Thursday 11 September 2008

Promenades parisiennes: Λούβρο

Εκτός από τις πολλές βόλτες και αξιοθέατα που μπορείς να επισκεφτείς στο Παρίσι, ένα άλλο, μεγάλο, κεφάλαιο, είναι τα μουσεία της πόλης. Έχει πολλά και για κάθε γούστο. Μερικά βέβαια είναι λίγο πιο γνωστά από άλλα. Κοινός παρονομαστής: σε όλα πληρώνεις εισιτήριο! Αυτό ήταν σπόντα για τη σύγκριση Λονδίνου-Παρισιού που λέγαμε. Χο χο χο!

Να σας πω την αλήθεια, είχα σκοπό να γράψω ένα post για όλα του μουσεία, αλλά όταν τελείωσα με όσα είχα να πω για το Λούβρο, σκέφτηκα πως αν συνεχίσω έτσι θα βγει ένα τεράστιο σεντόνι, οπότε είπα να το σπάσω. Στα επόμενα θα προσπαθήσω να φλυαρίσω λιγότερο...

Μέγα tip!!! Αν έχετε αρκετές μέρες στη διάθεσή σας και θέλετε να επισκεφτείτε αρκετά μουσεία, μια καλή πρόταση είναι το Museum Pass. Αυτό υπάρχει για 2, 4 και 6 μέρες με τιμές 30, 45 και 60 € αντίστοιχα και σας δίνει πρόσβαση σε πάρα πολλά μουσεία και χώρους (υπάρχει αναλυτική λίστα στο site), τις περισσότερες φορές από ειδική είσοδο οπότε γλιτώνετε τις ουρές!!! Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό, γιατί ακόμα κι αν υπολογίζετε πως πάνω κάτω στα ίδια λεφτά βγαίνετε, σκεφτείτε το χρόνο και την ταλαιπωρία που θα γλιτώσετε. Ειδικά δε αν πρόκειται να επισκεφτείτε τις Βερσαλίες, οπού για εκεί μόνο θα σας φύγουν περίπου 20 €, τότε συμφέρει και οικονομικά. Συν το ότι μπορείτε να επισκεφτείτε κάθε μουσείο όσες φορές θέλετε και να μην έχετε το άγχος ότι τώρα που μπήκα στο Λούβρο πρέπει να τα δω όλα. Σημεία έκδοσης υπάρχουν πολλά, το website είναι πολύ κατατοπιστικό. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Πρώτος σταθμός, που αλλού, στο Λούβρο.

Χάρτης. Μετρό Palais Royal - Musee du Louvre.
Εισιτήριο: 9 €. Website: http://www.louvre.fr.

Το μουσείο αυτό είναι κάτι περισσότερο από ένα μουσείο. Είναι ένα σύμβολο της πόλης. Πολύ πιθανό να είναι ο δεύτερος συνειρμός που κάνει κάποιος στο άκουσμα της λέξης "Παρίσι", μετά τον Πύργο του Άιφελ. Βρίσκεται δίπλα στον Σηκουάνα, στην ανατολική όχθη, κοντά στην πλατεία Concorde, απέναντι από το Palais Royal.

Από έξω αλλά και μέσα είναι πολύ εντυπωσιακό. Χτίστηκε αρχικά ως φρούριο στο τέλος του 12ου αιώνα, αργότερα έγινε παλάτι ενώ μετατράπηκε σε μουσείο από τον Ναπολέοντα. Φιλοξενεί περί τα 35.000 εκθέματα. Η μεγάλη γυάλινη πυραμίδα, που λειτουργεί ως η κύρια είσοδος του μουσείου, και οι τρεις μικρότερες που την περιβάλλουν ολοκληρώθηκαν το 1989.

Louvre Museum

Louvre Museum

Louvre atrium

Το μεγάλο στεγασμένο αίθριο του μουσείου, κάτω από τη μεγάλη πυραμίδα.

Τα τρία πιο διάσημα εκθέματα του μουσείου που πρέπει να δείτε είναι βεβαίως η Αφροδίτη της Μήλου, η Νίκη της Σαμοθράκης, η Μόνα Λίζα του Ντα Βίντσι.

