Κεφάλαια που κλείνουν - pathetic version

Πιστεύω ότι στη ζωή μας κάποια κεφάλαια που ανοίγουμε πρέπει κάποτε να τα κλείνουμε. Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε σταθερά, χωρίς συνεχώς να κοιτάμε πίσω, ξέροντας ότι έχουμε αφήσει ανοιχτές παρτίδες με πρόσωπα και καταστάσεις.

Αυτό είναι μια πεποίθησή μου για τη ζωή γενικότερα, αλλά βρίσκει εφαρμογή και σε πολύ πιο απλά πράγματα.

Εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, που νομίζεις ότι έπεσες σε βαθυστόχαστο post και ετοιμάζεσαι να φύγεις… Μη βιάζεσαι.

Το θέμα μου είναι πολύ πιο ρηχό απ’ ότι φαίνεται.

Ξανά.

Τηγανίτες. Και πάλι!

Ξέρω, είναι πολύ pathetic το να αφιερώνω δεύτερο post στις… τηγανίτες! Αλλά είναι που είμαι πεισματάρης! Και όταν μπει κάτι στο μυαλό μου δεν ησυχάζω μέχρι να το πετύχω.

Πεισμωμένος λοιπόν από την αποτυχία της πρώτης φοράς, αλλά και θέλοντας να εντοπίσω την ακριβή διαφορά κρέπας και τηγανίτας, ρώτησα και έψαξα. Αρχικά η έρευνα δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ρώτησα σε Ελλάδα, Αγγλία, ακόμα και Αμερική έφτασε η χάρη μου, και ο κάθε ένας μου έλεγε διαφορετικές οδηγίες. Κατάλαβα τελικά ότι ο καθένας έχει κάτι διαφορετικό στο μυαλό του λέγοντας pancake. Άλλος μου έλεγε ότι θέλει λίγο λάδι, άλλος πολύ. Άλλος ότι είναι σαν τηγανόψωμο και άλλος ότι είναι πολύ λεπτή. Άλλος ότι το μείγμα είναι πολύ ρευστό και άλλος ότι είναι πηχτό.

Είδα κι απόειδα και ανέτρεξα σε τσελεμεντέδες, χάρτινους και διαδικτυακούς.

Και κατέληξα σε χρήσιμα συμπεράσματα. Μπορεί να μου πήρε ώρα και κόπο, αλλά κατέληξα.

Έχουμε και λέμε.

Τηγανίτα είναι αυτό

… και κρέπα είναι αυτό.

Τη βλέπετε τη διαφορά; Είναι εμφανέστατη νομίζω.

Πρακτικά τώρα. Πως κάνουμε τηγανίτες και κυρίως πως ΔΕΝ κάνουμε κρέπες και να λέμε ότι κάναμε τηγανίτες;

Η ενδελεχής έρευνά μου στο αντικείμενο καταλήγει πως για όλα φταίει το μείγμα. Όχι ο τρόπος ψησίματος ή τηγανίσματος (κυρία nosyparker, για σένα το λέω αυτό!), αλλά το μείγμα. Το μείγμα της τηγανίτας, αν ακολουθήσετε κατά γράμμα τις οδηγίες που υπάρχουν στα περισσότερα sites (ακόμα και BBC έφτασα, μη νομίζετε ότι κοιτάω όπου κι όπου!), βγαίνει αρκετά πιο πηχτό από της κρέπας.

Ένας ενδεικτικός μπούσουλας, συγκερασμός των περισσοτέρων συνταγών, είναι ο παρακάτω:

Υλικά:

1 κούπα αλεύρι

2 κουταλιές σούπας ζάχαρη

1/2 κουταλιά γλυκού αλάτι

1 αυγό

2 κουταλιές σούπας βούτυρο λιωμένο

3/4 κούπας γάλα

Προσοχή: Οι απόψεις των ειδικών στο χώρο διίστανται για την χρήση ή όχι baking powder! Αν χρησιμοποιήσετε, βάλτε 2 κουταλιές τους γλυκού. Εγώ δεν χρησιμοποίησα και μια χαρά μου έγιναν.

Οδηγίες:

Ανακατεύουμε σε ένα μπολ τα στερεά υλικά , το αλεύρι, το baking powder (?), τη ζάχαρη κ το αλάτι. Σε ένα άλλο μπολ χτυπάμε το αυγό και ρίχνουμε μέσα το γάλα και το λιωμένο βούτυρο και ανακατεύουμε.

Στη συνέχεια ρίχνουμε το υγρό μείγμα από το δεύτερο μπολ μέσα στο πρώτο, με το αλεύρι, και ανακατεύουμε.

Βουτυρώνουμε ένα τηγάνι μικρό σε διάμετρο με λίγο βούτυρο (λίγο λέμε), κ όταν έχει ζεσταθεί βάζουμε λίγο από το μείγμα μέσα. Όταν λέμε λίγο μείγμα, εννοούμε, αφού απλωθεί τελείως να καλύψει τον πάτο του τηγανιού, όχι να πιάσει και όλα τα τοιχώματα. Pancakes κάνουμε όχι πίτα…

Ψήνουμε και όταν ροδίσει από την κάτω μεριά, γυρίζουμε από την άλλη.

Σημείωση: Σε κάποιες συνταγές διάβασα ότι θέλει 1 λεπτό ακριβώς για κάθε πλευρά, και όντως τόσο χρειάζεται.

Αφού ετοιμάσουμε τον σωρό με τις τηγανίτες, τον περιχύνουμε με το αγαπημένο μας σιρώπι, ή μαρμελάδα ή μερέντα ή ότι άλλο γλυκό θέλουμε.

Tip. Εδώ στην Αγγλία περιχύνουν νομίζω και με χυμό λεμονιού. Δεν το δοκίμασα……

Αυτά.

Δε θα δεχτώ σχόλια και παρατηρήσεις επί της ουσίας, νομίζω ότι δικαιούμαι να αποκαλούμαι αυθεντία στο συγκεκριμένο πεδίο.

Συγχαρητήρια δέχομαι, όπως πάντα.

Επίσης δέχομαι και προτάσεις για συμμετοχή στο Μπουκιά και συχώριο, έστω και ως δοκιμαστής.

Κλείσαμε λοιπόν το κεφάλαιο.

Δε θα ξαναγυρίσω.

Μάλλον.