Thursday 21 June 2007

Wicked

Χτες βράδυ παρακολούθησα ένα από τα musicals που παίζονται στο Λονδίνο, το Wicked, the untold story of the Witches of Oz, στο Appolo Victoria Theatre. Είναι από τα πιο φρέσκα στη Λονδρέζικη σκηνή, αφού παίζεται εδώ από τον περασμένο Σεπτέμβριο (στο Broadway έκανε πρεμιέρα το 2003).


Βασισμένο στο βιβλίο του Gregory Maguire Wicked: The Life and Times of the Wicked Witch of the West, μας αφηγείται την ιστορία της «κακιάς» μάγισσας Elphaba του γνωστού παραμυθιού του Μάγου του Οζ, προσφέροντας μας μια άλλη προοπτική της ιστορίας που μας αλλάζει τη γνώμη. Δε θα πω τίποτα για την υπόθεση, όποιος ενδιαφέρεται υπάρχει το βιβλίο.

Σίγουρα τα musical στο Λονδίνο είναι μια εκπληκτική εμπειρία, ακόμα κι όταν τα απολαμβάνεις από τις τελευταίες σειρές, όπου το εισιτήριο είναι λιγότερο τσουχτερό. Οι άνθρωποι (ηθοποιοί-τραγουδιστές-χορευτές, όλα σε ένα) είναι πραγματικοί επαγγελματίες και οι ερμηνεία τους σε συναρπάζει, ενώ παρόλο που λόγω περιόδου πολλές φορές παίζουν αντικαταστάτες των κύριων ηθοποιών, το επίπεδο παραμένει πολύ υψηλό. Παρόλα αυτά το επίπεδο παραμένει πολύ υψηλό. Και βεβαίως μιλάμε για live performance, τόσο των ηθοποιών όσο και της ορχήστρας που έχει όπως καταλαβαίνετε βασικό ρόλο στο όλο θέαμα.

Δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα από τη μουσική του έργου, η οποία σε κάποια σημεία ήταν μια μίξη ορχηστρικής και pop, αλλά από την άλλη επειδή είναι πολύ φρέσκο δε μπορείς να το συγκρίνεις με καθιερωμένα στο χώρο musicals όπως το Phantom of the Opera ή το Cats, των οποίων ακόμα κι αυτοί που δεν τα έχουν δει γνωρίζουν τη μουσική (τι να γράψω τώρα για τον Andrew Lloyd Webber…). Ωστόσο η ερμηνεία και η φωνή των ηθοποιών με αποζημίωσε, ιδιαίτερα της ηθοποιού που υποδυόταν την Glinda (Helen Dallimore όπως διαβάζω στο site) που ήταν πολύ δυναμική.

Πιο χλιαρή ήταν ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, η οποία όμως ήταν η αντικαταστάτρια της Kerry Ellis, που ενσαρκώνει το ρόλο της Elphaba, της Wicked Witch δηλαδή, στην κανονική σεζόν. Επίσης, σε αντίθεση με το Les Miserables, που είναι πιο δουλεμένο τόσα χρόνια στη σκηνή, στο Wicked υπήρχαν και διάλογοι εκτός τραγουδιών, χωρίς όμως αυτό να σε ξενίζει ή να αλλάζει τον μουσικό χαρακτήρα του έργου.

Πρέπει να σας πω επίσης πως προχτες έγινε και η επίσημη πρεμιέρα ενός ακόμα, του The Lord of the Rings, το οποίο ως μεγάλος fan της τριλογίας του Tolkien ελπίζω να καταφέρω να δω.

10 comments:

~~A~~ said...

Ταξιδιωτικός οδηγός μπορεί να ονομαστεί το blog σου.

Τα musical ήταν αδυναμία μου πάντα αλλά μόνο στις ταινίες μέχρι τώρα.Από τις παιδικές ταινίες-musical που ξεκίνησα και ακόμα βλέπω με μεγάλη ευχαρίστηση, μέχρι και το κλασσικό πλέον φάντασμα της όπερας που ακόμα ψάχνω να βρω μια έκδοση που είχα δει μικρή στη τηλεόραση.

Γκρινιάρης said...

