Ένα αλλιώτικο Πάσχα

Όταν αποφάσιζα λόγω υποχρεώσεων να μείνω το Πάσχα στο Λονδίνο, παρά την ευτυχή συγκυρία της σύμπτωσης Καθολικού και Ορθόδοξου Πάσχα, και να μη γυρίσω στην Ελλάδα όπως οι περισσότεροι εδώ, ήξερα ότι θα είναι λίγο πιο άνοστο απ’ ότι άλλες χρονιές. Όπως και να το κάνεις, καλή η οργάνωση της Αγγλίας, καλή η ευγένεια των Άγγλων, καλά τα πάρκα και τα ποτάμια, αλλά θα ήθελα το Πάσχα να το περνούσα με την οικογένειά μου, και να κάνω ότι κάθε χρόνο. Αυτή είναι η γλύκα της παράδοσης άλλωστε. Να κάνεις κάποια πράγματα κάθε φορά και να σου αρέσει αυτή η ίδια η επαναληψιμότητα.

Ευτυχώς δεν το πέρασα μόνος μου, αφού μου ήρθε παρέα από την Αθήνα.

Από νωρίς προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε πασχαλιάτικο σκηνικό. Τη Μεγάλη Πέμπτη βάψαμε τα αβγά μας (μπογιά φέραμε από Ελλάδα, που να ψάχνεις τώρα εδώ…), τα οποία όμως μας βγήκαν λίγο ροζέ. Δεν πειράζει, το πιάσαμε το νόημα, αυτό μετράει! Η νηστεία νηστεία βέβαια, αν και προσπαθούσαμε να την κάνουμε λίγο πιο oriental, είχα και μουσαφίρισσα, μην την ταΐζω συνέχεια ψωμί, ελιές και χαλβά! Να’ ναι καλά τα ιαπωνέζικα και τα κινέζικα! Βέβαια για μένα νηστεία δεν είναι ακριβώς να μην τρως τυρί αλλά να σαβουρώνεις γλυκόξινες γαρίδες, αλλά για μια φορά, υπό ιδιάζουσες περιστάσεις, μπορείς να κάνεις μια παρασπονδία.

Ο καιρός μας έκανε το χατίρι και ήταν ανοιξιάτικος. Έτσι βρήκαμε ευκαιρία να βολτάρουμε στα διάφορα πάρκα, αλλά και σε κάποια κανάλια του Τάμεση, που είναι ιδανικά για απογευματινή βολτίτσα.

Το Λονδίνο έχει αρκετές Ορθόδοξες εκκλησίες, κι έτσι ο καθιερωμένος εκκλησιασμός δεν έλειψε. Με κάποιες παραλλαγές, όπως για παράδειγμα Μεγάλη Παρασκευή χωρίς περιφορά επιταφίου, ή Ανάσταση στις 11.30 (όχι, δε βιαζόταν ο ιερέας, έτσι ήταν προγραμματισμένο).

Ούτε η μαγειρίτσα έλειψε, και πολύ το χάρηκα. Όπως και το τσούγκρισμα των αυγών, αν και πρέπει να παραδεχτώ ότι έχασα τις περισσότερες φορές. Από μικρός επιμένω να διαλέγω για αυγό το πιο κόκκινο, λες κι αυτό έχει να κάνει με τη σκληρότητα του! Ανεξήγητο, αλλά επιμένω! Το γιορτινό τέλος της νηστείας ολοκληρώθηκε με ένα brownie που είχα φτιάξει με τα χεράκια μου! Οκ, μάλλον το παράκανα λίγο.

Την Κυριακή αρνί δε σουβλίσαμε, γιατί μου είπαν ότι δε μπορούσα ανάψω φωτιά στο πάρκο! Και που να βρίσκεις και αρνί τώρα... Έτσι είπαμε να γιορτάσουμε με παϊδάκια, τζατζίκι και κόκκινο κρασί. Εντάξει, δεν έχει το χαβαλέ της σούβλας, αλλά πρέπει να μάθεις να συμβιβάζεσαι… Το κοκορέτσι πάντως να σας πω την μαύρη αλήθεια, μου έλειψε! Το βράδυ μας βρήκε βαρυστομαχιασμένους, όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, που σημαίνει πως ο στόχος επιτεύχθη!

Άντε και του χρόνου, και ίσως με σούβλα και κοκορετσάκι!

Και για να μη σας αφήσω παραπονεμένους…

Ένα από τα κανάλια που λέγαμε.

Στο Regent Park (ναι, βαρκάδα κάνουνε!).

Κι ένα ακόμα σκιουράκι!

Χρόνια πολλά!