Εσείς κάστρα στην άμμο, εμείς χιονάνθρωπους

Μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε σήμερα το πρωί, έξω από το παράθυρο. Όταν άνοιξα την κουρτίνα για να δω τι καιρό κάνει (όχι ότι μπορείς ποτέ να προβλέψεις τον καιρό από τον Αγγλικό ουρανό, την έχω πατήσει επανειλλημένως) αντίκρισα χιονισμένα μπαλκόνια, κάτασπρα αυτοκίνητα και παγωμένα πεζοδρόμια! Το χαμόγελο μου έφτασε από το ένα αφτί στο άλλο! Επιτέλους χιόνι! Επιτέλους, η φαντασίωσή μου περί χιονισμένου Λονδίνου πραγματοποιήθηκε (καλά, δεν ήταν και όπως στην εικόνα εδώ, μη φανταστείτε)!

Βλέπετε οι προβλέψεις ήταν ότι δε θα δω χιόνι φέτος. Είχαν βαλθεί όλοι οι Λονδρέζοι να με πείσουν ότι παρόλο που κάνει κρύο και η θερμοκρασία πέφτει υπό το μηδέν αρκετές φορές, δε χιονίζει στο Λονδίνο τα τελευταία χρόνια, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Αγγλία. Προς απογοήτευσή μου οι ειδήσεις χτες είχαν πει ακριβώς αυτό για τη βδομάδα που διανύουμε. Το είχα πάρει κι εγώ απόφαση λοιπόν. Άσε που σύμφωνα με τους ειδικούς και μη ο φετινός χειμώνας είναι ο πιο ζεστός των τελευταίων χρόνων.

Με έπαιρναν όλο το Σαββατοκύριακο φίλοι και γνωστοί, να με ρωτήσουν τι γίνεται εκεί πάνω, πως είναι ο καιρός. Καλά τους λέω, κλασικά, λίγο κρύο, λίγο βροχή, τα ίδια. Δεν καταλάβαινα το ξαφνικό ενδιαφέρον, κι έτσι μου εξηγούσαν οτι οι ειδήσεις εκεί έλεγαν για έντονη κακοκαιρία που πλήττει την κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Τι να σας πω, τους έλεγα, εδώ είναι φυσιολογικά. Χειμώνας είναι άλλωστε.

Είδα κι ο καψερός την πρόβλεψη χτες το βράδυ για –1 με showers και light snow, λέω ok, δεν είναι η πρώτη φορά που πέφτει έξω. Εδώ κάθε μέρα λέει οτι θα βρέξει και καταλήγω να κουβαλάω τσάμπα την ομπρέλα.

Ο καιρός όμως ήρθε να με διαψεύσει, και καλά έκανε!

Κι ενώ μαθαίνω από εκεί κάτω οτι κάνετε και μπάνια στη θάλασσα, ενώ σιγά σιγά θα κατεβάσετε και τα κοντομάνικα, εδώ σήμερα βγήκα έξω ντυμένος σαν κρεμμύδι! Με πουλοβεράκι, παλτουδάκι, κασκολάκι, γαντάκια και σκουφάκι. Αν και το τελευταίο με πολύ δισταγμό, γιατί ήξερα πως όταν έρθει η ώρα να αποκαλύψω την κώμη μου, το αποτέλεσμα θα ήταν αρκετά απογοητευτικό! Αλλά δε μάσησα, χαλάλι!

Η διαδρομή με το λεωφορείο ήταν απόλαυση. Το χιόνι στόλιζε τα κλαδιά των δέντρων και τις φυλλωσιές των φυτών στους κήπους, ενώ οι σκεπές των σπιτιών και οι οροφές των αυτοκινήτων ήταν ότι πρέπει για να αναπαυτεί ατάραχο. Οι άνθρωποι να περπατάνε με προσοχή, καθώς τα πεζοδρόμια ήταν σαν παγοδρόμιο. Κάποιοι μάζευαν χιόνι στις χούφτες τους, σαν να θέλουν να πάρουν λίγη από τη μαγεία του (μήπως υπερβάλλω λίγο; Μήπως με έχει βαρέσει η χαρά στο κεφάλι; Μήπως λέω...) ενώ είδα και λίγους να βγάζουν φωτογραφίες! Έβγαλα κι εγώ λίγες, με το παλαιολιθικό μου κινητό, θα τις ανεβάσω το απόγευμα από το σπίτι. Έτσι, για να πάρετε μια γεύση.

Η διάθεσή μου στα ύψη.

Γενικά ο καιρός δεν έχει καταλυτική επίδραση στην ψυχολογία μου, σε αντίθεση με άλλους που ξέρω. Ούτε η συννεφιά με καταθλίβει, ούτε η βροχή με ρίχνει, ούτε ο καύσωνας με χαλάει, ούτε η υγρασία με τσαντίζει. Αλλά το κρύο και το χιόνι μου δημιουργεί ένα αίσθημα... καθαρότητας. Νιώθω το κρύο να με διαπερνά, να φτάνει μέσα μου και αισθάνομαι να καθαρίζω από τα πάντα, σκέψεις, ενοχές, προβληματισμούς. Είναι τόσο απόλυτο. Και το χιόνι πάντα μου προκαλεί χαρά, γιατί για μένα σημαίνει παιχνίδι και μόνο παιχνίδι.

Δυστυχώς μέχρι το μεσημέρι φαντάζομαι πως θα έχει λιώσει το περισσότερο, αλλά μπορώ πάντα να ελπίζω οτι κι αύριο ο καιρός θα μου έχει κάνει το χατίρι. Αν πάλι όχι, δεν πειράζει, εγώ τη χαρά την πήρα για φέτος, κι ας μην έχω κάποιον να του πετάξω χιονόμπαλες!

Άντε, και στα δικά σας!