Promenades parisiennes [Βόλτες στο Παρίσι]

Λοιπόν... Δεν ξέρω πως να αρχίσω το ή μάλλον τα posts για το Παρίσι. Πως να συμπυκνώσω σε μερικές γραμμές και κάποιες φωτογραφίες τόσες εντυπώσεις, έστω κι από τόσο λίγες μέρες. Δεν είναι εύκολο.

Συνήθως όταν επισκέπτομαι κάποια περιοχή του Λονδίνου, ή μια άλλη πόλη της Αγγλίας, γράφω κάποια εισαγωγικά. Προφανώς αυτά θα τα παραλείψω, γιατί όλοι φαντάζομαι γνωρίζουμε τα βασικά.

Προσπάθησα τις μέρες που ήμουν στο Παρίσι να δω όσο περισσότερα πράγματα μπορούσα, έστω όχι στο βαθμό που θα ήθελα. Αλλά αυτά έχει ο τουρισμός. τέτοιου τύπου, σε μια μεγάλη πόλη. Πρέπει να κάνεις και συμβιβασμούς.

Στο Παρίσι έφτασα με Eurostar. Είναι το τρένο που συνδέει Λονδίνο, Παρίσι και Βρυξέλλες. Πολύ βολικό, γλιτώνεις τα τρεχάματα σε αεροδρόμια αφού από το κέντρο της μιας πόλης φτάνεις στο κέντρο της άλλης. Και αν προνοήσεις εγκαίρως μπορεί να βρεις αρκετά καλές τιμές. Το ταξίδι κρατάει περίπου 2.15-2.30 ώρες, από τις οποίες το μεγαλύτερο διάστημα είναι στη Γαλλία, περίπου 20 λεπτά στο τούνελ στο Κανάλι και λίγο στην Αγγλία.

Μια από τις πρώτες βόλτες που έκανα ήταν βεβαίως στη γνωστή λεωφόρο Champs Elysee, που καταλήγει στην Αψίδα του Θριάμβου (Arc de Triomph). Κάπου εκεί θυμήθηκα πως εκεί οδηγούν ανάποδα. Ή μάλλον σωστά. Anyway. Ωραία εικόνα, η Αψίδα εντυπωσιάζει από μακριά και από κοντά. Μπορείτε να ανεβείτε στην κορυφή για μια πανοραμική θέα, ή να περιεργαστείτε τα γλυπτά της. Θα γράψω λεπτομέρειες σε επόμενο post.

Βολτάροντας στα στενά πέριξ της Champs Elysees, με τις καφετέριες και τα bistro, αλλά και τα ψηλά κτήρια (πιο ψηλά από το Λονδίνο) και τα στενά δρομάκια, με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεξιά αριστερά, ακόμα και με τον κόσμο που κυκλοφορούσε, μου θύμισε πολύ Αθήνα! Ναι, δεν κάνω πλάκα. Οι συμπολίτες εδώ θα καταλάβουν τι εννοώ. Ίσως αν είχα πάει από Αθήνα να μην το είχα προσέξει, αλλά η διαφορά με το Λονδίνο ήταν μεγάλη.

Κάπου εκεί, σε ένα στενό, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη γαλλική κουζίνα. Κάθισα σε ένα από τα πολλά bistro της περιοχής. Αφού μελέτησα το menu αρκετή ώρα, και ψιλοαπογοητευμένος από τις περιορισμένες επιλογές (ούτε ένα πιάτο με ζυμαρικά, μόνο κρέας και ψάρι έβρισκα) διάλεξα μια μπριζόλα. Έρχεται η σερβιτόρα λοιπόν...

- Θα ήθελα αυτήν εδώ την μπριζόλα, καλά ψημένη παρακαλώ. Well done, bien cuit, πως το λεν; Πρώτη μέρα, μην πέσουμε στα medium από τώρα.
- Εεεχμ, αυτό δεν είναι μαγειρεμένο κύριε.
- Τι εννοείτε δεν είναι μαγειρεμένο; ΚΑΘΟΛΟΥ;, απάντησα γουρλώνοντας τα μάτια! Πρέπει να είχα πολύ αστεία φάτσα εκείνη την ώρα...
- Ναι, είναι ωμό, εντελώς...

