Πρωτοβρόχι

Κι εκεί που τακτοποιώ κάτι χαρτιά και βλέπω την ώρα της επιστροφής στο σπίτι να πλησιάζει ανυπόμονα – ευκαιρία είναι σήμερα να αρχίσω και το γυμναστήριο, πάει ένας μήνας που το λέω, καιρός είναι – ακούω έναν γνώριμο ήχο από τα παλιά. Τα μάτια μου γυρνάνε προς το παράθυρο, για να επιβεβαιώσουν απλά την υποψία που είχε αρχίσει να τριβολίζει στο μυαλό μου. Αντικρίζουν ένα θέαμα που είχε λείψει, μια εικόνα που σφραγίζει τα όνειρά σου για ένα βράδυ κλεμμένο από το καλοκαίρι που δε χάρηκες αρκετά. Τα φώτα του δρόμου αλλοιωμένα από τις σταγόνες, τα αυτοκίνητα θολά, το τζάμι να δακρύζει, οι ομπρέλες να ανοίγουν η μια μετά την άλλη.

Ομπρέλες; Η αγαλίαση σπάει, έτσι απλά, όταν έντρομος διαπιστώνω πως την πάτησα και φέτος, όπως κάθε χρόνο τέτοιο καιρό. Σε λίγο θα πρέπει να φύγω και δεν έχω φέρει ομπρέλα! Ούτε καν ένα μπουφανάκι. Για την ακρίβεια είμαι με ένα κοντομάνικο. Βέβαια η απόσταση από το σπίτι δεν είναι μεγάλη, αλλά θα πρέπει να την διανύσω σαν κυνηγημένος. Γιατί κάθε χρονιά το ίδιο; Αφού το είπαν στις ειδήσεις, αυτή την εβδομάδα θα έχει βροχές. Αφού το προμήνυμα ήρθε και χτες, όταν ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει και μύριζε βροχή, έστω κι αν τελικά δεν ήρθε. Τα βάζω με τον εαυτό μου. Αλλά μου περνάει. Δεν είμαι κι από ζάχαρη, που μου’ λεγε κι η μάνα μου όταν γκρίνιαζα μικρός (ναι, από μικρός το είχα το κουσούρι…).

Σε λίγο είμαι κάτω από το μπαλκόνι μιας πολυκατοικίας, περιμένοντας τη στιγμή που τα αυτοκίνητα θα σταματήσουν για να κάνω το σάλτο. Σταματάνε, το κάνω, βρέχομαι. Τρέχω απέναντι, υπόστεγο πουθενά. Τρεχάτε ποδαράκια μου. Βρίσκομαι έξω από το γυμναστήριο, κοιτάω μέσα. Σκέφτομαι ότι μάλλον θα το αναβάλλω. Τι να πεις, αυτή τη φορά τουλάχιστον δε φταίω εγώ (…)! Κοιτάω λίγο γύρω μου για να σχεδιάσω επιμελώς την επόμενη μου κίνηση. Αν μη τι άλλω δεν είμαι ο μόνος απερίσκεπτος σήμερα! Κόσμος και κοσμάκης ψάχνει κάπου να σταθεί, απροστάτευτος από το ξαφνικό (;) μπουρίνι.

Στο σπίτι ψάχνω κάπου να απλώσω το μπλουζάκι. Flashback: άπλωμα του μαγιό. Πάνε αυτά. Το μπλουζάκι απλώνεται, το παντελόνι επίσης. Ο ουρανός μαύρος, τελευταία βιάζεται ο ήλιος να χαθεί. Καλώς ήρθες φθινόπωρο. Αγαπημένο ή μισητό, καλώς ήρθες!