Friday 13 March 2009

Πρώτες εντυπώσεις και πρώτες γκρίνιες

Ο καιρός περνάει και ένα ένα τα πράγματα τακτοποιούνται. Υπό άλλες συνθήκες θα είχα πάθει ένα σοκ με τόσες αλλαγές που συνέβησαν στη ζωή μου σε τόσο μικρό διάστημα. (Ναι, ξέρω, το λέω και το ξαναλέω, αλλά μη νομίζετε πως το έχω χωνέψει καλά καλά!). Όλα όμως έγιναν μέσα σε λίγες μέρες, ή ώρες, επίτηδες, δεν ήθελα να ξοδέψω χρόνο και ενέργεια σε μελαγχολικές σκέψεις και προπαρασκευαστικές διαδικασίες. Όχι πως τελικά τις απέφυγα, αλλά προσπάθησα να τις περιορίσω!

Σ’ αυτό βοηθάει και το αρκετό τρέξιμο. Ο χρόνος είναι μια πολυτέλεια που, κακά τα ψέματα, δεν την έχω πια σε σχέση με πριν. Ίσως και να προσπαθώ ακόμα να επαναρυθμίσω το βιολογικό μου ρολόι. Όχι λόγω διαφοράς της ώρας βέβαια, αλλά λόγω των διαφορετικών ωραρίων και απαιτήσεων.

Επ’ ευκαιρία, να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν είμαι από το νησί. Το λέω γιατί διαβάζοντας κάποια σχόλια στο προηγούμενο post μου φάνηκε πως κάποιοι υπέθεσαν αυτό. Ωστόσο το νησί το ξέρω, όχι πολύ καλά βέβαια, αλλά το έχω επισκεφτεί στο παρελθόν μερικές φορές και η εντύπωση που είχα ήταν πάρα πολύ θετική. Όπως σωστά σχολίασαν κάποιοι είναι ένα πολύ όμορφο μέρος, με πολλά πράγματα να δεις και να επισκεφτείς, πολλές φυσικές ομορφιές, χωρίς να έχει «χαλάσει» τόσο από τον τουρισμό όπως άλλα νησιά, με χαρακτήρα και με ιστορία. Και επίσης, είναι αρκετά μεγάλο. Πράγμα πολύ σημαντικό όταν πας να μείνεις κάπου περισσότερο από τις 10 μέρες των καλοκαιρινών διακοπών.

Πρώτες εντυπώσεις… Χμμ, ακόμα δεν έχω και πάρα πολλές, γιατί όπως έχω πει μου έπεσαν όλα μαζεμένα και έχω γυρίσει ελάχιστα.

Αυτό που όμως σίγουρα μου έκανε εντύπωση είναι πως το νησί, ή τουλάχιστον η πόλη της Μυτιλήνης, δε φέρνει σε τίποτα αυτό που εγώ, και ίσως ο καθένας μας, περίμενα συνδυάζοντας τη λέξη νησί με τη λέξη χειμώνας. Δε σας το κρύβω πως ήμουν επιφυλακτικός, περίμενα πιο ησυχία, πιο ερημιά αν το θέλετε. Κάθε άλλο! Η πόλη είναι γεμάτη με ζωή, με μαγαζιά, με νέους, με φοιτητές, με αυτοκίνητα. Όταν Μάρτη μήνα Σάββατο βράδυ βλέπεις κυριολεκτικά μποτιλιάρισμα στον παραλιακό δρόμο και ταβέρνες σου λένε πως είναι όλα κλεισμένα, όταν σε ώρα αιχμής παρακαλάς να βρεις να παρκάρεις κατεβαίνοντας στο κέντρο, τότε καταλαβαίνεις πόσο έξω έχεις πέσει. Φαντάζομαι βέβαια πως σε πιο τουριστικά μέρη η κατάσταση είναι διαφορετική με αυτά που θυμάμαι από περασμένα καλοκαίρια. Όμως αυτό δε με απασχολεί τόσο, ίσα ίσα, η ηρεμία των μη τουριστικών περιόδων μερικές φορές είναι βάλσαμο!

Λέω «φαντάζομαι» γιατί είναι αλήθεια πως δεν έχω καταφέρει να γυρίσω και πολύ. Και την πόλη δηλαδή, περισσότερο την είδα όταν έψαχνα για σπίτι. Που θα πάει όμως. Εξάλλου υπάρχουν όπως είπαμε πολλά μέρη να επισκεφτείς. Την γραφική Αγιάσσο, τον Μόλυβο, το Πλωμάρι με τα παλιά εργοστάσια, τη Σκάλα Συκαμιάς με την Παναγιά τη Γοργόνα, το απολιθωμένο δάσος. Έχουμε όμως καιρό.

