Sunday 23 July 2006

Καλοκαιρινή αναλγησία

Αναρωτιέμαι… Αν τα γεγονότα στον Λίβανο είχαν γίνει χειμώνα, ή φθινόπωρο, πόσες "διαδηλώσεις συμπαράστασης στον δοκιμαζόμενο Λιβανέζικο λαό" θα είχαν γίνει μέχρι σήμερα; Πόσες απεργίες της ΓΕΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα είχαν ανακοινωθεί; Πόσες εργατοώρες θα είχαμε διαθέσει απλόχερα για να αποδείξουμε τα φιλειρηνικά μας (ή αντι-Αμερικανικά μας;) αισθήματα;

Ενώ τώρα, ησυχία. Λίγες μικρές διαδηλώσεις στην πρεσβεία του Ισραήλ, κι αυτές κυρίως από Λιβανέζους μετανάστες. Κι όμως εδώ και 20 ημέρες εκεί κάτω πεθαίνουν παιδιά και γυναίκες. Εκδιώκονται άνθρωποι από τα σπίτια τους, γίνονται μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα. Και αντί να αποκλιμακώνεται η ένταση, η Κοντολίζα δηλώνει το αμίμητο «μια βιαστική εκεχειρία δεν είναι η σωστή λύση»!

Που είναι τώρα οι συμπαραστάτες των Παλαιστινίων και των Ιρακινών; Που είναι οι stop the war; Το αίμα των Λιβανέζων έχει άλλο χρώμα, άλλη σημασία; Δεν νομίζω. Αυτό που διαφέρει είναι ότι είναι καλοκαίρι. Είμαστε φιλειρηνιστές, είναι αλήθεια, και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Αλλά είμαστε διατεθειμένοι να το διαδηλώσουμε τρανταχτά μόνο θυσιάζοντας ώρες δουλειάς. Γιατί όταν στην μπαλάντσα μπαίνουν οι διακοπές και η ξεκούραση, όταν αυτά συμβαίνουν ενώ εσύ αράζεις στην παραλία ή πίνεις το καφεδάκι με τους κολλητούς σου, είναι δύσκολο να βγεις στους δρόμους...

Saturday 15 July 2006

Ρε, γίνεται πόλεμος

Αυτό σκέφτηκα προχτές γυρίζοντας, στο αυτοκίνητο, ακούγοντας από το ραδιόφωνο για τις επιθέσεις του Ισραήλ στο Λίβανο. Δεν είχα ακόμη καταλάβει τι γίνεται. Νόμιζα οτι αυτό που είχα ακούσει επρόκειτο για μια από τις πολεμικές επιχειρήσεις στη λωρίδα της Γάζας. Τι ειρωνία... Να σου φαίνεται φυσιολογικό να ακούς για επιθέσεις, βομβαρδισμούς, αθώα θύματα... Όπως το τραγούδι των Magic de Spell. Πως το λέει; Α ναι. "Στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως...".

Friday 14 July 2006

Παρά λίγο... οικολόγος

ΑνακύκλωσηΜερικές φορές η καλή πρόθεση δεν αρκεί … Χρειάζεται να κάνουμε κάτι. Και καλό είναι να μπούμε στον κόπο να το ολοκληρώσουμε. Έτσι;

Η παραπάνω είναι φωτογραφία ενός προσφάτως τοποθετημένου συστήματος ανακύκλωσης του Δήμου Αθηναίων σε πλατεία του Δήμου. Προεκλογική οικολογική συνείδηση...

Wednesday 12 July 2006

Υπάρχει λόγος σοβαρός

Την αναβολή λέει των εξετάσεων ζητούν οι απόφοιτοι ιατρικής ξένων Πανεπιστημίων.

Ο λόγος; Κρατηθείτε!

Η τράπεζα θεμάτων που τους δόθηκε, σε μορφή ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής, δεν περιέχει τις απαντήσεις!!!

