Βαρκελωνιάδα

Η DaNaH ολοκλήρωσε πριν λίγες μέρες τα περιηγητικά της posts από το ταξίδι της στη Βαρκελώνη. Κατόρθωσε το ακατόρθωτο, καταγράφωντας ένα τετραήμερο ταξίδι σε ούτε λίγο ούτε πολύ 13 posts! Ακούγεται οτι το επόμενο ταξίδι θα βγει σε δύο κύκλους των 24 posts και ίσως κυκλοφορήσει σε συλλεκτικό DVD. Πολλές όμορφες φωτογραφίες και εξίσου απολαυστικές περιγραφές. Σας προτείνω να τους ρίξετε μια ματιά, ειδικά αν στα σχέδιά σας είναι ένα ταξίδι στην όμορφη πρωτεύουσα της Καταλωνίας.

Επί τη ευκαρία βάζω κι εγώ λίγες φωτογραφίες από το δικό μου ταξίδι στη Βαρκελώνη πριν 1,5 χρόνο περίπου, στις αρχές αυτού του blog. Τότε είχα κάνει ένα μικρό σχετικά postάκι με λίγες φωτογραφίες, οπότε επανέρχομαι, ως ένα μικρό παράρτημα της Βαρκελωνιάδας της DaNaHs!

Ο μεγάλος πεζόδρομος La Rambla.

La Placa de Catalunya (η πλατεία της Καταλωνίας).

Το άγαλμα του Κολόμβου στην παραλία.

Και από μακριά, με φόντο το ηλιοβασίλεμμα.

Δυό κτήρια-σύμβολα της πόλης, σχεδιασμένα από τον Gaudi, η Casa Battlo...

...και La Pedrera ή Casa Mila.

La Sagrada Familia, σχεδιασμένη κι αυτή από τον Gaudi, που χτίζεται από το 1882 θα χτίζεται για αρκετά χρόνια ακόμα - υπολογίζεται να ολοκληρωθεί το 2026, 100 χρόνια μετά το θάνατο του Gaudi. Σε λήψεις από τόσο κοντά δε μπορείς να χωρέσεις παρά μόνο τμήματα της τεράστιας εκκλησίας.

La Bouqueria Mercat St. Josep, κάπου δίπλα απ' τη Rambla. Την έδειξε και ο Μαμαλάκης σε μια πρόσφατη εκπομπή για τη Βαρκελώνη του όπως ενημερώθηκα. Είχα κάνει και ένα σχετικό post παλιά.

Στο Camp Nou, το ποδοσφαιρικό σπίτι της Barcelona. Mes que un club, περισσότερο από μια ομάδα.

Palau Nacional, το οποίο σήμερα φιλοξενεί το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλωνίας.

Το μεγάλο κεντρικό πολυκατάστημα El Corte Ingles, της μεγαλύτερης αλυσίδας πολυκαταστημάτων στην Ισπανία.

The Cafe Zurich.

Αυτές και λίγες ακόμα φωτογραφίες από τη Βαρκελώνη στο λογαριασμό μου στο flickr, και πολύ περισσότερες στα posts της DaNaHs.

Καλημέρα!

Football

Σήμερα το πρόγραμμα είχε ποδόσφαιρο, και που καλύτερα να το απολαύσεις από μια pub παρέα με φίλους και lager. Και ήταν πραγματικά απολαυστικό το σημερινό ματς. Manchester United και Barcelona πήγαιναν τη μπάλα πάνω κάτω! Ζαλιστήκαμε! Αν ο Deco ήταν λίγο πιο εύστοχος σε 1-2 φάσεις ίσως το ματς να είχε ακόμα πιο ξέφρενο ρυθμό ή περισσότερα γκολ. Κι αυτός ο Messi, τι παιχταράς... Έκανε ό,τι ήθελε με τη μπάλα στα πόδια, ασταμάτητος! Μακάρι συνέχεια να βλέπουμε τέτοια ματς και ας λήγουν 1-0!

Στο ημίχρονο είδαμε μια διαφήμιση της Nike με την οποία γελάσαμε πολύ και τη βρήκα πολύ καλοσχεδιασμένη! Enjoy!

Καλό βράδυ!

