Λίγο μπλε!

Επειδή μπουχτίσαμε αυτές τις μέρες από γκρι, συννεφιασμένο ουρανό, και επειδή έτσι φαίνεται να πηγαίνει όλη την εβδομάδα, βάζω λίγες φωτογραφίες ακόμα από τις διακοπές στη Ρόδο με πολύ μπλε, έτσι, για να σπάσει η μονοτονία. Και ποιος ξέρει, ίσως ζηλέψει κι εδώ και μας χαμογελάσει, όπως πριν μερικές μέρες.

Ο φάρος στο Μανδράκι.

Η πόλη της Ρόδου, από το πλοίο.

Στο κέντρο της παλιάς πόλης, στο συντριβάνι.

Μονόλιθος.

Πρασονήσι.

Ζούμε σε μια ευλογημένη χώρα, όμως έχουμε βαλθεί να τη σταυρώνουμε κάθε μέρα με τα καμώματά μας! Όλοι μας, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο. Όπως λένε και στο χωριό μου, αυτή η χώρα είχε και έχει τόσα potentials (!), αλλά το στραβό μας το κεφάλι δε λέει να το καταλάβει.

Χμμμ, ξέφυγα. Για αλλού το πήγαινα. Μάλλον έπρεπε να σταματήσω στο Πρασονήσι. Το χάλασα το post! Ε, δε με λένε τυχαία γκρινιάρη!

Που κολλάνε αυτά λοιπόν; Να, βάζοντας τις φωτογραφίες στο post, μου ήρθαν στο νου φλασιές από τα ανάποδα (να, άκου ένα, κάποια στιγμή πρέπει να γράψω και για τα άλλα, αλλά το αναβάλλω εσκεμμένα) που συνάντησα όταν που ήρθα και στράβωσα.

Δε βαριέσαι. Ας το βουλώσω προς το παρόν με το παραμύθι που λέμε όλοι στους εαυτούς μας για να μας/σας/τους δικαιολογήσουμε. Ξέρετε, αυτό που καταλήγει πως κανείς δε μπορεί να τα έχει όλα σε αυτή τη ζωή, εμείς έχουμε ήλιο, δε μπορούμε να έχουμε και ευγένεια, οργάνωση κλπ.

Καλό απόγευμα και... καλές βουτιές!