώνουν οι αναρτήσεις. Μπορεί το επόμενο ερέθισμα να δοθεί το 2012, αν και ξέχασα, όπως λεν και τα παιδιά (από τις λίγες μου πια επαφές με blogs και podcasts), τότε θα καταστραφεί ο κόσμος. Δε βαριέσαι, όποτε μου έρχεται θα γράφω.

Στη Χίο έχω βρεθεί 3 ή 4 φορές, για καλοκαιρινές διακοπές. Ειδικά για κάποιον που βρίσκεται στη Μυτιλήνη ή στη Σάμο, είναι ένας πολύ βολικός προορισμός για μια ολιγοήμερη απόδραση. Αν και μικρότερη σε έκταση και πληθυσμό από τη Λέσβο, έχει να προσφέρει πολλά στον επισκέπτη που επιζητεί τη χαλάρωση στην παραλία ή την εξερεύνηση γραφικών χωριών.

Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως.

Πώς να φτάσετε

Στη Χίο μπορείς να φτάσεις είτε με αεροπλάνο είτε με καράβι από τον Πειραιά (ή τα νησιά του Βορείου Αιγαίου καλή ώρα). Το ποιο γρήγορο καράβι από Πειραιά κάνει το ταξίδι σε έξι ώρες, καθόλου άσχημα αν σκεφτείς την απόσταση.

Που να μείνετε

Η πόλη της Χίου προσφέρει αρκετά καταλύματα για διαφορετικά βαλάντια, από ξενοδοχεία μέχρι δωμάτια για low budget καταστάσεις. Μια καλή επιλογή, και κυρίως σε off season περιόδους λόγω αρκετά προσιτής τιμής, είναι η περιοχή του Κάμπου, περίπου 5 km έξω από τη Χώρα, όπου κάποια αρχοντικά έχουν μετατραπεί σε τουριστικά καταλύματα. Ενοικιαζόμενα δωμάτια θα βρείτε και κοντά σε παραλίες όπως του Καρφά, ενώ για κάτι διαφορετικό υπάρχουν δωμάτια στα μεσαιωνικά χωριά Αυγώνυμα και Μεστά.

Πώς να μετακινηθείτε

Αν δεν είστε adventure τύπος ή λάτρης των extreme sports που θα κάνετε τον γύρω του νησιού με ποδήλατο (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι, αυτοί οι ταλαίπωροι ξένοι που βλέπουμε τα καλοκαίρια στους δρόμους), και δε θέλετε να περιοριστείτε στην κοντινή παραλία, τότε αναγκαστικά πρέπει να έχετε ή να νοικιάσετε αυτοκίνητο. Ιούνιο μήνα η τιμές που είδα ήταν 20-25€ τη μέρα. Οι δρόμοι είναι σε γενικές γραμμές πολύ καλοί για νησί, την αλήθεια μου θα την πω, καλύτεροι από της Λέσβου σε χάραξη και οδόστρωμα, αλλά είναι και η διαφορετική γεωγραφία, ωστόσο μέσα στην πόλη της Χίου χάθηκα 2-3 φορές, σε σημεία κλειδιά δεν υπήρχαν ταμπέλες και απλά έπρεπε να μαντέψεις, με αποτέλεσμα ουκ ολίγες φορές να μπλέξω στα στενά.

Άσχετο tip: αν είναι Κυριακή και ψάχνεις βενζινάδικο, μην απελπιστείς που όλα σχεδόν είναι κλειστά, σε κάποια λειτουργούν αυτόματοι πωλητές, self service ένα πράμα.