Έρχεται και συνέχεια! Ακόμα πιο γελοία...
"Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής, σύμφωνα με τις καταγγελίες, είναι διάφορα φροντιστήρια και καθηγητές ιατρικής να ζητούν τεράστια ποσά, προκειμένου να τους εξασφαλίσουν τις απαντήσεις, που δεν είναι και σε όλες τις περιπτώσεις οι σωστές."

Μου δημιουργείται - εύλογα θαρρώ - μια απορία... Το ενδεχόμενο να καθήσουν τα βλαστάρια και να διαβάσουν (όχι απαραίτητα, αφού υποίθεται πως κατέχουν τις γνώσεις, πτυχιούχοι δεν είναι;) και να απαντήσουν μόνοι τους τις γνωστές ερωτήσεις, το αποκλείουμε τελείως; Απλά ερωτώ!

Εδώ δίπλωμα οδήγησης πας να δώσεις και μαθαίνεις 1000 ερωτήσεις τις οποίες απαντάς μόνος σου, ανατρέχοντας στο αντίστοιχο βιβλίο! Και οι άλλοι, γιατροί άνθρωποι, θέλουν όχι μόνο γνωστές ερωτήσεις, αλλά και απαντημένες; Και καταγγέλουν άλλους οτι τους εκμεταλλεύονται οικονομικά για να τους τις απαντήσουν;

Στραβός είναι ο γιαλός για στραβά αρμενίζουμε;

Τα ίδια ξανά και ξανά και ξανά...

Quiz: Πόσες φορές έχει παιχτεί το Κωνσταντίνου και Ελένης;

Για το σίριαλ του Ant1 μιλάω, με τον Ρώμα και την Ράντου. Αμφιβάλλω αν άλλο σίριαλ έχει παιχτεί τόσο πολύ για να γεμίσει τις τρύπες στο πρόγραμμα τηλεοπτικού σταθμού. Είναι πραγματικά το σίριαλ για όλες τις δουλειές!

Αδιαθέτησε η Τατιάνα και έχουμε κενό στη μεσημεριανή; Βάλε ένα Κωνσταντίνου και Ελένης.

Έφυγε σε άδεια το πάνελ κοινωνικών και καλλιτεχνικών σχολιαστών λόγω Πάσχα; Βάλε ένα Κωνσταντίνου και Ελένης, εορταστικό επεισόδιο βέβαια…

Έχει τελικό Champions League και δε θέλουμε να «κάψουμε» το φετινό μας σίριαλ που σκίζει στα νούμερα; Βάλε ένα Κ&Ε (για συντομογραφία, κουράστηκα…)

Έφτασε το καλοκαίρι και μας τελείωσαν οι σαπουνόπερες; Ε, είπαμε, βάλε όλο το Κωνσταντίνου και Ελένης, από την αρχή!

Τελείωσε το σίριαλ και ακόμα δεν έφτασε ο Οκτώβρης; Ε και; Πάμε άλλη μια ξανά, να το εμπεδώσουν!

Έλεος πια! Και να πεις ότι είναι και κανένα παλιό σίριαλ, να πεις πως το ξεχάσαμε; Νομίζω πριν 6-7 χρόνια πρωτοπροβλήθηκε στην τηλεόραση. Κι όμως, μέχρι σήμερα πρέπει να έχει προβληθεί ίσα με 10 φορές!

Το ξέρουμε, το καλοκαίρι δεν είναι για να βλέπεις τηλεόραση. Τα προγράμματα είναι γεμάτα από τη φτηνή και εύκολη λύση, τις επαναλήψεις! Το έχουμε μάθει πια. Και στην τελική, δεν είναι παράλογο. Αρνούμαι όμως να πιστέψω ότι δεν μπορούν να βρουν κάτι άλλο από το τεράστιο υλικό που έχουν στις αποθήκες τους. Τα ίδια, ξανά και ξανά και ξανά...

ΥΓ1. Δεν ξεχνάω βέβαια τα Εγκλήματα και τους Δύο ξένους…

ΥΓ2. Επαναλήψεις ναι, χαμηλή τηλεθέαση ναι, αλλά το mega πέρσι το έκανε το μπαμ με «τα σύνορα της αγάπης». Τόλμησε, πλήρωσε και κέρδισε…

Monday 10 July 2006

Zinedine Zidane: Ραψωδία Ω

Γράφτηκαν ήδη πολλά. Και θα γραφτούν κι άλλα, σίγουρα.

