Thursday 26 February 2009

Back home. Ή μήπως όχι;

Θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς για τις ευχές!!! Ήταν αλήθεια πολύ συγκινητικό να μπαίνω μετά από καιρό (αρκετό για τα blogoσφαιρικά δεδομένα) στο blogάκι μου και να βλέπω τόσα σχόλια να με συνοδεύουν στην επιστροφή στην πατρίδα! Δε νομίζω πως μπορώ να πω κάτι άλλο παρά να ευχαριστήσω κάθε έναν από εσάς που μπήκατε στον κόπο να γράψετε δυο λέξεις (ή και περισσότερες).

Πίσω στην πατρίδα λοιπόν. Από εδώ θα γράφω πλέον, από εδώ θα γκρινιάζω (και κάτι μου λέει πως το όνομα του blog θα ξαναποκτήσει νόημα!), εδώ κοντά θα κάνω τις εκδρομές μου πλέον όποτε (ας ελπίσουμε συχνά) βρίσκω την ευκαιρία. Τέρμα τα ατέλειωτα πάρκα και οι multi-ethnic κουζίνες, τέρμα οι γοτθικές εκκλησίες, τέρμα τα pints στο ποτάμι. Σίγουρα δεν είναι καθόλου ασήμαντα αυτά που άφησα πίσω. Αλλά θα βρω ρυθμούς με τα νέα δεδομένα, που θα πάει. Και όπως πριν, θα προσπαθήσω να εστιάσω στα καλά και στα ωραία που όταν τα έχουμε μια ζωή μπροστά μας τα παραβλέπουμε πολύ εύκολα και που μόνο αν αναγκαστούμε να τα αποχωριστούμε αντιλαμβανόμαστε την αξία τους.

Από εδώ λοιπόν πλέον...


Από πού όμως;


Γιατί ναι μεν επιστρέφω Ελλάδα, αλλά όχι στην πόλη μου την Αθήνα!

Δώστε μου μερικές ακόμα μέρες να τακτοποιηθώ, γιατί όπως καταλαβαίνετε έχουν πέσει όλα μαζεμένα (και αρκετά ήταν εκτός προγράμματος) και θα επανέλθω με περισσότερα!


ΥΓ. Το νέο header του blog (πακέτο με τα νέα χρώματα που είμαι σίγουρος πως θα ξενίσουν κάποιους για τους λάθος όμως λόγους...) είναι ταυτόχρονα ενδεικτικό αλλά και παραπλανητικό. Ακόμα δεν έχω ξεπακετάρει ούτε τη φωτογραφική βλέπετε! Αυτό είναι προσωρινό απλά και μόνο για να με/σας βάζει στο κλίμα.

Tuesday 24 February 2009

Εισιτήριο χωρίς επιστροφή...

Αγαπητέ αναγνώστη. Αγαπητέ φίλε. Αγαπητέ συνοδοιπόρε στο ωραίο αυτό ταξίδι. Ήρθε η στιγμή…

Έτσι ξαφνικά όπως ξεκίνησε, πριν 29 μήνες, έτσι ξαφνικά τελειώνει σήμερα. Σε λίγες ώρες θα πατάω τα ιερά χώματα της πατρίδας μας, κι αυτή τη φορά δε θα έχω βγάλει εισιτήριο επιστροφής…

Πέρασαν 29 μήνες. Δεν το περίμενα, δεν το σχεδίαζα έτσι εξ’ αρχής, αλήθεια σου λέω. Όταν πήρα την απόφαση να το δοκιμάσω, όταν έβγαινα από το μετρό εκείνο τον Οκτώβρη φορτωμένος βαλίτσες για να αντικρύσω για πρώτη φορά το συννεφιασμένο ουρανό της πόλης είχα τόσα ερωτηματικά. Θα αντέξω; Θα προσαρμοστώ; Θα επιβιώσω; Ο χρόνος θα δείξει, έλεγα.

Foggy park
Μια από τις πρώτες μου φωτογραφίες στο Λονδίνο.

Δυσκολεύτηκα στην αρχή. Κάτι εκείνοι που άφηνα πίσω, κάτι η γλώσσα, κάτι οι σπουδές, κάτι ο διαφορετικός τρόπος ζωής, δεν ήταν εύκολο. Από αυτά η προσαρμογή στις νέες συνήθειες ίσως να ήταν και το πιο εύκολο. Βοήθησε κι ότι τελικά μάλλον το έχω σαν χαρακτήρας, να προσαρμόζομαι στο νέο περιβάλλον. Διαπίστωσα πως αυτό είναι πολύ σημαντικό για κάποιον που δοκιμάζει τη ζωή έξω, το είδα σε άλλους φίλους εδώ που δεν ήταν καθόλου δεκτικοί στο διαφορετικό.

