Έχω έναν καφενέ

Μουσικό διάλειμμα.

Κατά καιρούς τρώω μερικά κολλήματα με κάποια τραγούδια. Για διαφορετικό λόγο κάθε φορά. Οι συγκυρίες. Οι αναμνήσεις. Η μελωδία. Ο στίχος.

Αυτό τον καιρό βάζω στο mp3 και σιγοτραγουδάω το Έχω έναν καφενέ, του Μάνου Λοΐζου, σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλο. Μου αρέσει ιδιαίτερα το σολάκι του μπουζουκιού. Απλό και μελωδικό.

Αλλά κι ο στίχος μ' αρέσει. Αποστήθισα αμέσως όλα τα λόγια (δεν είναι δα και κανένα έπος), πράγμα σπάνιο για μένα. Γιατί μπορεί να αποτυπώνω εύκολα μελωδίες, στους στίχους όμως δεν το έχω.

Σας βάζω δυο εκτελέσεις που βρήκα λίγο που έψαξα στο you tube. Μην το ακούσετε πρωί πρωί, ή πριν πάτε στην παραλία ή στο clubάκι. Το κάθε τραγούδι είναι για την ώρα που του πρέπει.

Κατά τ' άλλα σήμερα ήταν μια αρκετά ζεστή και ηλιόλουστη μέρα στο Λονδίνο. Με τη θερμοκρασία να φτάνει τους 24-25 βαθμούς, αναμενόμενο ήταν να δούμε μπικίνι στα πάρκα, όπερ και εγένετο, μπορώ να σας διαβεβαιώσω...

Τα ίδια προβλέπονται και για τις επόμενες μέρες! Ε ρε γλέντια. Τη μία μαύροι ουρανοί και όλοι με μπουφάν και ομπρέλες και την άλλη ήλιο (με συννεφάκια παρέα βέβαια) και να φοράνε μαγιό! Έτσι βρε αδερφέ, να μη βαριόμαστε κι όλας!

Καλό βράδυ!