Όπως καταλαβαίνετε μια ψυχρολουσία την ένιωσα! Προς ενημέρωσή σας, το πιάτο αυτό λέγεται steak tartare και ουσιαστικά είναι ένα λεπτό κομμάτι μοσχαρίσιου κρέατος, ωμό. Κυκλοφορεί και σε άλλη έκδοση, πιο διαδεδομένη (ή καλύτερα, η 1η είναι παραλλαγή), ως ωμός μοσχαρίσιος κιμάς, ενδεχομένως με γαρνιτούρα αυγό (ωμό).

Steak tartare aka ωμός κιμάς με ωμό αυγό. Η φωτογραφία από τον banlon1964

Και μετά μου λέτε για την αγγλική κουζίνα και κουραφέξαλα... Μην ξανακούσω κουβέντα!

Τέλος πάντων. Σας έχω ξαναπεί ότι μου αρέσουν πολύ οι πόλεις με ποτάμι. Οι γέφυρες, η όψη της απέναντι όχθης... Η βόλτα στον Τάμεση είναι από τις αγαπημένες μου, κι έτσι εννοείται πως και η βόλτα στον Σηκουάνα ήταν must. Ωραία κτήρια στη νότια όχθη, δεσπόζει βέβαια ο Πύργος του Άιφελ από μακριά, αλλά και το μουσείο Orsay πιο πέρα. Στο ποτάμι πλέουν συνέχεια τα batteaux mouches, πλοιαράκια που προσφέρουν μια βόλτα στους τουρίστες. Είδα και την εντυπωσιακή γέφυρα του Αλεξάνδρου ΙΙΙ, κοντά στην πλατεία Concorde (πλατεία Ομονοίας), που βρίσκεται στην αρχή της Champs Elysee.

Η Pont Alexandre III, μια από τις πιο ωραίες γέφυρες του Σηκουάνα. Στο βάθος το Grand Palais.

Ένα από τα γλυπτά της γέφυρας.

Κάπου εκεί υπάρχει και μία πιστή αντιγραφή της φλόγας που κρατάει το Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη. Επειδή βρίσκεται κοντά στο τούνελ που έγινε το ατύχημα της Πριγκίπισσας Diana, αντιμετωπίζεται από πολλούς ως μνημείο για το χαμό της Diana, όπως μπορείτε να δείτε.

Παρεμπιπτόντως, ωραία θέα του Πύργου του Άιφελ βλέπετε από το Trocadero, στην απέναντι (βόρεια, ή όπως τη λένε, ανατολική) όχθη. Όχι, δεν ανέβηκα στον Πύργο, αφ' ενός είχε πολύ κόσμο και αφ' εταίρου είχα την ευκαιρία σε άλλες περιπτώσεις να απολαύσω το skyline της πόλης. Θα τα πούμε κι αυτά.

Κάπου εκεί κοντά, στη βόρεια όχθη, βρίσκεται το Λούβρο. Είναι ένα σύμπλεγμα κτηρίων, πολύ εντυπωσιακό από έξω, άλλωστε παλιά ήταν παλάτι. Η μεγάλη πυραμίδα-είσοδος στο κέντρο φαίνεται λίγο ξένη, αλλά είναι εξίσου εντυπωσιακή με τον τρόπο της. Απέναντι μία μικρή κυκλική πλατεϊτσα, όπου φιλοξενείται - υπογείως - η ανεστραμμένη πυραμίδα (Da Vinci Code, Dan Brown, ξέρετε τώρα) ενώ πιο πέρα άλλη μια Αψίδα του Θριάμβου, η Arc de Triomphe de Carousel.

