Back home. Ή μήπως όχι;

Θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς για τις ευχές!!! Ήταν αλήθεια πολύ συγκινητικό να μπαίνω μετά από καιρό (αρκετό για τα blogoσφαιρικά δεδομένα) στο blogάκι μου και να βλέπω τόσα σχόλια να με συνοδεύουν στην επιστροφή στην πατρίδα! Δε νομίζω πως μπορώ να πω κάτι άλλο παρά να ευχαριστήσω κάθε έναν από εσάς που μπήκατε στον κόπο να γράψετε δυο λέξεις (ή και περισσότερες).

Πίσω στην πατρίδα λοιπόν. Από εδώ θα γράφω πλέον, από εδώ θα γκρινιάζω (και κάτι μου λέει πως το όνομα του blog θα ξαναποκτήσει νόημα!), εδώ κοντά θα κάνω τις εκδρομές μου πλέον όποτε (ας ελπίσουμε συχνά) βρίσκω την ευκαιρία. Τέρμα τα ατέλειωτα πάρκα και οι multi-ethnic κουζίνες, τέρμα οι γοτθικές εκκλησίες, τέρμα τα pints στο ποτάμι. Σίγουρα δεν είναι καθόλου ασήμαντα αυτά που άφησα πίσω. Αλλά θα βρω ρυθμούς με τα νέα δεδομένα, που θα πάει. Και όπως πριν, θα προσπαθήσω να εστιάσω στα καλά και στα ωραία που όταν τα έχουμε μια ζωή μπροστά μας τα παραβλέπουμε πολύ εύκολα και που μόνο αν αναγκαστούμε να τα αποχωριστούμε αντιλαμβανόμαστε την αξία τους.

Από εδώ λοιπόν πλέον...


Από πού όμως;


Γιατί ναι μεν επιστρέφω Ελλάδα, αλλά όχι στην πόλη μου την Αθήνα!

Δώστε μου μερικές ακόμα μέρες να τακτοποιηθώ, γιατί όπως καταλαβαίνετε έχουν πέσει όλα μαζεμένα (και αρκετά ήταν εκτός προγράμματος) και θα επανέλθω με περισσότερα!


ΥΓ. Το νέο header του blog (πακέτο με τα νέα χρώματα που είμαι σίγουρος πως θα ξενίσουν κάποιους για τους λάθος όμως λόγους...) είναι ταυτόχρονα ενδεικτικό αλλά και παραπλανητικό. Ακόμα δεν έχω ξεπακετάρει ούτε τη φωτογραφική βλέπετε! Αυτό είναι προσωρινό απλά και μόνο για να με/σας βάζει στο κλίμα.