Friday 12 January 2007

Όταν έχεις μάθει να μοιράζεσαι δεν υπάρχει γυρισμός

Πόσο μου λείπει το να μοιράζομαι.

Απλά πράγματα.

Μια βόλτα στο πάρκο.

Τα ψώνια στο σούπερμάρκετ.

Την πίτσα jumbo.

Τις σκέψεις, τις ελπίδες και τους φόβους μου.

Την κρέπα σοκολάτα που λιγουρεύτηκα αλλά μόνος μου δεν την καταφέρνω γιατί λιγώνομαι.

Όταν μαθαίνεις να μοιάζεσαι πως μπορείς να συνηθίσεις τη μοναξιά;


Κι εδώ τα καταφέρνω. Τα βγάζω πέρα.

Πάω βόλτες στο πάρκο. Αλλά μόνος μου. Και δεν κάνω τις γκριμάτσες του βαριεστημένου,
όπως όταν με έσερνες σε ρομαντικές βόλτες "παρά τη θέλησή μου", μόνο και μόνο για να σπάω το ρομαντικό mood.

Ψωνίζω στο σούπερμάρκετ. Αλλά δεν έχει την ίδια πλάκα, όπως τότε που πηγαίναμε για γάλα και τελικά ότι βλέπαμε το πέρναμε, και μετά ορκιζόμασταν πως δε θα ξαναπάμε πεινασμένοι για ψώνια.

Τρώω πίτσα, αλλά ατομική. Τι ψυχή έχει μια ατομική πίτσα. Την έχεις δει πως είναι; Σαν τα ορεκτικά που παραγγέλναμε.

Μιλάω με τον εαυτό μου. Καμιά φορά τα γράφω. Αλλά δεν το κάνω στα φανερά, θα με περάσουν για τρελό.

Κρέπες δεν τρώω. Δεν έχω βρει ακόμα καμιά αξιόλογη κρεπερί. Μάλλον δεν έχω ψάξει. Μήπως άλλωστε την κρέπα τότε την τρώγαμε για να χορτάσουμε; Για να με πεις λιχούδη την έπαιρνα, και μετά να παραδεχτείς οτι κι εσύ δεν πας πίσω.

Το αποφάσισα.
Καλύτερα μαζί σου και μισά.
Μόνος μου δεν το απολαμβάνω.



Κάτι τέτοιες στιγμές χαίρομαι που δεν σου έχω πει πως έχω blog. Που δε σου έμαθα ποτέ τι είναι blog. Αυτό μου έλειπε, να με πεις και συναισθηματικό. Ένας γκρινιάρης είμαι.

11 comments:

jul said...

Γκρινιαρόγατο.....
εισαι πολύ γλυκός γκρινιάρης...
ισως θα έπρεπε΄να της το έδειχνες αυτό το πόστ...Ειναι το πιο ομορφο που έχω διαβάσει (μαζί με του Γκελιάλι).
Μου αρέσει να διαβάζω τέτοια πόστ από άντρες γιατί δείχνουν πως εξαιρούνται από τον κανόνα (Οι αντρες ειναι γουρουνια..κτλ κτλ κτλ) και ειναι πολύ τρυφερό για μια γυναίκα να ξέρει αυτές τις σκέψεις...
Να εισαι πάντα ετσι καλός και ρομαντικός...

Jason said...

Χμμμ εγώ δε συμφωνώ, Julia.
Να είναι αυτός που είναι, αυτό που του βγαίνει να είναι, αυτός που του αρέσει να είναι. Γι' αυτό τον αγάπησε, άλλωστε.

Γκρινιάρη, πάρα πολύ όμορφο κείμενο. Έχει πολύ συναίσθημα, γλυκό, νοσταλγικό. Κάτι από ταινία, κάτι από Παρίσι, τι να πω, δεν ξέρω. Πολύ όμορφο.

Όσο για το blog, καλά κάνεις.
Εγώ έγραψα κάτι πριν λίγους μήνες - κι εκείνη δεν ήξερε ούτε τι είναι blog. Κρυφά δεν ήταν όσα έγραφα, άλλωστε, απλώς δεν υπήρχε λόγος να τα πω.
Δεν ξέρω γιατί αποφάσισα τελικά να της πω και blog τι είναι και να της δείξω το δικό μου.
Και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το έκανα.
Απλώς ένιωσα λίγο πιο αδύναμος αμέσως μετά.