Άσχετο tip νούμερο 2: Γύρω από την κεντρική πλατεία υπάρχουν πινακίδες για ελεγχόμενη στάθμευση με κάρτα. Όσο κι αν έψαξα και ρώτησα, η απάντηση ήταν πως αυτό δεν ισχύει πια και είναι δωρεάν. Μη σας πάρω και στο λαιμό μου, διπλορωτήστε αν βρεθείτε κι εσείς εκεί. Μα καλά, τις ταμπέλες γιατί τις άφησαν;

Παραλίες

Οι παραλίες του νησιού είναι αρκετές και πολύ διαφορετικές. Η πιο γνωστή ίσως είναι τα Μαύρα Βόλια, ή Μαύρος Γυαλός, νότια της πόλης της Χίου (ή Χώρας), κοντά στο χωριό Εμπορειός. Όπως λέει και το όνομά της, πρόκειται για 3 κολπίσκους με μαύρα βότσαλα και πεντακάθαρα νερά. Αν δεν έχει κύμα μπορείς να ακούσεις τον μαγευτικό ήχο των βοτσάλων που αναδεύονται και γιατί όχι να ρίξεις έναν υπνάκο στη σκιά του μεγάλου απόκρυμνου βράχου, πρόσεχε όμως τα πετραδάκια που πέφτουν!!! Το τοπίο στον δεύτερο κολπίσκο είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό όταν κολυμπάς. Δε θα βρείτε κάτι περισσότερο από μια καντίνα και τα μαγαζάκια του μικρού κοντινού χωριού για προμήθειες, μην περιμένετε ομπρέλες και ξαπλώστρες. Καλύτερα.

Από τις πιο τουριστικές παραλίες είναι η οργανωμένη του Καρφά, πολύ κοντά στην πόλη, με λεπτή άμμο. Είναι αρκετά αβαθής και προσφέρεται για οικογένειες και παιχνίδι στην άμμο.

Η παραλία της Αγίας Φωτεινής, ή αλλιώς της Αγίας Φωτιάς, είναι μια παραλία με άσπρο βότσαλο, σε μεγάλο βαθμό οργανωμένη. Δε μου άρεσε γιατί οι ξαπλώστρες χρεώνονται περίπου 3€ η κάθε μια, ενώ στη Λέσβο αλλά και αλλού στη Χίο προσφέρονται απλά με την παραγγελία στο μαγαζί. Κατά τ’ άλλα όμως μου άρεσαν πολύ τα νερά αλλά και τα μικρά της βότσαλα, όχι οι κοτρώνες που βρίσκουμε αλλού.

Τα Βρουλήδια είναι ακόμα μια παραλία που αξίζει να την επισκεφτείτε. Πρόκειται για έναν μικρό κολπίσκο με άμμο και λίγες πέτρες που βρίσκεται στο πιο νότιο σημείο του νησιού. Θα πρέπει να κατεβείτε κάποια – αρκετά – σκαλιά αλλά τα νερά θα σας αποζημιώσουν, αν δεν έχει αέρα – αυτό είναι το κακό με τις αμμουδερές παραλίες, στο λίγο κύμα η άμμος κάνει τα νερά αδιαφανή.

Στο παραλιακό χωριό της Κώμης, επίσης νότια της Χώρας, υπάρχει μια ωραία, επίσης οργανωμένη, παραλία με άμμο και λεπτό χαλίκι. Οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες πάνε με την παραγγελία. Όταν πήγα, η μουσική και η εξυπηρέτηση στο τελευταίο δεξιά μαγαζί (Πανδαισία) ήταν εξαιρετική, μπορείς να παραγγείλεις από καφέ μέχρι κρύα μπύρα και πίτσα (μεγάλη, όχι μικρή) κι αυτά σε υπόκρουση classic rock! Kudos! Η θάλασσα είχε το ανάλογο φύκι λόγω του αέρα αλλά έτσι είναι.

Για τις παραλίες στα βόρεια του νησιού δε μπορώ να σας πω πολλά γιατί επικεντρώθηκα στο Νότο. Άκουσα για την περιοχή Γλάροι και τη Δασκαλόπετρα, όμως δεν έχω προσωπική άποψη. Έκανα μια γρήγορη βουτιά στην παραλία Λήμνο, κοντά στο χωρίο Βολισσός, βορειοδυτικά, δε μπόρεσα και παραπάνω, γιατί τα νερά ήταν πάγος! Ωστόσο είχε αμμουδιά και δέντρα για την απαραίτητη σκιά, οπότε κρατήστε την κι αυτήν!

