Thursday 11 December 2008

Έλληνα, με πληγώνεις

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθώ σιωπηλός αυτά που συμβαίνουν. Σκέψεις πολλές που όμως δυσκολεύομαι να συντάξω.

Δε θέλω να πω τίποτα, ούτε για τον άδικο χαμό ενός μικρού παιδιού, ούτε για αυτά που ένιωσα βλέποντας σε βίντεο και φωτογραφίες τα όσο ακολούθησαν. Ούτε για τις εξηγήσεις που καλούμαι να δώσω σε εύλογες απορίες, πάλι μετά την θλιβερή κατάσταση με τις φωτιές πριν δύο καλοκαίρια.

Θέλω μόνο να γράψω και να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μπας και σταματήσουν να με στοιχειώνουν.

Δυστυχώς, αν και είμαι αισιόδοξο άτομο (μη σε ξεγελάει το Γκρινιάρης) πασχίζω καιρό τώρα να βρω και να πιαστώ από μια ελπίδα. Μια ελπίδα για μια καλύτερη Ελλάδα, μια καλύτερη πραγματικότητα. Μια Ελλάδα που δε θα έχει να ζηλέψει τίποτα από τις άλλες χώρες. Μια Ελλάδα που δε θα με πληγώνει.

Και δυσκολεύομαι. Και απογοητεύομαι. Ξέρεις γιατί; Γιατί ακούω και διαβάζω συνεχώς για απαιτήσεις για κάτι καλύτερο. Φωνάζουμε για μια καλύτερη αντιμετώπιση από τους πολιτικούς, μια καλύτερη καθημερινότητα, μια καλύτερη προοπτική, αλλά ξεχνάμε σε ποιον πρέπει να φωνάξουμε και να τα απαιτήσουμε.

Έλληνα, σε σένα μιλάω. Αν κάποιος φταίει για την καθημερινότητά σου, για τη μιζέρια που βιώνεις κάθε μέρα, για τα σκουπίδια στην τηλεόραση σου, για την κακοπληρωμένη δουλειά σου, για το ότι κάνεις καθημερινά κάτι που απεχθάνεσαι, για το ότι έχει κίνηση στους δρόμους και δε βρίσκεις να παρκάρεις, για το ότι σου σερβίρουν τον καφέ πιο ακριβά κι απ’ το Παρίσι, για το ότι γίνονται τόσα σκάνδαλα, αυτός είσαι εσύ.

Ναι ρε, εσύ και μόνο εσύ!

Αντί λοιπόν να απαιτείς αλλαγή, κάνε κάτι και φέρε την αλλαγή ο ίδιος! Άλλαξε μυαλά ρε και σταμάτα τη μιζέρια στην οποία εσύ έχεις βουλιάξει την ίδια σου τη χώρα!

