Περίπατος στο Richmond

Τελικά το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε επιβεβαίωσε τις προσδοκίες μας και μας έκανε καλούτσικο για την εποχή καιρό. Τέτοιες ευκαιρίες εδώ δεν πρέπει να τις αφήνεις ανεκμετάλλευτες. Είναι κανόνας!

Ο προορισμός είχε πέσει στο τραπέζι καιρό τώρα και ο καθαρός ουρανός και ο δυνατός πρωινός ήλιος (με δόντια βεβαίως αλλά δε βαριέσαι..., Γενάρης είναι!) ήταν το σύνθημα που περιμέναμε! Πάμε Richmond!

Το Richmond είναι ένα μικρό προάστιο του Δυτικού Λονδίνου (zone 4 για όσους ξέρουν από μετρό). Βρίσκεται πάνω στον Τάμεση και είναι πολύ γνωστό για το μεγάλο ομώνυμο πάρκο. Μάλιστα στο Richmond park κυκλοφορούν ελεύθερα ελάφια (ω ναι)! Για να σας κόψω κάθε προσδοκία, εμείς δεν πήγαμε πολύ βαθιά στο πάρκο κι έτσι δεν είδαμε. Next time!

Ήταν πολύ πιο κοντά απ' όσο νόμιζα. Μόλις 30-40 λεπτά από το κέντρο του Λονδίνου με το μετρό.

Βγαίνοντας από το σταθμό βρίσκεσαι στο κέντρο της περιοχής, όπου υπάρχουν πολλά μαγαζιά, εστιατόρια, αλλά και κρυμένες εκκλησίες, όπως αυτή της St Mary Magdalene, που κρύβει ένα περίεργο δέντρο, σαν κλαίουσα (δεν τα πάω καλά με τα δέντρα).

Αφού περιπλανηθήκαμε λίγο στους δρόμους της μικρής πόλης κατευθυνθήκαμε για πληροφορίες, και κυρίως για να προμηθευτώ κάποιον χάρτη, στο tourist information που στεγάζεται στο παλιό Δημαρχίο, το οποίο είναι ένα επιβλητικό κτήριο.

Φτάνοντας στον ποταμό είχαμε ήδη αποφασίσει οτι άξιζε τον κόπο η μικρή εδρομούλα μας.

Το ποτάμι, η γραφική γέφυρα, το πλατύ μονοπάτι δίπλα στο ποτάμι ιδανικό για βόλτα, οι φανοστάτες με τις κρεμμαστές γλάστρες με κίτρινα λουλουδάκια... Τη σκηνή ζέσταινε η χειμωνιάτικη λιακάδα. Για να μην γράφω όμως ακόμα 970 λέξεις, θα σας δείξω μερικές φωτογραφίες.

Εκεί δίπλα στη γέφυρα υπήρχε και μια μικρή ανοιχτή αγορά, με λαχανικά, αρτοποιήματα αλλά κι έναν Μαροκινό που έφτιαχνε κάτι λιχουδιές, κι όπως είναι λογικό τιμήσαμε το κάτι τις μας (η εκδρομή ανοίγει την όρεξη)!

Το μονοπάτι δίπλα απ' το ποτάμι συνέχιζε αρκετά, αλλά εμείς κόψαμε μέσα σε ένα σημείο για να κατευθυνθούμε προς το πάρκο πριν αρχίσει να πέφτει ο ήλιος. Κι εκεί που ψάχναμε πως και τι, μπαίνοντας σε ένα άνοιγμα για να μη μας κάνει λούτσα ένα αμάξι επειδή ο δρόμος είχε κάτι νερά, βρεθήκαμε άθελά μας σε κάτι κήπους με γκαζόν και λουλούδια που ανέβαιναν τον λόφο προς το πάρκο.

Αργότερα μάθαμε πως οι κήποι είναι οι Terrace Gardens και ο λόφος ο Richmond Hill.

Λίγες δεκάδες ανηφορικά μέτρα μετά, φτάναμε στην κορυφή του μικρού λόφου, όπου λίγο πριν κατευθυνθούμε για το πάρκο κοιτάξαμε πίσω μας.

Διαπιστώνοντας πως κοιτάμε προς τη δύση, είπαμε να επιστρέψουμε αργότερα.

Μετά κόπων και βασάνων φτάσαμε στο πάρκο. Όπως είχα πει παλαιότερα (και κάποιοι δε με πίστεψαν, ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε!), τα δέντρα στα πάρκα του Λονδίνου είναι φυλλοβόλα, κι έτσι τον χειμώνα δεν είναι τόσο όμορφα όσο τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου. Παρ' όλα αυτά το τοπίο ήταν απόλυτα δασικό και δε μπορούσες να πιστέψεις οτι είσαι λίγο έξω απ' την πόλη...

Στο πάρκο υπάρχουν και διάφοροι κήποι, όπως αυτός, ο οποίος βέβαια περιμένει να την άνοιξη για να γεμίσει χρώματα.

Αυτό θα είναι πολύ όμορφο όταν αρχίσει να πρασινίζει η περιοχή.

Κάπου εκεί βρήκα ένα τηλεσκόπιο το οποίο μέσα από μια τρύπα στους θάμνους βλέπεις το κεντρικό Λονδίνο και τον καθεδρικό του Αγίου Παύλου!

Μέσα απ' το τηλεσκόπιο (χαχα)!

Η θέα προς τα δυτικά του πάρκου.

Όταν άρχισε να πέφτει ο ήλιος και άρχισε να κάνει ψύχρα βγήκαμε απ' το πάρκο και πήγαμε σε μια pub να πιούμε μια μπυρίτσα περιμένωντας τη δύση. Την οποία είδαμε μεν, αλλά κάτι τα λίγα σύννεφα που βρήκαν την ώρα να εμφανιστούν, κάτι οι περιορισμένες δυνατότητες τις φωτογραφικής μου μηχανής δεν μπόρεσα να το αποτυπώσω όπως θα ήθελα.

Ήταν μια ωραία αναζωογοννητική εκδρομούλα (όσο εκδρομούλα είναι 30 λεπτά με το μετρό...) που σίγουρα θα ξανακάνω την άνοιξη με την πρώτη ευκαιρία, ίσως μαζί με το ποδήλατο γιατί το πάρκο είναι τεράστιο! Έλεγξα και επιτρέπεται μεταφορά ποδηλάτου στη γραμμή μετρό που πάει για Richmond! Χεχε!

Καλή εβδομάδα!