Το πιο δύσκολο ήταν η μοναξιά της πρώτης περιόδου και η νοσταλγία για τα πρόσωπα που γέμιζαν την καθημερινότητά μου μέχρι τότε. Η ζωή μου για αρκετό καιρό κυλούσε γύρω και μέσα από έναν υπολογιστή. Ατέλειωτες ώρες μπροστά σε μια οθόνη, με το skype και το msn messenger να ζουν τις πιο δοξασμένες τους μέρες. Σωτήριο πράγμα η τεχνολογία και το internet. Θα ήταν τελείως διαφορετικά χωρίς αυτά.

Υπήρχε και το blogging βέβαια, που σιγά σιγά με κέρδιζε όλο και περισσότερο. Βλέπεις το είχα ξεκινήσει μόλις 2-3 μήνες πριν, δοκιμαστικά, χωρίς να ξέρω που θα με βγάλει, ήθελα απλά να πειραματιστώ. Τότε που η προοπτική να ζήσω στο εξωτερικό δεν υπήρχε ούτε στη φαντασία μου. Υπήρχε μόνο στα κρυφά μου όνειρα. Που να ήξερα πως θα πραγματοποιούταν; Και τελικά το αγάπησα, δέθηκα με ανθρώπους που δεν είχα γνωρίσει ποτέ, ανθρώπους χιλιόμετρα μακριά, που με αυτά που έγραφαν, χωρίς ίσως να το ξέρουν, με κρατούσαν σε μια επαφή με το σπίτι μου τόσο άμεση και τόσο αληθινή.

Και είχα και κάποιον να μοιραστώ τις σκέψεις μου, τις εμπειρίες μου εδώ. Αλήθεια σου λέω, ο τρόπος που βίωσα αυτά τα χρόνια εδώ ίσως ήταν πολύ διαφορετικός αν δεν υπήρχες εσύ, να κάθεσαι να με ακούς να στα διηγούμαι. Γιατί κάθε στιγμή τη ζούσα και την ξαναζούσα γράφοντας και συζητώντας μαζί σου, κι έτσι αποτυπωνόταν όλο και πιο έντονα μέσα μου.

Και πέρασαν οι μέρες, πέρασαν οι εβδομάδες...

Πέρασε και η περίοδος προσαρμογής και άρχισα να το απολαμβάνω. Γνώρισα κόσμο, άρχισα τις βόλτες και τις εκδρομές, άρχισα να μαζεύω εμπειρίες, κι όλο και πιο πολύ αγαπούσα αυτή την πόλη. Με τα στραβά της και τα ωραία της, αυτή η πόλη με κέρδιζε μέρα με τη μέρα.

Και πίστεψέ με, σου λέω αλήθεια, δεν μου έλειπε καθόλου η χώρα μου, οι συνήθειές μου, δε ντρέπομαι που το λέω. Μου έλειπαν όμως, πολύ, οι άνθρωποι εκεί κάτω. Κι έφτασε το καλοκαίρι, και κατέβηκα ελάχιστα στην Ελλάδα. Ήταν το πρώτο καλοκαίρι χωρίς μπάνιο στη θάλασσα, ένα πολύ βροχερό και κρύο καλοκαίρι στην Αγγλία. Τι κι αν φίλοι και γνωστοί γυρνούσαν στα νησιά κι εγώ είχα αναμμένο το καλοριφέρ Αύγουστο μήνα. Με έναν περίεργο τρόπο, γούσταρα.

Κι έτσι όταν ήρθε η ώρα να κάνω το επόμενο βήμα, όταν βρέθηκα μπροστά στο σταυροδρόμι, κοντοστάθηκα λίγο, τα ζύγισα, και πήρα την απόφαση να καθίσω εδώ λίγο ακόμα. Ξέροντας πως τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα απ’ ότι αν γυρνούσα πίσω, για πολλούς λόγους. Ένιωθα όμως πως δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα. Είχα ήδη κάνει και δει πολλά, όμως δεν μου έκανε η καρδιά να φύγω. Όχι ακόμη.

Κι έτσι η επιστροφή αναβλήθηκε.

Καινούριοι στόχοι, καινούριες δυσκολίες, περισσότερο άγχος, μεγαλύτερη αβεβαιότητα. Το τίμημα αποδείχτηκε αρκετά πιο βαρύ απ’ ότι περίμενα. Και κάποιες φορές με λύγισε. Κι ας μην το έμαθες ποτέ, γιατί επέλεγα να μοιράζομαι μαζί σου μόνο τις καλές στιγμές. Γιατί αυτό μου έδινε δύναμη. Να βλέπω τη θετική πλευρά και να ξεχνάω τα δύσκολα.

