Tuesday 22 September 2009

Εκκλησάκι μέσα στη θάλασσα

Στον κόλπο της Γέρας, κάπου πριν την Ευρειακή και το Πέραμα, πίσω από τις καλαμιές που το κρύβουν από τον παραλιακό δρόμο, κολυμπάει στην κυριολεξία ένα μικρό εκκλησάκι.

Small church in the sea

Ένα μονοπατάκι μέσα από τις καλαμιές που φτάνουν μέχρι και μέσα στη θάλασσα οδηγεί σε μια τσιμεντένια προβλήτα χτισμένη πάνω στα βράχια.

Church in the sea

Δε γνωρίζω σε ποιον άγιο είναι αφιερωμένο, από τη διάταξη των εικόνων πιθανολογώ του Αγίου Θεράποντος, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.

Candle

Tuesday 15 September 2009

Πυρο-τουρισμός στη Σταμάτα

(Ένα post για τις πυρκαγιές τώρα που καταλάγιασε ο θόρυβος και ασχολούμαστε με άλλα...)

Στην παραμονή μου στην Αθήνα επισκέφτηκα τη Σταμάτα, μια από τις περιοχές-θύματα των πρόσφατων πυρκαγιών της Αττικής. Ένας φίλος που κατοικεί εκεί ανέλαβε να με... ξεναγήσει και να μου δείξει τη νέα μορφή της γειτονιάς του.

- Πάμε για πυροτουρισμό, συνηθίζεται τελευταία, μου είπε, απαντώντας στο βλέμμα απορίας πως από τις ημέρες των φωτιών έχει παρατηρήσει μια αύξηση της κυκλοφορίας στην ευρύτερη περιοχή, με αυτοκίνητα που πηγαίνουν αργά αργά, με ανθρώπους να βλέπουν, να δείχνουν, να φωτογραφίζουν τις προ λίγων ημερών πράσινες και τώρα καβουρνιασμένες πλαγιές. Μέχρι τότε ελάχιστοι στέκονταν να παρατηρήσουν, να θαυμάσουν το τοπίο. Μήπως το άσχημο και η δυστυχία μας τραβάει περισσότερο την προσοχή; Ή μήπως όλοι αυτοί να μην είναι απλά περίεργοι αλλά επίδοξοι οικοπεδούχοι;

Burnt field at Stamata

Πήραμε το αυτοκίνητο και κινηθήκαμε κάπου στα όρια της Σταμάτας, της Ροδόπολης και του Διονύσου. Η βροχή που έπεφτε απ' το πρωί έκανε το τοπίο ακόμα πιο θλιμμένο. Μαύροι κορμοί γυμνών δέντρων, κάποιοι με ξερά κίτρινα φύλλα, στάχτες παντού, έντονη μυρωδιά βρεγμένου κάρβουνου. Ήταν όπως μπορεί κάποιος να φανταστεί ένα πολύ ωραίο τοπίο πριν λίγο καιρό, για να το βλέπεις και να ζεις εκεί κοντά. Ήταν. Τώρα όλα θυμίζουν την καταστροφή του Αυγούστου. Νεκρά φύση στην κυριολεξία.

Burnt field at Stamata
Burnt field at Stamata

Σε κάποιο σημείο παρατηρήσαμε εργάτες (της κοινότητας;) να κάνουν εργασίες στις πλαγιές. Αργότερα είδαμε πως σε πολλά σημεία είχαν κοπεί και καθαριστεί κορμοί από καμμένα δέντρα και είχαν τοποθετηθεί οριζόντια στο έδαφος, μάλλον για να συγκρατήσουν μάλλον το χώμα από την ορμή της βροχής που δεν άργησε να έρθει.

Burnt field at Stamata

Δυσάρεστη δραστηριότητα αυτή του πυρο-τουρισμού... Σε κάνει αν μη τι άλλω να συλλογιέσαι διάφορα. Να ελπίζεις, να εύχεσαι. Όχι τόσο να φοβάσαι, αφού νιώθεις πως έχεις δει τα χειρότερα, αν και κατά βάθος γνωρίζεις πως ποτέ δε μπορεί να είσαι σίγουρος!