Όταν εσύ ο ίδιος δέχεσαι να λαδώνεις και απαιτείς να λαδώνεσαι για να κάνεις τη δουλειά σου.
Όταν εσύ ο ίδιος περιμένεις να βγει η Χ κυβέρνηση για να διοριστείς ή τάζεις δεξιά κι αριστερά για μία θέση.
Όταν εσύ ο ίδιος κλέβεις, είτε είσαι ταξιτζής, είτε μαγαζάτορας, είτε φορολογούμενος.
Όταν είσαι διατεθειμένος να στριμωχτείς σε ένα μαγαζί γεμάτο καπνό και να σκάσεις 200 ευρώ για δυο ποτά ενώ κλαίγεσαι πως δε σου περισσεύουν και ενώ θα κλαίγεσαι πως δε σου φέρθηκαν σαν πελάτη. Αλλά θα ξαναπάς.
Όταν στις εκλογές πάλι θα ψηφίσεις τους ίδιους, χωρίς να σκεφτείς καν το καλό της χώρας και των παιδιών σου. Αλήθεια, με τι κριτήρια ψηφίζεις, το έχεις αναλογιστεί;
Όταν από τη μανία σου να καταναλώσεις παίρνεις τη μία κάρτα μετά την άλλη χωρίς να υπολογίζεις πως θα τις ξεπληρώσεις. Αλλά δε βαριέσαι, έχουμε καιρό μέχρι τότε.
Όταν θέλεις με το ενοικιαζόμενο δωμάτιο να βγάλεις σε ένα καλοκαίρι τα έξοδα όλης της χρονιάς για να την αράζεις μετά.
Όταν παρκάρεις τη μηχανή σου πάνω στο πεζοδρόμιο, το τζιπ σου στην ράμπα για τα ΑΜΕΑ και τη γλάστρα σου στη θέση parking κάτω από το μπαλκόνι σου.
Όταν ζητάς το πτυχίο σου να μην είναι απλά ένα χαρτί, αλλά φροντίζεις εσύ ο ίδιος ως φοιτητής να το υποβαθμίζεις συνεχώς. Πότε θα πάρεις χαμπάρι πως οι άλλοι σε έχουν ξεπεράσει;
Όταν το καλημέρα και ένα χαμόγελο το πρωί κοστίζουν και εσύ τσιγκουνεύεσαι.
Όταν σου λένε πως υπάρχει κρίση και έξω απολύεται κόσμος (άλλο θέμα αυτό) κι εσύ ασχολείσαι ακόμα πως θα ξοδέψεις για να πάρεις το πιο καινούριο κινητό ή αυτοκίνητο.

Όταν ζηλεύεις τους πολίτες στις άλλες χώρες που επισκέπτεσαι, και εύχεσαι να ήσουν στη θέση τους, αλλά δεν είσαι διατεθειμένος να αλλάξεις ΤΙΠΟΤΑ πρώτα σε σένα, παρά μόνο περιμένεις κάποιος με ένα μαγικό ραβδάκι να τα αλλάξει όλα.

Γι’ αυτό δυσκολεύομαι να βρω ελπίδα φίλε μου. Γιατί έχω κουραστεί. Με τη μιζέρια, την κουτοπονηριά, την υποκρισία, τη νωθρότητα και την ψευτομαγκιά. Με έχεις κουράσει γιατί επιμένεις ακόμα να ψάχνεις την αιτία και να αγανακτείς, αντί να δώσεις μια μούντζα στον καθρέφτη και μετά να κοιτάξεις τι πήγε στραβά και τι μπορείς εσύ να κάνεις! Αρχίζοντας από την επόμενη φορά που θα πας στη δουλειά σου, από την επόμενη φορά που θα ξοδέψεις, την επόμενη φορά που θα μπει πελάτης στο μαγαζί σου, την επόμενη φορά που θα μπεις στον πειρασμό να βάλεις alarm και να διπλοπαρκάρεις, την επόμενη φορά που θα πας να ψηφίσεις.

Και ποιος ξέρει, ίσως να διαπιστώσεις ότι δεν είσαι ο μόνος που προσπαθεί να αλλάξει αυτόν τον τόπο.

[Για να μην παρεξηγούμαστε, προφανώς και δε λέω πως αν δεν κλέψεις τους τουρίστες ή δεν διπλοπαρκάρεις ξαφνικά θα σταματήσουν οι Siemens και Βατοπέδια. Απλά για μένα τότε θα αρχίσει να υπάρχει ελπίδα].

31 comments:

Laplace said...

πολυ σωστα τα γραφεις..

mlazopoulou said...

Etsi akrivos!

~~A~~ said...

Και επειδή είμαι απαισιόδοξο άτομο,ωραία τα είπες,ωραία τα διαβάσαμε και πάλι στα ίδια θα μείνουμε...Ναι ναι στο χέρι μας είναι,αλλά που είδες κάποιον να ξεκουνάει από όλα τα άλλα που έχουν γίνει παλιότερα;

fpboy said...