Venus de Milo

Winged Victory of Samothrace

Mona Lisa room

Ειδικά η Νίκη της Σαμοθράκης βρίσκεται σε περίοπτη θέση και τραβάει τα βλέμματα όλων. Αντίθετα η Αφροδίτη της Μήλου, που έχω την εντύπωση πως μετακινήθηκε πρόσφατα σε μια καινούρια πτέρυγα σχετικά άδεια ακόμα [τελικά δεν μετακινήθηκε, παρεξήγηση], θέλει λίγο ψάξιμο για να τη βρεις, αλλά έχει πολλές ενδεικτικές πινακίδες. Στην αίθουσα με τη Mona Lisa, όπου φιλοξενούνται κι άλλοι πίνακες όπως ένας τεράστιος που απεικονίζει τον Γάμο της Κανά, γίνεται χαμός, όπως βλέπετε.

Εκτός αυτών υπάρχουν πολλά ακόμα, πίνακες και γλυπτά που σίγουρα αξίζει να δείτε. Προσωπικά πέρασα πολλή ώρα στην αίθουσα με του πίνακες του Ντελακρουά, μεταξύ άλλων του γνωστού πίνακα της Γαλλικής Επανάστασης αλλά και της καταστροφής της Χίου.


Οι δύο αυτές φωτογραφίες είναι από το wikipedia.

Στην αίθουσα πριν τη Μόνα Λίζα υπάρχουν αρκετοί γνωστοί πίνακες, όπως ο γνωστός πίνακας του Ντα Βίντσι Virgin of the Rocks, η μία έκδοση, αφού η δεύτερη βρίσκεται στη National Gallery του Λονδίνου. Όσοι έχετε διαβάσει το Da Vinci Code θα θυμάστε πως γίνεται αναφορά σ' αυτόν τον πίνακα αλλά και στις διαφορές του με αυτόν του Λονδίνου.

Εντυπωσιακά είναι και τα πολλά αγάλματα του αρχαίου κόσμου αλλά και μεταγενέστερα όπως του Μιχαήλ Άγγελου.

Άλλο tip. Η κεντρική είσοδος όπως είπα είναι μέσα από τη μεγάλη γυάλινη πυραμίδα. Εκεί σχηματίζονται μεγάλες ουρές, εκτός αν έχετε το Museum Pass που είπα στην αρχή, οπότε η είσοδος είναι από άλλο σημείο. Εάν δεν έχετε το pass, και θέλετε να γλιτώσετε την ουρά, προτιμήστε την είσοδο από το εμπορικό κέντρο στο Καρουσέλ, όπου υπάρχουν και μηχανήματα για έκδοση εισιτηρίων. Εκεί οι ουρές είναι συνήθως μικρότερες και θα δείτε και την ανεστραμμένη πυραμίδα, η οποία επίσης αναφέρεται, για όσους θυμούνται, στο Best seller του Dan Brown.

La Pyramide Inversée

[update]Κι ακόμα ένα. Το μουσείο, όπως και άλλα στο Παρίσι, είναι κλειστό τις Τρίτες, κάτι που πρέπει να ξέρετε όταν κάνετε τον προγραμματισμός σας. Επίσης την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα η είσοδος σε αυτό και άλλα είναι δωρεάν.

Και μια παρατήρηση για το τέλος. Στο Λούβρο, στο οποίο εκτίθενται έργα μη Γαλλικής προέλευσης, και κάποια δικά μας βεβαίως βεβαίως είναι από τα πρώτα ονόματα στη μαρκίζα, το εισιτήριο είναι 9 €. Πόσο είναι το εισιτήριο για το αντίστοιχο μουσείο στην Αγγλία, το Βρετανικό Μουσείο στο οποίο εκτίθενται επίσης εκθέματα από παντού, συμπεριλαμβανομένων και των Μαρμάρων του Παρθενώνα, επίσης από τα πρώτα ονόματα στη μαρκίζα; Τίποτα. Δωρεάν. Δε θα πω περισσότερα, το πιάσατε το υπονοούμενο...


Επόμενος σταθμός: Centre Pompidou.

