Tuesday 1 April 2008

Ήταν πρώτη Απριλίου...

Ήταν πρώτη Απριλίου
της Ε.Ο.Κ.Α. η αρχή
που ακούστηκε στην Κύπρο
η φωνή του Διγενή.

Και στον ήχο της φωνής του
έτρεξεν η Λεβεντιά
για ν' αρχίσουνε τη δράση
εις της Κύπρου τα βουνά.
[...]

Ήταν πρώτη Απριλίου του 1955 λοιπόν όταν άρχιζε στην Κύπρο ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) για την απαλλαγή από τον Βρετανικό ζυγό. Υπό την καθοδήγηση του στατηγού Γεώργιου Γρίβα (ευρέως γνωστό με το ψευδώνυμο Διγενής) και με πολιτικό ηγέτη τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο (αργότερα πρώτο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας) ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. έληξε το 1959 με τη συμφωνία της Ζυρίχης και την ανεξαρτησία της Κύπρου τον Αύγουστο του 1960.

Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα οι Βρετανοί κατασκεύασαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας ένα μικρό κοιμητήριο που έμεινες στην Ιστορία με την ονομασία "Φυλακισμένα Μνήματα".

Βρίσκεται μέσα από τους τοίχους της φυλακής, δίπλα στα κελιά των μελλοθανάτων και την αγχόνη. Με απόφαση του τότε Κυβερνήτη Τζων Χάρτινγκ εκεί θάβονταν οι απαγχονισμένοι αγωνιστές και άλλες ηγετικές μορφές της ΕΟΚΑ, από φόβο μετατροπής των κηδειών τους σε συλλαλητήρια και διαδηλώσεις.

Απαγχονίσθηκαν εννιά αγωνιστές, ηλικίας 19-24 ετών.

Μιχαλάκης Καραολής
Ανδρέας Δημητρίου
Ιάκωβος Πατάτσος
Ανδρέας Ζάκος
Χαρίλαος Μιχαήλ

Μιχαήλ Κουτσόφτας

Στέλιος Μαυρομμάτης

Ανδρέας Παναγίδης

Ευαγόρας Παλληκαρίδης
.

Αναπαύονται μαζί τους ακόμα τέσσερεις αγωνιστές που σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης. Οι
Μάρκος Δράκος
Γρηγόρης Αυξεντίου
Στυλιανός Λένας

Κυριάκος Μάτσης
.

Η κηδεία και ταφή γινόταν χωρίς να παρευρίσκεται κανένας Ελληνοκύπριος, ούτε συγγενής ή φίλος. Οι συγγενείς προσκύνησαν τους τάφους των παιδιών τους μετά το τέλος του αγώνα.

Η επιγραφή στον τοίχο του κοιμητηρίου γράφει

"Τ' αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται".

Και έξω, σε μία πλάκα...

Και τη μνήμη σας το Έθνος Χαιρετά γονατιστό.

Διαβάστε επίσης αν θέλετε το Εγερτήριο Σάλπισμα, το ποίημα με το οποίο αποχαιρέτησε τους συμμαθητές του ο 17 χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης φεύγοντας για να ενταχθεί στις δυνάμεις της Ε.Ο.Κ.Α.. Ένα χρόνο μετά ήταν ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονιζόταν. Ο τάφος του βρίσκεται στα Φυλλακισμένα Μνήματα, δίπλα σ' αυτόν του Σταυραετού του Μαχαιρά Γρηγόρη Αυξεντίου, τον υπαρχηγό της οργάνωσης, τον οποίον έκαψαν ζωντανό στο κρυσφήγετό του στο βουνό μετά από μάχη ωρών κι αφού είδαν οτι δε μπορούσαν να τον σκοτώσουν ή να τον κάνουν να παραδοθεί.

Συγνώμη που ίσως σας... μαύρισα λίγο την ψυχή, αλλά νομίζω πως οφείλουμε να θυμόμαστε και να τιμούμε.


Καλό μήνα!


Έγραψαν επίσης:
JF - Επέα Πτερόεντα: Πες το ψέμματα!!

19 comments:

fpboy said...

respect!

jf said...

Μπράβο σου...

Καλό σου μήνα γκρινιάρη!

DRN 06 said...

Συγκλονιστικό ποστ. Μπράβο Γκρινιάρη.

Σοφία said...

Θλιβερή επέτειος...
Καλό απόγευμα γκρινιάρη μου!

Γκρινιάρης said...

Καλησπέρα και καλό μήνα. Ευχαριστώ για τα σχόλια.

Σοφία, επέτειος ναι, θλιβερή δε θα το έλεγα. Άλλωστε το αποτέλεσμα ήταν η ανεαρτησία της Κύπρου. Είναι όσο θλιβερή όσο είναι και η 25η Μαρτίου! :)

Cinderelen said...

Καλησπέρα :)
Δεν είχα ιδέα ότι βασιζόταν σε τέτοια ιστορία αυτή η μέρα 8[

Καλό απόγευμα :)


(ps: h princess elen eimai :P )

phlou...flis said...