Μωρέ, ωραία τα λές και δίκιο έχεις.
Η πραγματικότητα όμως στην Ελλάδα είναι τραγική.
Εντελώς αντίθετη απο αυτό που περιγράφεις.
Οι άνθρωποι έχουν κάνει μια μεγάλη στροφή στον συντηρητισμό και σε
αξίες ''ήρεμη ζωή, όχι σκουλαρίκια, μακριά απο τους γκέυ και την Αθήνα, να σε βάλουμε και στην Νομαρχία να ξεμπερδεύεις''.
Πραγματικά, είμαστε σε μεγάλο αδιέξοδο.

DaNaH said...

Έτσι είναι Γκρινιάρη, ακριβώς όπως τα λες! Ένας διαρκής φαύλος κύκλος! Αυτές τις μέρες στριφογυρνάει συνεχώς στο μυαλό μου το τραγούδι του Michael Jackson "I'm starting with the man in the mirror, I'm asking him to change his ways!!!". Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να δούμε αλλαγή!

Καληνύχτα! :)

fpboy said...

Πάντως, το χειρότερο που μπορούμε να πάθουμε είναι να απογοητευτούμε.
Ειδικά εμείς στην Αθήνα πρέπει να βρούμε την δύναμη και το κουράγιο να βγούμε έξω και να συνεχίσουμε την ζωή μας.
Μην τρελαθούμε κιόλας.
Αλλού έχουν πολέμους και τρομοκρατίες κ.τ.λ.

Σοφία said...

Εσύ τα λες, αλλά πόσοι σε ακούνε και πόσοι σε καταλαβαίνουν;;;

ανεστης said...

Μπράβο φίλε!
Και το πρώτο βήμα που προηγείται της όποιας δράσης είναι η διάγνωση. Ας σταματήσουμε τια ατυτοδοξαστικές μαλακίες λοιπόν οι Έλληνες κι ας δεχτούμε τα χάλια μας πριν μπορεσουμε να κάνουμε το επόμενο βήμα προς τα εμπρός.

JoaN said...

nai, posoi s akoune, posoi se katalabainoun kai posoi 8a praksoun analoga?!

Dream_Rider said...

Η αλλαγή είναι πάντα ωραία... αρκεί να ξεκινήσει πρώτα από τους άλλους...

Nenyaki : ) said...

:(

Dr Ino Agrafioti said...

Πως γίνεται όταν όλοι μας αγαπάμε τόόόόόσο μα τόσο πολύ αυτή την χώρα, να την πολεμάμε τόσο πολύ με την ηλίθια συμπεριφορά μας; πως γίνεται από τόση αγάπη να βγαίνει ένα τέτοιο αποτέλεσμα;

[Germanos] said...

Αν και δεν το χω το θεμα με τα comments , θα σου πω μονο οτι η συνειδητοποίηση του προβλήματος
ειναι το πρώτο βήμα για την επιλυση του.
Ειθε να γίνει και το δεύτερο βήμα αλλα το βλέπω λιγο χλωμό καθότι ο Εγωιστικός Μικροαστισμός που περιγράφεις εχει συγκεκριμένους λόγους υπαρξης. Εχει να κάνει με τις ρευστες κοινωνικές δομές κτλ
Δυσκολο θέμα

phlou...flis said...

Δίκιο μεγάλο έχεις. Αν δε διορθωθούμε οι χίλιες μονάδες, τότε η μία χιλιάδα θα παραμείνει άσχημη.

jf said...

Έχεις γράψει απλές, μικρές και καθημερινές τραγικές αλήθειες που όμως δε συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλες πληγές είναι.

Anonymous said...

ρε γαμωτο. σιωπή. και ένα απολυτο δικιο.

TzinaVarotsi said...

Eπιτέλους...μια ενδιαφέρουσα εγγραφή!

:)

Ταχυδρόμος! said...

Η Ελλάδα μου με σκότωσε γκρινιάρη. Είμαι τόσο απογοητεμένος που με δυσκολία κατάφερα να τα αναλογιστώ στο podcast μου. Η Ελλάδα μας πονάει. Μας πληγώνει. Αλλά μάλλον μας αξίζει...