Ίσως διαβάζοντας αυτό το blog να νομίζεις πως έχω πολύ ελεύθερο χρόνο, πάντα καλή διάθεση και όλα είναι ρόδινα και ιδανικά. Δεν ήταν όμως έτσι, υπήρχαν στιγμές που δεν στο κρύβω, αμφισβήτησα την ορθότητα της απόφασής μου. Όμως κατέληγα πάντα πως άξιζε τον κόπο, και ακόμα και τώρα που σου γράφω αυτό το post, δεν το μετανιώνω. Κι ας ξέρω πως μάλλον ο άλλος δρόμος ήταν πιο στρωτός, με λιγότερες στροφές και σίγουρα λιγότερες ανηφόρες.

Και έτσι το ταξίδι συνεχίστηκε, με τα πάνω και τα κάτω, χωρίς όμως να νιώσω κουρασμένος ή κορεσμένος, ούτε στιγμή.

Και πέρασαν οι εβδομάδες, πέρασαν οι μήνες.

Και φτάνω σήμερα με ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή στο χέρι, όπως αυτό που κρατούσα εκείνο τον Οκτώβρη. Είναι συναρπαστικό συναίσθημα, να φεύγεις με εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Σηματοδοτείται με τον πιο δραματικό (θεατρικά) τρόπο το κλείσιμο ενός κεφαλαίου. Και σκέφτεσαι ξανά και ξανά αυτά που πέρασαν.

Κοιτάω πίσω μου λοιπόν, όλη αυτή την περιπέτεια που κράτησε περισσότερο απ’ όσο περίμενα στην αρχή, και τολμώ να πω πως ήταν από τις πιο συναρπαστικές περιόδους της ζωής μου.

Τα συναισθήματα είναι μεικτά. Από τη μία δε θέλω να αποχωριστώ αυτή την πόλη. Την αγάπησα και δεν υπερβάλω. Αλλά τι στο λέω, θα το έχεις καταλάβει ήδη αν διαβάζεις καιρό αυτό εδώ το blog. Ούτε όμως στενοχωριέμαι, μη σου πω υπάρχει κι ένας ενθουσιασμός, γιατί ξέρω πως ήρθε η ώρα για το επόμενο βήμα, και ανυπομονώ γι’ αυτό, ανυπομονώ γι’ αυτά που έρχονται. Δεν το περίμενα ότι θα το έπαιρνα τόσο στωικά, δεν είμαι τέτοιος τύπος, κι όμως έχω εκπλήξει και εμένα τον ίδιο.

Big Ben by night
Μια από τις τελευταίες φωτογραφίες που έβγαλα στο Λονδίνο.

Φεύγω με ένα δάκρυ και με ένα χαμόγελο. Ένα δάκρυ γιατί ξανά αποχωρίζομαι αγαπημένα πρόσωπα που έφερε η μοίρα στο δρόμο μου. Γιατί κλείνει ένα πολύ ωραίο κεφάλαιο, που μου άφησε ως παρακαταθήκη εμπειρίες και αναμνήσεις που θα έχω φυλλαγμένες στην καρδιά μου για πάντα. Κι ένα χαμόγελο, γιατί αξιώθηκα να κάνω ένα όνειρό μου πραγματικότητα. Και είμαι ευγνώμων σ’ αυτούς που το οφείλω. Σ’ αυτούς που με βοήθησαν και με στήριξαν, σ’ αυτούς που με συντρόφευσαν στο ταξίδι και σ’ αυτούς που όταν χρειάστηκε μου άπλωσαν το χέρι.

Έχε γεια λοιπόν Λονδίνο! Θα τα ξαναπούμε.


ΥΓ. Σκέφτηκα πολύ για το ποιο θα πρέπει να είναι το μέλλον αυτού του blog. Ξεκίνησε διαφορετικά, το υποδηλώνει άλλωστε και ο τίτλος του, αλλά στην πορεία διαμορφώθηκε αλλιώς, κι έτσι το έχουν μάθει οι περισσότεροι από εσάς. Σκέφτηκα να το κλείσω, σαν άλλη μια πτυχή αυτού του κεφαλαίου που τελειώνει σήμερα. Αλλά μάλλον δε θα το κάνω. Μπορεί να αλλάξει η συχνότητα των αναρτήσεων, να διαφοροποιηθεί κάπως η θεματολογία, αλλά ποιος ξέρει, ίσως οι αντοχές του τελικά να είναι μεγαλύτερες από αυτές που περίμενα. Εξάλλου, είναι κι αυτό ένα ταξίδι, και ευτυχώς ούτε από αυτό έχω κουραστεί, ακόμα. Θα τα ξαναπούμε σύντομα λοιπόν, από κάπου αλλού, εντός συνόρων αυτή τη φορά!