Και όχι άδικα. Η συγκυρία και τα τεκταινόμενα στον χτεσινού αγώνα, αλλά κυρίως η ιστορία και το ταλέντο του δικαιολογούν τέτοιο ενδιαφέρον.
Ο λόγος για τον Zinedine Zidane, έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή της εποχής μας. Με μια μεγάλη καριέρα. Και ένα τελευταίο παιχνίδι που θα θυμόμαστε όλοι, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

Ήταν ο τελευταίος του αγώνας ο χτεσινός. Ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ονειρεμένο τέλος για μια ονειρεμένη καριέρα.

Με πόσους διαφορετικούς τρόπους θα μπορούσαμε να θυμόμαστε την εμφάνιση του Ζιζού στο φετινό Mundial αλλά και ιδιαίτερα στον τελευταίο του αγώνα;

Ως τον παίκτη που τράβηξε τη Γαλλία από το χέρι και την έφερε στον τελικό, όταν στην αρχή όλοι μιλούσαν για μια νωθρή και χαμένη από χέρι ομάδα.

Ως τον παίκτη που πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ με πέναλτι δίνοντας το προβάδισμα στην ομάδα τους στο σκορ και στην ψυχολογία.

Ως τον παίκτη που λίγο έλειψε να χαρίσει τη νίκη στην ομάδα του στην παράταση με μια εκπληκτική κεφαλιά, αλλά είχε την ατυχία να βρει μπροστά του έναν άψογο τερματοφύλακα.

Ως τον παίκτη που λίγα λεπτά αργότερα ενέδωσε στην ένταση και τα νεύρα και με μια απρεπή ενέργεια έθεσε τον εαυτό του εκτός παιχνιδιού, αφήνοντας την ομάδα του στην δυσκολότερη στιγμή με 10 παίκτες.

Ως τον παίκτη που δευτερόλεπτα πριν δεχτεί την κόκκινη κάρτα άρχισε στωικά να βγάζει το περιβραχιόνιο, αναγνωρίζοντας το λάθος του, ενώ δεν διαμαρτυρήθηκε καθόλου για την απόφαση του διαιτητή.

Ως τον καλύτερο παίκτη του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006, νικητή της Χρυσής Μπάλας του τουρνουά, ο οποίος όμως βρισκόταν στα αποδυτήρια την ώρα της απονομής του μεταλλίου στην ομάδα του.

Ως τον παίκτη που κρέμασε τα παπούτσια του όντας παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης, νικητής της Χρυσής μπάλας του τουρνουά, 3 χρόνια μετά την αναγόρευσή του για τρίτη φορά «παίκτη της χρονιάς», 4 χρόνια μετά το βραβείο του MVP του Champions League, 10 χρόνια μόλις μετά τη μεταγραφή του σε κορυφαίο ποδοσφαιρικό σωματείο.

Δεν έπρεπε να τελειώσει έτσι. Δεν το ήθελε ο ίδιος σίγουρα, ο καθένας δε θα το ήθελε. Τελευταίος αγώνας στην καριέρα ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή και ταυτόχρονα τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Από τη μια στιγμή στην άλλη όσοι τον ζήλευαν γι’ αυτή τη συγκυρία, όσοι θα τον ζήλευαν αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό (αλήθεια, τι φινάλε), οι ίδιοι δυσκολεύονταν να συνειδητοποιήσουν το βάρος του να είσαι ο Zidane εκείνη τη στιγμή.