Από εκεί και πέρα η πόλη έχει όλα τα καλά και τα κακά μιας – ελληνικής – πόλης, τηρουμένων των αναλογιών βέβαια. Με λυπεί που βλέπω μικροσκοπικά πεζοδρόμια, που βλέπω μανάδες με καροτσάκια να περπατάνε στο δρόμο δίπλα από τα αυτοκίνητα, επειδή πραγματικά δεν έχουν που αλλού να περπατήσουν. Παρόλο που η πόλη δεν είναι αχανής και που έχω δει να κυκλοφορούν αστικά λεωφορεία (προς έκπληξή μου). Ίσως βέβαια να μη βολεύουν τόσο τα δρομολόγια και οι διαδρομές, δεν ξέρω. Ή απλά ίσως να είναι πως ο κόσμος βαριέται να περπατήσει μέχρι τη στάση και να περιμένει.

Με στεναχωρεί επίσης η σημαντική έλλειψη ευγένειας από - ορισμένους - υπαλλήλους. Δεν εννοώ καλοσύνης και αγαθότητας, ούτε άλλωστε με απασχολεί ο υπάλληλος να είναι παιδί μάλαμα, εννοώ της ευγένειας που απαιτείς να έχει κάποιος ο οποίος υποτίθεται σε εξυπηρετεί. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το νησί, αναφέρομαι και στους Αθηναίους, όσο σύντομο κι αν ήταν το πέρασμά μου από την πόλη μου. Αναφέρομαι σε ένα ελληνικό φαινόμενο. Μπορεί να είναι ψιλά γράμματα για κάποιους, αλλά προσωπικά με χαλάει απίστευτα να σου λέω ευχαριστώ και να μην μου απαντάς παρακαλώ (πόσο θα σου κοστίσει δηλαδή), να σου μιλάω με χαμόγελο και πολύ τυπικά και ευγενικά κι εσύ να μη σηκώνεις τα μάτια σου να με δεις, παρά να μου γνέφεις μουγκρίζοντας. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, έτσι; Αλλά για έναν περίεργο τρόπο παρατηρώ πως οι περισσότερες από τις εξαιρέσεις εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα! Σύμπτωση μάλλον, ε; Δεν ξέρω πως την έχουμε δει οι Έλληνες ρε γαμώτο και είμαστε τόσο αγενείς με όλους όσους δεν είναι φίλοι ή γνωστοί ή συγγενείς μας. Ξαναλέω, δεν είναι όλοι έτσι. Ίσως να είναι και λίγοι αυτοί που είναι έτσι και απλά να έπεσα εγώ στις περιπτώσεις. Το λέω για να καλύψω όλα τα ενδεχόμενα! Πάντως είναι η εντύπωσή μου και την καταθέτω, σωστή η λανθασμένη. Και σας εκλιπαρώ, κάθε έναν από εσάς, προσπαθήστε αυτό να το αλλάξετε στην καθημερινότητά σας! Είναι κάτι που ούτε κόπο θέλει ούτε χρήμα ούτε τίποτα!

