Όταν μια γυναίκα ψάχνει

Είσαι σε διακοπές στο εξωτερικό. Τελευταία μέρα πριν την επιστροφή. Στο μετρό μιας ξένης πόλης. Και βλέπεις έναν άντρα που σε αναστατώνει. Αλλά είσαι ντροπαλή. Και ξέρεις ότι σε λίγο κατεβαίνεις. Και ξέρεις ότι αύριο φεύγεις. Τι κάνεις;

Βγάζεις το κινητό σου, τραβάς διακριτικά μια φωτογραφία, και να’ ναι καλά το internet!
Γράφεις ένα e-mail όπου ξεκαθαρίζεις ότι θέλεις απεγνωσμένα να βρεις αυτόν τον τύπο (κάτι σαν: Now I haven't neither his name, nor his e-mail address, because I don't had the trust to speak to him! I have only this one picture! And now I am back in Germany and I can't forget him! That's why I have this crazy idea!), επισυνάπτεις και τη φωτογραφία (είμαι σίγουρος πω είστε περίεργοι), και το στέλνεις παντού. Παντού όμως. Χωρίς ντροπές. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα! Και περιμένεις.

Μην έχεις πολλές ελπίδες.

Αν όμως είσαι τυχερή, τότε η ιστορία σου μπορεί να γίνει άρθρο στην free press εφημερίδα της συγκεκριμένης πόλης, και γιατί όχι, πρωτοσέλιδο.

Κι αν είσαι ακόμα πιο τυχερή, μπορεί τελικά ο τύπος που ψάχνεις να βρεθεί, να είναι ελεύθερος (γιατί όχι, μόλις χωρισμένος), να μην νευριάσει που τον έκανες πρωτοσέλιδο χωρίς την άδειά του (κι ας είναι κολακευτική η φωτογραφία) και μάλιστα να σε λέει και γλυκούλα!

Κι αν είσαι ακόμα πιο τυχερή, μπορεί να σου πληρώσει η εφημερίδα το εισιτήριο να ταξιδέψεις πίσω, να σου κλείσει ξενοδοχείο και να σου κανονίσει ένα ρομαντικότατο ραντεβού.



Σημείωση. Αν και μπορεί να κλοτσάω την τύχη μου, γιατί στην τελική, ποτέ δεν ξέρεις (!), θέλω να επισημάνω σε όποια ενδιαφερόμενη, ότι αν δω ποτέ τη φάτσα μου σε εφημερίδα μαζί με κανένα απεγνωσμένο μήνυμα λατρείας και θαυμασμού (γιατί άλλωστε προκαλώ τέτοιες αντιδράσεις εγώ, κάθε μέρα), θα πέσει πολύ γκρίνια. Βρες κανένα πιο διακριτικό τρόπο, δεν είμαι για πρωτοσέλιδα εγώ! Εν αγνοία μου εννοώ, γιατί αλλιώς για συνεντεύξεις και φωτογραφίσεις το συζητάω.