Άντε, να μαζευόμαστε σιγά σιγά. Να κλείσουμε και τα σύνορα. Να βρισκόμαστε να τα λέμε μεταξύ μας. Γιατί για έξω, ούτε λόγος…
Μέσα σε τρεις ημέρες είχαμε την εξής απογοητευτική συγκομιδή: 1 νίκη, 1 ισοπαλία και 5 ήττες, ενώ μαζέψαμε και 14 γκολάκια να έχουμε να πορευόμαστε.
Πέσαμε λέει στην 16η θέση της βαθμολογίας της UEFA. Κάτω από Ρουμανία (7η), Ουκρανία (10η), Βουλγαρία (13η), Τουρκία (14η) και Τσεχία (15η). Λίγο ακόμα και θα μας περάσει και η Ελβετία, με την υπερδύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου Βασιλεία! Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν δεν αλλάξει κάτι, από το παραχρόνου θα βγαίνει μόνο μια ομάδα στο Champions League και 3 ομάδες στο κύπελλο UEFA, κι όλες στους προκριματικούς! Και άδικο θα έχουν; Όταν ο επί δεκαετίας πρωταθλητής μας δεν έχει σταυρώσει νίκη εκτός έδρας τόσα χρόνια, με το ασύλληπτο ρεκόρ 0-2-24 ή 25 (μέχρι τώρα…), ενώ η άγνωστη Μέταλλουργκ Ζαπ-κάτι για την πλάκα της έφερε ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό. Όταν η Ρουμανική Στεάουα ρίχνει τέσσερα στην Ντιναμό Κιέβου μέσα στην Ουκρανία και φέρνει τη Ρουμανία στην 7η θέση, ψηλότερα από την 8η που είχε φέρει την Ελλάδα ο Παναθηναϊκός το ’96. Όταν και οι μικρότερες ελληνικές ομάδες, ακόμα και οι δυνατές, όπως ο ΠΑΟΚ και η Ξάνθη, αδυνατούν να προχωρήσουν έστω και ένα βήμα στο κύπελλο UEFA και αποτελούν επιθυμητούς αντιπάλους για κάθε ομάδα. Μας αξίζει να είμαστε ψηλότερα;
Δεν είναι να βλέπεις πια ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη. Μαραζώνεις. Νευριάζεις. Απορείς. Γιατί καταλαβαίνεις πως δεν έχεις πια το ποδόσφαιρο για να αντικρούεις τους «κουτόφραγκους», που σε όλες τις στατιστικές τους σε βγάζουν τελευταίο στην Ευρώπη σε όλους τους τομείς. Έπεσε κι αυτό το οχυρό.
Είμαστε οι τελευταίοι. Τώρα και στο ποδόσφαιρο!
No comments:
Post a Comment