Περίπατος στη όχθη του ποταμού

Το επόμενο διάστημα όπως το βλέπω τα posts θα είναι λίγο μπερδεμένα. Μία για το παρόν, μία flashback. Σαν το Lost ένα πράγμα... Γιατί αν αρχίσω με περί Ελλάδας, θα μπαγιατεύσουν τα τωρινά...

Λοιπόν. Μία βόλτα που πρέπει οπωσδήποτε να κάνει κάποιος που θα έρθει στο Λονδίνο είναι κατά μήκος του ποταμού Τάμεση. Υπάρχουν διάφορα σημεία να περπατήσεις, που στο σύνολό τους διαμορφώνουν το Thames Path.

Βέβαια μην το βλέπετε ως path, μονοπάτι, γιατί το Thames path έχει μήκος κοντά 300 χιλιόμετρα, ξεκινώντας από πιο έξω από την Οξφόρδη και φτάνοντας μέχρι το φράγμα, ανατολικά του Λονδίνου. Ε καλά, δε χρειάζεται να το περπατήσετε και όλο μονομιάς! Μπορείτε να περιοριστείτε στο κομμάτι εντός πόλης για μια ωραιότατη βόλτα, βλέποντας αρκετά γνωστά κτήρια και landmarks της πόλης.

Η κλασική λοιπόν βόλτα που εγώ προτιμώ, και αυτή που έκανα και προχθές για να δω και λίγο την πόλη μετά την επιστροφή μου, ξεκινάει από το Westminister, το Big Ben και το London Eye και φτάνει έως την Millennium Bridge ή και την Tower Bridge, αν υπάρχει όρεξη. Από εκεί είναι και οι χτεσινές φωτογραφίες της... παραλίας!

Σας προειδοποιώ. Προσπαθήστε να μην εστιάσετε την προσοχή σας στον συννεφιασμένο ουρανό. Εξ' άλλου είτε έρθεις για τουρισμό στην Αγγλία είτε για εγκατάσταση, πρέπει να το συνηθίσεις και να μη σου κάνει αίσθηση. Αυτός ο καιρός κι αυτός ο ουρανός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πόλης. Ένα συνεχώς ηλιόλουστο Λονδίνου σίγουρα δε θα ήταν το Λονδίνο.

Η περιοχή στο South bank (νότια όχθη), από την Hungerford Bridge προς το Waterloo.

Αριστερά το ποτάμι, δεξιά είναι διάφοροι πολυχώροι, όπως το Royal Festival Hall, που φιλοξενούν διάφορα πολιτιστικά events (εκθέσεις φωτογραφίας, μικρές συναυλίες κλπ) ενώ έχουν και κάποια μαγαζιά και εστιατόρια. Όπως το παράρτημα του Foyles, ενός πολύ μεγάλου βιβλιοπωλείου στο Λονδίνο, έξω από το οποίο είδα ότι είχαν βγάλει πράσινη μοκέτα και καρέκλες για να κάθεται ο κόσμος και να απολαμβάνει τις στιγμές ήλιου. Τα sunny spells. Πόσο πετυχημένο...

Σε όλη τη διαδρομή, κυρίως τα Σαββατοκύριακα (οπότε έχει και πάρα πολύ κόσμο) υπάρχουν καλλιτέχνες δρόμου, animateurs κλπ. Όπως αυτή η δεσποινίς η οποία επιδίδεται σε hula hooping, δίπλα από το Carousel.

Περνώντας τη Waterloo Bridge η βόλτα συνεχίζει κάτω από δέντρα με θέα στον Καθεδρικό του Αγίου Παύλου, το Gherkin - αυτό το κτήριο σε σχήμα σφαίρας - και τη Blackfriars Bridge. Πολύ ωραίο κομμάτι της διαδρομή, πιο ήσυχο από το προηγούμενο.

Περνώντας κάτω από τη Blackfriars Bridge και από τον Oxo Tower φτάνουμε στην Millennium Bridge, πεζογέφυρα, η οποία όπως καταλαβαίνουμε κι από το όνομά της κατασκευάστηκε πρόσφατα, και βλέπουμε φάτσα κάρτα τον Καθεδρικό του Αγίου Παύλου, βγάζοντας βεβαίως βεβαίως μία από τις κλασικές φωτογραφίες.

Από την άλλη (νότια) πλευρά της γέφυρας βρίσκεται το Tate Modern του Λονδίνου, γνωστό μουσείο μοντέρνας τέχνης.

Το κτήριο είναι ένας παλιός σταθμός ενέργειας, ο οποίος είχε κλείσει από το 1981, ενώ μετατράπηκε στο σημερινό μουσείο του 2000. Άλλο ένα must see αν είστε λάτρης της μοντέρνας τέχνης.

Και στο βάθος αγέρωχη η Tower Bridge. Στιγμιαία φωτισμένη, αντίθετα με το υπόλοιπο τοπίο, από κάποιες ηλιαχτίδες που κατάφεραν να περάσουν το παχύ στρώμα από σύννεφα.

Αν έχετε όρεξη μπορείτε να συνεχίσετε μέχρι την γέφυρα του Πύργου και ίσως ακόμα παραπέρα, στο Shad Thames (νότια πλευρά, μετά τη γέφυρα) ή στο St Katharine's Docks απέναντι (βόρεια, δίπλα στον Πύργο). Εγώ είχα αρχίσει να κουράζομαι όμως κι έτσι πήρα το δρόμο της επιστροφής, οπότε και τελικά την έριξε την βροχούλα του (ψιχάλες, μη φανταστείς), αλλά εγώ ήμουν ήδη στο λεωφορείο!

Καλή εβδομάδα!