Μείον τα ΤΕΙ, και το ταμείο μείον

Χθες είδα για πρώτη φορά δελτία ειδήσεων, μετά από τόσο καιρό. Επισημοποίησα έτσι την οριστική επιστροφή μου στην καθημερινότητα. Διάλειμμα ήταν και πέρασε.

Έπεσα πάνω ένα ρεπορτάζ για τους μαθητές που έμειναν εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, για τα ΤΕΙ που θα συγχωνευτούν, για τις πόλεις που θα μαραζώσουν.

Το έγραψε και ο Country boy, τα είπανε κι ο γκαβός και ο κοντός. Αλλά αλλιώς είναι να τους ακούς με τα ίδια σου τ’ αυτιά.

Φωνάζουνε λέει στα χωριά και τα κεφαλοχώρια γιατί τα ΤΕΙ θα μείνουν άδεια. Γιατί 13000 μαθητές δεν πέρασαν πουθενά, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν τόσες κενές θέσεις στα περιφερικά ΤΕΙ.

Μια στιγμή, μια στιγμή. Μπάστα. «… που τα ΤΕΙ θα μείνουν άδεια». «13000 μαθητές δεν πέρασαν πουθενά». «Κενές θέσεις στα περιφερικά ΤΕΙ». Ακούνε τι λένε; Μιλάνε για Παιδεία. Θα περίμενε κανείς αυτός ο οδυρμός για το μέλλον των παιδιών τους να πηγάζει από το πραγματικό ενδιαφέρον για την επαγγελματική τους κατάρτιση, για την ακαδημαϊκή τους πορεία που δεν άρχισε ποτέ. Για την ανεργία και τη δυσκολία χωρίς πτυχίο να βρεις δουλειά – άλλο θέμα αυτό, μην τα μπλέξω, φουρκισμένος που είμαι τώρα. Αλλά εδώ τα κίνητρα είναι άλλα.

Τώρα αποφάσισαν κάποιοι πως για να αποκτήσεις πτυχίο, είτε ΑΕΙ είτε ΤΕΙ (κι αυτά ανώτατα δεν έχουν γίνει;) πρέπει να έχεις γράψει πάνω από 10. Και ξεσηκώθηκαν όλοι. Πολιτικοί, καταστηματάρχες, μεσίτες, δημοσιογράφοι. Όλοι. Εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους και τις οικογένειές τους. Από αυτούς που «θίγονται» άμεσα από το μέτρο αυτό. Δεν άκουσα κανέναν μαθητή να λέει «έγραψα 4, και τώρα η Υπουργός δε με αφήνει να σπουδάσω». Δεν είδα καμιά μάνα που το βλαστάρι της από μικρό φαινόταν ότι είχε κλίση μάλλον στη μπάλα παρά στο βιβλίο, και είχε μείνει ήδη μετεξεταστέος 4 χρονιές, να διαμαρτύρεται πως το παιδί της μένει εκτός ανώτατης εκπαίδευσης.

Ίσως τα λέω λίγο χύμα. Έτσι είμαι όταν γκρινιάζω. Προσοχή όμως. Δεν κρίνω τους μαθητές. Δεν είναι και λίγοι εξ’ άλλου, 13000 είναι, και αυτό είναι και ένα θέμα επιπλέον προβληματισμού. Απλά είμαι υπέρμαχος της άποψης πως συνήθως το θέλω υπερνικά το μπορώ. Εννοώ απλά πως αν εξαιρέσουμε τους άτυχους, οι οποίοι αν θέλουν μπορούν να ξαναπροσπαθήσουν του χρόνου για κάτι καλύτερο, οι περισσότεροι από τους «αποτυχόντες» (δε μ’ αρέσει η λέξη) το είχαν πάρει απόφαση από παλιά. Δεν τους ενδιέφερε. Τόσο απλά. Αν τους ενδιέφερε, θα προσπαθούσαν, έστω λίγο. Και είμαι απόλυτος με αυτό. Δε ζω στον κόσμο μου, από το σύστημα αυτό πέρασα κι εγώ. Και γι’ αυτό ξέρω πως με λίγη συνέπεια και λίγο προσοχή, λίγη βρε παιδί, όχι 10, και 13 βγάζεις. Άρα απλά they are not interested.

