Ευτυχώς η χτεσινή καταιγίδα κράτησε μόλις (!) τρεις ώρες, με αμείωτη ένταση να σημειώσω, αλλά μετά ο – τρελός Αγγλικός – καιρός μας επιφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη. Μια λιακάδα όλοι δική μας! Ο συνδυασμός ήταν πολύ αναζωογονητικός. Παρασκευή μεσημέρι, το απόγευμα ελεύθερο, διάθεση ανεβασμένη λόγω του επερχόμενου Σαββατοκύριακού και μια λιακάδα αντί μιας πρωινής μουντάδας και ενός αδυσώπητου κατακλυσμού. Είναι αυτές συγκυρίες για να τις αφήσεις να πάνε στράφι; Όχι βέβαια!
Αρχικά λοιπόν αναπροσαρμόσαμε το ραντεβού για lunch, το οποίο προσωρινά είχε αναβληθεί μέχρι νεωτέρας, και ξεχυθήκαμε να προϋπαντήσουμε το ΠΣΚ!
Υπέρμετρα ενθουσιασμένος, και ξέροντας ότι ρισκάρω να γίνω παπί, αφού όπως είπαμε ο καιρός εδώ είναι απρόβλεπτος, αποφάσισα να μετακινηθώ με το ποδήλατο, ώστε να εκτονωθώ στο έπακρο και να βγάλω την κούραση μιας ολόκληρης εβδομάδας. Wanna join me;
Στο Λονδίνο υπάρχουν αρκετές διαδρομές που μπορείς να κάνεις με το ποδήλατο, είτε μέσω αποκλειστικά ποδηλατοδρόμων, είτε μέσω δρόμων με χαμηλή κυκλοφορία. Υπάρχουν ειδικοί χάρτες που δείχνουν αυτές τις διαδρομές, ή μπορείς απλά να συμβουλευτείς το tfl.gov.uk, που είναι υπόδειγμα site συγκοινωνιακού οργανισμού… Υπόδειγμα!
Ο προορισμός μου ήταν η περιοχή Southbank, δηλαδή η νότια πλευρά του Τάμεση, ανάμεσα στο σταθμό Waterloo και Westminster, ή διαφορετικά εκεί που είναι το London Eye. Είναι από τα πιο ωραία μέρη για βόλτα, με πεζόδρομο, μαγαζιά, εστιατόρια, εκθέσεις, events κλπ.
Επέλεξα την πιο ασφαλή, ευχάριστη και σύντομη διαδρομή, που περνάει μέσα από τα πάρκα καθώς και από πολλά κεντρικά σημεία και αξιοθέατα της πόλης.
Μπήκα στο Hyde Park από την Lancaster Gate και ακολούθησα τον δρόμο που το διασχίζει μέχρι να φτάσω στη λίμνη Serpentine (χάρτης@maps.google). Εκεί βρήκα τους πρώτους τολμηρούς που βγήκαν για βόλτα μετά την καταιγίδα, και όπως βλέπετε ο καιρός τους δικαίωσε. Τίποτα δε θύμιζε τι συνέβαινε πριν μια ώρα. Ίσως μόνο κάποια - άσπρα - σύννεφα και οι μικρές λιμνούλες σε μερικά σημεία του πάρκου ή στο χώμα στη λωρίδα για την ιππασία (ναι, έχει κι απ’ αυτήν!).
Πήρα τον
Serpentine Rd, δίπλα από τη λίμνη, που είναι ένας δρόμος για ποδήλατα,
skaters,
skateboarders,
joggers ή απλά για βόλτα...
και έφτασα στο
Hyde Park corner, την νοτιοανατολική γωνία του πάρκου που το ενώνει με το
St.
James’
s park και το
Green park.
