Έλληνα, με πληγώνεις

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθώ σιωπηλός αυτά που συμβαίνουν. Σκέψεις πολλές που όμως δυσκολεύομαι να συντάξω.

Δε θέλω να πω τίποτα, ούτε για τον άδικο χαμό ενός μικρού παιδιού, ούτε για αυτά που ένιωσα βλέποντας σε βίντεο και φωτογραφίες τα όσο ακολούθησαν. Ούτε για τις εξηγήσεις που καλούμαι να δώσω σε εύλογες απορίες, πάλι μετά την θλιβερή κατάσταση με τις φωτιές πριν δύο καλοκαίρια.

Θέλω μόνο να γράψω και να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μπας και σταματήσουν να με στοιχειώνουν.

Δυστυχώς, αν και είμαι αισιόδοξο άτομο (μη σε ξεγελάει το Γκρινιάρης) πασχίζω καιρό τώρα να βρω και να πιαστώ από μια ελπίδα. Μια ελπίδα για μια καλύτερη Ελλάδα, μια καλύτερη πραγματικότητα. Μια Ελλάδα που δε θα έχει να ζηλέψει τίποτα από τις άλλες χώρες. Μια Ελλάδα που δε θα με πληγώνει.

Και δυσκολεύομαι. Και απογοητεύομαι. Ξέρεις γιατί; Γιατί ακούω και διαβάζω συνεχώς για απαιτήσεις για κάτι καλύτερο. Φωνάζουμε για μια καλύτερη αντιμετώπιση από τους πολιτικούς, μια καλύτερη καθημερινότητα, μια καλύτερη προοπτική, αλλά ξεχνάμε σε ποιον πρέπει να φωνάξουμε και να τα απαιτήσουμε.

Έλληνα, σε σένα μιλάω. Αν κάποιος φταίει για την καθημερινότητά σου, για τη μιζέρια που βιώνεις κάθε μέρα, για τα σκουπίδια στην τηλεόραση σου, για την κακοπληρωμένη δουλειά σου, για το ότι κάνεις καθημερινά κάτι που απεχθάνεσαι, για το ότι έχει κίνηση στους δρόμους και δε βρίσκεις να παρκάρεις, για το ότι σου σερβίρουν τον καφέ πιο ακριβά κι απ’ το Παρίσι, για το ότι γίνονται τόσα σκάνδαλα, αυτός είσαι εσύ.

Ναι ρε, εσύ και μόνο εσύ!

Αντί λοιπόν να απαιτείς αλλαγή, κάνε κάτι και φέρε την αλλαγή ο ίδιος! Άλλαξε μυαλά ρε και σταμάτα τη μιζέρια στην οποία εσύ έχεις βουλιάξει την ίδια σου τη χώρα!

Όταν εσύ ο ίδιος δέχεσαι να λαδώνεις και απαιτείς να λαδώνεσαι για να κάνεις τη δουλειά σου.
Όταν εσύ ο ίδιος περιμένεις να βγει η Χ κυβέρνηση για να διοριστείς ή τάζεις δεξιά κι αριστερά για μία θέση.
Όταν εσύ ο ίδιος κλέβεις, είτε είσαι ταξιτζής, είτε μαγαζάτορας, είτε φορολογούμενος.
Όταν είσαι διατεθειμένος να στριμωχτείς σε ένα μαγαζί γεμάτο καπνό και να σκάσεις 200 ευρώ για δυο ποτά ενώ κλαίγεσαι πως δε σου περισσεύουν και ενώ θα κλαίγεσαι πως δε σου φέρθηκαν σαν πελάτη. Αλλά θα ξαναπάς.
Όταν στις εκλογές πάλι θα ψηφίσεις τους ίδιους, χωρίς να σκεφτείς καν το καλό της χώρας και των παιδιών σου. Αλήθεια, με τι κριτήρια ψηφίζεις, το έχεις αναλογιστεί;
Όταν από τη μανία σου να καταναλώσεις παίρνεις τη μία κάρτα μετά την άλλη χωρίς να υπολογίζεις πως θα τις ξεπληρώσεις. Αλλά δε βαριέσαι, έχουμε καιρό μέχρι τότε.
Όταν θέλεις με το ενοικιαζόμενο δωμάτιο να βγάλεις σε ένα καλοκαίρι τα έξοδα όλης της χρονιάς για να την αράζεις μετά.
Όταν παρκάρεις τη μηχανή σου πάνω στο πεζοδρόμιο, το τζιπ σου στην ράμπα για τα ΑΜΕΑ και τη γλάστρα σου στη θέση parking κάτω από το μπαλκόνι σου.
Όταν ζητάς το πτυχίο σου να μην είναι απλά ένα χαρτί, αλλά φροντίζεις εσύ ο ίδιος ως φοιτητής να το υποβαθμίζεις συνεχώς. Πότε θα πάρεις χαμπάρι πως οι άλλοι σε έχουν ξεπεράσει;
Όταν το καλημέρα και ένα χαμόγελο το πρωί κοστίζουν και εσύ τσιγκουνεύεσαι.
Όταν σου λένε πως υπάρχει κρίση και έξω απολύεται κόσμος (άλλο θέμα αυτό) κι εσύ ασχολείσαι ακόμα πως θα ξοδέψεις για να πάρεις το πιο καινούριο κινητό ή αυτοκίνητο.

Όταν ζηλεύεις τους πολίτες στις άλλες χώρες που επισκέπτεσαι, και εύχεσαι να ήσουν στη θέση τους, αλλά δεν είσαι διατεθειμένος να αλλάξεις ΤΙΠΟΤΑ πρώτα σε σένα, παρά μόνο περιμένεις κάποιος με ένα μαγικό ραβδάκι να τα αλλάξει όλα.

Γι’ αυτό δυσκολεύομαι να βρω ελπίδα φίλε μου. Γιατί έχω κουραστεί. Με τη μιζέρια, την κουτοπονηριά, την υποκρισία, τη νωθρότητα και την ψευτομαγκιά. Με έχεις κουράσει γιατί επιμένεις ακόμα να ψάχνεις την αιτία και να αγανακτείς, αντί να δώσεις μια μούντζα στον καθρέφτη και μετά να κοιτάξεις τι πήγε στραβά και τι μπορείς εσύ να κάνεις! Αρχίζοντας από την επόμενη φορά που θα πας στη δουλειά σου, από την επόμενη φορά που θα ξοδέψεις, την επόμενη φορά που θα μπει πελάτης στο μαγαζί σου, την επόμενη φορά που θα μπεις στον πειρασμό να βάλεις alarm και να διπλοπαρκάρεις, την επόμενη φορά που θα πας να ψηφίσεις.

Και ποιος ξέρει, ίσως να διαπιστώσεις ότι δεν είσαι ο μόνος που προσπαθεί να αλλάξει αυτόν τον τόπο.

[Για να μην παρεξηγούμαστε, προφανώς και δε λέω πως αν δεν κλέψεις τους τουρίστες ή δεν διπλοπαρκάρεις ξαφνικά θα σταματήσουν οι Siemens και Βατοπέδια. Απλά για μένα τότε θα αρχίσει να υπάρχει ελπίδα].