Τότε φορούσε τα καλά της λόγω των Ολυμπιακών. Σήμερα, δεκατέσσερα χρόνια μετά, μπορεί να μην έχει την λάμψη μιας Ολυμπιακής πόλης, παραμένει όμως εκθαμβωτική.
Τι είδα; Είδα μια πόλη καθαρή, νοικοκυρεμένη, φτιαγμένη για τους πολίτες της. Με μια ποιότητα ζωής κλάσεις ανώτερη από άλλες μεγαλουπόλεις. Μια πόλη με ύφος και χρώμα ξεχωριστό. Μια πόλη που θα ήθελα να τη ζήσω περισσότερο, αλλά για άλλη μια φορά οι υποχρεώσεις δε μου το επέτρεψαν.
Η συνύπαρξη των κτισμάτων Αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής με τα μοντέρνα κτήρια και την μοντερνιστική πινελιά της δεκαετίας του ’90, τη δεκαετία που η Βαρκελώνη άλλαξε όψη, είναι εκπληκτική. Η αρχιτεκτονική σίγουρα είναι ένας σοβαρός λόγος να την επισκεφτείς.
Ο Gaudi, που ανέφερε κι η Seiana, ήταν ένας αρχιτέκτονας με ιδιαίτερη τεχνοτροπία, που στην εποχή του ξένισε και αμφισβητήθηκε. Σήμερα όμως, χάρις αυτόν, η πόλη κοσμείται από κάποια δημιουργήματά του, που θα σε αναγκάσουν να τα περιεργαστείς πολλή ώρα. Χαρακτηριστικά είναι η Casa Batllo, αλλά και η La Pedrera, αλλά πιο ξακουστή είναι η εκκλησία Segrada Familia. Η τελευταία χτίζεται εδώ και 100 χρόνια, και συνεχίζει να χτίζεται. Η κεντρική ιδέα είναι να αποτελέσει μια «οικοδόμηση» της Βίβλου, αφού θα αποτελείται από πολλά γλυπτά με παραστάσεις από την Αγία Γραφή.
Δέντρα παντού, φυτεμένα κυρίως στις μεγάλες νησίδες των δρόμων, αλλά και στους πολλούς πεζοδρόμων. Αυτό, σε συνδυασμό με την αύρα της θάλασσας, δίνει μια ξεχωριστή δροσιά στην πόλη. Επίσης δημιουργούν τις περισσότερες ώρες τις ημέρας μια σκιά, βάλσαμο στην ορμή του Μεσογειακού ήλιου.
Κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν η ευρεία χρήση ποδηλάτων. Πολλοί πολίτες αλλά και τουρίστες κυκλοφορούν στην πόλη με ποδήλατα. Σ’ αυτό βέβαια βοηθάει το ότι μεγάλο κομμάτι της πόλης είναι επίπεδο, αλλά και τα ειδικά δρομάκια και οι ενδείξεις για τους ποδηλάτες.
Οι πεζοί έχουν επίσης την τιμητική τους. Απλωτά πεζοδρόμια, χωρίς ίχνος κολώνας ή δέντρου φυτεμένου μέσα στη μέση (βλ. Αθήνα), ώστε οι πεζοί να βολτάρουν απρόσκοπτα. Μου έκανε εντύπωση πως η πόλη ήταν κυρίως μια πόλη πεζών. Από το άψογο σε επάρκεια και άνεση συγκοινωνιακό δίκτυο, μέχρι και τα φανάρια, που ήταν ρυθμισμένα να ανάβουν περισσότερη ώρα για τους πεζούς παρά για τα αυτοκίνητα! Δε με θυμάμαι να περιμένω σε κανένα φανάρι περισσότερο από 10 δευτερόλεπτα για να ανάψει πράσινο. Και συνάντησα πολλά στις βόλτες μου…
Από φαγητό, εντάξει, δοκίμασα την κλασική παέλια. Είναι κάτι σαν το δικό μας… μυδοπίλαφο, για να καταλάβετε. Ρύζι με θαλασσινά. Επίσης κανόνισα και μερικά τάπας, που – απ’ ότι κατάλαβα – είναι μεζέδες σε μικρά πιατάκια. Not bad at all.
Η πόλη έχει πολλά μέρη να επισκεφτείς. Από το διάσημο γήπεδο της Barcelona Camp Nou, των 104000 θεατών, μέχρι το πάρκο Montjuic, από την Γοτθική
συνοικία μέχρι τον ζωολογικό κήπο και το ενυδρείο. Όρεξη και χρόνο να έχεις… Αν είσαι φιλότεχνος θα έχεις πλήθος μουσείων να επισκεφτείς, δε θα παραλείψεις όμως το Μουσείο του Πικάσο (η ουρά ήταν 40 μέτρα περίπου…), αλλά και του Dali, λίγο έξω από την πόλη. Αν πάλι έχεις έρθει για ψώνια, θα περάσεις μια βόλτα οπωσδήποτε από το El Corte Ingles, τη μεγαλύτερη αλυσίδα πολυκαταστημάτων στην Ισπανία. Εκεί μπορείς να βρεις από σουπερμάρκετ μέχρι έπιπλα, από Lacoste μέχρι laptop. Οι μισοί τουρίστες που θα συναντήσεις στη Rambla κρατάνε την χαρακτηριστική σακούλα του καταστήματος με τα μαύρα και πράσινα τριγωνάκια (οι άλλοι μισοί κρατάνε σακούλα από την μπουτίκ της Barcelona!).
