Ταραμοσαλάτα ή τηγανίτες;

Τι ωραία μέρα η Καθαρά Δευτέρα. Μια αργία εκεί που δεν το περιμένεις. Δυο μήνες μετά τα Χριστούγεννα. Ένας μήνας πριν το Πάσχα. Ευκαιρία για ξεκούραση στη μέση του πουθενά. Το δαιμόνιο του Έλληνα έκανε πάλι το θαύμα του και όρισε την έναρξη της Σαρακοστής ως αργία. Γιατί; Γιατί έτσι!

Χαρταετός, λαγάνα, θαλασσινά, χαλβάς και ταραμοσαλάτα. Αυτά ήταν για μένα η Καθαρά Δευτέρα. Ήταν. Μέχρι σήμερα.

Από φέτος λέω να καθιερώσω τις τηγανίτες!

Και εξηγούμαι.

Ενώ ψώνιζα στο supermarket τις προάλλες έπεσε το μάτι μου σε ένα διαφημιστικό για εκπτώσεις σε διάφορα είδη. Nutella, μαρμελάδες κάθε είδους, μέλι, τηγάνια μικρά και μεγάλα, αλεύρια, μείγμα τα τηγανίτες, ζάχαρη άχνη και συμπυκνωμένος χυμός λεμονιού. Η απορία μου λύθηκε σε λίγα δευτερόλεπτα από την επικεφαλίδα. 20^th of February – Pancake Day,

Την αρχική μου έκπληξη και το συμπονετικό μου νεύμα που έλεγε «τι βρήκαν οι άνθρωποι να κάνουν...» ακολούθησε η διαπίστωση ότι η pancake day έπεφτε την Τρίτη μετά τη δική μας Καθαρά Δευτέρα. Κάθε άλλο από τυχαίο πρέπει να ήταν αυτό.

Γυρνώντας λοιπόν σπίτι ανέτρεξα στη wikipedia, όπου και διαλεύκανα την υπόθεση.

Προφανώς λοιπόν, η έννοια της Σαρακοστής υπάρχει κι εδώ. Αντί όμως για την Καθαρά Δευτέρα, εδώ έχουν την Collop Monday, την Shrove Tuesday και την Ash Wednesday. Θα πει κανείς πως αφορμή για λούφα ψάχνουν κι αυτοί, και μάλιστα το χόντρυναν, με τριήμερο εορτασμό! Αμ δε. Βλέπετε οι μέρες αυτές, που ορίζουν την έναρξη της Σαρακοστής, δεν είναι αργίες.

Η Ash Wednesday λοιπόν είναι ακριβώς 40 ημέρες πριν το μεγάλο Σάββατο, οπότε και αρχίζει η νηστεία (γι’ αυτούς που νηστεύουν, δεν ξέρω αν είναι και πολλοί). Σύμφωνα με την παράδοση λοιπόν, την προηγούμενη της έναρξης της νηστείας, δηλαδή την Shrove Tuesday, έτρωγαν τροφές πλούσιες σε αυγά, ζάχαρη, αλεύρι και γάλα, και η πιο απλή και διαδεδομένη συνταγή που τα περιελάμβανε όλα ήταν οι τηγανίτες. Εξού λοιπόν και το Pancake day.

Δεν ξέρω τη διαφορά έχει η τηγανίτα από την κρέπα. Έχω την εντύπωση ότι η τηγανίτα είναι πιο ξεροψημένη και την τρως flat, ενώ η κρέπα πιο αφράτη και τη διπλώνεις. Επίσης νομίζω ότι οι τηγανίτες γίνονται μόνο γλυκές, ενώ κρέπες φτιάχνεις και αλμυρές. Θα σας γελάσω. (*Έννοια σας, και στο τέλος υπάρχει απάντηση στο καυτό αυτό ερώτημα)

Ως fan της κρέπας, κάθε είδους, αλμυρής και γλυκιάς, δεν κρατήθηκα και ψώνισα τα απαραίτητα υλικά. Συνήθως φτιάχνω μόνος μου το μείγμα, αλλά είπα να δοκιμάσω και το έτοιμο που είχε στο supermarket. Το Σάββατο πρωί είπα να κάνω ένα crash test να δω τι θα βγει.

Αποτυχία!

Ακολούθησα πιστά τις οδηγίες αλλά το μείγμα βγήκε τόσο αραιό που δεν έλεγα να σταυρώσω κρέπα! Αφού λοιπόν το μισό μείγμα κατέληξε σαν μια τηγανισμένη άμορφη ζύμη στα σκουπίδια, έσωσα την παρτίδα προσθέτοντας λίγο αλεύρι, οπότε και το μείγμα έγινε πιο συμπαγές κι έτσι πιο εύκολο στο τηγάνισμα. Το μάθημά μου όμως το πήρα, κι έτσι την επόμενη φορά θα φτιάξω μόνος μου το μείγμα, χωρίς πειραματισμούς.

Παρόλ' αυτά, θα θυσίαζα την μαγειρική μου διάθεση για λίγη λαγάνα με ταραμοσαλάτα, ελίτσες και γαρίδες ή χταποδάκι ψητό. Στον Πειραιά, με θέα τη θάλασσα, ή στο τραπέζι της κουζίνας με την οικογένεια τριγύρω. Γιατί όπως και να' χει, έτσι με έμαθαν να ζω αυτή τη μέρα.

Καλή Σαρακοστή σε όλους!

(Μετά από τα διαφωτιστικά comments αλλά και λίγο ψάξιμο, κατέληξα οτι οι τηγανίτες είναι πιο χοντρές και τηγανισμένες σε αρκετό βούτυρο (σαν τηγανοψωμάκια ένα πράγμα), και γίνονται με άλλο μείγμα από τις κρέπες, οι οποίες "ψήνονται" σε λίγο λάδι και είναι πιο λεπτές. Επίσης στις τηγανίτες συνήθως βάζεις βούτυρο το οποίο λιώνει και τις περιχύνεις με διάφορα σιρώπια, ενώ αν είσαι πολύ πεινασμένος (ή λιχούδης) κάνεις pancake layers, έναν πύργο σα να λέμε. Τώρα, εγώ, πως έκανα κρέπες με το μείγμα για pancakes, δεν ξέρω...)