- Έλα ρε. Τι γίνεται; Καίγεστε εκεί πάνω; Ναι, γι’ αυτό σε πήρα, να δω τι κάνεις.
Καζούρα στον εργαζόμενο φίλο του, σκέφτηκα. Βλέπεις από μέρες έλεγαν πως θα είναι η πιο ζεστή μέρα το καλοκαιριού. Και όσοι δύσμοιροι δουλεύουν, δέχονται τα ανάλογα πειράγματα. Λίγο αργότερα δυστυχώς κατάλαβα πως είχα πέσει έξω.
- Ναι ρε, εμπρησμός είναι, το είπε και στην τηλεόραση. Αφού άρχισε από 4-5 σημεία ταυτόχρονα…
Και τότε μπήκα στο νόημα. Σκέφτομαι πιθανά μέτωπα. Υποθέτω λεν για τη Ζάκυνθο, κάτι είχε πάρει το μάτι μου 2 ημέρες πριν στο internet, μπορεί να κάνω και λάθος. Το ξεχνάω. Ο ήλιος καίει, και δεν επιτρέπει στο μυαλό να κάνει πολύπλοκες σκέψεις.
Αργότερα στο σπίτι, ανοίγω το PC να σερφάρω λίγο. Η τηλεόραση κλειστή, συνέχεια από τη μέρα που γύρισα. Και τι να δω; Επαναλήψεις; Τις έφαγα στη μάπα πριν φύγω, να τις φάω και τώρα που γύρισα; Αφού καλά καλά, αν δε μου το έλεγε ένας φίλος, δε θα ήξερα πως άρχισε το Μουντομπάσκετ.
Κοιτάζω κάποια blogs. Βλέπω συχνά πυκνά τη λέξη Χαλκιδική στους τίτλους των μηνυμάτων. Και δίπλα οργισμένα σχόλια. Διαβάζω ένα τυχαία. Η Χαλκιδική φλέγεται.
Δεν είχα ποτέ την τύχη να επισκεφτώ τη Χαλκιδική. Όμως
πολλοί Βορειοελλαδίτες φίλοι μου την επισκέπτονται τακτικά. Και μου έλεγαν πάντα τα καλύτερα. Για τις παραλίες, για το πράσινο. Σχεδίαζα κάποια στιγμή να πάω, αν και δεν πολυβολεύει για τους Αθηναίους. Προτιμάς να πας σε ένα νησί που λέει ο λόγος.
Δυο μέρες καιγόταν. Κάηκαν κατοικίες και τεράστιες δασικές εκτάσεις. Χάθηκαν δυο ζωές, άνθρωποι πήγαν στο νοσοκομείο.
Τις δυο πιο ζεστές ημέρες του καλοκαιριού - όλοι το ξέραμε, όσοι μπορούσαμε είχαμε κανονίσει μπανάκι - και η αντίδραση των αρχών ήταν τουλάχιστον απαράδεκτη. Συγνώμη από Υπουργούς για την μη-αντίδραση, αεροπλάνα που δεν απογειώθηκαν, άνθρωποι που πνίγηκαν. Μισός αιώνας, λέει, θα περάσει για να αποκτήσει η περιοχή την μέχρι πρότινος οικολογική της αξία.
Οργή και θλίψη. Κρίμα.
Περαστικά (μας).
No comments:
Post a Comment