καλησπέρα, καλό μήνα και χρόνια μας πολλά να θυμόμαστε εξεγέρσεις σαν κι αυτές

Laplace said...

μπραβο ρε φιλε..
αυτο να το διαβασουν οι ελληναραδες που λενε(ειπαν) 'η κυπρος ειναι πολυ μακρια'..

Dr_MAD said...

Μπράβο Γκρινιάρη. Αξίζει να θυμόμαστε αυτούς που αγωνίστηκαν και πέθαναν για το σύνολο. Δικά μας παιδιά...

Μπουρμπουλήθρα said...

μπραβο..αυτοι αξιζουν να τους θυμομαστε.

Παρατηρήτηριο Πυλαίας said...

Πάντως οι κουφάλες οι Άγγλοι από όποια αποικία περάσαν αφήσαν και έναν πόλεμο πίσω. Ινδία-Πακιστάν, Ιρλανδία, Κύπρος...

Κρίμα στα παιδιά που θυσιάστηκαν σαν ήρωες..

Σοφία said...

Ωραίο θέμα για πρωτομηνιά :-p

Καλό είναι να θυμόμαστε. Πάντως σήμερα ελπίζω να βρεις κάτι πιο χαρμόσυνο.

Γκρινιάρης said...

Καλημέρα σε όλους!

_ST_ όπως καταλαβαίνεις, δεν είναι τυχαίο...

Roadartist said...

Εξαιρετικος .. ΕΥΓΕ :)
Καλο μηνα!

Anonymous said...

Χαίρομαι που ασχολήθηκες μ'αυτή την "όψη" της μέρας και όχι με "πρωταπριλιάτικες πλάκες και αστεία".

fvasileiou said...

Μπράβο Γκρινιάρη που το θυμήθηκες. Μπράβο και για τις φωτογραφίες.

Νομίζω ότι τα Φυλακισμένα Μνήματα και το μουσείο της ΕΟΚΑ είναι ό,τι πιο συγκινητικό έχω επισκεφτεί στη ζωή μου.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει όλα αυτά τα παιδιά και μακάρι ο αγώνας τους να μην πάει χαμένος!

Εξύμνoς said...

Μπραβο Γκρινιαρη! Αυτα τα ποστ εχουν μεγαλη αξια!!! Πολυ καλο!

Πες μου τι σχεση εχεις με την Κυπρο?

Meropi said...

Γκρινιάρη μου σου αφήνω κι εσένα το ίδιο σχόλιο που άφησα και στην JF.
Την τελευταία φορά (πριν 2 χρόνια) που επισκέφτηκα τα Φυλακισμένα Μνήματα είχα μια απέραντη πίκρα. Σκέφτηκα ότι αυτά τα παλληκάρια και ειδικότερα αυτό το παιδί (γιατί ήταν ακόμα παιδί στα 17 1/2 του χρόνια ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης) φύγανε άδικα. Άδικα γιατί ο ένοπλος εκείνος αγώνας της ΕΟΚΑ ξεκίνησε χωρίς περίσκεψη από ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο (το Γρίβα) και παράσυρε αληθινά παλληκάρια (τον Αυξεντίου, τον Καραολή, τον Παλληκαρίδη) που δώσανε τα νιάτα τους με τι αποτέλεσμα;;; Να φορτωθούμε μια Συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου που από την αρχή δεν μπορούσε να λειτουργήσει με τα γνωστά αποτελέσματα......Ίσως, λέω ίσως γιατί κανένας δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά, αν ο αγώνας γινόταν με πολιτικά μέσα και ήταν κοινός (όλων των Κυπρίων), αφού είναι πια γνωστό ότι ο Γρίβας απέκλεισε αριστερούς και Τουρκοκύπριους, τα αποτελέσματα να ήταν διαφορετικά...

Γκρινιάρης said...

Meropi καλωσήρθες. Κοίτα, σίγουρα στην ιστορία υπάρχουν πρόσωπα αμφιλεγόμενα και σίγουρα μπορούμε να κάνουμε πολλές υποθέσεις και σενάρια με τα "αν". Με τα "αν" δε γράφεται η ιστορία όμως, και ούτε μπορείς να είσαι σίγουρη πως θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα "αν" είχε γίνει κάτι διαφορετικό. Πάντως για μένα, με όποια στραβά έγιναν - τα οποία κρίνουμε εκ των υστέρων - δε νομίζω οτι τα παιδιά αυτά χάθηκαν άδικα. Αν μη τι άλλω κέρδισαν την ελευθερία της πατρίδας τους, την σύσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία πριν λίγα χρόνια μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορεί οι μετέπειτα χειρισμοί και η κατάσταση στην περιοχή γενικότερα να οδήγησαν στην εισβολή και στην κατοχή του βορείου τμήματος του νησιού, αλλά για μένα αυτό δεν απαξιώνει τους αγώνες και την θυσία αυτών των ανθρώπων.