Εξαιρετική εντύπωση από την άλλη μου έχει κάνει, όπως και παλιότερα, η ωραία κουζίνα! Όρεξη να έχεις να τρως! Και δε θα έλεγα πως είναι και ακριβά. Μπορεί βέβαια πάλι να έπεσα στις περιπτώσεις, ποιος ξέρει. Αν διαπιστώσω κάτι διαφορετικό θα σας ενημερώσω! :) Πάντως ο φραπέ στην προκυμαία κυμαίνεται από 2,50 έως 2,80 ευρώ. Δε θυμάμαι βέβαια τις αντίστοιχες τιμές στην Αθήνα και πόσο/αν έχουν αλλάξει από την τελευταία φορά. Άσε που κρατάει περισσότερο από όσο ένα pint Guiness μπροστά στον NdN! Χαχα! Α, τώρα που είπα pint, έμαθα πως άνοιξε και μια pub στην προκυμαία, με drought μπύρα! Μάλλον έμαθαν πως ήρθα… NdN, ακούς; Ακόμα και Guiness από την Ιρλανδία θα φέρουν για πάρτι μας!
Το άλλο που γουστάρω τρελά βέβαια είναι ο συνδυασμός ήλιου και θάλασσας. Όταν δε βρέχει καταρρακτωδώς (τις τελευταίες μέρες καθόλου σπάνιο) έχει έναν πεντακάθαρο ουρανό και έναν δυνατό ήλιο, που πακέτο με τη θάλασσα, ήρεμη ή φουρτουνιασμένη, σε μεταφέρουν στο καλοκαίρι! Τι κι αν έχει έξω 10 βαθμούς! Ίσως είναι αντανακλαστικό, γιατί προσωπικά η θάλασσα για μένα είναι ταυτόσημη με το καλοκαίρι, παιδί της πόλης γαρ, αλλά όπως και να έχει, το απολαμβάνω! Όπως και να το κάνεις, είναι άλλη αίσθηση να ζεις και να δουλεύεις σε μία πόλη μεν, αλλά σε 3 άντε 5 λεπτά να μπορείς να βρεθείς σε ένα γραφικό λιμανάκι ή σε ένα καταπράσινο βουνό με θέα τη θάλασσα.

Α, ας πω και μια ακόμα καλή κουβέντα, μιας και πριν τα έβαλα λίγο με τις υπηρεσίες. Ο ΟΤΕ μου συνέδεσε τηλέφωνο σε 4 μόλις εργάσιμες μέρες! Άντε, έτσι γρήγοροι και για το internet παιδιά!

Αυτά τα ολίγα από εμένα. Θέλω να σας ευχαριστήσω και πάλι για τα σχόλια και την διάθεσή σας για συμβουλές και προτάσεις! Απολογούμαι που δε μπορώ να απαντήσω σε κάθε ένα σχόλιο, αν και πολύ θα το ήθελα, μιας και ακόμα δεν έχω πρόσβαση στο internet, ελπίζω να μη μου κρατήσετε μούτρα!

Τα ξαναλέμε σύντομα!

25 comments:

diakoptis | Diatritoi AE said...

αφεντικό ετοίμασε τα ουζέλια με τα ορεκτικά και έρχομαι να απολαύσουμε θάλασσα.

υγ πέρνα και από τη γιαγιά να σου δώσει παπαλίνα παστή. δεν τρώω απ'έξω :P

mafaldaQ said...

Κι εγώ χαλιέμαι με τέτοιες καθημερινότητες! Καλή αρχή λοιπόν και νομίζω πως θα σου αρέσει πολύ!

Unknown said...

Καλησπέρα! Από Μυτιλήνη είμαι! Δίκιο έχεις σε αυτά που λες αν και σε σχέση με άλλα νησιά είναι όντως πιο ήσυχη και πιο ρομαντική!

Το καλοκαίρι καμία σχέση με αυτό που γίνεται έξω.. νησί είναι άλλωστε αλλά ναι και το χειμώνα έχει κόσμο αφού υπάρχουν πολλοί φοιτητές κτλ!

Θα σου αρέσει πάντως γενικά! :P

DaNaH said...

Γκρινιάρη, χαίρομαι που μαθαίνω τα νέα σου. Άντε αφού μπήκε το τηλέφωνο, το ίντερνετ είναι πλέον θέμα ημερών (ελπίζω).

Για την αγένεια (ή μη ευγένεια - όπως θέλεις πες το) των Ελλήνων (και δη των δημοσίων υπαλλήλων) τα έχουμε πει πολλές φορές. Έλειπες αρκετό καιρό και ευτυχώς είχες καιρό να τη ζήσεις. Δυστυχώς τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει! :(

Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι!

Phaethon said...

Αυτά τα κακά και ηλίθια που αναφέρεις νιώθω κι εγώ κάθε φορά που πατάω το πόδι μου στην πατρίδα και με προβληματίζουν στην περίπτωση (πολύ πιθανή) της μόνιμης επιστροφής μου. Ειδικά αυτό με την ευγένεια και το σεβασμό στο συνάνθρωπο που λείπει... αυτή η καχυποψία και το "μισό μάτι" που κοιτάει ο Έλληνας τον άλλο. Κάθε φορά που επιστρέφω χαμογελάω και γνέφω χαιρετώντας από συνήθεια και νιώθω ο μ*λάκας της υπόθεσης βλέποντας τη μη-ανταπόκριση!
Η θάλασσα κι ο ήλιος της Ελλάδας και των νησιών της, πάντως, είναι κάτι που δεν κοστολογείται και δεν αγοράζεται όπου βρίσκεσαι...