Έτσι είναι όμως. Μεγάλες στιγμές για μεγάλους ανθρώπους. Και σ’ αυτούς ταιριάζει η αναγνώριση…

Sunday 9 July 2006

e-σκιτσάρισμα

Διάβασα πριν λίγες ημέρες ένα άρθρο του Αρκούδου για μια ιστοσελίδα όπου μπορείς να σκιτσάρεις πρόσωπα. Τη δοκίμασα, είχε πλάκα! Είναι η http://illustmaker.abi-station.com/index_en.shtml
Απαραιτήτως με internet explorer για να βλέπεις το preview. Βάζεις έναν αριθμό στο 1ο κουτάκι κάθε κατηγορίας, αρχίζοντας από το 1 μέχρι να τελειώσουν οι επιλογές (έχει αρκετή ποικιλία). Τα άλλα 2 κουτάκια είναι για πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά (αλγεβρικά, δηλαδή 1 ή -1).
Στα χρώματα θα χρειαστείτε ίσως κάποιο Photoshop ή Corel (εγώ τουλάχιστον ένα τέτοιο χρειάστηκα) για να βρείτε τους κωδικούς των χρωμάτων. Πολύ πιθανό να υπάρχει απλούστερος τρόπος, αλλά αυτό μου ήρθε πρώτο!
Try it!

Saturday 8 July 2006

Κρητικά αντι-bake rolls

Μιας και είπα για φαγητό, η νέα μου μανία είναι κάτι νοστιμότατα παξιμαδάκια με γεύση τυριού!

Συγκεκριμένα τα «Παξιμαδάκια τυριού με κεφαλογραβιέρα και ελαιόλαδο κρήτης» της Κρητών ARTos. Τι Bake rolls και τέτοια! Παξιμάδια κρητικά!

Θα τα βρείτε στα σουπερμάρκετ. Προσέξτε μόνο μη γεμίσετε με ψίχουλα το γραφείο!

Μαμαλάκης for ever

Κάποιος μου είχε πει σε μια κουβέντα «όταν οι άλλοι μαγειρεύουν, ο Μαμαλάκης κάνει τηλεόραση».

Τελευταία στο mega έχουν βάλει νωρίς το απόγευμα επεισόδια από την εκπομπή του «Μπουκιά και συγχώριο». Τυχαίνει και μόλις έχω γυρίσει σπίτι και κάθομαι για να χαλαρώσω. Κάποιες από τις εκπομπές βέβαια τις είχα δει τα Σαββατοκύριακα, που προβάλλονταν κανονικά το χειμώνα. Είμαι fan του κυρ Ηλία βλέπετε.

Έχει ένα αυθεντικό στυλ. Ο τρόπος που περιγράφει τη διαδικασία του μαγειρέματος είναι καλύτερος και από περιγραφή αγώνα από sport caster! Η ίδια η χροιά της φωνής του μου ανοίγει την όρεξη, ακόμα κι αν μόλις έχω τελειώσει με το επιδόρπιο ενός χορταστικού γεύματος. Στις εκπομπές του κυρ Ηλία το στομάχι μου δεν αντιδράει καθόλου αρνητικά. Κάθε άλλο.

Και βέβαια βασικό ρόλο στις εκπομπές του έχει το περιηγητικό στοιχείο. Με μια διαφορετική προσέγγιση. Κεντρικό σημείο πάντα οι γευστικές ιδιαιτερότητες κάθε τόπου, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως η ξενάγηση περιορίζεται μόνο εντός κουζίνας. Και ο κυρ Ηλίας δε μένει μόνο εδώ. Η χάρη του έφτασε εκτός συνόρων, κάνοντας εκπληκτικά οδοιπορικά! Φοράει το ταξιδιάρικο καπελάκι του, σηκώνει τα μανίκια από το πουκαμισάκι εξερευνητή και πάμε γι’ άλλες πολιτείες!

Αναμφίβολα οι εκπομπές του Μαμαλάκη έκαναν τη διαφορά, σε σχέση με τις άλλες «μαγειρικές» εκπομπές (ίσως μάλιστα να τις υποβαθμίζουμε βάζοντας τις στην σ’ αυτήν την κατηγορία). Είναι μια ευχάριστη νότα στην παραφωνία της σημερινής τηλεόρασης. Και σίγουρα θα χαρώ να παρακολουθήσω όσες επαναλήψεις κι αν προβληθούν. Θα φροντίσω απλά να τις βλέπω με άδειο στομάχι, γιατί αλλιώς θα έχω μεγάλο πρόβλημα στην παραλία!

