Καλοκαίρι vs Summer

Μιας και εκεί κάτω έχετε καύσωνα, θα παρα-τολμήσω να γράψω για τον καιρό εδώ αυτές τις μέρες. Έτσι, να σας δροσίσω λίγο.

Λοιπόν, αυτό τον καιρό, εδώ και εβδομάδες δηλαδή, ο καιρός είναι απροσδιορίστου εποχής. Μια μίξη ανοιξοκαλοκαιρινοφθινοπωρινού καιρού για να σας δώσω να καταλάβετε.

Ξεκινάς πρωί για τη δουλειά, κοιτάς την πρόβλεψη στο internet, και λέει τον δυσεπίλυτο γρίφο 14-19 βαθμοί, με ήλιο, σύννεφα και βροχές, όλα σ’ ένα (δεξιά είναι η πρόβλεψη της εβδομάδας. Λίγο ακόμα και θα έχουμε υποτριπλάσια, όχι υποδιπλάσια θερμοκρασία από εκεί κάτω!). Έξω από το παράθυρο ο ουρανός δε σου λέει πολλά, αλλά ο δρόμος έχει νερά, οπότε ψιλιάζεσαι πως θα πάει η μέρα. Βέβαια και χτες και προχτές έτσι ήταν το πρωί, αλλά σταγόνα δεν είδες όλη μέρα. Άντε ντύσου κατάλληλα τώρα.

Αποφασίζεις να βάλεις μια λεπτή μπλούζα ή ένα πουκάμισο, κι ένα μπουφανάκι, πράγμα που ομολογουμένως σου δίνει μεγάλη ευελιξία στο να προσαρμοστείς στα καπρίτσια του καιρού.

Και βγαίνεις έξω.

Αρχικά διαπιστώνεις ότι κάνει πιο ζέστη απ’ ότι μέσα στο σπίτι, και βγάζεις το μπουφάν που το κρατάς στο χέρι διπλωμένο ή χαριτωμένα το κρεμάς στο δάχτυλό σου πίσω από την πλάτη, ενώ μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που το ξεκρέμασες από τη ντουλάπα. Σε λίγο όμως αντιλαμβάνεσαι πως φυσάει, οπότε το ξαναφοράς, γιατί εκτός των άλλων βαρέθηκες να το κουβαλάς χαριτωμένα. Φτάνεις στη δουλειά με το μπουφάν διπλωμένο στην τσάντα, γιατί όσο να’ ναι στο μετρό ζεστάθηκες.

Περνάει η μέρα κι από το παράθυρο βλέπεις σύννεφα και ήλιο να εναλλάσσονται στην πρωτοκαθεδρία, αλλά πουθενά βροχή. Αρχίζεις και βρίζεις τους άχρηστους μετεωρολόγους που όλη τη βδομάδα σου έλεγαν για βροχές αλλά τελικά τσάμπα κουβαλούσες την ομπρέλα στην τσάντα τόσες μέρες. Αποφασίζεις αύριο να την αφήσεις σπίτι επιτέλους.

Έρχεται το απόγευμα και έχεις αναθαρρήσει με τον ήλιο που έχει ξεπροβάλει για τα καλά ενώ η θερμοκρασία καρφωμένη στους 21 (καλοκαιρία για εδώ, δεδομένης και της υγρασίας) κι έτσι αποφασίζεις να κατέβεις λίγο στα μαγαζιά, που παρεμπιπτόντως έχουν αρχίσει τα καλοκαιρινά Sales.

Στο λεωφορείο χαζεύεις τον ουρανό, που έχει πάρει ένα ωραίο γαλάζιο, με λίγα άσπρα (το τονίζω) συννεφάκια να σπάνε τη μονοτονία.

Φτάνεις στα μαγαζιά, όπου βολτάρεις αμέριμνος, με το μπουφάν ανα χείρας γιατί δε μασάμε πλέον, έχουμε συνηθίσει σ’ αυτή τη δροσιά. Θυμάσαι πως το Σαββατοκύριακο που είχε έρθει ο φίλος σου από την Αθήνα, αυτός κυκλοφορούσε με 2 μπουφάν κι εσύ με το πουκάμισο…

Μπαίνεις να δεις τι παίζει από τιμές, να πάρεις μια ιδέα με το τι κυκλοφορεί, αν αξίζουν οι εκπτώσεις.

