Πρώτες εντυπώσεις και πρώτες γκρίνιες

Ο καιρός περνάει και ένα ένα τα πράγματα τακτοποιούνται. Υπό άλλες συνθήκες θα είχα πάθει ένα σοκ με τόσες αλλαγές που συνέβησαν στη ζωή μου σε τόσο μικρό διάστημα. (Ναι, ξέρω, το λέω και το ξαναλέω, αλλά μη νομίζετε πως το έχω χωνέψει καλά καλά!). Όλα όμως έγιναν μέσα σε λίγες μέρες, ή ώρες, επίτηδες, δεν ήθελα να ξοδέψω χρόνο και ενέργεια σε μελαγχολικές σκέψεις και προπαρασκευαστικές διαδικασίες. Όχι πως τελικά τις απέφυγα, αλλά προσπάθησα να τις περιορίσω!

Σ’ αυτό βοηθάει και το αρκετό τρέξιμο. Ο χρόνος είναι μια πολυτέλεια που, κακά τα ψέματα, δεν την έχω πια σε σχέση με πριν. Ίσως και να προσπαθώ ακόμα να επαναρυθμίσω το βιολογικό μου ρολόι. Όχι λόγω διαφοράς της ώρας βέβαια, αλλά λόγω των διαφορετικών ωραρίων και απαιτήσεων.

Επ’ ευκαιρία, να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν είμαι από το νησί. Το λέω γιατί διαβάζοντας κάποια σχόλια στο προηγούμενο post μου φάνηκε πως κάποιοι υπέθεσαν αυτό. Ωστόσο το νησί το ξέρω, όχι πολύ καλά βέβαια, αλλά το έχω επισκεφτεί στο παρελθόν μερικές φορές και η εντύπωση που είχα ήταν πάρα πολύ θετική. Όπως σωστά σχολίασαν κάποιοι είναι ένα πολύ όμορφο μέρος, με πολλά πράγματα να δεις και να επισκεφτείς, πολλές φυσικές ομορφιές, χωρίς να έχει «χαλάσει» τόσο από τον τουρισμό όπως άλλα νησιά, με χαρακτήρα και με ιστορία. Και επίσης, είναι αρκετά μεγάλο. Πράγμα πολύ σημαντικό όταν πας να μείνεις κάπου περισσότερο από τις 10 μέρες των καλοκαιρινών διακοπών.

Πρώτες εντυπώσεις… Χμμ, ακόμα δεν έχω και πάρα πολλές, γιατί όπως έχω πει μου έπεσαν όλα μαζεμένα και έχω γυρίσει ελάχιστα.

Αυτό που όμως σίγουρα μου έκανε εντύπωση είναι πως το νησί, ή τουλάχιστον η πόλη της Μυτιλήνης, δε φέρνει σε τίποτα αυτό που εγώ, και ίσως ο καθένας μας, περίμενα συνδυάζοντας τη λέξη νησί με τη λέξη χειμώνας. Δε σας το κρύβω πως ήμουν επιφυλακτικός, περίμενα πιο ησυχία, πιο ερημιά αν το θέλετε. Κάθε άλλο! Η πόλη είναι γεμάτη με ζωή, με μαγαζιά, με νέους, με φοιτητές, με αυτοκίνητα. Όταν Μάρτη μήνα Σάββατο βράδυ βλέπεις κυριολεκτικά μποτιλιάρισμα στον παραλιακό δρόμο και ταβέρνες σου λένε πως είναι όλα κλεισμένα, όταν σε ώρα αιχμής παρακαλάς να βρεις να παρκάρεις κατεβαίνοντας στο κέντρο, τότε καταλαβαίνεις πόσο έξω έχεις πέσει. Φαντάζομαι βέβαια πως σε πιο τουριστικά μέρη η κατάσταση είναι διαφορετική με αυτά που θυμάμαι από περασμένα καλοκαίρια. Όμως αυτό δε με απασχολεί τόσο, ίσα ίσα, η ηρεμία των μη τουριστικών περιόδων μερικές φορές είναι βάλσαμο!

Λέω «φαντάζομαι» γιατί είναι αλήθεια πως δεν έχω καταφέρει να γυρίσω και πολύ. Και την πόλη δηλαδή, περισσότερο την είδα όταν έψαχνα για σπίτι. Που θα πάει όμως. Εξάλλου υπάρχουν όπως είπαμε πολλά μέρη να επισκεφτείς. Την γραφική Αγιάσσο, τον Μόλυβο, το Πλωμάρι με τα παλιά εργοστάσια, τη Σκάλα Συκαμιάς με την Παναγιά τη Γοργόνα, το απολιθωμένο δάσος. Έχουμε όμως καιρό.

Από εκεί και πέρα η πόλη έχει όλα τα καλά και τα κακά μιας – ελληνικής – πόλης, τηρουμένων των αναλογιών βέβαια. Με λυπεί που βλέπω μικροσκοπικά πεζοδρόμια, που βλέπω μανάδες με καροτσάκια να περπατάνε στο δρόμο δίπλα από τα αυτοκίνητα, επειδή πραγματικά δεν έχουν που αλλού να περπατήσουν. Παρόλο που η πόλη δεν είναι αχανής και που έχω δει να κυκλοφορούν αστικά λεωφορεία (προς έκπληξή μου). Ίσως βέβαια να μη βολεύουν τόσο τα δρομολόγια και οι διαδρομές, δεν ξέρω. Ή απλά ίσως να είναι πως ο κόσμος βαριέται να περπατήσει μέχρι τη στάση και να περιμένει.

Με στεναχωρεί επίσης η σημαντική έλλειψη ευγένειας από - ορισμένους - υπαλλήλους. Δεν εννοώ καλοσύνης και αγαθότητας, ούτε άλλωστε με απασχολεί ο υπάλληλος να είναι παιδί μάλαμα, εννοώ της ευγένειας που απαιτείς να έχει κάποιος ο οποίος υποτίθεται σε εξυπηρετεί. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το νησί, αναφέρομαι και στους Αθηναίους, όσο σύντομο κι αν ήταν το πέρασμά μου από την πόλη μου. Αναφέρομαι σε ένα ελληνικό φαινόμενο. Μπορεί να είναι ψιλά γράμματα για κάποιους, αλλά προσωπικά με χαλάει απίστευτα να σου λέω ευχαριστώ και να μην μου απαντάς παρακαλώ (πόσο θα σου κοστίσει δηλαδή), να σου μιλάω με χαμόγελο και πολύ τυπικά και ευγενικά κι εσύ να μη σηκώνεις τα μάτια σου να με δεις, παρά να μου γνέφεις μουγκρίζοντας. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, έτσι; Αλλά για έναν περίεργο τρόπο παρατηρώ πως οι περισσότερες από τις εξαιρέσεις εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα! Σύμπτωση μάλλον, ε; Δεν ξέρω πως την έχουμε δει οι Έλληνες ρε γαμώτο και είμαστε τόσο αγενείς με όλους όσους δεν είναι φίλοι ή γνωστοί ή συγγενείς μας. Ξαναλέω, δεν είναι όλοι έτσι. Ίσως να είναι και λίγοι αυτοί που είναι έτσι και απλά να έπεσα εγώ στις περιπτώσεις. Το λέω για να καλύψω όλα τα ενδεχόμενα! Πάντως είναι η εντύπωσή μου και την καταθέτω, σωστή η λανθασμένη. Και σας εκλιπαρώ, κάθε έναν από εσάς, προσπαθήστε αυτό να το αλλάξετε στην καθημερινότητά σας! Είναι κάτι που ούτε κόπο θέλει ούτε χρήμα ούτε τίποτα!

Εξαιρετική εντύπωση από την άλλη μου έχει κάνει, όπως και παλιότερα, η ωραία κουζίνα! Όρεξη να έχεις να τρως! Και δε θα έλεγα πως είναι και ακριβά. Μπορεί βέβαια πάλι να έπεσα στις περιπτώσεις, ποιος ξέρει. Αν διαπιστώσω κάτι διαφορετικό θα σας ενημερώσω! :) Πάντως ο φραπέ στην προκυμαία κυμαίνεται από 2,50 έως 2,80 ευρώ. Δε θυμάμαι βέβαια τις αντίστοιχες τιμές στην Αθήνα και πόσο/αν έχουν αλλάξει από την τελευταία φορά. Άσε που κρατάει περισσότερο από όσο ένα pint Guiness μπροστά στον NdN! Χαχα! Α, τώρα που είπα pint, έμαθα πως άνοιξε και μια pub στην προκυμαία, με drought μπύρα! Μάλλον έμαθαν πως ήρθα… NdN, ακούς; Ακόμα και Guiness από την Ιρλανδία θα φέρουν για πάρτι μας!
Το άλλο που γουστάρω τρελά βέβαια είναι ο συνδυασμός ήλιου και θάλασσας. Όταν δε βρέχει καταρρακτωδώς (τις τελευταίες μέρες καθόλου σπάνιο) έχει έναν πεντακάθαρο ουρανό και έναν δυνατό ήλιο, που πακέτο με τη θάλασσα, ήρεμη ή φουρτουνιασμένη, σε μεταφέρουν στο καλοκαίρι! Τι κι αν έχει έξω 10 βαθμούς! Ίσως είναι αντανακλαστικό, γιατί προσωπικά η θάλασσα για μένα είναι ταυτόσημη με το καλοκαίρι, παιδί της πόλης γαρ, αλλά όπως και να έχει, το απολαμβάνω! Όπως και να το κάνεις, είναι άλλη αίσθηση να ζεις και να δουλεύεις σε μία πόλη μεν, αλλά σε 3 άντε 5 λεπτά να μπορείς να βρεθείς σε ένα γραφικό λιμανάκι ή σε ένα καταπράσινο βουνό με θέα τη θάλασσα.

Α, ας πω και μια ακόμα καλή κουβέντα, μιας και πριν τα έβαλα λίγο με τις υπηρεσίες. Ο ΟΤΕ μου συνέδεσε τηλέφωνο σε 4 μόλις εργάσιμες μέρες! Άντε, έτσι γρήγοροι και για το internet παιδιά!

Αυτά τα ολίγα από εμένα. Θέλω να σας ευχαριστήσω και πάλι για τα σχόλια και την διάθεσή σας για συμβουλές και προτάσεις! Απολογούμαι που δε μπορώ να απαντήσω σε κάθε ένα σχόλιο, αν και πολύ θα το ήθελα, μιας και ακόμα δεν έχω πρόσβαση στο internet, ελπίζω να μη μου κρατήσετε μούτρα!

Τα ξαναλέμε σύντομα!