Προς τι λοιπόν η φαγωμάρα να τους βάλουμε σε ένα ΤΕΙ;

Μη γελοιόμαστε. Κανείς από τους ξεσηκωμένους δεν ενδιαφέρεται για την κατάρτιση των παιδιών. Την πάρτη τους κοιτάνε. Όλοι ανεξαιρέτως.

Ο πολιτικός θα κάνει τη δουλειά του να βάλλει κατά της κυβερνητικής αναλγησίας. Η φράση και μόνο «χιλιάδες μαθητές εκτός πανεπιστημίου – κενές θέσεις σε ΑΕΙ-ΤΕΙ» είναι πιασάρικη, κάνει τη δουλειά της.

Ο δήμαρχος θα εκπληρώσει το χρέος του, εν’ όψη μάλιστα δημοτικών εκλογών, και θα διαμαρτυρηθεί για την επερχόμενη οικονομική εξαθλίωση των ψηφοφόρων του.

Ο δημοσιογράφος θα κάνει παιχνίδι με την αναμπουμπούλα. Πάντα κάνει άλλωστε. Και όταν έμπαιναν όλοι, εξανίστατο με το οξύμωρο «φοιτητής με βαθμό εισαγωγής 2,5». Νομίζουν το ξεχάσαμε;

Και ο ιδιοκτήτης γκαρσονιέρας θα φωνάζει γιατί του κλέβουν τον πελάτη. Εμ, έτσι είναι. Ο πιο εύκολος και ξεκούραστος τρόπος να γίνεις πλούσιος. Το ελληνικό – κατά το American – όνειρο. Εισοδηματίας. Αγοράζεις 2 γκαρσονιέρες κοντά στο ΤΕΙ που τώρα χτίζεται, και μετά έχεις να λαμβάνεις. Κάθε μήνα. Και όλο και περισσότερα. Έτσι απλά. Ζωή να’ χουν τα νιάτα και οι πολιτικοί. Ζωή να έχει και ο Έλληνας που με την πρώτη ευκαιρία εγκαταλείπει την παραγωγή για να προσφέρει υπηρεσίες. Ήτοι, ενοικίαση δωματίων το καλοκαίρι, ενοικίαση γκαρσονιέρας το χειμώνα.

Είναι ντροπή για μια χώρα να ιδρύει σχολές χωρίς κάποια επιστημονική μελέτη για το που και πως πρέπει να διαρθρωθεί η τριτοβάθμεια παιδεία ανά τη χώρα. Συμφωνώ, όχι μόνο σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Αλλά με σύστημα. Με μελέτη. Με έρευνα τόσο για τα γνωστικά αντικείμενα όσο και για την ανταπόκριση των μαθητών, αυτοί είναι οι ενδιαφερόμενοι άλλωστε. Και όχι να σπέρνουμε σχολές εδώ κι εκεί με πρωτεύον κριτήριο την «ενίσχυση της τοπικής οικονομίας».

Είναι ντροπή να φτιάχνουμε ΤΕΙ και ΑΕΙ κι εκεί που δε χρειάζεται, για να φάνε κι εκεί οι εργολάβοι. Και να τα θέλουμε γεμάτα με κάθε κόστος, ακόμα κι αν τα γεμίσουν φοιτητές εντελώς αδιάφοροι με το αντικείμενο. Ο σκοπός των ΤΕΙ είναι να βγάζουν πτυχιούχους ή να γίνονται ο κράχτης που θα φέρει τα ευρώ στην πόλη;

Πώς να το κάνουμε; Έχουμε να κάνουμε με Παιδεία, την μήτρα που κυοφορεί το μέλλον της χώρας μας. Ας σταματήσουν κάποιοι να σκέφτονται την τσέπη τους. Έλεος πια.