Anonymous said...

Αναρωτιέμαι αν η Ελλάδα έχει τελικά να προσφέρει κάτι πέρα από ήλιο, θάλασσα και μεσογειακή διατροφή. Όσοι ζούμε στο εξωτερικό και κάνουμε συγκρίσεις στην καθημερινότητά μας, καταλαβαίνουμε την διαφορά.

Meropi said...

Γκρινιάρη μου καλημέρα.
Όσες φορές κάθισα και προβληματίστηκα τι μπορεί να κάνει ο καθένας από μας για να βελτιώσει την κατάσταση στην Ελλάδα, περίπου στα ίδια συμπεράσματα με σένα κατέληξα. Πολύ εύστοχες οι επισημάνσεις σου.

Anastasia said...

Καλημέρα Γκρινιάρη.
Έχεις δίκιο σε όσα λες αλλά δυστυχώς είναι πράγματα, τα οποία δε γίνονται. Γιατί σου λέω οτι οι νέοι αυτής της χώρας αποφασίζουν να αλλάξουν συνήθειες(γιατί δυστυχώς You can't teach an old dog new tricks). Ο μεγαλογιατρός π.χ., που έχει βολευτεί σ' αυτή τη κατάσταση με τα φακελάκια, πες μου γιατί να αλλάξει; Είναι καταστάσεις τις οποίες έχει συνηθίσει και τον συμφέρουν.
Ναι ρε παιδί μου θα πάω να πιάσω μια οποιαδήποτε δουλεία γιατί πρέπει να ζήσω. Μπορεί να βρίζω για τις χάλια συνθήκες και το μισθό, αλλά από μέσα μου θα φοβάμαι μη τη χάσω γιατί οι λογαριασμοί τρέχουν.
Πες μου τί να περιμένω εγώ όταν οι υπεύθυνοι είναι όλοι στη θέση τους, λες και δεν έχει γίνει τίποτα; Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποστηρίζω κανένα κόμμα, γιατί θεωρώ οτι όλοι τα ίδια σκ@τα είναι.

Γκρινιάρης said...

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια. Ήθελα απλά να μοιραστώ κάποιες σκέψεις που κάνω κάθε φορά που ακούω να ζητάμε αλλαγή, χωρίς να αναλογιζόμαστε πρώτα πως στη μιζέρια που ζούμε έχουμε συμβάλλει όλοι μας, σε διαφορετικό βαθμό, ο καθένας με τον τρόπο του και το δικό του μετερίζι.

Αναστασία να σου πω πως το βλέπω. Σε όλα τα συστήματα, τα πολιτεύματα και τις χώρες θα υπάρχουν αυτοί οι οποίοι θα εκμεταλλεύονται τη θέση και την εξουσία τους προς ίδιον όφελος. Διαφθορά υπάρχει παντού, απλά σε άλλες χώρες είναι περιορισμένη σε ορισμένες θέσεις και άτομα. Δε λέω βεβαίως πως είναι σωστό, λέω πως είναι αναμενόμενο. Αυτό που συμβαίνει στη δική μας χώρα δυστυχώς είναι πως η διαφθορά είναι παντού, σε όλα τα στρώματα τις κοινωνίας. Υπάρχει ένα διάχυτο αίσθημα ατιμωρισίας, κουτοπονηριάς, διάθεσης για εξαπάτηση, με αποτέλεσμα να έχουμε ως άνθρωποι συμφιλιωθεί με αυτή την κατάσταση. Μπορεί δηλαδή να μας ρίχνει κάποιος με το φακελάκι ή τη μίζα, θα ρίξουμε και εμείς κάποιον άλλον όμως αργότερα, όταν δεν κόψουμε απόδειξη ή όταν βάλουμε τον γνωστό μας να μας βάλει πιο ψηλά σε μια λίστα. Μπορεί δηλαδή να διαμαρτυρόμαστε, αλλά αγνοούμε πως σε κάποιον βαθμό όλοι έχουμε συμβάλλει σε αυτό το μπάχαλο. Κι αυτό με πληγώνει πιο πολύ, ότι φωνάζουμε και ξαναφωνάζουμε, αλλά σε ό,τι αφορά εμάς δεν είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε τίποτα. Γι' αυτό με πληγώνει ο Έλληνας και όχι η Ελλάδα.

fvasileiou said...