Υπάρχουν παραλίες και στα δυτικά του νησιού, όπως η Ελίντα, αλλά πρέπει να ξέρετε πως υπάρχει ένα θεματάκι με τις σφήκες, κι αυτό δεν είναι μύθος, το διαπιστώσαμε κι εμείς! Γι’ αυτό έχετε το νου σας.

Θα ακολουθήσει  - σύντομα ελπίζω - ανάρτηση με αξιοθέατα και φωτογραφίες, όσα τουλάχιστον εγώ έχω επισκεφτεί και σημειώσει.

Βιέννη - Χρήσιμες πληροφορίες (μετακινήσεις, φαγητό κλπ)

Σε συνέχεια του προηγούμενου post με τα αξιοθέατα της Βιέννης, είπα να γράψω εδώ μερικές πρακτικές πληροφορίες που ίσως φανούν χρήσιμες σε κάποιον μελλονικτό επισκέπτη.

Η Βιέννη είναι μια πόλη στην οποία ο επισκέπτης μπορεί να κινηθεί με ευκολία και να την εξερευνήσει άνετα. Σε ότι αφορά στις μετακινήσεις το εισιτήριο για μετρό, τραμ και λεωφορείο είναι ενιαίο και κοστίζει 1,80€, για μία διαδρομή και επιτρέπει χρήση σε όλα τα μέσα αλλά ξαναλέω για μία διαδρομή. Εισιτήρια εκτός από τους σταθμούς μετρό θα βρείτε και μέσα στα μέσα, πχ στο συρμό του τραμ ή στο λεωφορείο, αλλά εκεί κοστίζουν 2,20 €. Στην είσοδο του μετρό δεν υπάρχουν μπάρες που ανοίγουν με την ακύρωση, όπως σε άλλες πόλεις, είναι δηλαδή όπως στην Αθήνα. Υπάρχουν βέβαια και ημερήσιες, τριήμερες και οκταήμερες κάρτες που κοστίζουν 5,70€, 13,60€ και 28,80€ αντίστοιχα. Για τρεις μέρες υπάρχει μια τουριστική εκδοχή, η Vienna Card η οποία κοστίζει 18,50€ και προσφέρει κάποιες εκπτώσεις (ίσως όχι πολύ σημαντικές) σε attractions της πόλης αλλά και σε εστιατόρια. Περισσότερα για τα εισιτήρια εδώ και για την Vienna Card εδώ.

Για τη διαδρομή από και προς το αεροδρόμιο (Flughafen Wien) υπάρχει το τρένο CAT (City Airport Train), που κάνει τη διαδρομή μέχρι τον κεντρικό σταθμό Wien Mitte σε 16 λεπτά και κοστίζει 10€. Στον ίδιο όμως σταθμό μπορείς να φτάσεις και με τον απλό, υπέργειο σιδηρόδρομο της πόλης (S-Bahn), σε 24 λεπτά με το εισιτήριο να κάνει 3,60€, το οποίο εισιτήριο μάλιστα σε καλύπτει και για τη συνέχεια της διαδρομής σου με τα μέσα μεταφοράς! Προφανώς και επέλεξα το 2ο και ήταν μια χαρά και ακριβέστατος. Το μόνο που πρέπει να προσέξετε με τον S-Bahn είναι ότι υπάρχουν συρμοί και για άλλους προορισμούς όταν τον πάρετε από τον Wien Mitte, γι' αυτό έχετε το νου σας! Αν θυμάμαι καλά το αεροδρόμιο εξυπηρετεί η γραμμή S7.

Από φαγητό δοκιμάστε σίγουρα τα επικά σνίτσελ (schnitzel) αλλά και άλλα τοπικά πιάτα, συνήθως με κρέας, όπως το goulash που είναι κάτι σε βραστό μοσχάρι. Γνωστές είναι επίσης και οι σούπες τους. Στους δρόμους της πόλης θα βρείτε και πολλά kiosks που πουλάνε hot dogs με διαφόρων τύπων λουκάνικα (wurstels). Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε hot dog με Kaserkrainer, που είναι λουκάνικο γεμιστό με κομμάτια τυριού!

