Monday 10 July 2006

Zinedine Zidane: Ραψωδία Ω

Γράφτηκαν ήδη πολλά. Και θα γραφτούν κι άλλα, σίγουρα.

Και όχι άδικα. Η συγκυρία και τα τεκταινόμενα στον χτεσινού αγώνα, αλλά κυρίως η ιστορία και το ταλέντο του δικαιολογούν τέτοιο ενδιαφέρον.
Ο λόγος για τον Zinedine Zidane, έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή της εποχής μας. Με μια μεγάλη καριέρα. Και ένα τελευταίο παιχνίδι που θα θυμόμαστε όλοι, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

Ήταν ο τελευταίος του αγώνας ο χτεσινός. Ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ονειρεμένο τέλος για μια ονειρεμένη καριέρα.

Με πόσους διαφορετικούς τρόπους θα μπορούσαμε να θυμόμαστε την εμφάνιση του Ζιζού στο φετινό Mundial αλλά και ιδιαίτερα στον τελευταίο του αγώνα;

Ως τον παίκτη που τράβηξε τη Γαλλία από το χέρι και την έφερε στον τελικό, όταν στην αρχή όλοι μιλούσαν για μια νωθρή και χαμένη από χέρι ομάδα.

Ως τον παίκτη που πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ με πέναλτι δίνοντας το προβάδισμα στην ομάδα τους στο σκορ και στην ψυχολογία.

Ως τον παίκτη που λίγο έλειψε να χαρίσει τη νίκη στην ομάδα του στην παράταση με μια εκπληκτική κεφαλιά, αλλά είχε την ατυχία να βρει μπροστά του έναν άψογο τερματοφύλακα.

Ως τον παίκτη που λίγα λεπτά αργότερα ενέδωσε στην ένταση και τα νεύρα και με μια απρεπή ενέργεια έθεσε τον εαυτό του εκτός παιχνιδιού, αφήνοντας την ομάδα του στην δυσκολότερη στιγμή με 10 παίκτες.

Ως τον παίκτη που δευτερόλεπτα πριν δεχτεί την κόκκινη κάρτα άρχισε στωικά να βγάζει το περιβραχιόνιο, αναγνωρίζοντας το λάθος του, ενώ δεν διαμαρτυρήθηκε καθόλου για την απόφαση του διαιτητή.

Ως τον καλύτερο παίκτη του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006, νικητή της Χρυσής Μπάλας του τουρνουά, ο οποίος όμως βρισκόταν στα αποδυτήρια την ώρα της απονομής του μεταλλίου στην ομάδα του.

Ως τον παίκτη που κρέμασε τα παπούτσια του όντας παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης, νικητής της Χρυσής μπάλας του τουρνουά, 3 χρόνια μετά την αναγόρευσή του για τρίτη φορά «παίκτη της χρονιάς», 4 χρόνια μετά το βραβείο του MVP του Champions League, 10 χρόνια μόλις μετά τη μεταγραφή του σε κορυφαίο ποδοσφαιρικό σωματείο.

Δεν έπρεπε να τελειώσει έτσι. Δεν το ήθελε ο ίδιος σίγουρα, ο καθένας δε θα το ήθελε. Τελευταίος αγώνας στην καριέρα ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή και ταυτόχρονα τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Από τη μια στιγμή στην άλλη όσοι τον ζήλευαν γι’ αυτή τη συγκυρία, όσοι θα τον ζήλευαν αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό (αλήθεια, τι φινάλε), οι ίδιοι δυσκολεύονταν να συνειδητοποιήσουν το βάρος του να είσαι ο Zidane εκείνη τη στιγμή.

Έτσι είναι όμως. Μεγάλες στιγμές για μεγάλους ανθρώπους. Και σ’ αυτούς ταιριάζει η αναγνώριση…

No comments: