Monday 24 September 2007

Watch out, the bikes are coming

Ανοίγοντας τις κουρτίνες το πρωί δε θα μπορούσα να περιμένω κάτι πιο ενθαρρυντικό. Καθαρός ουρανός, ήλιος και σχετική ζέστη, με έπεισαν να πάρω το ποδήλατο και να απολαύσω τη γιορτή που οργανωνόταν από καιρό με αφορμή την ευρωπαϊκή ημέρα χωρίς αυτοκίνητο, το London Freewheel.

Αν και πιο γρήγορα θα έφτανα αν πήγαινα κατ’ ευθείαν στην καρδιά της γιορτής, στο St James Park, όπου θα γινόταν το Freewheel Festival και θα ξεκινούσε η διαδρομή για τα ποδήλατα, προτίμησα να κατευθυνθώ το σημείο συνάντησης των ποδηλατών από την ευρύτερη περιοχή, η οποία ήταν το Ravenscourt Park, παρ’ όλο που αυτό θα σήμαινε αρκετά μεγαλύτερη διαδρομή, και έπρεπε να κρατήσω δυνάμεις για το κυρίως πιάτο. Ήθελα όμως να ζήσω ολόκληρη την εμπειρία, και πώς να τη ζήσεις καλύτερα από να τη μοιραστείς με άλλους!
Φτάνοντας στο πάρκο δεν ήταν δύσκολο να βρεις που ήταν μαζεμένοι οι ποδηλάτες. Από μεγάφωνα ακουγόταν μουσική (Green Day – When September Ends, επίκαιρο…) και εθελοντές έδιναν οδηγίες σε δεκάδες ποδηλάτες, οι οποίοι έκαναν τις τελευταίες ετοιμασίες φορώντας το κόκκινο γιλέκο, σήμα κατατεθέν της ημέρας.

Ανά διαστήματα οι ποδηλάτες αναχωρούσαν κατά κύματα για το κεντρικό Λονδίνο, και σ’ ένα γκρουπ κόλλησα κι εγώ. Αν και η διαδρομή ήταν άγνωστη, ήταν πολύ δύσκολο να χαθείς ακόμα κι αν πήγαινες μόνος σου, με ταμπέλες και εθελοντές σε κάθε γωνία να σου δείχνουν το δρόμο. Σε γενικές γραμμές μας πήγαν από εύκολους δρόμους, αν και παραδόξως επέλεξαν να μας ανεβάσουν από την ανηφόρα του Holland Park προς το Notting Hill, μια ανηφόρα σχετικά μεγάλης κλίσης (κι ας μη φαίνεται στη φωτογραφία) και μεγάλης διάρκειας, όπου κάποιοι (γκουχ γκουχ) τα ψιλοφτύσαμε και κρύος ιδρώτας μας έλουσε στη σκέψη ότι ακόμα δεν είχαμε φτάσει στην αρχή της διαδρομής. Μόλις ίσιωσε ο δρόμος ήρθαμε στα ίσια μας. Εν τω μεταξύ από παντού εμφανίζονταν κι άλλοι ποδηλάτες και τα γκρουπς γίνονταν όλο και πιο μαζικά.
Περνώντας μέσα από το Hyde Park, με το αεράκι να δυναμώνει αλλά να είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτο, συνέβη το απροσδόκητο. Αυτό που περιμένεις να σου συμβεί κάθε άλλη φορά, αλλά όχι τώρα! Όχι τώρα που η πόλη είναι αφιερωμένη σε σένα και το ποδήλατό σου, όχι τώρα που όλοι περνάνε από δίπλα σου χτυπώντας κουδουνάκια μεσ’ την τρελή χαρά! Ναι. Με έπιασε λάστιχο! Μετά από δυο αποτυχημένες προσπάθειες να το φουσκώσω (πάντα βρίσκεις μια τρόμπα διαθέσιμη σε τέτοιο πλήθος ποδηλάτων), αποφάσισε ότι το πλήγμα ήταν βαρύ και ήθελε άμεση επιδιόρθωση. Τα τελευταία εκατοντάδες μέτρα από το Hyde Park μέχρι το Festival ήταν πολύ μίζερα, αφού ο μόνος που περπατούσε ήμουν εγώ και οι εθελοντές! Πίστεψε με, δεν ήθελες να μου δώσεις αφορμή εκείνη την ώρα, λίγο ήθελα και θα έσκαγα! Από όλες τις μέρες, σήμερα; ΤΩΡΑ;

Είχα φτάσει ήδη στο Buckingham Palace, δίπλα στο πάρκο που γινόταν το Festival. Ξαφνιάστηκα με το πλήθος του κόσμου. Όλοι οι δρόμοι μπροστά από το παλάτι ήταν γεμάτοι και εθελοντές εκτελούσαν χρέη τροχονόμων ρυθμίζονταν τα διαφορετικά ρεύματα και κατευθύνσεις των «ορδών». Ποδήλατα με διαφορετικά διακριτικά, σημαιούλες ή σηματάκια, που υποδήλωναν την γειτονιά τους, νέοι, μεσήλικες, γονείς με παιδιά, ηλικιωμένοι, όλοι έπαιρναν μέρος σ’ αυτή τη γιορτή.