Δυστυχώς, αντίθετα με το Hyde Park, τα δυο αυτά πάρκα δεν έχουν δρόμους που να επιτρέπεται το ποδήλατο παρά μόνο περιμετρικά, αλλά κι αυτό μια χαρά βολεύει. Έτσι κατέβηκα την Constitution Hill, έχοντας αριστερά μου το Green park, και έφτασα στο Buckingham Palace, που βρίσκεται στην αρχή του St. James’s park. Είναι ένα σημείο που όποια μέρα του χρόνου, όποια στιγμή της ημέρας και να περάσω, θα έχει σίγουρα τουρίστες! Αφού έκανα την καθιερωμένη στάση για φωτογραφίες, πήρα τον The Mall, που είναι ένας μεγάλος δρόμος με κόκκινη άσφαλτο, όπως όλοι οι δρόμοι γύρω από το παλάτι, και ενώνει το Buckingham palace με την Trafalgar square.
(Photo: wikipedia)Δεν χρειάστηκε να φτάσω μέχρι εκεί, αφού έστριψα στον Horse Guards Rd, που όπως λέει και το όνομά του περνάει μπροστά από το Horse Guards και το Horse Guards Parade, το οποίο φυλάσσεται από μέλη του ιππικού (άλλη μια τουριστική attraction).
Φτάνοντας στο τέλος του πάρκου πλέον και στρίβοντας προς το ποτάμι, να’ σου το Big Ben να υψώνεται, δείχνοντας μου ότι η ώρα του ραντεβού πλησιάζει.
Ευτυχώς ήμουν κοντά. Μια στάση για μια γρήγορη φωτογραφία της Πλατείας Κοινοβουλίου και του Αβαείου του Westminster, και διασχίζω την Westminster bridge για να βρεθώ στη νότια πλευρά του ποταμού.
Δε μπορούσα να μην ρίξω μια ματιά στην πόλη που απλωνόταν μπροστά μου, και βεβαίως στο London Eye που ξεχωρίζει.
Είχα σχεδόν φτάσει. Κατέβηκα τα σκαλιά με το ποδήλατο παραμάσχαλα (που λέει ο λόγος) και περπάτησα στον πεζόδρομο που ήταν γεμάτος κόσμο. Εκεί βρίσκεται το Aquarium, μια μόνιμη έκθεση με γλυπτά και σχέδια του Salvador Dali και προσφάτως αφιχθείσα μια έκθεση με κεντρικό θέμα το Star Wars.
Είχα φτάσει. Και η όρεξη είχε ανοίξει για τα καλά, να’ ναι καλά το ποδήλατο. Αφού χτυπήσαμε μερικά noodles με θέα το ποτάμι, είπαμε να επισκεφτούμε την έκθεση του Dali.
Ήταν αρκετά αξιόλογη, είδαμε 
μερικά από τα γνωστά του γλυπτά, όπως το Space Elephant, το Horse saddled with time, το Nobility of time και το Cabinet Anthropomorphique, καθώς και κάποια σχέδιά του, αλλά όχι πίνακες δυστυχώς (οι φωτογραφίες είναι από διάφορα sites). Απ’ όσο ξέρω υπάρχει κι άλλη μια έκθεση για τον Dali, στο Tate Modern Museum, την οποία σκοπεύω να επισκεφτώ.
Βγαίνοντας μιάμιση ώρα αργότερα το τοπίο δεν ήταν τόσο φιλικό, το αντίθετο θα έλεγα θα έλεγα.
Σκηνές βγαλμένες από ταινία φυσικής καταστροφής, με εμένα να κάνω ποδήλατο στο κέντρο μιας θεομηνίας βρεγμένος από την κορυφή ως τα νύχια, μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό.
Αλλά ευτυχώς στο βάθος έβλεπα γαλάζιο, οπότε αναπτερώθηκαν οι ελπίδες μου ότι μπορεί και να τη βγάλω… όχι καθαρή, αλλά στεγνή! Πριν φύγω όμως φρόντισα να κανονίσω για το βράδυ σινεμά, και έτσι λίγες ώρες αργότερα έβλεπα το Harry Potter and the Order of Phoenix. Ωραία ταινία, σε στυλ παρόμοιο με τις προηγούμενες. Αν είστε fan θα σας αρέσει (και χειρότερη να ήταν, πάλι θα σας άρεσε), αν πάλι όχι, θα περάσετε ένα ευχάριστο βράδυ.