Σκέφτηκα να κάνω έναν χάρτη στο google maps για να βάζω pins τα σημεία που περιγράφω, για δική μου (όταν γράφω post) αλλά και δική σας διευκόλυνση. Το link του χάρτη, τον οποίο σιγά σιγά θα εμπλουτίζω σιγά σιγά, είναι αυτό. Δεν έχει καμιά ιδιαίτερη χρησιμότητα, παρά μόνο αν θέλετε να δείτε που είναι τοπογραφικά αυτά για τα οποία γράφω.

19 comments:

PN said...

Ειλικρινά, η Νίκη της Σαμοθράκης μέ κάνει να χαζεύω. Προσκυνώ τον γλύπτη. Με κάνει σχεδόν να δακρύζω...

philos said...

vk έχεις απόλυτο δίκιο.
Ειδικά αν την δεις απο κάτω χαμηλά από τις σκάλες στο βάθος έτσι τεράστια όπως ανοιγονται τα φτερά σου φέρνει ανατριχίλα!

Νομίζω τα είπες όλα για το Λούβρο... εκτός από την ημέρα που έχει ρεπο και πρέπει να την γνωρίζεις για να προγραμματιστείς καλύτερα.

Να πω και γω ένα άσχετο τιπ...
Στην πλατεια του μετρό έχει ένα εκπληκτικό κλαμπ, Le Cab. Υπόγειο, με μοντέλα, πριβε αίθουσες, αίθουσες κρεβάτια και ξέφρενο κλαμπιγκ. Με κουστουμι οι άνδρες, ένα καλό τιπ στην είσοδο και αναφορά στην καταγωγή σας, δεν θα δυσκολευτείτε να μπείτε, γιατί η πόρτα είναι πολύ αυστηρή!

Μπορεί και να σας δείξει και το fashion tv!

DaNaH said...

Και εγώ το ίδιο νιώθω για την Νίκη της Σαμοθράκης! Υπέροχο άγαλμα!

Πολύ ωραίο το ποστ Γκρινιάρη και πολύ χρήσιμες οι συμβουλές που δίνεις! :)

Anonymous said...

χμ...το ξερω οτι ολα εχουν εισιτηριο στο παρισι. και αυτο ειναι οντως πολυ σημαντικη διαφορα!
προσωπικα θα σταθω στην αντεστραμμενη πυραμιδα και γενικοτερα στις αναφορες-σημεια του μουσειου που εχουν να κανουν με το γνωστο μπεστ σελλερ, μια που τοτε ειχα ενθουσιαστει!!!
καλο βραδυ!!

Γκρινιάρης said...

VK θα συμφωνήσω. Ειδικά στη θέση που είναι, εντυπωσιάζει πραγματικά.

Philos μου ξέφυγε, πάω να το προσθέσω!

DaNaH να' σαι καλά!

Lifewhispers είναι αδύνατο να μη σταθείς στα πράγματα που αναφέρονται στο Da Vinci Code αν σου άρεσε. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα μέρη βέβαια, όπως πχ στο Westminster abbey του Λονδίνου με τον τάφο του Νεύτωνα.

Anonymous said...

Η Νίκη είναι από τα πιο υπέροχα εκθέματα εκεί μέσα. Σου προκαλεί ένα δέος έτσι όπως στέκεται επιβλητική στην κορυφή μιας σκάλας. Η Αφροδίτη από την άλλη, είναι χαμένη στο δικό της λαβύρινθο... Μου πήρε κάμποσα λεπτά να τη βρω εκεί που την έχουν βάλει (και τα κατάφερα ακολουθώντας ένα τσούρμο γιαπωνέζους... κάτι θα ήξεραν)! By the way, το Λούβρο συγκεκριμένα κάνει πολύ συχνά μειώσεις στις τιμές των εισιτηρίων, από μια συγκεκριμένη ώρα της μέρας και μετά. Επίσης, κάποιες μέρες, οι νέοι κάτω των 26 δικαιούνται δωρεάν είσοδο. Γενικά, κάνουν διάφορα τέτοια παιχνίδια!!

Σοφία said...

Ωραίο το Λούβρο, αλλά και τα 9 ευρώπουλα είναι αρκετούτσικα και δεν ακούω κανέναν να διαμαρτύρεται που μας έκλεψαν τα μάρμαρά μας και τώρα μας χρεώνουν για να τα δούμε (συν την αναμονή στην ουρά). Τεσπά.