Στα γρήγορα κατάστρωσα ένα σχέδιο, το οποίο περιελάμβανε αρκετό ποδαρόδρομο ανάμεσα σε χαρωπούς ποδηλάτες κάθε ηλικίας, μέχρι το κοντινότερο ποδηλατάδικο, που ήταν κάτω από την πλατεία Trafalgar, όχι πολύ μακριά από εκεί που βρισκόμουνα. Για καλή μου όμως τύχη, φτάνοντας στο Festival είδα ότι είχε παράρτημα μια αλυσίδα ποδηλατάδικων, η οποία έκανε επιδιορθώσεις, οπότε στήθηκα στην ουρά περιχαρής. Μια ώρα μετά ήμουν επιτέλους πάλι πάνω κι όχι δίπλα στο ποδήλατο. Με τη διάθεσή μου σαφώς βελτιωμένη, περιηγήθηκα λίγο στο χώρο του Φεστιβάλ. Για αρχή ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο parking ποδηλάτων. Περίπτερα των χορηγών, παιχνίδια σχετικά με την ποδηλασία βεβαίως, επίδειξη δεξιοτεχνίας σε BMX, μουσική, παγωτά, πικ νικ area με σάντουιτς που μοιράζονταν (μιας κι ο κύριος χορηγός της εκδήλωσης ήταν η Hovis, εταιρεία ψωμιού τοστ, σαν τον Καραμολέγκο και τον Κατσέλη ένα πράγμα) και κόσμος, πολύς κόσμος.
Δεν κάθισα πολύ, ήθελα να κάνω τη διαδρομή που είχε σχεδιαστεί, κι έτσι άφησα το ποτάμι με τα ποδήλατα να με παρασύρει. Watch out, the bikes are coming!

Ο κόσμος ήταν τόσος που σε 2-3 κομβικά σημεία-διασταυρώσεις, παρά την απουσία αυτοκινήτων, δημιουργούταν στην κυριολεξία μποτιλιάρισμα. Βέβαια εκεί που άλλοτε θα χωρούσαν 10 αυτοκίνητα σε σειρά των 2, χωρούσαν 100 ποδήλατα…

Απόλαυσα ιδιαίτερα την διαδρομή από τη βόρεια όχθη του ποταμού, από το Big Ben μέχρι την London Bridge, που δεν είχα ξανακάνει ούτε καν με τα πόδια, κυρίως γιατί συνήθως προτιμώ την νότια πλευρά. Που και που έκανα και μερικές στάσεις για να βγάλω φωτογραφίες, θέλοντας να αποτυπώσω αφ’ ενός το πλήθος των ποδηλάτων και αφ’ εταίρου την ποικιλία ανθρώπων και ποδηλάτων που έπαιρναν μέρος. Και τα δύο στοιχεία ήταν εκπληκτικά, αποδεικνύοντας την επιτυχία της διοργάνωσης.


Γυρνώντας σπίτι μερικές ώρες αργότερα ένιωθα αρκετά πιο καταβεβλημένος από κάθε άλλη φορά, μιας και ξεπέρασα της προσδοκίες μου και ολοκλήρωσα τη διαδρομή, γυρνώντας σπίτι με το ποδήλατο, μη μπαίνοντας στον πειρασμό να το κλειδώσω κάπου και να γυρίσω λεωφορείο! Ήμουν όμως γεμάτος εικόνες και αναμνήσεις που δε θα είχα αν καθόμουν σπίτι ή αν πήγαινα για καφέ (ή μάλλον μπύρα), κι αυτό από μόνο του έφτανε για να πω ότι το άξιζε!

15 comments:

arammos said...

Κορυφή είσαι εάν δεν γκρίζιαζες κιόλας δεν θα πάθαινες και λάστιχο. Τελικά η οργάνωση είναι το παν. Δεν συγκρίνω με εμάς τώρα γιατί θα αρχίσω να γκρινιάζω και εγώ και θα πάθω κανα λάστιχο... (στο τουτούνι). Καλημέρα.

~~A~~ said...

Οι φωτογραφίες είναι υπέροχες και όλο φεστιβάλ φαίνεται να ήταν τρομερή εμπειρία.Το Λονδίνο φαίνεται τόσο όμορφο!

