Fancy a pint?

Ο κλασικός και προσωπικά αγαπημένος μου τρόπος διασκέδασης στα ξένα ήταν τι άλλο από την κατανάλωση μπύρας σε μία (όποια) pub μαζί με καλή παρέα! Χαλαρές καταστάσεις, ενίοτε με συνοδεία μουσικής, χωρίς snack εκτός αν το αγόραζες αλλά με  άφθονη μαύρη πηχτή Guinness (χύμα πάντα, μην επαναλαμβανόμασε) ή ίσως μια παγωμένη lager!!! Οι μπύρες πάνε κι έρχονται με rounds, κι αν η παρέα το θέλει συνεχίζει σε 2η και 3η pub, το λεγόμενο pub crowl.

Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εδώ αντί για την μπύρα από τις 6 το απόγευμα έχουμε τον καφέ από... το πρωί! Στο νησί οι καφετέριες γεμάτες all day long, αδειάζουν - δραματικά όμως - μόνο όταν ο κόσμος φεύγει για να ετοιμαστεί για τη νυχτερινή του έξοδο! Και μετά αρχίζουν τα νυχτοπερπατήματα, οι μπαρότσαρκες, το clubbing και τα μπουζούκια. Και η νύχτα με έναν περίεργο τρόπο είναι πιο μεγάλη...

Προσπαθώντας να εξομαλύνω λίγο τη μετάβαση μου στην ελληνική πραγματικότητα επιχείρησα μέχρι τώρα δύο επισκέψεις σε μπυραρία, με νοσταλγική διάθεση είναι η αλήθεια.

Η πρώτη ήταν σε μία "pub" που άνοιξε - τι σύμπτωση - όταν έφτασα στο νησί, ονόματι Mayfair, από το όνομα γνωστής γειτονιάς του κεντρικού Λονδίνου! Με μπάρα και ξύλινα τραπέζια, μαυροπίνακα και κιμωλία έξω από την είσοδο, φιλοδοξούσε να μοιάσει σε pub αλλά όχι με απόλυτη επιτυχία. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι pubs έχουν κάτι το χύμα και το απλό που δύσκολα αντιγράφεται, ειδικά όταν ο Έλληνας με ευκολία σνομπάρει κάθε τι μη επιτηδευμένο. Εξάλλου δίχως χύμα Guinness και με παραγγελίες στο τραπέζι αντί για την μπάρα έχεις χάσει δύο από τα βασικά στοιχεία μιας αυθεντικής αγγλικής pub! Κρίνοντας ωστόσο από την ποικιλία του μαγαζιού σε μπύρες - αξιοπρόσεχτη για μία μπυραρία ενός ελληνικού νησιού  - μάλλον είναι της γερμανικής/βέλγικης σχολής το μαγαζί, αφού οι μόνες βρετανικές μπύρες που θυμάμαι να είχε είναι η Guinness σε μπουκάλι (που απλά δεν υπάρχει, οπότε καλό είναι να βγει από τον κατάλογο!) και η Strongbow. Ωστόσο το service, η μουσική (live jazz κάποιες βραδιές) και οι τιμές ήταν στα θετικά του μαγαζιού και απ' ότι φαίνεται το μαγαζί έχει κερδίσει το μερίδιό του στη νυχτερινή ζωή της Μυτιλήνης!

Η δεύτερη απόπειρα ήταν σε ένα Beer Academy στην Αθήνα. Διψώντας για μια Guinness κι με τη συνεχή παρότρυνση του έτερου μπυρόφιλου Λονδρέζου blogger να επιστρέψω πίσω στον πολιτισμένο κόσμο να ηχεί στ' αυτιά μου, επισκέφτηκα ένα μαγαζί της γνωστής αλυσίδας. Εντυπωσιακή ποικιλία, αφού ο κατάλογος αναφέρει μόνο λίγες από τις μπύρες που προσφέρει το μαγαζί. Χωρίς συζήτηση στις Βρετανικές pubs δε βρίσκεις τέτοια ποικιλία. Ο χώρος ξανά βέβαια έχει ελληνικά στοιχεία, αφού θυμίζει περισσότερο bar με στριμωγμένα αρκετά τραπέζια παρά pub. Κι εδώ βέβαια το μαγαζί γερμανοφέρνει, με τα πιάτα με τα λουκάνικα να κλέβουν την παράσταση.

Επειδή θέλω να είμαι αυστηρός με ένα μαγαζί με τη φήμη του beer academy που θα έπρεπε να δίνει ρέστα και στις λεπτομέρειες, θα επισημάνω ένα σημαντικό λάθος στο σερβίρισμα της μπύρας. Αν και το ποτήρι ήταν το κλασικό ποτήρι pint της Guinness, η μπύρα σερβιρίστηκε μονομιάς με αποτέλεσμα να έρθει στο τραπέζι σχεδόν άσπρη και με αρκετό αφρό. Όποιος έχει πιει Guinness στη Βρετανία έχει σίγουρα παρατηρήσει πως σερβίρεται αργά αργά με χαμηλή ροή μέχρι ενός σημείου (1-2 δάχτυλα πριν το χείλος του ποτηριού), μετά περιμένεις να "καθίσει" η μπύρα και να πάρει σιγά σιγά το μαύρο χρώμα της και τότε συνεχίζεις μέχρι τέλους για να κάνει και τον γνωστό πηχτό αφρό της. Αν μάλιστα είναι ψαγμένος ο barman στο τέλος θα παίξει λίγο με τον αφρό και όπως βάζει τα τελευταία ml στο ποτήρι θα σου σχεδιάσει ένα τριφύλλι, ως αναφορά στην Ιρλανδία, τη χώρα που γεννήθηκε η Guinness!

Το δεύτερο foul ήταν η τιμή! Οκτώ ευρώ για 1 pint και 5 για half pint! Μαχαιριά! Περισσότερο από τη διπλή τιμή από την Αγγλία! Που είναι οι μέρες που με 3 λίρες και κάτι (δηλαδή 3,5 ευρώ) έπινες στην καθισιά σου ένα pint και ετοιμαζόσουν για το επόμενο; Άσε που το half pint στην Αγγλία, στις pubs που θυμάμαι, είναι ακριβώς η μισή τιμή από το ολόκληρο! Εδώ αν είναι να πεις 2 pints καλύτερα να πας σε ένα εστιατόριο να φας και να πεις και μπύρα! Και να πεις πως σερβίρουν κανένα ξηρό καρπό, Ελλάδα γαρ; Μπα, αποφάσισαν να κρατήσουν μόνο αυτό το στοιχείο και στην προσφέρουν ξεροσφύρι. Οι τιμές δε στα διάφορα πιάτα, μερίδες και to share, μου φάνηκαν πολύ τσιμπημένες.

Σε ένα μπορώ να ελπίζω. Να αποφασίσει ο NdN να επαναπατριστεί και να ανοίξει μια pub με ξύλινα μεγάλα τραπέζια και πάγκους που θα σερβίρει παγωμένη Guinness (με το σωστό τρόπο) στα 4 ευρώ το pint και Sunday roast τις Κυριακές! Kι εγώ ακόμα και στη Θεσσαλονίκη θα ανέβω να τα πιούμε!