Saturday 21 February 2009

Περπατώντας στο Λονδίνο

Το Λονδίνο είναι μια πόλη που προσφέρεται να την περπατήσεις. Πάρκα, πεζόδρομοι, πεζοδρόμια άδεια από αυτοκίνητα και μηχανές... Όρεξη να έχεις! Τι κι αν βρέχει και δεν έχει πάντα τον ήλιο της Ελλάδας. Ντύσου ζεστά, πάρε και μια ομπρέλα και άρχισε τις βόλτες.

Η ιδέα για το post μου ήρθε διαβάζοντας μια ανάρτηση της mafalda η οποία έφτιαξε μια διαδρομή που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι sightseeing tour της πόλης της (Θεσσαλονίκη) με τα γνωστά τουριστικά λεωφορεία. Στο Λονδίνο βέβαια υπάρχουν αυτά τα λεωφορεία, οπότε εγώ θα προτείνω διαδρομή για περπάτημα. Ή για ποδήλατο, why not!

Η συγκεκριμένη διαδρομή είναι μία από τις αγαπημένες μου και σου επιτρέπει να δεις σε λίγο σχετικά χρόνο αρκετά τουριστικά αξιοθέατα της πόλης. Την έχω κάνει αρκετές φορές με το ποδήλατο, ενώ τμήματά της, κυρίως αυτά στο ποτάμι, αποτελούν σχεδόν πάντα κομμάτι μιας ωραίας Σαββατιάτικης βόλτας όταν ο καιρός είναι καλός.

Η διαδρομή είναι μεγάλη, περίπου 13 km σύμφωνα με το google maps, που σημαίνει πως με μέτρια ταχύτητα μπορεί να σας πάρει 3-3.5 ώρες. Ξεκινάει από την αγορά του Portobello (αν κάνετε τη βόλτα Σάββατο, που η αγορά λειτουργεί), περνάει μέσα από το Hyde Park, φτάνει στο Big Ben και συνεχίζει σε όλο το South Bank μέχρι την Γέφυρα του Πύργου.

Έφτιαξα έναν χάρτη στο google maps με τη διαδρομή και μερικά βασικά landmarks κατά μήκος αυτής.


View Larger Map

Σκέφτηκα πως είναι μια καλή ιδέα να φτιάξουμε έναν χάρτη στο greeks-in-london όπου ο καθένας μας θα μπορεί να βάλει δικές του διαδρομές. Το google maps δίνει αυτή τη δυνατότητα και νομίζω πως θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο για όποιον επισκεφτεί την πόλη.


Πάμε τώρα να δούμε μερικά βασικά σημεία, για να σας ανοίξω την όρεξη. Έγω βάλει παραπομπές σε παλαιότερα posts για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες ή φωτογραφίες.

Portobello market
Αν είναι Σάββατο νομίζω αξίζει να αρχίσετε τη βόλτα σας από αυτή την αρκετά γνωστή αγορά. Πριν έρθετε στο Λονδίνο, βάλτε στο DVD player το "Μια βραδιά στο Notting Hill" για να μπείτε στο κλίμα!
Tip. Κατά το μεσημεράκι η αγορά γεμίζει ασφυκτικά από κόσμο, οπότε καλό θα ήταν να ξεκινήσετε σχετικά νωρίς.
Σχετικά posts εδώ κι εδώ.

Kensington Gardens & Hyde Park

Hyde Park
Αν πάλι δεν είναι Σάββατο μπορείτε να ξεκινήσετε τη βόλτα σας κατευθείαν από το πάρκο. Προτιμήστε την στάση μετρό Queensway για το Kensington Gardens ή Lancaster Gate για το Hyde Park. Τα δύο πάρκα είναι δίπλα δίπλα και συχνά θεωρούνται ένα. Αν πάντως ξεκινήσετε πρώτα από το Kensington Gardens θα έχετε την ευκαιρία κατεβαίνοντας την Broad walk (μεγάλος πεζόδρομος στον οποίο επιτρέπονται και τα ποδήλατα) να περάσετε μπροστά από το Kensington Palace που ήταν η κατοικία του ζεύγους Καρόλου και Νταϊάνας.
Kensington Palace
Επίσης μπορείτε να δείτε στη νότια πλευρά του πάρκου το Albert Memorial και το Royal Albert Hall.


