Μια ευκαιρία

Οι εκλογές έγιναν, ο λαός μίλησε, οι μεν πάνε στα σπίτια τους (σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις κυριολεκτικά), οι δε ετοιμάζονται να αναλάβουν και “σηκώνουν τα μανίκια” όπως δηλώνουν.

Συζητώντας το βράδυ των εκλογών αλλά και τις επόμενες ημέρες με φίλους προερχόμενους από διάφορους πολιτικούς χώρους, διαπίστωσα στα λόγια των περισσότερων μια ελπίδα, μια προσμονή για κάτι καλύτερο. Όλοι, ακόμα και αυτοί που ιδεολογικά διαφωνούν σε πολλά με το ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο Παπανδρέου, κάνουν λόγο για τη δυναμική που του δίνει αυτή η ευρεία νίκη. Για την ευκαιρία που έχει ο Παπανδρέου, ωθούμενος από το αποτέλεσμα των εκλογών, να αλλάξει τα πράγματα, να κάνει τομές, να έρθει σε σύγκρουση με κατεστημένα.

Για τον καθένα ξεχωριστά βέβαια, ανάλογα με το μετερίζι στο οποίο βρίσκεται, όλα αυτά επιτυγχάνονται με διαφορετικό τρόπο. Αλλιώς οραματίζεται ο ένας τη χώρα, με άλλο τρόπο εννοεί ο άλλος την ανάπτυξη, δεν ονειρεύονται κατ’ ανάγκην όλοι τις ίδιου τύπου ρίξεις και τομές. Και απολύτως λογικό είναι, κι εκεί είναι που κάποιοι στην πορεία θα πικραθούν.

Όμως αυτή τη στιγμή, την επόμενη μέρα, πριν από τις προγραμματικές δηλώσεις κι μετά τα πανηγύρια, η διάχυτη αισιοδοξία, η ελπίδα που υπάρχει, είναι ένα κέρδος πολύ σημαντικό.

Δε μπορώ ωστόσο να μη θυμηθώ πως μια τέτοια διάχυτη αισιοδοξία για την “ευκαιρία” που είχε η χώρα υπήρχε και το 2004, όταν ο Κώστας Καραμανλής ανέλαβε με πολλές υποσχέσεις τα ινία της χώρας. Τότε, ακόμα και οπαδοί του ΠΑΣΟΚ παραδέχονταν πως χρειαζόταν μια αλλαγή και μιλούσαν για τη δυναμική που είχε ο Καραμανλής να αλλάξει, να “επανιδρύσει” το κράτος. Πέντε χρόνια μετά σχεδόν όλοι μιλάνε για μια χαμένη ευκαιρία.

Για το καλό της χώρας μου εύχομαι να μη χαθεί κι αυτή. Σε μεγάλο βαθμό είναι στο χέρι του νέου Πρωθυπουργού, σ’ αυτόν πέφτει το βάρος να διαψεύσει τους επικριτές του. Δεν είναι εύκολο να έχεις στις πλάτες σου τις ευχές και τις ελπίδες ενός λαού και στα χέρια σου το τιμόνι μιας χώρας σε μια περίοδο παγκόσμιας κρίσης. Θα πρέπει να έρθει σε σύγκρουση με συμφέροντα, με κατεστημένες αντιλήψεις, με βολεμένους, με κομματικές προσταγές ρουσφετολογικής λογικής. Οφείλει να προσπαθήσει να ξεριζώσει τις νοοτροπίες της ήσσονος προσπάθειας και του ωχαδερφισμού που τόσα χρόνια (σίγουρα πάντως παραπάνω από πέντε) έχουν μπολιαστεί στο DNA του Έλληνα κι έχουν τόσο στοιχίσει, κατά τη γνώμη μου, σ’ αυτόν τον τόπο. Το αποτέλεσμα των εκλογών και οι 160 έδρες που του έδωσε στη νέα Βουλή του δίνουν τον τρόπο να το πετύχει. Πλέον είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσει αυτός και οι συνεργάτες του.