ΥΓ. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Ηλίας Μαμαλάκης έχει καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή, και συγκεκριμένς στον Σκάι 100,3.

Monday 3 July 2006

Πάλι ρεζίλι!

Πριν λίγο ανακοινώθηκε πως η FIFA αποφάσισε την αποπομπή της ΕΠΟ από την ομοσπονδία, και άρα όλες οι ομάδες, οι σύλλογοι και οι Εθνικές τίθενται εκτός διοργανώσεων! Και βέβαια ούτε λόγος για διοργάνωση του τελικού του Champions League στην Αθήνα.

Η κατάσταση βέβαια είναι αναστρέψιμη, αλλά κι έτσι να έχει, ρεζίλι γίναμε πάλι! Να, απ' ότι βλέπω μας ξεφωνίζουν ήδη στο bbc και στο sky.

Μπράβο μας!

Ποια Βραζιλία;

Αποκλείστηκε λέει η Βραζιλία. Ε και λοιπόν; Ποιος πιστεύει ότι αυτή η Βραζιλία δεν άξιζε να αποκλειστεί; Ίσως βέβαια όχι από αυτή την Γαλλία. Αλλά καλύτερα έτσι. Για να τους πονέσει περισσότερο. Γιατί αυτό που βλέπαμε μέχρι τώρα δε θύμιζε σε τίποτα την ομάδα που περιμέναμε να δούμε. Τσάμπα πήγαιναν οι πίτσες (η κατανάλωση στα deliveries λέει ανέβαινε όποτε έπαιζαν οι Βραζιλιάνοι).

Όλοι έσπευσαν να στέψουν τη Βραζιλία νικήτρια πριν καν αρχίσει το Mundial. Δεν είναι όμως τυχαίο πως μετά από κάθε της παιχνίδι όλοι παραδέχονταν «δεν έχει παίξει ακόμα το ποδόσφαιρο που μπορεί», ή «παίζει όσο χρειάζεται για να κερδίσει, κρατάει δυνάμεις για τη συνέχεια». Μα, αν θυμάμαι καλά, το δόγμα «παίζω για να κερδίσω με μισό γκολ» το έχει η Ιταλία, γι’ αυτό και έχει πολλές αντιπάθειες. Αυτό ζήλεψε η Βραζιλία;

Όπως και να’ χει προτιμώ μια διψασμένη Πορτογαλία (που πέρσι κάποιοι πειρατές την κούρσεψαν) από μια κουρασμένη και άχρωμη Βραζιλία.
Περαστικά.

Ακόμα δεν αρχίσαμε...

Εγώ είχα κάθε καλή πρόθεση να μην αρχίσω γκρινιάζοντας, αλλά απ' ότι φαίνεται δε θα το αποφύγω... Και, ξέρω οτι δεν είναι ευγενικό, αλλά θα τα βάλω με τον "οικοδεσπότη" μου εδώ, το blogger (sorry!).

Ε μα είναι δυνατόν; Να προσπαθώ 10 λεπτά να αλλάξω γραμματοσειρά στο κείμενο το οποίο είχα δημοσιεύσεις χτες και τελικά... να καταλήγω χωρίς κείμενο;

Κι όμως! Μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες που με είχαν φέρει στα όρια μου, σβήστηκε! Κατά πάσα πιθανότητα βέβαια - για να είμαστε δίκαιοι - από δικό μου λάθος, αλλά αφού μου είχε σπάσει τα νεύρα με την ακαμψία του! Βρε να του λέω βάλε Verdana, τίποτα αυτό. Βρε άλλαξε σου λέω, να κλοτσάει! Ε να λοιπόν!

Η, δραστική μεν, λύση με έφερε στη δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσω πως το blog αυτό αρχίζει με πολύ γκρίνια... Αλλά καλύτερα, για να το συνηθίσετε!