Περνώντας τον μοναδικό δρόμο που επιτρέπονται αυτοκίνητα μέσα στο πάρκο και μπαίνοντας στο φημισμένο Hyde Park μπορείτε να δείτε το Diana Memorial Fountain.
Diana Memorial Fountain

Περάστε τη γέφυρα, απολαύστε την λίμνη Serpentine σε όλο της το μεγαλείο και συνεχίστε προς το Hyde Park corner (την νοτιοανατολική γωνία του πάρκου). Προσωπικά προτιμώ την βόρεια πλευρά της λίμνης (Serpentine road) ο οποίος γεμίζει με πατίνια, ποδήλατα και κόσμο που βολτάρει χαζεύοντας τις πάπιες, τους κύκνους και τις βάρκες.
Serpentine, Hyde Park
(Ναι, καλά βλέπετε και δεν είναι photoshop, αυτός είναι ουρανός Λονδίνου! Όχι τυπικός βέβαια...)
Σχετικό post εδώ με βίντεο από το ποδήλατο!

Hyde Park corner
Φτάνουμε στο Hyde Park corner και βγαίνουμε από το πάρκο, βρίσκουμε την Wellington Arch και κατευθυνόμαστε προς το παλάτι πέρνοντας τον Constitution Hill. Αριστερά μας είναι πλέον το Green park και δεξιά οι κήποι του παλατιού (δε βλέπετε και πολλά, μόνο την περίφραξη).
Tip. Ο δρόμος Constitution Hill και ο Mall, οι δρόμοι δηλαδή γύρω από το παλάτι είναι κλειστοί για τα αυτοκίνητα τις Κυριακές.

Buckingham Palace
Στο τέλος του Constitution Hill βρίσκουμε το παλάτι με τη γνωστή φρουρά. Αν είστε τυχεροί και δεν έχει αλλαγή φρουράς μπορείτε να βγάλετε άνετα φωτογραφίες. Αν πάλι πέσετε σε αλλαγή, καθίστε σε μια γωνιά και προσπαθείτε να δείτε ό,τι μπορέσετε ανάμεσα από το πλήθος!

St. James's park
Περπατήστε σ' αυτό το μικρό και όμορφο πάρκο (προς ποδηλάτες: δεν επιτρέπονται ποδήλατα, εσείς πάρτε τον δρόμο Mall) και κατευθυνθείτε προς την πλατεία Trafalgar.
St. James's Park

Trafalgar square
Βγάλτε τις φωτογραφίες σας στην πολύ γνωστή αυτή πλατεία που πήρε το όνομά της από τη ναυμαχία μεταξύ Άγγλων και της συμμαχίας Γαλλίας-Ισπανίας.
Trafalgar square
Στο κέντρο βρίσκεται η στήλη του Nelson (ο Ναύαρχος στη μάχη) περιτριγυρισμένη από 4 μπρούτζινα λιοντάρια. Πίσω από τα συντριβάνια βρίσκεται και η National Gallery (εθνική πινακοθήκη) που επίσης αξίζει να επισκεφτείτε αφού εκτίθενται έργα πολλών γνωστών ζωγράφων, αλλά και η National Portrait Gallery. Εκεί δίπλα είναι και η εκκλησία St. Martin in the fields με το Καφέ "Κρύπτη" στο υπόγειο.

Parliament square, Big Bem, Westminster Abbey
Κατεβείτε τον δρόμο Whitehall, ο οποίο οδηγεί στην πλατεία Κοινοβουλίου. Δεξιά κι αριστερά βρίσκονται διάφορα υπουργεία και κυβερνητικά κτήρια, καθώς και η επίσημη Πρωθυπουργική κατοικία (γνωστή ως 10 Downing street).
Στην πλατεία Κοινοβουλίου θα δείτε το Big Ben, το γνωστό σε όλους μας ρολόι, αλλά και το Αββαείο του Westminster, μια εκκλησία γοτθικής αρχιτεκτονικής, στην οποία γίνονται οι ενθρονίσεις και οι ενταφιασμοί των Βασιλιάδων. Εκεί μεταξύ άλλων βρίσκεται και ο τάφος του Δαρβίνου και του Νέλσονα (του Φυσικού αυτή τη φορά), για όσους θυμούνται από το βιβλίο Da Vinci Code.