Στα Λαδάδικα των Ουρανών

Ανοίγοντας το ραδιόφωνο το πρωί της Κυριακής, για να πιάσω κλίμα από Ελλάδα και τις ετοιμασίες της Λαμπρής, έμαθα πως έφυγε από τη ζωή ο Μάριος Τόκας.

Μόλις σε ηλικία 54 χρονών, ο μεγάλος αυτός μουσικοσυνθέτης έχασε τη μάχη με τον καρκίνο και έκανε την ελληνική και κυπριακή μουσική σκηνή πολύ φτωχότερη. Ήταν ένας καλλιτέχνης που θαύμαζα για την ποιότητα του έργου του και θα μείνει αξέχαστος αφού άφησε πίσω του μια πλούσια παρακαταθήκη με τραγούδια-διαμάντια.



Αντιγράφω από το in.gr.

[...]
Γεννήθηκε το 1954 στη Λεμεσό. Η τουρκική εισβολή του 1974 τον βρίσκει φαντάρο: «Είναι μια περίοδος που μου άφησε τραυματικές εμπειρίες» δήλωσε ο ίδιος.

Βαθύτατα πολιτικοποιημένος, ο Μάριος Τόκας άρχισε να γυρίζει από πόλη σε πόλη κάνοντας συναυλίες για να εμψυχώσει τους συμπατριώτες του και να μαζέψει χρήματα για την ανακούφιση των προσφύγων.

Σημαντικά έργα του για την Κύπρο είναι:
- «Ψυχή τε και σώματι» Μελοποιημένα ποιήματα των απαγχωνισθέντων αγωνιστών της ΕΟΚΑ, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, Αντρέα Ζάκου και άλλων.
- «Φωνή πατρίδας» Τραγούδια σε ποίηση Κώστα Μόντη, Θεοδόση Πιερίδη και Νεσέ Γιασίν.
- Τα τραγούδια «Ανασήκωσε την πλάτη Πενταδάχτυλε» και «Η δική μου η πατρίδα» σημαδεύουν τον κυπριακό λαό.
- «Αμμόχωστος Βασιλεύουσα» σε ποίηση Κυριάκου Χαραλαμπίδη.

Ήλθε στην Ελλάδα το 1975. Συνεχίζει τις σπουδές του στο Εθνικό Ωδείο και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα να συνθέτει.

Το 1978 κυκλοφορεί η πρώτη του δισκογραφική δουλειά Τα τραγούδια της παρέας με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά.

Ο δίσκος γνωρίζει αμέσως επιτυχία και ανοίγεται ο δρόμος για τις κατοπινές του επιτυχίες, οι οποίες δεν διέψευσαν την πρώτη του δουλειά.

Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν και τα Μικρά ερωτικά με ερμηνευτή τον Αντώνη Καλογιάννη.

Ακολουθεί η Λεωφόρος της αγάπης με ερμηνευτές τον Γιάννη Πάριο, τη Χάρις Αλεξίου, τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Διονύση Θεοδόση.

Ο επόμενός του δίσκος, Σαν τρελό φορτηγό, με τον Γιάννη Πάριο γνωρίζει τεράστια επιτυχία για να ακολουθήσει ένας ακόμη δίσκος, Η εθνική μας μοναξιά με ερμηνευτή τον Δημήτρη Μητροπάνο.

Ακολουθούν και άλλοι δίσκοι με ερμηνευτές την Κατερίνα Κούκα, τον Γιάννη Πάριο, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Πασχάλη Τερζή.

Ήταν παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών.
[...]

Αντίο. Θα σε μνημονεύουμε τραγουδώντας τα τραγούδια σου.

Χριστός Ανέστη.


Έγραψαν επίσης:
Μερόπη - Που χάθηκες, που πέταξες καλέ μου Μάριε;

Η εικόνα είναι προϊόν επεξεργασίας φωτογραφίας που βρήκα στο in.gr.

Καλή Ανάσταση!

Εύχομαι σε όλους σας χρόνια πολλά και καλή Ανάσταση!

Photo: Ο Μητροπολιτικός ναός της Αγίας Σοφίας, η ελληνορθόδοξη εκκλησία στο Bayswater του Λονδίνου.

St. George's Day

Καλημέρα και καλή Ανάσταση!