Από τα εστιατόρια στα οποία έφαγα θα προτείνω οπωσδήποτε το Zwolf Apostelkeller, ένα μαγαζί που εκτείνεται σε 2-3 επίπεδα κάτω από το έδαφος, σε παλιά κελάρια, όπου μπορείτε να δοκιμάστε άφοβα την τοπική κουζίνα. Υπάρχει πολύ κέφι, μαζεύει αρκετό κόσμο και καλή ιδέα θα ήταν να κλείσετε εκ των προτέρων. Ωραία ιδέα είναι και το Figlmueller με τα επικού μεγέθους σνίτσελ του που πραγματικά δε χωράνε στο πιάτο! Για ένα γρήγορο σνακ μπορείτε να πεταχτείτε στην αγορά Naschmarkt όπου υπάρχουν διάφορα εστιατόρια τύπου bistro αλλά και έθνικ κουζίνας. Άλλα εστιατόρια τα οποία δοκίμασα ή μου είχαν προτείνει να δοκιμάσω είνα το Augustiner-Keller, το Figls και το Osterreicher im MAK.

Zwolf Apostelkeller

Σνίτσελ στο Figlmueller. Σας είπα οτι είναι τεράστια!

Η περιοχή βγάζει πολύ και καλό κρασί, είναι άλλωστε λέει η μόνη οινοπαραγωγός Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Συνήθως η τιμή που αναγράφεται είναι για ένα ποτήρι 1/8 του λίτρου. Τα περισσότερα κρασιά που δοκιμάσαμε δεν ήταν ιδιαίτερα ακριβά.

Αν πάτε στην αρχή του φθινοπώρου μην παραλείψετε να δοκιμάστε το Sturm, γνωστό στη Γερμανία και ως Federweisser. Δεν υπερβάλλω όταν σας λέω ότι το έπιναν όλοι και παντού! Όταν το είδα νόμιζα πως ήταν κάποιου είδους λεμονάδα, ξέρετε, αυτή τη συμπυκνωμένη που την αραιώνεις με νερό. Με έφαγε η περιέργεια, ρώτησα, και έμαθα πως είναι αλκοολούχο ποτό, από μούστο, που κυκλοφορεί μόνο εκείνη την εποχή. Έχει γεύση γλυκού ανθρακούχου λευκού κρασιού. Λόγω της ζύμωσης δε διατηρείται για πολύ καιρό μετά την παρασκευή του και επειδή παράγεται συνεχώς ανθρακικό, δε μπορεί να συσκευαστεί σε μπουκάλια και έτσι το έχουν σε μεγάλα βαρέλια τα οποία τέτοιες μέρες τα βλέπεις παντού.

Το Sturm.

Φημισμένα είναι και τα καφέ της Βιέννης. Ένα από τα πιο γνωστά είναι το Café Central, ένα ψιλο-κυριλάτο καφέ, στο οποίο το απόγευμα απολαμβάνεις τον καφέ ή τη σοκολάτα σου συνοδεία πιάνου. Εντελώς διαφορετικό αλλά εξίσου γνωστό είναι το Café Hawelka, ένα μικρό, μποέμ καφέ κοντά στην πλατεία του Αγ. Στεφάνου, από μια άλλη εποχή. Πιο χύμα κατάσταση, χωρίς μενού, πιο ήσυχο και με ωραίο καφέ. Μια άλλη επιλογή είναι το Café Demel, γνωστό και για τα γλυκά και τα παγωτά του. Μην ξεχάσω βέβαια και τα cafe στο Sacher Hotel, πίσω από την όπερα, με το γλυκό-σήμα κατατεθέν Sachertorte.