Ευχή όλων είναι αυτό το όμορφο δάσος να ξαναγεννηθεί. Θέλει δουλειά, υπομονή, προσοχή, αλλά μπορεί να γίνει. Κι όμως, μπορεί!

Ευχή όλων είναι να βάλουμε μυαλό κι εμείς (στο βαθμό που φταίμε ή ορίζουμε τα πρόσωπα στις καρέκλες) και οι ιθύνοντες και να εστιάσουν στην πρόληψη για να μη λέμε τα ίδια κάθε χρόνο. Τα ίδια για τις πυρκαγιές το καλοκαίρι, για τις πλημμύρες το φθινόπωρο, για τους αποκλεισμούς οικισμών από τα χιόνια το χειμώνα.

Ευχή είναι κάθε ένας από εμάς αλλά κι αυτοί εκεί πάνω, που σε λίγο καιρό θα λάβουν από εμάς την εντολή να αποφασίζουν αντί ημών, να αντιληφθούν κάποια στιγμή την έννοια της ποιότητας ζωής, που μ' αυτά και μ' αυτά τείνει σ' αυτή τη χώρα να εκλείψει και να αντικατασταθεί σταδιακά από την έννοια της έστω αξιοπρεπούς ζωής! Και να καταλάβουμε όλοι μας τις πολλαπλές επιπτώσεις που έχει κάθε ανεύθυνη ενέργεια ή παράλειψη, είτε στο ατομικό επίπεδο του πολίτη είτε στο συντονιστικό ενός αρμόδιου φορέα.

Φόβος είναι να μην πάρει κανείς χαμπάρι απ' όλα αυτά...

Saturday 12 September 2009

Olympic Air... Beta!

Χτες, επιστρέφοντας στο νησί, έτυχε να πετάξω με τη νεοσύστατη Olympic Air, τη "νέα Ολυμπιακή" που προέκυψε από την πώλησή της Olympic Airlines στη Marifn Investment Group. Πράγμα παράξενο βέβαια, αφού η νέα εταιρεία πρόκειται να λειτουργήσει από την 1η Οκτωβρίου. Στην πορεία βέβαια μου εξήγησε η αεροσυνοδός πως έχουν αναλάβει κάποια λίγα δρομολόγια για να δοκιμάσουν το νέο τρόπο λειτουργίας, να συνηθίσουν τα νέα αεροσκάφη κλπ.

Τίποτα δεν προμήνυε κάτι διαφορετικό μέχρι που φτάσαμε στο αεροσκάφος. Το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε την προσοχή ήταν ο έλικας του μικρού ελικοφόρου που θα μας πήγαινε στο νησί. Μέχρι τώρα η Ολυμπιακή είχε δύο τύπους αεροσκαφών για τις πτήσεις για Μυτιλήνη: Τα "μεγάλα" (συγκριτικά πάντα) Boeing 737 και τα μικρά ελικοφόρα ATR 72. Η αλήθεια είναι πως αν δεν έχεις ταξιδέψει ποτέ με ελικοφόρο αναστατώνεσαι λίγο στην ιδέα πως θα πετάξεις με κάτι τέτοιο!

Τέλος πάντων, αυτή τη φορά ο έλικας, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία ήταν λίγο διαφορετικός απ' ότι τον θυμόμουν, και γενικά το αεροπλάνο έδειχνε... του κουτιού!

Μια ματιά στην ουρά του αεροσκάφους και το σήμα της νέας εταιρείας, με μια δόση πρασίνου σε σχέση με της παλιάς, επιβεβαίωσε τις υποψίες μου.

Εμφανής η αλλαγή και στο εσωτερικό, με καθίσματα από δερματίνη (μάλλον, δεν είμαι κι ειδικός). Το logo στα υφασμάτινα καλύμματα στο προσκέφαλο ωστόσο παρέπεμπε στο παρελθόν.

Γενικά πουθενά δεν είδα το logo της Olympic Air, όμως στο μήνυμα καλωσορίσματος από το πλήρωμα έγινε ξεκάθαρο, αφού η πτήση θα γινόταν "από την Olympic Air, μέλος του ομίλου Marfin Investment Group".

Καινούριες και οι στολές του πληρώματος, αφού κι εκεί υπάρχει έντονη η παρουσία του πράσινου. Είδατε ο Βγενόπουλος...!