Αν πάλι δεν έχεις κάποιο συγκεκριμένο προορισμό, μπορείς απλά να κάνεις την βόλτα σου στη Rambla, τον μεγάλο πεζόδρομο που ξεκινά από την μεγάλη πλατεία (βλ. πλ. Συντάγματος) Placa de Catalunya και φτάνει στην παραλία, στο άγαλμα του Κολόμβου, που στέκει ψηλά δείχνοντας τη θάλασσα. Είναι ένας πεζόδρομος πάντα γεμάτος με κόσμο. Δέντρα ψηλά δεξιά κι αριστερά, animateur του δρόμου, μικρά pet shops, ζωγράφοι που εκθέτουν τα έργα τους. Ένα πανηγύρι που κρατάει όλες τις ώρες, κάθε μέρα.
Αυτά για τώρα. Είναι λίγα, και λίγο άτακτα γραμμένα, το ξέρω, αλλά είναι που δεν μπορώ να περιορίσω τον ενθουσιασμό μου σε ένα σωστά συνταγμένο κείμενο.
Όσο για την γκρίνια… Την κρατάω για επόμενα posts. Έχουμε καιρό...
4 comments:
Καλα η βαρκελωνη ειναι πραγματικα η παραμυθουπολη της Ευρωπης (λογω μοντερνισμου-γκαουντι).
δεν μπορεις ποτε να βαρεθεες σε αυτη την πολυ.
την πρωτη κυριακη του μηνα το μουσειο του πικασο ειναι τζαμπα, και δεν εχει ουρα (οποτε κανονιστε τα ταξιδια σας).
και τα σχετικα με ποδηλατα και πεζοπορειες εχεις δικιο. αλλα ισχυουν για ολη την ευρωπη. πρεπει να ειμαστε ζωα για να ζουμε στην αθηνα.
βεβαια οι αμερικανοι ειναι χειροτεροι. περνουν το αμαξι για ακομα μικροτερες αποστασεις αποτι οι ελληνες (με εξαιρεση καποιες μεγαλουπολεις που δεν γινετε αυτο για πρακτικους λογους).
αλλα σην ευρωπη το αμαξι ειναι ειδος εκδρομης και οχι καθημερινης χρησης. τουλαχιστον οχι για την βολτα σου.
ΜΜΜ για ολο τον λαο
Χαίρομαι που πέρασες όμορφα και που "ξανα-ανακάλυψες" την ομορφιά της Βαρκελώνης!! Με την περιγραφή σου με ταξίδεψες κι εμένα πίσω ...
Ειλικρινά δεν χωρά "γκρίνια" στο συγκεκριμένο θέμα ;0)
Κι όμως, κι όμως! Αν κάνεις συγκρίσεις με τα καθ΄ ημάς, μπορείς να γκρινιάξεις άνετα. Χαίρομαι που γυρισες τόσο μαγεμένος ώστε ξέχασες ακόμα και τις καλές σου συνήθειες.
Η αλήθεια είναι πως όποτε είμαι διακοπές στο εξωτερικό δεν μπορώ να αποφύγω τις συγκρίσεις. Μέχρι να καταλάβω πως αν συνεχίσω έτσι, θα καταντήσω να κάνω λίστα παραπόνων προς κάθε παραλήπτη (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου), αντί να θαυμάζω τα αξιοθέατα!
Πάντως σαν πόλη η Βαρκελώνη είναι εκπληκτική. Όρεξη να έχεις να βλέπεις πράγματα.
Και κάτι ακόμα. Οι άνθρωποι, που ξέρουν να εκμεταλλευτούν τη προϊόν τους, έχουν βάλει διώροφα ανοιχτά λεωφορεία, με ξεναγούς, που κάνουν το γύρο της πόλης και καμιά 50αριά στάσεις στα διάφορα αξιοθέατα. Με ένα εισιτήριο (18 €) μπορείς όλη τη μέρα να κυκλοφορείς με αυτά τα bus touristic. Κατεβαίνεις σε όποια στάση θέλεις, και μετά συνεχίζεις την βόλτα σου με ένα από τα επόμενα (το οποία σημειωτέον έρχεται εντός 10 λεπτών!). Καλό;
Post a Comment