Χτες μετά τη δουλειά κατέβηκα στην Trafalgar square να κόψω κίνηση από τους εορτασμούς της St. George's Day, που γιορτάζεται στην Αγγλία, αφού ο St. George είναι ο προστάτης των Άγγλων, όπως ο St. Patrick είναι για τους Ιρλανδούς και ο St. Andrew των Σκωτσέζων. Βέβαια οι Άγγλοι δεν κάνουν να πεις και σαματά, εδώ ούτε αργία δεν την έχουν!

Η μέρα άρχισε πολύ μουντά, κόντρα στις εκτιμήσεις των μετεωρολόγων. Αλλά τελικά τους έκανε τη χάρη ο καιρός (όχι όπως στους Ιρλανδούς...) και η μέρα από το μεσημέρι και μετά ήταν χάρμα! Εδώ πρέπει να σας πω οτι χτες και προχτές για πρώτη φορά έβαλα λεπτό μπλουζάκι και μπουφανάκι! Περνώντας από το πάρκο είδα κόσμο και κοσμάκη να αθλείτε με σορτσάκια και κοντομάνκα, να λιάζεται στα γκαζόν και άλλα ωραία που μας είχαν λείψει τόσο καιρό!

Ο κόσμος στην πλατεία δεν ήταν πολύς. Αν και ίσως δε μπορώ να συγκρίνω με τις άλλες γιορτές, γιατί οι εκδηλώσεις και για την Κινέζικη πρωτοχρονιά και για τη γιορτή των Ιρλανδών ήταν Σαββατοκύριακο, ενώ χτες ήταν μεσοβδόμαδα.

Φτάνοντας μπροστά στη National Gallery κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Τι να' ναι, τι να' ναι...

Τελικά το εντόπισα. Η εκκλησία St. Martin in the Fields (με το cafe της Κρύπτης που είχα γράψει παλιότερα) επιτέλους αποκαλύφθκε! Ήταν η πρώτη φορά που την είδα, γιατί από πέρσι είχε σκαλωσιές γιατί έκαναν έργα. Πάρα πολύ όμορφη!

Υπήρχε μια μικρή εξέδρα μπροστά από τη στήλη του Νέλσονα, που ίσως χρησιμοποιήθηκε για το καλοσώρισμα ή κάτι άλλο, πάντως όσο ήμουν εκεί δεν είδα κάτι. Μπροστά είχε κάτι τραπεζάκια που καθόταν κόσμος. Δεν το πολυκατάλαβα το στήσιμο η αλήθεια είναι.

Οι σημαίες και οι στολές και τα καπέλα στα ασπροκόκκινα έδινα και έπαιρναν.

Οι κεντρικές attractions ήταν δύο. Η food market δεξιά κι αριστερά της πλατείας, και διάφορες σύντομες παραστάσεις street theater.

Η food market είχει λίγο απ' όλα. Λουκάνικα και μπέικον, burgers, λαχανικά, κέικς, θαλασσινά, τυριά... Έχε χάρη που είναι Μεγάλη Εβδομάδα, πως κρατήθηκα με τόσες λιχουδιές εγώ το ξέρω!

Αυτό το τυλιχτό λουκάνικο στην παραπάνω φωτογραφία, που είναι σαν τις δικές μας στριφτές πίτες, είναι το Cumberland sausage, παραδοσιακό της Αγγλικής κουζίνας.

Από τα street theater που είδα το ένα ήταν ένας Ιππότης ο οποίος πήρε το χρίσμα και μετά σκότωσε ένα τέρας...

... και κάτι χορευτές or something που πρόλαβα στα τελειώματα.

Πέτυχα και τους μαργαριταρένιους, Pearly King και Princess, που νομίζω μάζευαν χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Για την ιστορία τους δεν ήξερα αλλά μπορείτε να διαβάσετε εδώ κι εδώ.

Βέβαια υπήρχαν και μερικά πράγματα που δεν πολυκατάλαβα, όπως κάτι λαχανικά με μπιμπερό...

ή αυτό που ήταν στημένο δίπλα στη στήλη του Νέλσονα.

Όποιος μπορεί να με διαφωτίσει, καλοδεχόυμενος.

Μακάρι οι ηλιόλουστες μέρες να συνεχιστούν, αν και εδώ ο καιρός είναι άστατος και απρόβλεπτος. Ξεκινάει με βροχή, μετά μπορεί να θέλεις να βάλεις κοντομάνικο και στο τέλος μπορεί να ψάχνεις αντιανεμικό μπουφάν.

Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!

Malakia

Το παρακάτω περιστατικό είναι αληθινό. Δεν συμμετείχα, αλλά μου το μετέφεραν.

Σε ένα γραφείο στο Λονδίνο δύο Έλληνες συζητούν για τη νηστεία και προσπαθούν να εξηγήσουν στους ξένους συναδέλφους τους τις διατροφικές συνήθειες της περιόδου. Η συζήτηση κάπου σκαλώνει στα θαλασσινά, όπου ο ένας επιμένει πως τη Σαρακοστή τρώμε, κάποια θαλασσινά, καλαμαράκια, χταποδάκια κλπ, ενώ ο άλλος πως όχι.

- But they are not fish! They are, how we call them? Hmmm... Malakia! , κατέφυγε στα ελληνικά ο ένας, δυσκολευόμενος να βρει την αγγλική λέξη.

Κι εκείνη τη στιγμή πετάγεται ο Άγγλος συνάδελφος που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τη συζήτηση.

- Malakia? This is bullshit!!!

Βέβαια η κουβέντα σταμάτησε εκεί, αφού η ατάκα ισοπέδωσε όλο το γραφείο...

Καλημέρα και Happy St. George's Day!

Καλή Ανάσταση!

Η Earth Day και η κόκκινη κάρτα της Ελλάδας

Όποιος επισκέφτεί σήμερα το Google θα δει για άλλη μια φορά ένα διαφορετικό logo, από αυτά που μας συνηθίζει να κάνει η εταιρεία για να μας υπενθυμίσει μια μέρα με ιδιαίτερη σημασία.

Αυτό το, πολύ καλά σχεδιασμένο νομίζω, logo είναι αφιερωμένο για τη Μέρα της Γης, την Earth Day, που μνημονεύεται και γιορτάζεται λέει από το 1970 στις 22 Απριλίου. Μια ακόμα μέρα-αφορμή για να ταρακουνηθούμε, για να προβληματιστούμε σοβαρά για την συμπεριφορά μας και τις επιπτώσεις της πάνω στον πλανήτη.

Στο ίδιο τέμπο και το Yahoo!, το οποίο με ένα ωραίο animated logo παραπέμπει σε μια σελίδα με οικολογική θεματολογία αφιερωμένη στην Earth Day.


Και ταυτόχρονα διαβάζω και ακούω στον ΣΚΑΪ (που πολλά μπορεί να σχολιάσει κάποιος, αλλά το οτι έχει έναν σαφή προσανατολισμό προς το περιβάλλον μπορούμε να το παραδεχτούμε νομίζω) πως

Με την "κόκκινη κάρτα" από τον ΟΗΕ " γιορτάζει" η Ελλάδα την "Παγκόσμια ημέρα της Γης" που είναι αφιερωμένη στην αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών.

Η χώρα μας είναι η μόνη ανάμεσα σε 141 κράτη που αποβλήθηκε από τα κριτήρια Κιότο, καθώς δεν έπεισε για την εγκυρότητα του συστήματος μέτρησης και καταγραφής των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Το ΥΠΕΧΩΔΕ δεν έλαβε μέτρα παρά τις αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις του επίτροπου Περιβάλλοντος Σταύρου Δήμα ότι η Ελλάδα κινδυνεύει με διασυρμό.
[...]

Και συνεχίζω για περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο του Γιώργου Λαλιου στην Καθημερινή:

Στις ελληνικές και τις ευρωπαϊκές αρχές επικρατεί προβληματισμός σχετικά με το εύρος των συνεπειών, ενώ το αρμόδιο υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ παραδέχθηκε για πρώτη φορά τον διασυρμό, μετακυλίοντας, ωστόσο, τις ευθύνες.