Matrix said...

Ωπ, η Μυτιλήνη στο πάνω μέρος του blog :)

φαντάζομαι πήρες και ποδήλατο μαζί?
έχει αρκετούς ποδηλάτες πάντως.

Estrella is little miss Greeky said...

Μια χαρά σε βρίσκω εγώ. Άντε και σε λίγο θα μπεί και το ιντερνετ ποιός θα σε πιάνει.

Meropi said...

Γκρινιάρη μου,
καλή εγκατάσταση σου εύχομαι. Αυτό που παρατηρείς με την αγένεια είναι πράγματι ένα μεγάλο πρόβλημα εδώ στην Ελλάδα. Και τι σύμπτωση! Το κάνω κι εγώ θέμα στο τελευταίο μου ποστ.
Η Μυτιλήνη είναι ένα από τα αγαπημένα μου νησιά. Ίσως γιατί υπηρέτησε στρατιώτης εκεί ο άντρας μου και πήγαινα και τον έβλεπα.

Γκρινιάρης said...

Diakopti δώσε εσύ το σύνθημα και θα ετοιμαστούν τα ουζέλια πάραυτα!

Mafalda να' σαι καλά! Με καλή διάθεση και... υπομονή προσπερνάμε διάφορα στραβά, αναγκαστικά.

Μανώλη ναι, είναι πολύ όμορφο το νησί σου! Με εξέπληξε ευχάριστα η ζωή στην πόλη αν και χειμώνας. Δεν το περίμενα.

DaNaH δυστυχώς δεν έχουν αλλάξει. Που θα πάει όμως, εγώ ελπίζω!

Phaethon έτσι είναι, κι εγώ έτσι νιώθω όταν λέω ευχαριστώ και μετά νιώθω να με κοιτάνε καθώς απομακρύνομαι! Ίσως όμως σιγά σιγά καταφέρουμε να το αλλάξουμε, όπως και άλλα.

Matrix δεν πήρα, δεν γινόταν. Σκέφτηκα μήπως πάρω άλλο εδώ, όντως έχω δει αρκετά ποδήλατα. Όμως να σου πω την αλήθεια το φοβάμαι βλέποντας τους δρόμους και τα αυτοκίνητα να βγαίνουν κυριολεκτικά από παντού.

Estrella άντε, για να δούμε!

Meropi δυστυχώς είναι πολύ τρανταχτό χαρακτηριστικό της ελληνικής πραγματικότητας αυτή η αγένεια. Μακάρι σιγά σιγά, αρχίζοντας από κάθε έναν από εμάς, να αλλάξει συνολικά. Το νησί είναι πανέμορφο!

fvasileiou said...

Από όλες τις ομορφιές του νησιού, εμένα η κουζίνα μου έμεινε. Ήταν χειμώνας, όταν είχα πάει, και τα ψάρια ήταν πάμφτηνα και πεντανόστιμα.
Έμενα τότε σε ένα χωριό κοντά Σίγρι (ένας φίλος δούλευε εκεί και είχα πάει για... ενίσχυση), που ήταν ποοολύ έρημο και η διαφορά με την πόλη ήταν πολύ έντονη. Μου άρεσε που έβλεπα τους δρόμους γεμάτους κόσμο, τα μπαράκια με όμορφες φοιτήτριες κτλ. Το μποτιλιάρισμα, ναι, το θυμάμαι κι αυτό. Υπομονή, τι άλλο να πει κανείς;
Περιμένω να περάσει ένας-δύο μήνες και να μας πεις τις εντυπώσεις σου αφού έχεις κατασταλάξει...

αντωνης said...

Γκρινιαρη, καλη προσαρμογη σ' αυτο το πολυ ομορφο μερος.
Βεβαια ειναι αλλο να πηγαινεις διακοπες καπου, οπου ολα εξωραΐζονται λογω διαθεσης, και αλλο να ζεις εκει.
Πιστευω ομως οτι το νησι αυτο θα σε αποζημιωσει.

Καλα να περνας!

me said...