Cafe Central

Cafe Hawelka

Cafe Hawelka

Αν έχετε χρόνο μην παραλείψετε να επισκεφτείτε κάποιο από τα προάστια της πόλης. Από τα πιο γνωστά στους επισκέπτες είναι το Grinzing, όπου φτάνει κανείς με το τραμ 38 (αφετηρία τον σταθμί Schottentor). Εκεί υπάρχουν τα λεγόμενα Heurigers, ουσιαστικά οινοταβερνεία που σερβίρουν πιάτα τοπικής κουζίνας (συχνά είναι σε μορφή μπουφέ) με κρασί παραγωγής τους.

Heuriger στο Grinzing

Μέσα σε ένα Heuriger

Νομίζω κάλυψα όσα ήθελα. Αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ερώτηση την οποία ίσως να μπορώ να απαντήσω, εδώ είμαστε! Συνοψίζοντας, η Βιέννη είναι μια πόλη φιλική προς τον επισκέπτη, που δε θα δυσκολευτεί καθόλου να κινηθεί, ακόμα κι αν δε μιλάει καθόλου γερμανικά, ενώ το κόστος δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό. Όσοι ξέρω την έχουν επισκεφτεί χειμώνα, και συγκεκριμένα Χριστούγεννα, όμως να έχετε στο νου σας οτι τότε το κρύο εκεί είναι αρκετά τσουχτερό και ίσως σας περιορίσει κάπως.

Βιέννη - Τα αξιοθέατα

Παρόλο που η Βιέννη έχει περάσει ως ένας χειμωνιάτικος και ιδιαίτερα Χριστουγεννιάτικος προορισμός, αποφάσισα στην αρχή του φθινοπώρου, πάνω που έπεσε λίγους βαθμούς η θερμοκρασία στο νησί, να επισκεφτώ για λίγες ημέρες την Αυστριακή πρωτεύουσα. Έτσι για να αποχαιρετήσω το καλοκαίρι με ταξίδι, μπας και το πάρω πιο ανάλαφρα!

Στο post αυτό θα αναφερθώ στα αξιοθέατα που πρόλαβα και είδα στη σύντομη επίσκεψή μου στην πόλη, φιλοδοξώντας (χρόνου επιτρέποντος) να γράψω και ένα δεύτερο με γενικές πληροφορίες και συμβουλές.

Η Βιέννη είναι μια κεντροευρωπαϊκή πρωτεύουσα που μπορεί κάποιος να την επισκεφτεί για 3-4 μέρες και να δει αρκετά πράγματα, προσφέρεται έτσι για σύντομα ταξίδια αφού εκτός των άλλων είναι και 2 ώρες από Αθήνα. Είναι μια πόλη καθαρή, με επιβλητικά "βαριά" κτήρια, παλάτια και μουσεία, εύκολη να την περπατήσεις στο κέντρο αλλά και να κυκλοφορήσεις με τα μέσα μαζικής μεταφοράς (μετρό, τραμ, λεωφορεία) και γενικά χωρίς προβλήματα για τον τουρίστα ακόμα κι αν δεν μιλάει την Γερμανικήν.

Πριν το ταξίδι έκανα το διάβασμά μου, σε ταξιδιοτικούς οδηγούς, sites και blogs (τα posts της Δανάης είναι εξαντλητικά κατατοπιστικά!) κι έτσι τσέκαρα αρκετά από την to do list που είχα φτιάξει. Είχα πάρει και κατευθυντήριες οδηγίες από φίλους και γνωστούς, είχα και το internet στο ξενοδοχείο για να σερφάρω σε tripadvisor, travelstories κλπ, οπότε οι μέρες τελείωσαν πριν το καταλάβουμε.

Στο κέντρο της πόλης, το λεγόμενο Innere Stadt, δεσπόζει ο καθεδρικός ναός του Αγίου Στεφάνου (Stephansdom), το πιο γνωστό ίσως landmark της πόλης.