Η Αφροδίτη της Μήλου ήταν στο ίδιο ακριβώς σημείο όταν είχα πάει πριν 5-6 χρόνια. Μόνο το παγκάκι έλλειπε.

Όσο για το Westminster Abbey & το Da Vinci Code, φαντάζομαι ότι ξέρεις πως δεν γυρίστηκαν εκεί οι σχετικές σκηνές της ταινίας, αλλά στο Lincoln Catherdral.

Γκρινιάρης said...

Unclescrooge εγώ βρήκα την Αφροδίτη της Μύλου ακολουθώντας τα σήματα, αλλά πιστεύω πως θα μπορούσε να είναι σε καλύτερη θέση. Δεν είναι τυχαίο πως μόνο 4-5 άνθρωποι ήταν εκεί όταν έφτασα, σε αντίθεση με τον κόσμο που βρισκόταν εκείνη την ώρα στα υπόλοιπα εκθέματα.

Σοφία αυτό ακριβώς λέω κι εγώ. Όσο για την Αφροδίτη της Μύλου, δεν ξέρω που ήταν παλιά, πάντως το διάβασα στο site του μουσείου πριν πάω πως πρόσφατα μετακινήθηκε. Τι να σου πω. Για το Westminster Abbey, βασικά εγώ στο βιβλίο αναφερόμουν. Περπατώντας στα βήματα του Λάνγτον! Χεχε! Ο τάφος του Νεύτωνα με τις σφαίρες κλπ...

Σοφία said...

Δεν ξέρω... Εγώ πάντως όταν είχα πάει στο ίδιο σημείο την είχα βρει (τσέκαρα και τις φωτογραφίες μου για να είμαι σίγουρη). Και θυμάμαι ότι την είχαμε βρει πολύ εύκολα αλλά φάγαμε πάρα πολλή ώρα μέχρι να βγάλουμε φωτογραφίες γιατί είχε πολλούς Κινέζους. Το ίδιο είπε και ένας φίλος μου που πήγε πρόσφατα.

Η Μήλος από πότε γράφεται με υ;

Γκρινιάρης said...

Α, κι εκεί είσαι πίσω βλέπω! Τους τελείωσαν τα μήλα και έφτιαξαν πολλούς μύλους στο νησί, οπότε άλλαξε και η ορθογραφία του νησιού! (Τhanks για τη διόρθωση).

Για την Αφροδίτη λοιπόν της Μήλου, το είχα διαβάσει εδώ http://tinyurl.com/447w8a. Μη με ρωτήσεις περισσότερα.

Σοφία said...

Α χα! Τώρα λύθηκε το μυστήριο :-) Tην μετέφεραν προσωρινά στις 21/22 Ιουνίου για να πραγματοποιηθεί ένα κονσέρτο Τσαϊκόφσκι. Αν ανοίξεις την αντίστοιχη σελίδα στα γαλλικά δεν λέει τίποτα για την μεταφορά του αγάλματος - ο τίτλος είναι: Fête de la musique!

Σκέφτεσαι να έμπαινες στις σελίδες του Βρετανικού Μουσείου και να έλεγε με πηχιαίους τίτλους: Τα μάρμαρα του Παρθενώνα θα μεταφερθούν σε νέο χώρο για να πραγματοποιηθεί συναυλία με έργα του Μότσαρτ; Την επόμενη μέρα θα ήταν πρώτο θέμα στις ελληνικές εφημερίδες και τα παράθυρα, και θα ακούγαμε τα ανήκουστα.

Η εξήγηση για το υ της Μύλου μου φάνηκε πολύ καλή και πολύ αληθοφανής. Εύγε!

Γκρινιάρης said...

Αχα!
Σα δε ντρέπονται λέω εγω. Άκου να μετακινήσουν την Αφροδίτη μας για ένα ποταπό κονσέρτο! Και όχι μόνο αυτό, αλλά να μη μας ενημερώσουν και στα αγγλικά ότι επέστρεψε στη θέση της!!! Αίσχος!

~~A~~ said...

