Greek proverb

Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Στα περισσότερα λεωφορεία εδώ έχουν βάλει τηλεοράσεις, μια σε κάθε όροφο, οι οποίες δείχνουν ένα καθορισμένο πρόγραμμα. Αυτό περιλαμβάνει διάφορα πραγματάκια για να περνάς την ώρα σου (υποτίθεται), από σπαζοκεφαλιές μέχρι γνωμικά, από ενημέρωση για τον καιρό μέχρι "Σαν σήμερα", από sudoku μέχρι συνταγές μαγειρικής.

Τα περισσότερα μένουν ίδια για καιρό κι έτσι βαριέμαι να τα παρακολουθώ και προτιμώ να κοιτάζω έξω. Ειδικά στον πάνω όροφο ενός διώροφου, απ' όπου βλέπεις τα πάντα (να και κάτι άλλο που θα μου λείψει), είναι κρίμα να τη βγάζεις βλέποντας μια οθόνη.

Στο θέμα μας όμως.

Είδα χτες στο πρόγραμμα αυτό ένα γνωμικό που φερόταν ως Greek proverb (ελληνική παροιμία), το οποίο έλεγε:

A society grows great when old men plant trees whose shade they know they shall never sit in.

Η αλήθεια είναι ότι δε μου θύμιζε κάτι, και ένοιωσα λίγο άσχετος. Να μας προσάπτουν κάτι τόσο βαθύ, κι εγώ να μην έχω καν ιδέα; Τι ντροπή...

Γυρνώντας λοιπόν σπίτι κοίταξα λίγο στο internet, να μορφωθώ. Διαπίστωσα ότι πράγματι το συγκεκριμένο γνωμικό, στα αγγλικά πάντα, φέρεται ως ελληνική παροιμία. Αλλά πουθενά μια μετάφραση, μια παραπομπή, μια πηγή, κάτι. Greek proverb, έτσι απλά.

Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ αν την έχω ακούσει ποτέ, αλλά τζίφος!

Ρωτάω φίλους και γνωστούς, τηλέφωνα, mails, messenger (ok, υπερβάλλω λίγο) μήπως με διαφωτίσουν, τίποτα.

Τι στο καλό. Τόσα sites κάνουν λάθος; Τσάμπα η διαφήμιση; Τσάμπα το promotion της ελληνικής προνοητικότητας και ενδιαφέροντος για τις επόμενες γενιές;

Αυτό το τελευταίο έβαλε σε σκέψεις μια φίλη, η οποία αρκετά γλαφυρά μου υπέδειξε πως μάλλον κάνουν λάθος οι από δω. Καλό το νόημα της φράσης, αλλά ουδέ μία σχέση έχει με τα δικά μας μυαλά. Καθ' ότι, ως γνωστόν, λέει, εμείς δεν ενδιαφερόμαστε για τις επόμενες γενιές, κοινώς είμαστε "ότι φάμε ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας", μετά συγχωρήσεως.

Οπότε ή αρχαίας προέλευσης είναι (βέβαια, όλοι είμαστε για κλάματα, αλλά οι αρχαίοι στην απ’ έξω…), ή μας λυπήθηκαν και είπαν να φορτώσουν με αρετές και παροιμίες που δεν έχουμε, ή απλά δεν ξέρουμε τι μας γίνεται…

Καμιά γνώμη;