London Eye
Έχουμε φτάσει πλέον στον Τάμεση. Περάστε στην απέναντι όχθη του ποταμού από τη Westminster Bridge και κατευθυνθείτε ανατολικά. Εκεί βρίσκουμε για αρχή το London Eye, τη μεγάλη ρόδα στην οποία μπορείτε να ανεβείτε (με αντίτιμο βέβαια) και να απολαύσετε τη θέα.
London Eye
(Χμμμ... Αυτός είναι ίσως πιο τυπικός ουρανός! lol! Εντάξει, υπερβάλλω πάλι)

Στη συνέχεια, περπατώντας παρά τον ποταμό ανάμεσα από καλλιτέχνες του δρόμου βρίσκουμε το Royal Festival Hall και το Royal National Theatre, στο οποίο μπορεί να πετύχετε καμία υπαίθρια εκδήλωση, όπως πχ χορούς ή θεατρικό.
South Bank

Σχετικό post εδώ.

Tate Modern, St. Paul's Cathedral, Millennium Bridge
Συνεχίζοντας τη βόλτα φτάνουμε στο Tate Modern, το μουσείο μοντέρνας τέχνης που στεγάζεται σε έναν παλιό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Η είσοδος στις μόνιμες εκθέσεις είναι δωρεάν.
Tate Modern Museum
Από την άλλη πλευρά της - πρωτότυπου σχεδίου - Millennium Bridge βλέπουμε τον καθεδρικό του Αγίου Παύλου.
St Paul's Cathedral
Tip. Η είσοδος στον Καθεδρικό θέλει εισιτήριο, εκτός αν πάτε σε λειτουργία (τσεκάρετε το website του ναού).

Πιο δίπλα βρίσκεται και το θέατρο Shakespeare's Globe, λίγο δίπλα από εκεί που βρισκόταν παλαιότερα το θέατρο επί εποχής Shakespeare.

Southwark
Συνεχίζοντας ανατολικά και περπατώντας σε πλακόστρωτα δρομάκια κάτω από τις γέφυρες φτάνουμε στο Southwark. Εκεί θα βρούμε τον Southwark Cathedral, επίσης γοτθικής αρχιτεκτονικής (η είσοδος είναι δωρεάν).
Bloomy almond tree at Southwark Cathedral
Λίγο πιο δίπλα βρίσκεται η γνωστή αγορά Borough Market που λειτουργεί το Σάββατο. Μια καλή ευκαιρία να τσιμπήσετε κάτι!

Tower Bridge, Tower, City Hall
Περνώντας την London Bridge (η οποία όπως έχω ξαναπεί δεν είναι η γνωστή Tower Bridge) θα δούμε το HMS Belfast, ένα πολεμικό πλοίο που λειτουργεί σα μουσείο (κάτι σαν το δικό μας Αβέρωφ στο Φάληρο).
Tower Bridge and HMS Belfast
Λίγο πιο κάτω θα δούμε το εντυπωσιακό κτήριο του Δημαρχείου του Λονδίνου να φιγουράρει ακριβώς απέναντι από τον Πύργο του Λονδίνου, συνδεδεμένα με τη τη γνωστή Γέφυρα του Πύργου.
London City Hall
Tower of London

Shad Thames, St Katharine's Docks
Η βόλτα μας φτάνει στο τέλος και λίγη ξεκούραση είναι απαραίτητη μετά από τόσο περπάτημα. Οι επιλογές είναι δύο. Είτε στο Shad Thames με τα πλακόστρωτα δρομάκια, στη νότια πλευρά του ποταμού, για μια μπύρα βλέποντας τη γέφυρα του πύργου, είτε στο St. Katharine's Dock από τη βόρεια πλευρά, για έναν καφέ στη μαρίνα με τα ιστιοφόρα.
St Katharine Docks
Σχετικό post εδώ.


Λοιπόν, φορέστε άνετα παπούτσια, πάρτε μια φωτογραφική και μια ομπρέλα (για τα απρόοπτα) και καλή βόλτα!

Wednesday 18 February 2009

Highgate Cemetery

Το Σαββατοκύριακο βρέθηκα στο βόρειο Λονδίνο, στο Camden για μια βόλτα στις αγορές του και στο Hampstead για να περπατήσω στο τεράστιο πάρκο του. Αποφάσισα να επισκεφτώ όμως κι ένα μέρος εκεί κοντά που δεν είχα δει, το Highgate Cemetery. Ναι, όπως το ακούτε, ένα νεκροταφείο! Όχι όμως όποιο κι όποιο!

Highgate Cemetery

Το Highgate Cemetery χτίστηκε το 1839 και γρήγορα... έγινε της μόδας! Ακολουθώντας τις προσταγές της Βικτωριανής περιόδου απέκτησε έναν έντονο γοτθικό χαρακτήρα, όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς στις φωτογραφίες. Ο συνδυασμός του πράσινου (νομίζεις πως βρίσκεσαι σε πάρκο) και των παλιών τάφων με τα αγάλματα και τους γοτθικούς σταυρούς είναι ένα θέαμα βγαλμένο από ταινία.