Η απόφαση ελήφθη κατά πλειοψηφία την προηγούμενη Παρασκευή στα γραφεία του ΟΗΕ στη Βόννη, από την Επιτροπή Συμμόρφωσης με το Πρωτόκολλο του Κιότο. Η Επιτροπή έκρινε ότι οι διευκρινίσεις που παρείχε η χώρα μας απολογούμενη στις αρχές Μαρτίου ήταν ανεπαρκείς. Οπως αποφάσισε:

- Η Ελλάδα οφείλει να αναπτύξει και να καταθέσει εντός τριών μηνών στην Επιτροπή Συμμόρφωσης ένα σχέδιο συμμόρφωσης με συγκεκριμένα μέτρα και διοικητικές ρυθμίσεις, το οποίο θα ελεγχθεί από ομάδα εμπειρογνωμόνων της Επιτροπής. Επί τη βάσει του νέου εθνικού συστήματος θα πρέπει να γίνει και η ετήσια απογραφή.
- Η Ελλάδα δεν δύναται να συμμετάσχει στους ευέλικτους μηχανισμούς του πρωτοκόλλου του Κιότο μέχρι την έκδοση της οριστικής απόφασης. Οι μηχανισμοί αυτοί δίνουν στις βιομηχανικές χώρες τη δυνατότητα να επιτύχουν τους στόχους τους όσον αφορά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
[...]
«Η Ελλάδα, δυστυχώς, αποτελεί τη μοναδική χώρα στον κόσμο που κατονομάζεται διεθνώς για ανεπάρκεια του συστήματος καταγραφής των εκπομπών. Εκτός από την αδυναμία συμμετοχής της Ελλάδας στους μηχανισμούς του Κιότο, η απόφαση αυτή εκθέτει τη χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο», σχολίασε χθες ο διευθυντής της WWF κ. Δημ. Καραβέλλας.


Δεν νομίζω πως μπορώ να εμβαθύνω στα τεχνικά του θέματος για να ξέρω ακριβώς τι και πως, ή πόσο δίκαια ή άδικη είναι η "τιμωρία" της Ελλάδας. Αλλά το οτι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν κατάφερε να παρουσιάσει ένα σύστημα που να πείσει για την αξιοπιστία του, αυτό κάτι λέει...

Καλημέρα και καλή Ανάσταση! Και καλά μυαλά!

Το Λονδίνο μέσα απ' τις ταινίες

Notting Hill
Four Weddings and a Funeral
Clockwork Orange
Bridget Jones's Diary
Match Point
About a Boy
The Da Vinci Code
Love Actually

Οι παραπάνω είναι λίγες από τις ταινίες οι οποίες γυρίστηκαν (και) στο Λονδίνο.

Ποιος δε θυμάται τον Hugh Grant να περπατάει στην αγορά του Portobello στο Notting Hill, στην αρχή της ομώνυμης ταινίας πριν μπει στο διαμέρισμά του με την διακρτικότατη μπλε πόρτα; Την Renee Zellweger (Bridget Jones) να περπατάει σκυθρωπή στην μεγάλη Borough Market; Τις σκηνές του Da Vinci Code στο Temple Church ή την Scarlett Johansson στο Tate Modern Museum στην ταινία Match Point; Και βέβαια αμέτρητες σκηνές στα καταπράσινα πάρκα και στο ποτάμι με φόντο το Big Ben...

Βρήκα διάφορα sites στα οποία μπορεί κάποιος να βρει πληροφορίες για τοποθεσίες οι οποίες σχετίζονται με ταινίες. Ένα από τα πιο περιεκτικά και αναλυτικά είναι το movie-locations.com , στο οποίο βρήκα αρκετές πληροφορίες από πολλές γνωστές ταινίες. Επίσης στο site visitlondon.com υπάρχουν κάποιοι χάρτες σε pdf για λίγες όμως ταινίες, όπως το Match Point και το Closer, όπου είναι σημειωμένες οι τοποθεσίες που έχουν γυριστεί συγκεκριμένες σκηνές. Υπάρχουν μάλιστα και βιβλία για το συγκεκριμένο θέμα, όπως το London Film Location Guide του Simon James.

Έχει πλάκα νομίζω να συναντάς μέρη που έχεις δει και σε ταινίες. Τα πιο απλά σημεία, ένας δρόμος, ένα παγκάκι στο πάρκο, μια καφετέρια, αποκτούν διαφορετική υπόσταση όταν τα έχεις κάποτε δει στην μεγάλη οθόνη.

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα και καλή Ανάσταση!