Βγαίνοντας μετά από 15 λεπτά αναρωτιέσαι αν μπήκες σε μαγαζί ή σε μηχανή μεταφοράς στο χωροχρόνο. Ο ουρανός… Ωπ, πάμε πάλι ξανά, δεν υπάρχει ουρανός. Γκρι σύννεφα έχουν κρύψει τα πάντα, έχει σκοτεινιάσει δραματικά ενώ βλέπεις τους ανθρώπους να ανοίγουν ομπρέλες. Κομπιάζεις για μια στιγμή, αλλά μετά με αποφασιστικές κινήσεις φοράς το μπουφάν και ανοίγεις την ομπρέλα που έχεις στην τσάντα. Νιώθεις μια αγαλλίαση αν μη τι άλλω, γιατί τελικά δεν πήγε στράφι το ότι την κουβαλούσες όλη τη βδομάδα. Η βροχή γλυκιά όπως πάντα, όχι καταιγίδα (το ξαναλέω, ένα χρόνο τώρα, καταιγίδες σαν της Αθήνας πρέπει να έχω δει μόνο ένα απόγευμα, οπότε είδα και τη μοναδική αστραπή) και έτσι συνεχίζεις τη βόλτα σου, υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες βέβαια.

Γυρνώντας σπίτι, κι ενώ ο ήλιος έχει ξαναβγεί, περνάς από το supermarket για τις απαραίτητες προμήθειες. Γάλα, φρουτάκια, ψωμί, κομπλέ.

Βγαίνεις και κατευθύνεσαι προς το σπίτι με τις σακούλες ανά χείρας όταν αντιλαμβάνεσαι ότι μια ελαφριά βροχή ξαναρχίζει. Αποφασίζεις όμως να περπατήσεις ατάραχος, αφού πλέον είσαι κοντά. Στρίβοντας στη γωνία ο ήλιος στο βάθος που έχει κατέβει λόγω της περασμένης ώρας έχει ξεπροβάλει από κάτι σύννεφα και σε φωτίζει, σχεδόν σε στραβώνει. Οι σταγόνες τις βροχής γυαλίζουν αντανακλώντας το φως που έρχεται από το βάθος και μπορείς να τις δεις σχεδόν μια προς μία. Στέκεσαι για λίγο να αποτυπώσεις την εικόνα και μετά κλείνεις τα μάτια και αφήνεις τον ήλιο να σου χαϊδέψει ζεστά το πρόσωπο όσο η βροχή σου προσφέρει απλόχερα την δροσιά της.

Η φωτογραφία μπορεί να μην απεικονίζει βροχή αλλά ένα συντριβάνι στο South Bank εκεί δίπλα στον Τάμεση, αλλά περιέργως αποδίδει τον συνδυασμό που σας περιέγραψα.

Είναι αρκετά πρωτόγνωρο για μένα να κοντεύει Ιούλιος και τα μπουφαν να φιγουράρουν πρώτη μούρη στη ντουλάπα μου, αλλά πρέπει να σας ομολογήσω οτι ώρες ώρες το διασκεδάζω. Δε λέω, θα μου λείψει πολύ το μπάνιο, η ζέστη, ο απεριόριστος ήλιος, o φραπές στην παραλία, ακόμα και της Αθήνας, αφού όλο σχεδόν το καλοκαίρι θα μείνω εδώ. Αλλά όπως έχω παρατηρήσει, ευτυχώς η διάθεσή μου ελάχιστα επηρεάζεται από τον καιρό. Σε αντίθεση με φίλους μου που μόλις δουν σύννεφα τους πιάνει κατάθλιψη.

Δε μασάμε! Ναι, καλοκαίρι στο Λονδίνο, ναι, στη βροχή, τον ήλιο, τα σύννεφα και την υγρασία, ναι, με όλους τους φίλους μου να με παίρνουν από την παραλία και όλους εσάς να ποστάρετε ηλιόλουστα και γεμάτα θάλασσα posts, αλλά δε μασάμε! Γουστάρουμε τρελά! Κι άμα λάχει φτιάχνουμε και χιονάνθρωπους!

Καλό κουράγιο εκεί κάτω με τον καύσωνα, χαρείτε τον ήλιο, κι ας καίει λίγο υπερβολικά τελευταία!

Καλό καλοκαίρι σε όλους, όπως το βιώνει ο καθένας!