Πολύ απλά, Γκρινιάρη, σημειώνω ότι προσυπογράφω απόλυτα το κείμενό σου. Έχω ακριβώς την ίδια αγωνία.

Natassa said...

και γω αυτό πιστεύω, αλλά δυστυχώς πολλές φορές νοιώθω τραγικά μόνη...
πάντως μόνο από εμάς τους ίδιους μπορεί να αλλάξει κάτι.
πολλούς χαιρετισμούς απο Κρήτη :)

Anonymous said...

Ή όπως λέω κι εγώ: Το κράτος φταίει για όλα. Αλλά το κράτος είμαστε εμείς, οι πολίτες...

Το κακό με εμάς τους Έλ-ληνες (:P) είναι ότι σε κάτι τέτοια πράματα η μνήμη μας είναι πολύ βραχύβια. Μπορεί να θυμόμαστε να πούμε πότε και πως ο ΟΦΗ έκλεψε βαθμό από τον ΠΑΟ, ή πότε ο ΠΑΟ ευνοήθηκε κι αυτός από τη διαιτησία επί παράγκας, αλλά τα σημαντικά, (μισθοί, ακρίβεια, ποιότητα ζωής κλπ) για κάποιο ανεξήγητο λόγο τα διαγράφουμε από τη μνήμη μας

cinderella said...

Απλά...υπέροχο κείμενο.

KitsosMitsos said...

Με άγγιξες μπαγάσα...
Γιατί συνήθως λέμε ότι φταίει η χώρα και το κράτος.
Αλλά η χώρα και το κράτος είμαστε εμείς, σωστά;

fpboy said...

Παιδιά εμείς είμαστε η κοινωνία.
Το κράτος δεν είμαστε εμείς.
Τουλάχιστον όσοι δεν έχουν πολλά πάρε-δώσε μαζί του.
Έχει διαφορά.
Γιατί έχουμε και ''βαθύ κράτος'' στην Ελλάδα.

Anonymous said...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

Dr_MAD said...

Με αυτά και με αυτά σκέφτομαι να γυρίσω από εκεί που ήρθα

τρομάρα μου που ήθελα και Ελλαδες

Katerina said...

Καλή Χρονιά να έχεις.

Τυχαία το βρήκα το μπλοκ σου και μου άρεσε πάρα πολύ. Τα ίδια ακριβώς λέω και εγώ σε συγγενείς και φίλους όταν κατεβαίνω στην Ελλάδα για διακοπές και με κοιτάνε λες και είμαι εξωγήινη.

Όπως λέει ένας φίλος μου εδώ στη Σουηδία "Θα ήτανε πολύ καλή καλή η Ελλάδα, άμα δεν είχε τους Έλληνες" :-D

Δυστυχώς κάθε χρόνο που κατεβαίνω αντί να βλέπω αλλαγές προς το καλύτερο, βλέπω αλλαγές προς το χειρότερο. Μου λένε Σουηδοί συνάδερφοι μου για την ευγένεια και καλωσύνη των Ελλήνων και αναρωτιέμαι που την είδανε γιατί εγώ μόνο την αγένεια, την κουτοπονηριά και την αυθάδεια βλέπω. Επειδή με έπιασε η φλυαρία μου πάλι θα κλείσω με έναν απο τους αρχαίους μας φιλόσοφους που τελικά είναι πάντα επίκαιροι:

"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας,
διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα,
την παρανομία ως ελευθερία,
την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."
Ισοκράτης 436 π.Χ - 338 π.Χ