Πέντε πράγματα για μένα

Άλλο και τούτο.

Είχαμε τα Fw e-mails, βρήκαμε άλλο χόμπι τώρα… Δουλειά δεν είχαμε, δουλειά βρήκαμε!

Ήταν να το αγνοήσω, αλλά αφού είδα ότι μου το ζητάει απεγνωσμένα ο λαός (με «στρίμωξαν» βλέπετε, από τη μια η julia και από την άλλη το blogaki), είπα να το κάνω το χατήρι (εναλλακτική ανάγνωση: πέντε αναγνώστες έχω όλους κι όλους, να τους χάσω κι αυτούς;).

Και συνεχίζω.

Πρέπει και καλά να γράψω πέντε πράγματα για μένα. Δεν είμαι σίγουρος αν έχω καταλάβει καλά το concept, δηλαδή τι είδους πράγματα πρέπει να είναι αυτά, αλλά θα κάνω μια προσπάθεια.

Πφφφφ… Δουλειά δεν είχαμε, δουλειά βρήκαμε (το ξαναείπα αυτό;).
Χρατς, χρατς, ξύνω το κεφαλάκι μου και σκέφτομαι…
…ούτε στο Σκέφτομαι και γράφω τέτοια δυστοκία (που το θυμήθηκα τώρα αυτό;).

Το λοιπόν, για να κάνω μια απόπειρα.

1. Αν ήμουν σούπερ ήρωας θα ήθελα να είμαι ο Spiderman. Με ενθουσίαζε η ιδέα να γαντζώνομαι σε ουρανοξύστες, να ρίχνω ιστό απ’ τα χέρια, να περπατάω στα ταβάνια. Όχι να πετάω, ο Superman ήταν υπερβολικός, μεταξύ μας. Ο Batman λιγομίλητος (με έχετε για τέτοιο;). Ο Spiderman, μια χαρά παιδί φαινόταν. Με χάλαγε που δεν είχε μπέρτα, αλλά μην τα θέλουμε όλα! Δεν ξέρω αν αυτή η επιλογή έχει να κάνει με μια κάποια φοβία με τις αράχνες. Πρέπει να είναι παιδικό τραύμα, γιατί θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και είχαμε πάει για διακοπές στην εξοχή, είχα δει μια τεράααααστια αράχνη στο παράθυρο και τρόμαξα πολύ. Τι να πω… Και όχι, την ταινία Arachnophobia δεν την έχω δει.

2. Η πρώτη γυναίκα για την οποία ένιωσα «διαφορετικά» ήταν η δασκάλα των Γαλλικών μου. Νέα αυτή, νέος (νιάνιαρο) εγώ, την ερωτεύτηκα! Δε θέλω σχόλια. Απλά θα σας πω ότι αν και οι γλώσσες ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου, και ειδικά τα γαλλικά με τους άπειρους χρόνους τους, πέρασα τα πρώτα τέσσερα διπλώματα αέρα. Μετά άλλαξε η δασκάλα, οπότε η πρόοδος μου εις την Γαλλικήν έφτασε σε τέλμα! Άμα σου φύγει η έμπνευση…

3. Έχω διακρίνει στον εαυτό μου κάποια συμπτώματα ψυχαναγκασμού. Ξέρετε. Αυτό που κοιτάς δύο φορές ότι κλείδωσες το αμάξι ή έβγαλες το σίδερο από την πρίζα, ενώ ξέρεις ότι και την πρώτη φορά που το κοίταξες, κλειδωμένα ήταν (όχι το σίδερο, το αμάξι). Βέβαια έχω ακόμα πολύ δρόμο για να φτάσω στον αρχηγό Melvin (Jack Nicholson) στο As good as it gets. Όνειρό μου είναι να περπατάω στα πεζοδρόμια της Αθήνας χωρίς να πατάω στους αρμούς (ψψψψ) αλλά μόνο στα πλακάκια, ενώ σκοπεύω σύντομα να αγοράσω μικρά σαπουνάκια μιας χρήσεως, ώστε μετά από κάθε πλύσιμο να ξεφορτώνομαι τα μικρόβια μαζί με το σαπούνι.

4. Τα αγαπημένα μου γλυκά είναι τα σιροπιαστά. Δώσε μου σιρόπι και πάρε μου την ψυχή (που λέει ο λόγος!). Top of the top ένα λαχταριστό κανταΐφι με πολύ σιρόπι (μην τα ξαναλέμε) και μια μπάλα παγωτό καϊμάκι. Ακολουθεί ένα καλό σιροπιαστό (είπαμε) γαλακτομπούρεκο, ενώ δε θα πω όχι σε μπουκίτσες μπακλαβά. Όπως καταλαβαίνετε, αν θέλει κάποιος να μου κάνει κανένα δώρο, ας μου στείλει εδώ στα ξένα ένα κουτί με γλυκά από τον Χατζή της Θεσσαλονίκης. Σημείωση προς ενδιαφερομένους. Μη μου στείλετε τα καθιερωμένα τρίγωνα Πανοράματος, ποτέ δε με ενθουσίασαν. Μετά από καιρό κατάλαβα τι φταίει. Η κρέμα! Για κάποιο περίεργο λόγο οι άνθρωποι ήθελαν με την κρέμα να σπάσουν το «λίγωμα» από το σιρόπι. Τι χαζή ιδέα…

5. Ένα πράγμα που μου τη δίνει απίστευτα είναι η ασυνέπεια στα ραντεβού. Όταν λέμε θα συναντηθούμε στις 9, εννοούμε στις 9! Όχι στις 9:15, όχι στις 8:30 και πολύ περισσότερο όχι στις 10! Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω υποδεχτεί τους φίλους μου στην πλατεία με φωνές και βρισίδια. Επίσης κάνω και το εξής σπαστικό (το παραδέχομαι). Όταν περάσουν ένα-δυο λεπτά από το ραντεβού, αρχίζω τις αναπάντητες. Τη μια μετά την άλλη. Δε θα μου σπάνε μόνο εμένα τα νεύρα μερικοί μερικοί! Ο σωστός ο άνθρωπος (εγώ δηλαδή) υπολογίζει πόση ώρα θα κάνει να ετοιμαστεί, συνεκτιμά την κίνηση στο δρόμο, το χασομέρι για το parking, και βάζει και πέντε λεπτά καβάτζα! Καταλάβατε;

Ουφ. Σας κάλυψα;

Λοιπόν, τώρα, και καλά, πρέπει να διαλέξω πέντε αγαπημένους μου blogger (εύκολο) που να με διαβάζουνε (χα! Εδώ γελάνε) και να μην έχουν ήδη γράψει ήδη αντίστοιχο το post ή να μην τους έχουν βάλει στη λίστα η Julia και το Blogaki. Πιο δύσκολο κι από γρίφο δηλαδή…

Εγώ θα βάλω κάποιους, αλλά επειδή μπορεί να μη με διαβάζουν όλοι, δε θα τους το χρεώσω αν δεν γράψουν. Δεν είμαι Julia εγώ, να απειλώ τον κόσμο αν δεν γράψει!

Έχουμε και λέμε λοιπόν

Αρκούδος
Seaina
Marillina
Θεριό ανήμερο
Ο γκαβός και ο κοντός (μετράνε για δύο;)