Χτισμένος τον 12ο αιώνα, γοτθικής αρχιτεκτονικής, με τον τεράστιο νότιο πύργο του (ύψους 136 μέτρων) και την περίτεχνη σκεπή του, είναι από της πρώτες φωτογραφίες που βγάζει ένας τουρίστας. Η είσοδος είναι δωρεάν, ενώ με κάποιο αντίτιμο μπορείς να ανέβεις στους πύργους του για να απολαύσεις τη θέα ή να επισκεφτείς τις κατακόμβες που υπάρχουν από κάτω. Τριγύρω υπάρχουν πεζόδρομοι με μαγαζιά, cafes και εστιατόρια για όλα τα γούστα.

Οι αποστάσεις είναι πολύ κοντινές, και λίγο πιο κάτω βρίσκουμε την γνωστή Όπερα της Βιέννης (Staatsoper).

Δυστυχώς δεν παρακολουθήσαμε κάποια παράσταση γιατί δεν είχε εκείνες τις ημέρες, αλλά διάβασα πως μία περίπου ώρα πριν κάθε παράσταση διατίθενται προς πώληση εισιτήρια για όρθιους σε πολύ χαμηλή τιμή (2-3 €)! Υπάρχει και επίσκεψη με tour guide αλλά δεν έχω προσωπική γνώμη, απ' ότι διάβασα στα περισσότερα sites πάντως δε φαίνεται να είναι κάτι ιδιαίτερα. Θα επέλεγα μάλλον να παρακολουθήσω μια παράσταση αν είχα την ευκαιρία και τον χρόνο.

Tip: Έξω από την όπερα αλλά και σε άλλα μέρη (πχ στη Stephansplatz) υπάρχουν πολλοί τύποι ντυμένοι με ρούχα 18ου αιώνα (σαν άλλοι Mozart) που σου λένε για φτηνά εισιτήρια σε παράσταση κλασικής μουσική. Έχετε υπ' όψιν σας οτι αυτές οι παραστάσεις δεν είναι για την Όπερα αλλά γίνονται σε άλλους χώρους. Ίσως αξίζουν κάποιες, ίσως όχι, απλά μην νομίσετε ότι μιλάμε για την Όπερα της Βιέννης.

Πίσω από την Όπερα υπάρχει το Hotel Sacher με τα cafes του, στα οποία μπορεί να δοκιμάσει κανείς ένα γλύκισμα-βιεννέζικη σπεσιαλιτέ με το όνομα Sachertorte, το οποίο είναι ουσιαστικά κέικ σοκολάτας με μια στρώση μαρμελάδας βερύκοκο και icing σοκολάτας. Νόστιμη στη γεύση, όμορφη στην εμφάνιση, αλλά μάλλον λίγο υπερβολικός ο πανικός (βλ. δικαστικός αγώνας για την πατρότητά της κλπ).

Λίγο πιο δίπλα υπάρχει το παλάτι Hofburg, που στέγασε τη δυναστεία των Αψβούργων (ηγέτες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για 300 χρόνια περίπου) και τώρα είναι η έδρα του Προέδρου της Αυστρίας.

Απέναντι ακριβώς, βγαίνοντας από το οδικό "δαχτυλίδι" Ringstraße που ορίζει το κεντρικό κομμάτι της πόλης και που πηγαινοέρχονται τα tram και τα λεωφορεία, βρισκόμαστε στην Maria-Theresien-Platz όπου δεξιά κι αριστερά από το άγαλμα της πάλαι ποτε αυτοκράτειρας βρίσκονται τα "δίδυμα" μουσεία, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και το Μουσείο της Ιστορίας της Τέχνης (Kunsthistorisches Museum). Είχα τον χρόνο να επισκεφτώ το δεύτερο, στο υπάρχει μια εντυπωσιακή συλλογή πινάκων από Ευρωπαίους ζωγράφους, κυρίως Ιταλούς αλλά και Γερμανούς, Φλαμανδούς και άλλους.