Battlestar Galactica: Μια πρώτη εντύπωση

Πριν λίγο καιρό πήρε το μάτι μου πως ξεκίνησε η τέταρτη σεζόν της Αμερικανικής σειράς επιστημονικής φαντασίας Battlestar Galactica. Προσωπικά ποτέ δεν ήμουν fun των σειρών που εκτυλίσσονται στο διάστημα αλλά με την επιστημονική φαντασία τα πάω αρκετά καλά. Ελλείψει άλλων σειρών λοιπόν, αφού το Lost έχει προσωρινό διάλειμμα (έχετε το νου σας, επιστρέφει την ερχόμενη Πέμπτη!) και μόνο το Desperate Housewives επανεμφανίστηκες αισίως στις οθόνες (που κι αυτό έχει αρχίσει να κουράζει νομίζω), είπα να της δώσω μια ευκαιρία.

Άρχισα λοιπόν δειλά δειλά από την πρώτη σεζόν και τώρα έχω φτάσει στο μέσο της δεύτερης. Ε, έχει πιάσει και κρύο τελευταία, δεν πολυβγήκα, στο cinema δε βρήκα και κάτι δελεαστικό, είναι και η 1η σεζόν κουτσουρεμένη (13 επεισόδια), δε θέλει και πολύ.

Μια πρώτη εντύπωση; Τίποτα το ιδιαίτερο. Μια μέτρια σειρά περιπέτειας, με μέτριες ερμηνείες, με μέτρια εφέ και υπερβολικά προβλέψιμη κατά τη γνώμη μου. Αυτό θα έλεγα και οτι είναι το μεγαλύτερό της μειονέκτημα. Ενώ το concept είναι ενδιαφέρον και υποσχόμενο για τους λάτρεις του είδους (οι πλανήτες που κατοικούν οι άνθρωποι καταστρέφονται από τους cylons και μόνο καμά 50αριά χιλιάδες την γλιτώνουν σε διάφορα διαστημόπλοια και αναζητούν το νέο τους σπίτι), η σειρά χάνει πολύ στο στοιχείο της έκπληξης τόσο μέσα στο επεισόδιο όσο και στην γενικότερη πλοκή της ιστορίας.

Ίσως στην συνέχεια η σειρά να επιφυλάσσει εκπλήξεις, αλλά δεν ξέρω αν θα συνεχίσω μέχρι εκεί. Πάντως από αυτά που έχω δει ως τώρα δε θα την ξεχώριζα από τις μέτριες Αμερικανικές σειρές, μάλλον θα την κατάτασα στην κατηγορία του The 4400 και σε καμία περίπτωση δε θα την συνέκρινα με το Lost, το Prison Break ή ακόμα και το Heroes και το Desperate Housewives.

Το Canterbury και ο Καθεδρικός του Ναός

Ξυπνώντας το Σάββατο πρωί και βλέπωντας οτι ο καιρός σήκωνε εκδρομή είπα να επισκεφτώ έναν προορισμό που ήθελα καιρό τώρα. Το Canterbury.

Το Canterbury βρίσκεται νοτιοανατολικά του Λονδίνου, μιάμιση ώρα με το τρένο, στην περιοχή του Kent. Είναι μια σχετικά μικρή πόλη, με 40-45 χιλιάδες κατοίκους, και είναι πολύ γνωστή για τον Καθεδρικό ναό. Το Canterbury είναι η έδρα του Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας της Αγγλίας (Archbishop of Canterbury είναι ο τίτλος του) και είναι προορισμός πολλών προσκυνητών για αιώνες.

Η σχέση της πόλης με τον Χριστιανισμό φτάνει πολύ βαθειά στον χρόνο. Ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος του Canterbury ήταν ο St Augustine of Canterbury, απεσταλμένος από τη Ρώμη στον 6ο αιώνα, ο οποίος έβαλε τα θεμέλια της Χριστιανικής Εκκλησίας στην Αγγλία. Το Αββαείου του Αυγουστίνου, όπως και ο Καθεδρικός αλλά και η Εκκλησία του St Martin, η παλαιότερη σε λειτουργία ενοριακή εκκλησία της Αγγλίας, ανήκουν στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Χρονολογία ορόσημο για τον Καθεδρικό και γενικότερα την Εκκλησία της Αγγλίας είναι το 1170. Τότε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Thomas Becket δολοφονήθηκε μέσα στον Καθεδρικό από ιππότες του Βασιλιά Ερρίκου του Β'. O Thomas Becket είχε διατελέσει Chancellor (κάτι σαν υπουργός, καγκελάριος) του Ερρίκου αλλά με την ανάδειξη του σε Αρχιεπίσκοπο άλλαξε στάση και συγκρούστηκε πολλές φορές με τον Βασιλιά. Μετά τη δολοφονία του ο Thomas Becket αντιμετωπίστηκε ως μάρτυρας από τους Χριστιανούς ολόκληρης της Ευρώπης και Αγιοποιήθηκε από τον Πάπα μόλις τρία χρόνια αργότερα. Ένα χρόνο μετά ο ίδιος ο Βασιλιάς Ερρίκος Β' έκανε ταπεινωμένος δημόσια μετάνοια στον τάφο του Thomas Becket. Από τότε ο Καθεδρικός ναός και ο τάφος του έγινε προσκυνηματικός προορισμός για πολλούς Χριστιανούς της Καθολικής και Αγγλικανικής Εκκλησίας.