Γυρνώντας σπίτι κάτι ουρές έξω από τα βιβλιοπωλεία μου θύμισαν ότι χτες τα μεσάνυχτα έβγαινε σε κυκλοφορία το 7ο βιβλίο του Harry Potter. Δεκάδες φανατικοί σχημάτιζαν ουρά έξω από τα Waterstones και τα Books etc., (σχετικό video από sky news, γιατί εμείς εδώ κάνουμε ρεπορτάζ!) και περίμεναν καρτερικά, οι περισσότεροι καθισμένοι κάτω σε πηγαδάκια με μια μπυρίτσα στο χέρι. Χαβαλές να γίνεται!
Επίλογος. Μπορεί να μην είναι ένα καλοκαίρι όπως όλα τα άλλα που έχω ζήσει, αλλά αυτό το διαφορετικό εμένα με μαγεύει. Θες επειδή είναι η πρώτη μου χρονιά; Θες επειδή αν και γκρινιάρης είμαι αισιόδοξος (οξύμωρο; Δε νομίζω); Θες επειδή όταν βρέχει το πρωί, εκτιμάς πολύ περισσότερο την απογευματινή λιακάδα παρά αν λιώνεις όλη τη μέρα δίπλα από έναν ανεμιστήρα; Θες επειδή αν και είμαι μήνες εδώ δε χορταίνω να βλέπω ξανά και ξανά τα αξιοθέατα και κάνω σαν χαζοτουρίστας; Θες επειδή η to do list αντί να μικραίνει, μεγαλώνει (να δω πότε θα τα δω όλα αυτά!); Δε λέω ότι δε μου αρέσει το ελληνικό καλοκαίρι. Κάθε άλλο, το λατρεύω. Ήλιος, αμμουδιά, πλατσουρίσματα στη θάλασσα, βολτούλες σε γραφικά σοκάκια, ψαράκι και ουζάκι στην ταβερνούλα… Όνειρο! Από τη στιγμή όμως που μου έτυχε να ζήσω κάτι διαφορετικό, έστω κι αν αυτό περιλαμβάνει μαζί με όλα τα άλλα κι έναν αλλοπρόσαλλο καιρό που θυμίζει άλλοτε άνοιξη, άλλοτε καλοκαίρι και άλλοτε φθινόπωρο, θα το ζήσω όσο πάει, όλο το πακέτο, γιατί στην τελική, this is London!
Οπότε προς το παρόν θα αρκεστώ να διαβάζω για τις δικές σας περιηγήσεις, να ιδρώνω με τους καύσωνές σας και να δροσίζομαι με τις βουτιές σας! Όπου κι αν είστε, enjoy yourselves!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Ναι αλλά το ένα είναι η πρώτη έκδοση. Ναι αλλά δεν αγοράζεις και κανένα δυσεύρετο βιβλίο να έχει σημασία. Ναι αλλά αυτό είναι το πιο συνηθισμένο. Ναι αλλά το άλλο έχει πιο άσπρες σελίδες. Είναι αυτό που δείχνει στη διαφήμιση με το απορρυπαντικό «το λευκότερο λευκό»! Μόνο του δεν καταλάβαινες τη διαφορά, δίπλα στην καινούρια έκδοση όμως οι σελίδες της παλιάς έκδοσης φαίνονταν πολύ γκρι. Συνηγόρησε ότι και για το πρώτο βιβλίο την καινούρια έκδοση βρήκα, οπότε πήρα την απόφαση και κινήθηκα στο ταμείο, χωρίς να κοιτάξω πίσω…