~~Α~~, να σου πω την αλήθεια, παλιότερα τα βαριόμουν τα musicals, αλλά αυτό οφειλόταν στο οτι η μόνη μου επαφή ήταν μέσα από την τηλεόραση ή το cinema. Τα θεωρούσα από τραγικά βαρετά έως χαζά. Τώρα πλέον που έχω την ευκαιρία να τα δω live, τα βλέπω παραπάνω από ευχάριστα. Σίγουρα χάνει πάααααρα πολύ η μεταφορά ενός musical από τη σκηνή στην οθόνη, ακόμα και στη μεγάλη. Σου εύχομαι αφού το musical είναι η αδυναμία σου, να σου δωθεί η ευκαιρία να δεις live. Θα το ευχαριστηθείς, είμαι σίγουρος.

Πριν μερικά χρόνια είχε έρθει το Cats στην Ελλάδα, και είχα πάει. Ήταν μια καλή ευκαιρία να έρθω σε επαφή με το είδος και η αφορμή για να αλλάξω άποψη. Δεν έχουμε και πολλές τέτοιες ευκαιρίες...

DaNaH said...

Nice! Σου εύχομαι να καταφέρεις να δεις και το Lord of the Rings!!! Θα είναι σίγουρα διαφορετική και μοναδική εμπειρία! Εμείς εδώ κάτω παίρνουμε μια γεύση πολιτισμού με τα όμορφα posts σου! Αναμένουμε το επόμενο! :)

~~A~~ said...

Τα παιδικά τα musical όπως Marry Popkins,η μελωδία της ευτυχίας ήταν οι ταινίες που δε χόρταινα να βλέπω.

Σίγουρα είναι καλύτερα να τα βλέπεις live γιατί είναι συνδυασμός θεάτρου-συναυλίας."Το ζεις πιο έντονα".

Κάποια στιγμή κάτι θα ρθει και δω στην Ελλάδα ξανά. :)

Σοφία said...

Ωραία φάση! Είχε πάει μια φίλη μου στο Wicked όταν πρωτο-ανέβηκε και είχε γυρίσει ενθουσιασμένη, αλλά προσωπικά είχα πάντα τις αμφιβολίες μου. Η δική σου κριτική μου φαίνεται πιο ρεαλιστική :-)

Για ρίξε καμιά ιδέα λοιπόν, ποιό άλλο μιούζικαλ αξίζει;

Γκρινιάρης said...

Καλημέρα.

Danah, θα το προσπαθήσω. Αν και επειδή είναι πρώτες μέρες φαντάζομαι θα γίνεται ένας ψιλοχαμός, αλλά ok.

~~A~~, σε διαβεβαιώνω, αν σου άρεσαν αυτά, Marry Poppins και δε συμμαζεύεται, στην τηλεόραση, που εγώ άλλαζα κανάλι, στο live θα ξετρελαθείς.

Σοφία, ντροπή και αίσχος, το ξέρω, αλλά αυτό ήταν μόλις το 2ο musical που παρακολούθησα, μετά το Les Miserables, του οποίου μπορείς να διαβάσεις την κριτική κάπου στο blog. Σίγουρα αξίζει το Phantom of the Opera, σταθερή αξία, ενώ έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για το Lion King. Αυτά είναι στις άμεσες προταιρεότητές μου, μαζί με το καινούριο The Lord of the Rings.

Σοφία said...

Kαλά, μη νομίζεις, κι εγώ σε 2-3 έχω πάει. Το Phanton of the Opera σίγουρα αξίζει, να πας οπωσδήποτε! Το Les Mis το έχω στα πιθανά. Θα τσεκάρω την κριτική σου και θα αποφασίσω ;-)

Σοφία said...

Έκτακτο ανακοινωθέν:
Αν είσαι Λονδίνο αύριο Κυριακή 24/6, κατέβα Leicester Sq από 12-6 μμ που έχει τη γιορτή των μιούζικαλ. Πληροφορίες εδώ: http://www.westendlive.co.uk/

Γκρινιάρης said...

Χαχα!

Thanks Σοφία μου, το είχα υπ' όψιν. Κατέβηκα σήμερα για βόλτα, αλλά ήταν τόσος ο κόσμος που προτίμησα να συνεχίσω τη βόλτα μου προς άλλη κατεύθυνση. Ίσως πάω αύριο. Πήγες σήμερα; Ήταν καλά;

Σοφία said...

Πήγα και ήταν πάρα πολύ ωραία, παρόλη την ορθοστασία. Φοβερή ιδέα, και να σκεφτείς ότι το πήρα είδηση όλως τυχαίως, διαβάζοντας την χθεσινή εφημερίδα. Από τα μιούζικαλ που είδα live μου άρεσαν τα: Mama Mia, Chicago και Αvenue Q. Είχε και το Lord of the Rings αλλά δεν το πρόλαβα γιατί ήταν στην αρχή.