Δε θα αρχίσω να λέω τι θα μπορούσαμε να κάνουμε και μείς γιατί θα αρχίσω γκρίνιες για ώρες!

DaNaH said...

Και μόνο από την περιγραφή κουράστηκα χαχα! :-P

Ωραία εμπειρία σίγουρα, αλλά εγώ δε νομίζω να το έκανα ποτέ αυτό. Μάλλον θα καθόμουν να βλέπω τους ποδηλάτες να περνάνε μπροστά από το παράθυρό μου! :-)

lifewhispers said...

καλεεεε! γαματο! πρεπει να εγινε χαμος στους δρομους του Λονδινου!

Σοφία said...

Τι καλά που δεν έκανα τον κόπο να βγω χθες! Μια χαρά μας τα είπες και μας τα έδειξες ;-)

Ευτυχώς που σας ευνόησε ο καιρός. Το σκέφτεσαι να ήταν σήμερα το Freewheel;

Γκρινιάρης said...

Καλημέρα! Χτες κάθησα να μετρήσω την απόσταση με το Google Earth. Κρατηθείτε! Συνολικά διένυσα 33 km!!! Μέχρι τώρα το μεγαλύτερο που είχα κάνει ήταν 14! Έτσι δικαιολογούνται οι πιασμένοι μύες παντού (ακόμα και στο σβέρκο!!!) την επόμενη μέρα...

Arammos, πέφτεις στην παγίδα! Πρώτα έμεινα από λάστιχο και μετά άρχισα να γκρινιάζω!!! :)

~~Α~~, ήταν πολύ όμορφα πράγματι. Κρίμα που δεν οργανώνονται τέτοια events και στην Αθήνα, μπορώ να φανταστώ ωραίες διαδρομές στο ιστορικό κέντρο της πόλης.

Danah, είναι πιο ωραία να το ζεις παρά να το βλέπεις. Δεν είμαι σίγουρος οτι θα καθόσουνα αν είχες ένα ποδήλατο να σε περιμένει...

Lifewhispers, ένας χαμός έγινε, η αλήθεια είναι. Θέλω να πιστεύω οτι το έδειξα!

Σοφία, thanks, πιστεύω η περιγραφή να ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου. Κρίμα που δεν ήρθες, γιατί κοιτούσα στη διαδρομή αριστερά δεξιά να πετύχω καμιά Ελληνίδα να τραβάει φωτογραφίες με μανία! Ναι, ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός!

seaina said...

χαχα απίστευτο, μα λάστιχο βρε γκρινιάρη???
Εύγε για τα 33km και εις ανώτερα!!
Πολύ όμορφες φωτογραφίες πάντως!!
Φιλιά!

George said...

Σε ζηλεύω πρέπει να ήταν υπέροχη ημέρα κι ας ήταν κουραστικά τα 33 km!! Πολύ όμορφες φωτογραφίες, με "έφεραν" στο Λονδίνο....

Γκρινιάρης said...

Seaina, άσε, πίκρα το λάστιχο, αλλά τελικά μου βγήκε σε καλό που το έπαθα εκείνη τη μέρα και σε κείνο το σημείο.

George, οτι ήταν κουραστικά, ήταν, αλλά δε βαριέσαι! Thanks για το σχόλιο!

katerina said...

Μπράβο για τις αντοχές σου και μπράβο για τις φωτογραφίες... Έχω καταντήσει κουραστική, αλλά δυστυχώς λέω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια: Ζηλεύωωωωω!!!
Καλημέρα!

Γκρινιάρης said...

Thanks river! Καλή σου μέρα!

An-Lu said...

Super!
Αυτό έλειπε σε διοργάνωση για τα ποδήλατα να μην υπάρχει και η ανάλογη τεχνική υποστήριξη!
Μα που νόμιζες ότι είσαι; Στην Ελλάδα ;-)

Unknown said...

Καλημέρα

Είσαι και πολύ πρώτος

Και εγώ εδώ πιο πολύ γυρίζω
με το ποδηλατό μου

Καλό σου πρωινό

stef said...

polu gkrinia...xaxa...irtha sto Bournemouth...kapote eixes postarei giauto...

Γκρινιάρης said...

An-Lu, η τεχνική υποστήριξη στάθηκε σωτήρια...

Sailor, μια χαρά σε βρίσκω! Ελπίζω να τα καταφέρνεις με τους δρόμους και την οδηγική συμπεριφορά εκεί κάτω! Κουράγιο!

Stefanos, καλωσήρθες. Χαίρομαι που θυμάσαι τα post μου, ναι είχα πάει πριν καιρό! Σου άρεσε; Καλά, δε συγκρίνεται με τα ελληνικά νησιά, αλλά για τα δεδομένα της Αγγλίας, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ακτές της, νομίζω είναι κορυφαία.