Χαρμόσυνα νέα για τους κατόχους κινητών ή άλλων ηλεκτρονικών συσκευών με flight mode, καθώς μας ενημέρωσαν πως επιτρέπεται η χρήση τους κατά τη διάρκεια της πτήσης με ενεργοποιημένη αυτή τη λειτουργία, με εξαίρεση την τροχοδρόμηση, την απογείωση και την προσγείωση.

Πέρα απ' αυτά δεν υπήρχε κάποια ουσιώδης διαφορά στην πτήση. Ήταν ξεκάθαρο πως το πλήρωμα ακόμα μαθαίνει το νέο σύστημα, με χαρακτηριστικότερο σημείο την - με κάποια δυσκολία - ανάγνωση των νέων μηνυμάτων από σημειώσεις, αλλά αυτά είναι ίσως (;) αναμενόμενα σε μία δοκιμαστική περίοδο.

Καλή αρχή!

Friday 4 September 2009

Εκτυπώνοντας τις φωτογραφίες σας

Για κάποιον που ασχολείται έστω και ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία το να πετύχει το σωστό φωτισμό, να καδράρει σωστά την εικόνα, να ρυθμίσει σωστά τη μηχανή ώστε να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι μάλλον το σημαντικότερο και διασκεδαστικότερο κομμάτι. Θέλει χρόνο, υπομονή, μάτι, εμπειρία, όρεξη και, γιατί όχι, τύχη.

Η πρώτη ικανοποίηση ή... απογοήτευση έρχεται όταν μεταφέρεις τις φωτογραφίες στον υπολογιστή και βλέπεις σε μεγάλη πλέον οθόνη τα... επιτεύγματά σου. Εκεί αποκαλύπτονται οι ατέλειες, τα λάθη, αλλά και οι ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που δεν είχες προσέξει κατά τη λήψη. Κοιτάζεις τις ρυθμίσεις, ξεχωρίζεις τις σωστές από τις λάθος φωτογραφίες, μαθαίνεις από τα λάθη σου, διορθώνεσαι, εξελίσσεσαι.

Για κάποιον με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη και περιθώρια χρόνου το παιχνίδι δε σταματάει εκεί, αλλά μπορεί να αρχίσει να επεξεργάζεται τις φωτογραφίες του. Από μια απλή ρύθμιση της φωτεινότητας και την αλλαγή του κάδρου (cropping) μέχρι πιο επιτηδευμένη επεξεργασία με πολυπλοκότερα προγράμματα (βλέπε Photoshop) που δημιουργεί κάτι εντελώς καινούριο.

Και μετά τι; Τι γίνεται με τις φωτογραφίες αυτές καθ' αυτές;

Προσωπικά μου αρέσει πολύ να μοιράζομαι τις φωτογραφίες μου. Κατά κάποιον τρόπο να τις εκθέτω. Γι' αυτό και έχω τον λογαριασμό στο flickr στον οποίο ανεβάζω συχνά φωτογραφίες, άλλες φορές για να τις δημοσιεύσω μετά στο blog, να πλαισιώσω κάποιο post ή απλά για να τις μοιραστώ.

Υπάρχει όμως και ο παλιός καλός τρόπος, η εκτύπωση των φωτογραφιών. Όπως και να το κάνουμε, όσο ψηφιακή κι αν έχει γίνει η ζωή μας, άλλη χάρη έχει το album το οποίο ξεφυλλίζεις στον καναπέ με τους φίλους σου, οι φωτογραφίες στις κορνίζες, τα κολάζ φωτογραφιών στον πίνακα ανακοινώσεων, το μεγάλο κάδρο ή το poster στον τοίχο.

Μέχρι τώρα συνήθιζα να τυπώνω φωτογραφίες στα κατά τόπους φωτογραφεία, χωρίς μεγάλη οικονομική επιβάρυνση αφού - σε σχέση με το μακρινό παρελθόν των φιλμς - τύπωνα μικρό αριθμό φωτογραφιών, επεξεργασμένων και καδραρισμένων όπως εγώ ήθελα και άρα χωρίς περιττές εκτυπώσεις. Πριν λίγο καιρό όμως αποφάσισα να αγοράσω έναν εκτυπωτή εκτός των άλλων και ίσως περισσότερο για να τυπώνω τις φωτογραφίες στο σπίτι. Αν το δει κάποιος καθαρά οικονομικά δεν είναι πιο συμφέρουσα επιλογή, όμως σου επιτρέπει να πειραματιστείς, να δοκιμάσεις, να παίξεις με τις φωτογραφίες σου πολύ πιο γρήγορα και άμεσα.