εχει πολυ καλο φαι οντως.Παντως πηγες κ συ τερμα Θεου.
Αναρρωτιεμαι αν περασες η οχι ακομη το πολιτισμικο σοκ απο το Λονδινο στο τερμα Θεου της Ελλαδας.
Παντως ασχετα της αγενειας οι ανθρωποι εχουν την καλοσυνη που εχουν ολοι οι κατοικοι των ακριτικων περιοχων.Κ μη ξεχναμε,οτι μπορεις να πας κ απεναντι.Ελπιζω να πηρες το διαβατηριο μαζι σου κ οταν τακτοποιηθεις περιμενω αναλυτικη παρουσιαση απο απεναντι.
φιλιαααα ;)

Dr_MAD said...

Να πας στο Mon-key και στο Μαρούς και να μου πεις αν άλλαξε τίποτα! Ο αδερφός μου είναι πανεπιστημιακός εκεί LOL. Δε σε πρόλαβα πάνω γαμώτο :(

Ελπίζω όλα τέλεια με την προσαρμογή, αλλά δε σε φοβάμαι εσένα! Καλημέρααα :D

Γκρινιάρης said...

Φώτη όρεξη να έχεις να τρως!

Αντώνη σίγουρα είναι διαφορετικές οι διακοπές. Ένα-δυο στραβά τα αγνοείς, δε σε αγγίζουν. Να' σαι καλά!

Me κι όμως, πιστεύω οτι πολύ καλύτερα που πήγα σε ένα νησί παρά Αθήνα, μετά το Λονδίνο. Για σκέψου το λίγο. Στην Αθήνα θα συνέκρινα καταστάσεις συνεχώς με το Λονδίνο, ως μεγέθη συγκρίσιμα. Ενώ εδώ, μιλάμε για κάτι το εντελώς διαφορετικό. Είμαι σχεδόν πεπεισμένος πως στην Αθήνα γκρίνιαζα νυχθημερών! Όσο για απέναντι, ναι, κάποια στιγμή πιστεύω πως θα πάω μια βόλτα, αφού τακτοποιηθώ εδώ πρώτα.

MAD δεν πειράζει βρε, τι να κάνουμε. Θα φροντίσω για την ανταπόκριση!

fpboy said...

Tέλεια τα νέα σου !
Μια χαρά!
Σε βλέπω να ερωτεύεσαι τον νησιώτικο τρόπο ζωής !

mahler76 said...

άντε βρε καμία γκρίνια δεν βλέπω. Μια χαρά για αρχή και ελπίζουμε σε ακόμα καλύτερη συνέχεια.

Anonymous said...

νταξει αρχη ειναι ακομη. αλλα κατσε να συνηθισεις και μετα μου φαινεται θα μας κερνας κανα ουζο περιποιημενο.

και αντε να βαλεις ιντερνετ. αντε

Fri said...

Δεν έχω πάει Μυτιλήνη, αλλά αυτά που σου κάνουν αρνητική εντύπωση είναι χαρακτηριστικά όλης της Ελλάδας. Δυστυχώς! Να προσπαθήσουμε τόσο λίγο ο καθένας και η καθημερινότητά μας θα γίνει πιο όμορφη, έχεις δίκιο...

Να απολαύσεις το νησί λοιπόν, το φαγητό, τη θέα, τον ήλιο, τη θάλασσα,... Ζούσα 12 χρόνια σε νησί, είμαι μόλις 6 μήνες στη 'στεριά' και μου λείπει πολύ! Η θάλασσα και τα 'ταξίδια' που σε στέλνει είναι απερίγραπτα χειμώνα-καλοκαίρι. Θα δεις που όσο θα περνάει ο καιρός αδιανόητο θα σου φαίνεται να μη μπορείς να φτάσεις στη θάλασσα σε 5' και δε θα μπορείς να ξεκολλήσεις από το νησί ;)

Καλό σου βράδυ:)

NdN said...

Αρχικά φίλε να σου πω ότι εγώ είπα και άνοιξε η Pub. Αφού είδα ότι δεν πείστηκες να επιστρέψεις στο Λονδινάκι, τι να κάνω, έπρεπε να φέρω το Λονδινάκι σε σένα! Κάνε λοιπόν προπόνηση και θα σου έρθω και εγώ για να θυμηθούμε τα παλιά!

Δεύτερον αυτό με τα λεωφορεία τι είναι; Δεν έχει tube το νήσι; ρε που έμπλεξες...γύρνα πίσω όσο μπορείς λέμεεεεε! :ρ

Με αυτό που έγραψες για την θάλασσα ήταν η πρώτη φορά που ζήλεψα. Να είσαι καλά ρε Γκρινιάρη και με το καλό να βέλεις ιντερνετ να τα λέμε και πιο άνετα!