Για του λόγου το αληθές...

Highgate Cemetery
Highgate Cemetery
Highgate Cemetery
Highgate Cemetery

Στο Highgate Cemetery βρίσκονται οι τάφοι μερικών λιγότερο και περισσότερο γνωστών προσωπικοτήτων, αλλά ο πιο γνωστός ίσως είναι του Karl Marx, του γνωστού Γερμανού φιλόσοφου του 19ου αιώνα, ο οποίος έζησε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του στο Λονδίνο.

Karl Marx's tomb at Highgate Cemetery

Πάνω στην ταφόπλακα είναι σκαλισμένα λόγια του Marx: "Workers of all lands unite" και "The philosophers have only interpreted the world in various ways - the point however is to change it".

Το Highgate Cemetery είναι αρκετά μεγάλο, και η περιοχή βρίσκεται σε ύψωμα, οπότε οπλιστείτε με υπομονή για την ανάβαση! Εγώ, έχοντας ήδη ανέβει προηγουμένως στον Parliament Hill του Hamstead Heath για να δω τη θέα, δεν είχα την αντοχή να το γυρίσω όλο! Αν όμως το κάνετε, διάβασα πως αξίζει οπωσδήποτε να δείτε την Αιγυπτιακή λεωφόρο και τον Κύκλο του Λιβάνου. Μεταξύ μας (πάντα) πάλι καλά δηλαδή που είδα και τον τάφο του Marx, γιατί δεν ήξερα πως βρίσκεται εκεί!

Ο κοντινότερος σταθμός μετρό είναι το Archway, ενώ υπάρχει εισιτήριο για τους επισκέπτες (3 λίρες).

Monday 16 February 2009

STOMP

Στο 14ο επεισόδιο του podcast που ανέβηκε την Παρασκευή μίλησα για τους STOMP και την παράστασή τους στο Λονδίνο.

Οι STOMP είναι μουσικοχορευτικό συγκρότημα διαφορετικό από αυτό τα συνηθισμένα. Χρησιμοποιούν διάφορα αντικείμενα που καμία σχέση δεν έχουν με τη μουσική, όπως σκούπες, κατσαρόλες, αναπτήρες, άδειες σακούλες (!) κλπ για να δημιουργήσουν μουσική. Το εκπληκτικό αποτέλεσμα προκύπτει από την αίσθηση του ρυθμού που έχουν όλα τα μέλη αλλά κυρίως στην ομαδικότητα και στον απίστευτο συντονισμό των καλλιτεχνών, που φαντάζομαι προϋποθέτει αμέτρητες πρόβες! Δεν τραγουδάνε, ούτε καν μιλάνε, παρά σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να τους ακούσεις να ανταλλάζουν κάποια ακαταλαβίστικα επιφωνήματα (δείτε στο video παρακάτω). Παρ' όλα αυτά, με τις κινήσεις και τις γκριμάτσες τους δίνουν στην όλη παράσταση έναν θεατρικό χαρακτήρα, αν και σίγουρα το πρωτεύον είναι η μουσική και ο ρυθμός.

Υπάρχουν διάφορες ομάδες STOMP που δίνουν παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, πρέπει να έχουν έρθει και στην Ελλάδα νομίζω. Εγώ παρακολούθησα την παράσταση του Λονδίνου στο Ambassador's Theatre, έναν αρκετά μικρό χώρο σε σχέση με άλλα θέατρα, και έμεινα εντυπωσιασμένος.

Σας παροτρύνω να δείτε το παρακάτω video (με το συγκεκριμένο show με τις σκούπες ανοίγουν και την παράσταση του Λονδίνου) για καταλάβετε περί ποίου πράγματος ο λόγος! Αν βρεθείτε κατά δω, είναι μια καλή πρόταση!

Friday 13 February 2009

Podcast - Επεισόδιο 14ο

Το 14ο αισίως επεισόδιο του Podcast μόλις ανέβηκε! Με νέα μουσικούλα και πολλά μικρά θεματάκια. Μιλάμε για την μουσικοχορευτική παράσταση Stomp, για το Twestival που έγινε χτες σε 175 πόλεις του κόσμου και με αφορμή αυτό για το fundraising (πάλι), εξερευνούμε το Live Mesh και το Google Latitude, αποθεώνουμε το Skype To Go που ήρθε για να σώσει τους ξενιτεμένους, και προλογίζουμε με τη βοήθεια του NdN ένα καινούριο podcast! Και μια εκπληξούλα για το τέλος!

Ελπίζω να σας αρέσει!

Περισσότερα στο blog του podcast!