Εκτός από τις πολλές φωτογραφίες που τύπωσα για να χαρίσω ή να κορνιζάρω θέλησα κάποια στιγμή να φτιάξω ένα-δύο κάδρα σε μεγαλύτερο μέγεθος. Υπήρχε πάντα η επιλογή για εκτύπωση σε φωτογραφείο, όπου αν θυμάμαι καλά μια εκτύπωση σε ένα μέγεθος της τάξης του 30x40 cm κοστίζει λιγότερο από 10 ευρώ. Στα πλαίσια όμως του πειραματισμού είπα να το δοκιμάσω μόνος μου, αλλά έλα που ο εκτυπωτής δεν τυπώνει σε μεγαλύτερο από A4 χαρτί. Έψαξα λίγο λοιπόν και βρήκα τη λύση στο PosteRazor, μια δωρεάν εφαρμογή η οποία αναλαμβάνει να κόψει μια εικόνα σε πολλά κομμάτια ανάλογα με τον είδος χαρτιού που διαθέτουμε και το τελικό μέγεθος που επιθυμούμε, όπως μας εξηγεί και το σχετικό video-tutorial.



Αφού κάνεις τις διάφορες επιλογές, όπως πχ αν θέλεις να υπάρχει επικάλυψη μεταξύ των τμημάτων και σε τι βαθμό, δημιουργεί ένα pdf αρχείο το οποίο εσύ απλά πρέπει να εκτυπώσεις.

Βέβαια εκεί υπάρχει ένα μικρό θεματάκι, γιατί πρέπει να βεβαιωθείς πως η εκτύπωση θα είναι ακριβής και δε θα λείπουν κομμάτια από τα τυχόν περιθώρια της σελίδας ώστε να ταιριάζουν μεταξύ τους τα διάφορα μέρη. Μετά απλά βάζεις δίπλα δίπλα τα χαρτιά και έχεις ένα ωραιότατο κάδρο ή γιατί όχι ένα ακόμα πιο μεγάλο poster!

Μεγάλη σημασία βέβαια παίζει η ανάλυση της φωτογραφίας, η ποιότητα της εκτύπωσης αλλά και η ποιότητα του χαρτιού (απαραίτητα φωτογραφικού). Μπορεί η όλη διαδικασία να μην έχει καμία σχέση με αυτή σε έναν σκοτεινό θάλαμο και την εμφάνιση φωτογραφιών από φιλμ, αλλά είναι κάτι σίγουρα πιο απλό και εύκολο, ενώ η ποιότητα μπορεί να σας εκπλήξει!

Τέλος υπάρχει και τρίτος δρόμος, λίγο πιο ακριβός αλλά σαφώς πιο επαγγελματικός και ποιοτικά ανώτερος: η παραγγελία διαφόρων προϊόντων σε κάποια online υπηρεσία που θα τυπώσουν για σας από απλές φωτογραφίες μέχρι φωτογραφικά albums, posters, μπλούζες κλπ. Προσωπικά έχω δοκιμάσει το blurb το οποίο συνεργάζεται και με το flickr για την δημιουργία photobooks και έμεινα πάρα πολύ ικανοποιημένος! Το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Καλές δημιουργίες! Περιμένω τις προτάσεις/ιδέες σας για άλλες σχετικές εφαρμογές ή υπηρεσίες!

Thursday 3 September 2009

Σπίτια για όλα τα γούστα

Στον Πολυχνίτο μπορεί κανείς να δει σπίτια για όλα τα γούστα.

Ως επί το πλείστον θα δει παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια με αυλές.

Old house

Θα δει όμως και κάνα δυο σε εντονότερα χρώματα, που θα περίμενε κανείς να βρει μάλλον σε κάποιο κυκλαδονήσι.

Blue house

Αν δε ψάξει λίγο καλύτερα θα ξετρυπώσει κι ένα αρκετά ασυνήθιστο σπίτι.

Weird house

Weird house