Η Arc de Triomphe de Carousel. Μέσα από την αψίδα φαίνεται ο οβελίσκος της πλατείας Concorde αλλά και η πιο γνωστή Arc de Triomphe.

Στο Παρίσι δε μπορείς να μην παρατηρήσεις τα περίφημα γκρι ενοικιαζόμενα ποδήλατα του προγράμματος velib. Δε χρειάζεται να ψάξεις και πολύ, κυκλοφορούν πάρα μα πάρα πολλά τέτοια ποδήλατα, προφανώς μιλάμε για μια προσπάθεια που αγκαλιάστηκε από τους Παρισιάνους.

Πως δουλεύει; Γράφεσαι για 1 μέρα (1 ευρώ), 1 εβδομάδα (5 ευρώ) ή 1 χρόνο (29 ευρώ) και μπορείς να πάρεις ένα ποδήλατο από τους πολλούς σταθμούς, να οδηγήσεις για μισή ώρα δωρεάν μέχρι κάποιον άλλον σταθμό, ενώ από εκεί και πέρα ανά μισή περίπου ώρα χρεώνεσαι περίπου 1 ευρώ. Οπότε βολεύει απίστευτα για μικρές αποστάσεις, και φαίνεται το έχουν πιάσει το νόημα οι Γάλλοι. Μπορεί ποδηλατόδρομους να μην είδα, πάρκινγκ για ποδήλατα ούτε λόγος, πάντως το velib έχει πιάσει!

Μια άλλη βόλτα που χάρηκα πολύ ήταν στην περιοχή του Pompidou Centre, του μουσείου μοντέρνας τέχνης του Παρισιού, στο Marais, μέχρι τη Βαστίλη. Ωραία δρομάκια, κόσμος πολύς, ειδικά το απόγευμα και βράδυ, πολλά μαγαζιά, κυρίως (κλασικά) bistro και brasseries. Η Βαστίλη αυτή καθ' αυτή δε λέει τίποτα. Στη θέση της τότε φυλακής αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι μια πλατεία με μία στήλη. Χμμμ...

Όπως εμείς έχουμε τις καφετέριες, και οι Άγγλοι τις pubs, έτσι και οι Γάλλοι έχουν τα bistro και τις brasseries, για καφέ ή φαγητό.

Η πλατεία της Βαστίλης. Ναι ξέρω, αν κρίνατε από τον ουρανό, θα πιστεύατε πως βρίσκεται στο Λονδίνο...

Κάπου εκεί στο Marais βρίσκεται και η πλατεία Place des Vosges, η πιο παλιά πλατεία του Παρισιού και μια από τις πιο ωραίες, σύμφωνα με τα λεγόμενα. Εντάξει, δεν εντυπωσιάστηκα, αλλά πάλι maybe that's just me. Εκεί δίπλα είναι και το σπίτι του Βίκτωρος Ουγκώ.

Άλλη μια βόλτα που αξίζει να κάνετε είναι στη νότια όχθη, στη λεωφόρο St Germain, μια από τις κεντρικές της πόλης, εμπορικός, με πολλά μαγαζιά, αλλά και πιο ανατολικά, στο Quartier Latin και τους κήπους του Λουξεμβούργου. Δυστυχώς τους τελευταίους δεν πρόλαβα να τους επισκεφτώ. Ο καιρός τις περισσότερες μέρες ήταν χειρότερος από αυτόν που είχα αφήσει στο Λονδίνο, με αρκετό αέρα και βροχή, οπότε δεν ήταν κι ότι πιο διασκεδαστικό να περπατάς σε κήπους.


Αυτά για τώρα. Έχω στο μυαλό μου να γράψω μερικά posts ακόμα, για τα μουσεία του Λούβρου, για τη Μονμάρτη, για την Αψίδα του Θριάμβου, για τις Βερσαλίες αλλά και κάποιες γενικές εντυπώσεις και πληροφορίες για όποιον θέλει να επισκεφτεί την πόλη του Φωτός.