Tuesday 3 February 2009

Έλληνες bloggers του Λονδίνου, ενωθείτε!

Η ιδέα είχε πέσει στο τραπέζι εδώ και καιρό με τον NdN, διαβάζοντας και σχολιάζοντας κατά καιρούς διάφορους από εμάς που μένουν στο Λονδίνο και γράφουν (και) γι' αυτό. Πάνε δυό μήνες μάλιστα από ένα αντίστοιχο blog post της greekgirlinlondon που έψαχνε τους συμπολίτες bloggers.

Ο στόχος απλός. Ένα θεματικό blog στο οποίο bloggers που ζουν στο Λονδίνο θα μπορούν να συγκεντρώνουν τις αναρτήσεις τους σχετικά με την πόλη και θα μοιράζονται με όλους εικόνες, εμπειρίες, γνωστές και άγνωστες πτυχές της ζωής στην πόλη.

Ένα blog χρήσιμο για κάποιον που σχεδιάζει ένα ολιγοήμερο ταξίδι αλλά και γι' αυτόν που σκέφτεται κάτι πιο μόνιμο! Ένα blog για όσους αποζητούν μια επαφή με την πόλη στην οποία κάποια στιγμή έζησαν, γι' αυτούς που πέρασαν μερικές νύχτες και την ερωτεύτηκαν, ή για αυτούς που ονειρεύονται κάποια στιγμή να την επισκεφτούν ή να ζήσουν. Και βέβαια ένα blog χρήσιμο για όλους όσους μένουν στο Λονδίνο, μιας και ας μη γελιώμαστε, η πόλη αυτή κρύβει τόσα πολλά!

Και εγένετο greeks-in-london.blogspot.com.

Δώστε μας λίγο χρόνο και ελπίζουμε πως σιγά σιγά με τη συνδρομή όλων θα αρχίσει να φτιάχνεται γίνει κάτι ωραίο!

Επικοινωνήσαμε με όσους Έλληνες bloggers του Λονδίνου γνωρίζουμε και μπορέσαμε να βρούμε κάποιο e-mail και η λίστα των συμμετεχόντων συνεχώς μεγαλώνει. Αν γνωρίζετε κι εσείς κάποιον που ίσως να ενδιαφέρεται να συμμετέχει ενημερώστε αυτόν ή εμάς!

ΥΓ. Δεν πρόλαβε το blog να κλείσει μία μέρα ζωής, και αμέσως απέκτησε αδελφάκι! Greeks in Stockholm και... ποιος ξέρει, ίσως να έπεται συνέχεια!

Monday 2 February 2009

Χιονισμένη πολιτεία

Όπως προβλεπόταν, ξυπνήσαμε σήμερα σε ένα κάτασπρο Λονδίνο. Με τα λεωφορεία να μην κυκλοφορούν στους παγωμένους δρόμους και τα μετρό να υπολειτουργούν ο κόσμος ξεχύθηκε να απολαύσει το χιόνι!

Χωρίς πολλά λόγια, ορίστε μερικές φωτογραφίες.

Χιονισμένοι τηλεφωνικοί θάλαμοι και γραμματοκιβώτιο.

Snowed telephone booths

Snowed letterbox

Χιονισμένος κοινόχρηστος κήπος (communal garden) και ένας χιονάνθρωπος!

Snowed communal garden
Snowman

Και μερικά ποδήλατα.

Snowed bicycles

Κεντρικός δρόμος της πόλης, πάνω από το Hyde Park. Δεν είναι τέλεια;

Bayswater road

Snow in London

Και ορισμένες φωτογραφίες από το Kensington Gardens.

Snow in Kensington Gardens

Snowman

Snow in Kensington Gardens

Snow in Kensington Gardens

Kids playing with the snow

Το post αναδημοσιεύεται και στο greeks-in-london.blogspot.com. Περισσότερα γι' αυτό σε επόμενο post!

Χιόνι και πάλι!

Το πρωί έριξε λίγο εκεί που δεν το περιμέναμε. Μετά έβγαλε ήλιο και το ξεχάσαμε. Μέχρι το βράδυ που που του έδωσε και κατάλαβε.
Αυτή τη στιγμή (23.45) το έχει στρώσει για τα καλά σε σκεπές, πεζοδρόμια αλλά και δρόμους.

Τα αυτοκίνητα κινούνται αργά αργά, ο λιγοστός κόσμος που κυκλοφορεί παίζει χιονοπόλεμο και βγάζει φωτογραφίες και η υπόλοιπη πόλη κοιμάται για να ξυπνήσει και να δει ίσως ένα κάτασπρο πέπλο. Για να δούμε...

Καλή εβδομάδα!