Μαζί σου, φίλε μου.

Αρί-μαρί said...

Όμορφο, τρυφερό γκρινιάρη μου...
Κι εγώ έτσι νιώθω όταν λείπει και τον βλέπω μόνο 3 ημέρες το μήνα...
Τίποτα δεν είναι το ίδιο και τίποτα δεν έχει πλάκα.
Φιλιά...

Blondie said...
This comment has been removed by the author.
Blondie said...

Eisai o pio glykooooooooooos gkriniaris pou "kserw" pantws!! Poly agapisiariko post.. Sumfwnw me tin julia kai lew na tis to deiskeis..

Unknown said...

Καλημέρα

Πάντως δεν είσαι καθόλου
Γκρινιάρης

Έτσι μου λένε και μένα κάπου, κάπου

Όλα χρειάζονται στη Ζωή
και το Αλάτι και το πιπέρι
Αμα θέλεις βάζεις και λίγο
ταμπάσκο

Καλό πρωινό
καλέ μου φίλε
σε ευχαριστώ για την επίσκεψη

Anonymous said...

geia su griniari!
poli oreo to blog su!
spoudazeis agglia?

seaina said...

"Love is in the air .."

Αχ Γκρινιάρη μου .. κάποιος είναι ερωτευμένος ..
Πολύ όμορφο κείμενο, γεμάτο ρομαντισμό και συναίσθημα!! Ίσως το καλύτερό σου ..
Καλά λέω εγώ πως ο έρωτας, δίνει φτερά και είναι πηγή έμπνευσης ..
Εύχομαι από καρδιάς να είναι ένας έρωτας με ανταπόκριση και επιτεύξιμος και όχι ένας μονόπλευρος που προκαλεί πόνο!
Φιλία πολλά και .. πάντα τέτοια!

Blogaki said...

"Όταν έχεις μάθει να μοιράζεσαι δεν υπάρχει γυρισμός" ...
Πίστεψέ με φιλαράκο, όταν έχεις ξεχάσει πώς είναι να μοιράζεσαι, είναι πολύ χειρότερο...
Welcome back!

oistros said...

Κι εγώ που πρωτοήρθα για γκρινιάρης δεν με .. πείθετε :)

Γκρινιάρης said...

Τσ τσ τσ... Απάντηση μετά από μια βδομάδα. Ανεπίτρεπτη ασυνέπεια για έναν blogger...

@julia. Μπααα... Δε νομίζω να τις το δείξω. Και επίσης δεν μπορώ να είμαι πάντα καλός και ρομαντικός. Με βαριέμαι! Εξ' άλλου θα με βαριόταν κι εκείνη.

@jason. Το έχεις πιάσει το νόημα και χαίρομαι. Be you, όπως έλεγε και η παλιά διαφήμηση με την Χερτζίκοβα. Δεν υπάρχει χειρότερο σε μια σχέση από το να υποκρίνεσαι κάτι το οποίο δεν είσαι.

@asimenia. Δύσκολο, πραγματικά. Τι να πρωτοκάνεις, τι να πρωτοπείς.

@blondie. Thanks dear. Αλλά, όπως προείπα, δε νομίζω. Θα μείνει μεταξύ μας.

@sailor. Όλα και με μέτρο. Αλλιώς χάνεις τον έλεγχο, και χάνει και την ομορφιά του.

@anisixos. Thanks. Μεταπτυχιακό.

@seaina. Όντως, μερικές φορές ο έρωτας σε κάνει να λες και να κάνεις πράγματα που δεν το περιμένεις. Αυτό το post πχ, it's not the typical me. Αλλά υπάρχει άραγε typical me; Σάμπως δεν έχουμε όλοι περισσότερες από μια πλευρές;

@blogaki. Συμφωνώ απόλυτα. Όταν μάθεις να αμύνεσαι, κάποια στιγμή μένεις μόνος σου. Και διώχνεις τους πάντες. Από φόβο; Για το άγνωστο; Για να μην πληγωθείς; Για να μην δώσεις και τελικά δεν πάρεις; Είναι άσχημο.

@oistros. Καλωσήρθες.