Στο Λούβρο σίγουρα πας να δεις συγκεκριμένα πράγματα γιατί αλλιώς για να δεις όλο το μουσείο θες 4-5 μέρες.Η είσοδος από το εμπορικό που λες είναι πολυ καλή απλά κάποιος πρέπει να σου πει γι'αυτή!

Γκρινιάρης said...

Εντάξει, προφανώς δε μπορεί κάποιος τουρίστας να το δει όλο, και μάλιστα στο βαθμό που ίσως θέλει. Φυσικά και αν ο χρόνος είναι περιορισμένος πάει να δει συγκεκριμένα πράγματα. Πάντως και γι' αυτόν το λόγο το Museum Pass βολεύει, γιατί αν πχ προκύψει για τον x-y-z λόγ 1-2 ώρες κενές και θες κάπως να τις γεμίσεις, μπορείς να ξαναπάς στο Λούβρο να δεις κάτι που άφησες στην πρώτη επίσκεψη.

NdN said...

Καλησπέρα Γκρινιάρη,

Απλά παρατηρώ και διαβάζω, αλλά όταν είναι να πάω δεν τα την γλιτώσεις, θα σε ταράξω στις απορίες και ερωτήσεις. :)

Ταχυδρόμος! said...

Λονδίνο for ever..

Dream_Rider said...

Πιστεύω οτι μέσα στο μουσείο δεν υπάρχει συγκλονιστικότερο έκθεμα από τη Νίκη της Σαμοθράκης...

Γενικά πάντως, αν μη τί άλλο, είναι πολύ προσεγμένο και αν δεν μπορείς να δεις κάποιο από τα πολλά άλλα μουσεία της πόλης, είναι πιστεύω must..

KitsosMitsos said...

Εκεί που βγάζεις τα εισιτήρια έχει μίνι χάρτες με τις αίθουσες. Εκεί αναφέρει τα σημαντικότερα εκθέματα. Ε, δεν είναι τυχαίο ότι έχει τη Νίκη της Σαμοθράκης, την Αφροδίτη της Μήλου, τη Μόνα Λίζα, τη στήλη του Χαμουραμπί και τους θησαυρούς του Ναπολέοντα! Για αυτούς είναι τα σημαντικότερα εκθέματα.
Να προσθέσω φυσικά και το ίδιο το μουσείο του Λούβρου που από μόνο του είναι ένα έκθεμα...
Εμείς πάντως για να γλυτώσουμε τις ουρές είχαμε στηθεί μισή ώρα πριν ανοίξει (είχαμε πάει Πρωτοχρονιά).

Anonymous said...

Η όλη εμπειρεία να απολαμβάνεις ειδικότερα τα Ελληνικά εκθέματα στο εξωτερικό είναι συγκλονιστική από μόνη της.
Ειδικότερα σε μένα συνέβη το εξής.
Πριν πολλά πολλά χρόνια,είχα επισκεφτεί το Παρίσι και φυσικά το Λούβρο με μια φίλη.
Θαυμάζαμε τη Νίκη της Σαμοθράκης ξένοι μεταξύ ξένων και η κοπελιά γυρίζει εκστασιασμένη και με δόση θαυμασμού και λύπης για την απώλεια μου λέει ¨Θέμη,και αυτό δικό μας είναι..."

Ξαφνικά ακούμε μια βραχνή αργόσυρτη φωνή πίσω μας να λέει "Ναι παιδί μου,και αυτό δικό μας είναι!!!"...

Το γράφω και ανατριχιάζω.Φαντάζεσαι πως νοιώσαμε τότε και οι δύο.Πιστεύαμε σαν χαζά παιδιά ότι είμαστε οι μόνοι Έλληνες και είχαμε αφωσιωθεί στον εαυτούλη μας που κατάφερε με λίγες δραχμούλες να ατενίζει τα εκθέματα του Λούβρου.
Αδυνατούσαμε για είκοσι με τριάντα δευτερόλεπτα (μέχρι να αντιληφθούμε τη κάτοχο της φωνής γηραιά κυρία) ότι και άλλος Έλληνας θα μπορούσε να ήταν πλησίον μας.

Πιστέψαμε ότι μας μιλούν οι Θεοί του Ολύμπου!

Θα θυμάμαι για πάντα εκείνη τη στιγμή...

ΘΕΜΗΣ