Καλό βράδυ!

KitsosMitsos said...

Και γκρίνια και Παρασκευή και 13 γίνεται; Αχτύπητος συνδυασμός!
Άντε με το καλό και ιντερνετούχος, εύχομαι.
Καλημέρα!

Anonymous said...

Πως φαίνεταιότι μόλις επέστρεψες από την αλλοδαπή?! Ελπιζω όμως να συνεχίσεις να γρκινιάζεις για όλα αυτά και να μην βολευτείς στον ωχαδερφισμό όπως οι περισσότεροι...

Crazy Tourists said...

Στο Λονδίνο σε άφησα, στη Μυτιλήνη σε βρήκα! Βέβαια τα μάθαινα τα νέα από την Τρελοτουρίστρια που παρακολουθεί τις εξελίξεις!
Ας είναι λοιπον! Καλως ήρθες πίσω στο Ελλάντα!
Φιλιά!
CrazuTourist1

diodos said...

Ειδες ο ΟΤΕ? Σύντομος!

Η Μυτιλήνη είναι πολύ όμορφη και θα καλοπεράσεις, άλλωστε το καλοκαίρι πλησιάζει, τώρα αρχίζουν τα καλά!

Χάρηκα που είσαι μαζί μας! :)

Ανέστης Χατζηδιάκος said...

Γκρινιάρη καλώς ήρθες στην πόλη μου!! Χρειάστηκε να φύγω από εκεί για να την εκτιμήσω και τώρα περιμένω πως και πως για να την επισκεφθώ το Πάσχα. 13 και σήμερα. Για την Μυτιλήνη να ξέρεις ότι λένε το εξής: Κλαις δύο φορές.. Μία όταν πηγαίνεις και μία όταν φεύγεις!! Την ευχάριστη έκπληξη που είχες εσύ για την ζωντάνια της την έχουν πολλοί!!

Καλή παραμονή σου εύχομαι και να περνάς υπέροχα!

btw τώρα ανακάλυψα το blog σου! Συγχαρητήρια and keep blogging!!

Σοφία said...

Να σου πω εγώ τι πιστεύω για την ευγένια: οι Έλληνες είναι ευγενικοί μόνο όταν σε (εξ)υπηρετούν συνειδητά. Τα τελευταία χρόνια αυτό έχει βελτιωθεί στα μαγαζιά και στις ιδιωτικές υπηρεσίες, χωρίς να έχει φτάσει σε επίπεδα Αγγλίας βέβαια. Με τους φίλους, τους συγγενείς και τους γνωστούς συνήθως είμαστε αγενείς, με τους αγνώστους επιεικώς άξεστοι. Το θέμα με τον δημόσιο τομέα είναι πως ο δημόσιος υπάλληλος δεν θεωρεί ότι σε εξυπηρετεί. Θεωρεί ότι του είσαι απλά ένας άγνωστος που του δυσκολεύει τη μέρα, συνεπώς μπορεί να σου φέρεται όσο άξεστα του επιτρέπει η συνείδησή του. Το ότι ο μισθός του (και η παχυλή σύνταξή του) πληρώνεται από τους δικούς σου φόρους δεν είναι κάτι που τον απασχολεί, γιατί θεωρεί ότι τον πληρώνει το Κράτος. Πράγμα που σημαίνει ότι κι αυτός είναι Κράτος. Και σιγά που ένα κοτζάμ Κράτος θα πει παρακαλώ όταν του λες ευχαριστώ. Τεμενέ έπρεπε να κάνεις και να αποχωρείς με σκυφτό κεφάλι, που θες και παρακαλώ παλιοευρωπαίε!!!

Κατά τ' άλλα σε φοιτητική πόλη κακώς περίμενες ησυχία. Αυτά θα τα βρεις μόνο σε κανένα μακρινό χωριό.

Το σημείο που λες για τα λεωφορεία δεν το καλοκατάλαβα. Νομίζω ότι λείπει πρόταση και υποθέτω ότι σου έκανε εντύπωση ότι περιφέρονται άδεια. Σωστά; Welcome to Greek eparxia ;-)

Αν βρεις χρόνο, πες μας λίγο για την αναζήτηση σπιτιού. Ήταν εύκολο, έβρισκες καλά σπίτια, τα ενοίκια σε τι τιμές κυμαίνονται κ.λπ.

Φιλιά πολλά από το (παγερό σήμερα) Λονδίνο!