Και τώρα μερικές φωτογραφίες.

Μπαίνοντας στο κέντρο της πόλης, από την Δυτική πύλη, ο Westgate Tower.

Ο κεντρικός πεζόδρομος στο κέντρο της πόλης. Μαγαζιά, cafes και εστιατόρια δεξιά κι αριστερά, παγωτατζήδες, λουκάνικα, μουσικοί, γενικά μια γιορτινή ατμόσφαιρα.

Η πρώτη θέαση του Καθεδρικού, το ψηλό καμπαναριό του φαίνεται από μακριά. Εδώ ανάμεσα από τις ταμπέλες μαγαζιών.

Πλησιάζοντας στον Καθεδρικό φτάνουμε στην Christchurch Gate. Κολλητά και τα Starbucks, τα οποία ευτυχώς δεν κάνουν τόσο μπαμ!

Περνώντας την πύλη θαυμάζουμε το μέγεθος και την αρχιτεκτονική του Καθεδρικού.

Δείτε και τη φωτογραφία από το wikipedia, όπου ο φωτογράφος φρόντισε μην κόψει το ναό, για να έχετε μια καλύτερη εικόνα...

Οι φωτογραφίες στο εσωτερικό του ναού επιτρέπονται, εκτός από τον χώρο της κρύπτης, στο βάθος, όπου αναμμένα καιριά και μερικές καρέκλες σε πολλά μικρά chapels δημιουργούν μια κατανυκτική ατμόσφαιρα.

Ο κυρίως ναός.

Ο σκαλιστός και ζωγραφιστός άμβωνας.

The Martyrdom, το σημείο που δολοφονήθηκε ο Thomas Becket.

Το εσωτερικό του πανύψηλου καμπαναριού του ναού.

Το μπρούτζινο αναγνωστήρι σε σχήμα αετού και πίσω η Αγία Τράπεζα με τον θρόνο του Αγ. Αυγουστίνου.

Ο ναός έχει πολλά και εντυπωσιακά βιτρό, ιστορικής σημασίας. Στο παρακάτω βιτρό για παράδειγμα, στην κάτω σειρά, το μεσαίο βιτρό που απεικονίζει τον Αδάμ (Adam Delving) χρονολογείται από το 1176 μΧ και είναι ένα από τα παλαιότερα στην Μεγάλη Βρετανία. Αν κάνετε κλικ μπορείτε να το δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος.

Στην Δυτική πλευρά υπήρχαν δύο αρκετά διαφορετικά βιτρό, ξεχωριστής τεχνοτροπίας, που μου θύμισε... cartoons.

Και λεπτομέρεια...

Στο ναό γίνονται και κονσέρτα μουσικής (συνηθίζεται στην Αγγλία) και εκείνη τη μέρα μια ορχήστρα νέων έκανε πρόβες.

Βγαίνοντας μετά από αρκετή ώρα απ' τον ναό, τα πάντα ήταν βρεγμένα. Προφανώς είχε εν τω μεταξύ κάνει την εμφάνισή του κάποιο shower. Μια βόλτα στα δρομάκια της πόλης γύρω απ' τον Καθεδρικό, μια μπύρα σε μια pub εκεί κοντά και μετά στο τρένο για Λονδίνο. Ίσως ξαναπάω κάποια στιγμή, γιατί η πόλη έχει κι άλλα ωραία πράγματα να δεις και να κάνεις.

Περισσότερες φωτογραφίες απ' το Canterbury στο flickr.

Πληροφορίες: Canterbury Cathedral, wikipedia.