Από την άλλη μεριά της πλατείας είναι η γειτονιά των μουσείων (Museumsquartier) με το μουσείο Leopold και το μουσείο μοντέρνας τέχνης. Ανεβαίνοντας την Ringstraße φτάνουμε στο νεοκλασικού τύπου Αυστριακό Κοινοβούλιο, με το άγαλμα της Αθηνάς να δεσπόζει μπροστά, και λίγο πιο πάνω βρίσκουμε το γοτθικής αρχιτεκτονικής Δημαρχείο της πόλης (Rathaus) και το εθνικό θέατρο της Αυστρίας (Burgtheater). Τις ημέρες που επισκέφτηκα την πόλη είχε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου στην πλατεία μπροστά από το Δημαρχείο, με stalls με φαγητά και ποτά για όλα τα γούστα.

Νότια του Innere Stadt, κοντά στην Όπερα, υπάρχει η Karlsplatz, μια από τις κεντρικές πλατείες της πόλεις και συγκοινωνιακός κόμβος (κάτι σαν τη δική μας Ομόνοια, αλλά καμία σχέση). Εκεί βρίσκουμε την όμορφη εκκλησία του St. Charles (Karlskirche) και το μουσείο της Βιέννης (Wien Museum).

Απέναντι από την πλατεία βλέπουμε το Secession building με τον τρούλο που προσομοιάζεται με χρυσό κουνουπίδι, προς τιμήν και για την έκθεση έργων του ομώνυμου κινήματος καλλιτεχνών της Βιέννης που δημιουργήθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα (περισσότερες πληροφορίες εδώ).

Στους εκφραστές του κινήματος αυτού συγκαταλέγεται ο Gustav Klimpt. Το διάσημο "Φιλί" του εκτίθεται στο μουσείο που στεγάζεται στο Belvedere Palace, ένα σύμπλεγμα δύο μπαροκ παλατιών, κατοικία του πρίγκηπα Eugene of Savoy. Αξίζει να επισκεφτεί κανείς το Belvedere για την έκθεση αλλά και τους κήπους. Πιο δίπλα υπάρχουν και οι Βοτανικοί κήποι της πόλης, που επίσης προσφέρονται για μια ευχάριστη βόλτα.

Από την Karlsplatz ξεκινάει και μια όμορφη υπαίθρια αγορά (Naschmarkt) κυρίως με φαγώσιμα (από κρέατα και αρτοποιήματα μέχρι μπαχαρικά και φρούτα) στην οποία βρίσκονται μικρά εστιατόρια για να πάρετε το πρωινό σας ή να τσιμπήσετε κάτι το μεσημέρι. Η αγορά έχει ιδιαίτερη κίνηση το Σάββατο πρωί.

Οπωσδήποτε αξίζει να επισκεφτείται το παλάτι Schönbrunn (φτάνετε με μετρό στην ομώνυμη στάση, 5-6 στάσεις από το κέντρο), τη θερινή κατοικία της αυτοκρατορικής οικογένειας, όπου μπορείτε να περιηγηθείτε στα δωμάτια της γνωστής Πριγκίπισσας Σίσσυς και του ηγεμόνα της Αυστροουγγαρίας Franz Joseph I αλλά και να απολαύσετε τους τεράστιους κήπους του παλατιού. Η είσοδος στους κήπους είναι δωρεάν (πολλοί βιεννέζοι κάνουν την πρωινή γυμναστική τους εκεί, άλλωστε κάποια κομμάτια του είναι σαν δάσος), ενώ στο αντίτιμο για την περιήγηση στο παλάτι περιλαμβάνεται audio guide.

Στα Top Ten των ταξιδιωτικών οδηγών βρίσκεται συνήθως και η πολύχρωμη και εξπρεσιονιστικής αρχιτεκτονικής πολυκατοικία Hundertwasserhaus. Με τον κήπο στην ταράτσα, τα μη επίπεδα πατώματα και τις άλλες πρωτοτυπίες, είναι σίγουρα κάτι ξεχωριστό.

Αυτά σε ότι αφορά στα αξιοθέατα της πόλης. Όλες τις φωτογραφίες που έχω ανεβάσει μπορείτε να τις δείτε στο σχετικό set στο flickr. Λίγα περισσότερα πράγματα πρακτικής φύσης στο επόμενο post που ελπίζω να είναι σύντομα!

Καλό φθινόπωρο!