Monday 8 October 2007

Η ώρα των αποφάσεων

Ένα χρόνο πριν ερχόμουν στο Λονδίνο. Χωρίς να έχω το χρόνο να το συνειδητοποιήσω, γνωρίζοντας μόνο ότι το ήθελα πολύ. Αφήνοντας πίσω πρόσωπα αγαπημένα αλλά και καταστάσεις που με εξόργιζαν, έχοντας στις αποσκευές μου ποικίλες αναμνήσεις μιας φοιτητικής περιόδου που τέλειωνε και σχέδια για το μέλλον, έστω λίγο θολά και ασχημάτιστα μέσα στην αβεβαιότητα του αγνώστου που ανοιγόταν μπροστά.
Δεν το μετάνιωσα ούτε για μια στιγμή. Ούτε τον πρώτο καιρό που ένιωθα τη μοναξιά τόσο έντονα όσο ποτέ πριν, ούτε αργότερα όταν έκανα συμβιβασμούς που άλλοτε δε θα έκανα, ούτε καν προχτές που βρέθηκα σε μια παρέα και έπιασα τον εαυτό μου να ξεχνιέται, να ακούει τους άλλους να μιλάνε χωρίς να δίνει σημασία (είναι πιο εύκολο όταν δεν μιλάνε ελληνικά…) και να αναρωτιέται «τι κάνω εδώ»;
Όχι, ούτε τότε το μετάνιωσα.
Γιατί είδα και έκανα πράγματα που δεν θα είχα τη δυνατότητα αλλού, γιατί πραγματοποίησα μερικά από τα μικρά μου όνειρα, γιατί αποκόμισα γνώση και εμπειρία που ξέρω ότι άξιζαν τον κόπο, γιατί γνώρισα ανθρώπους διαφορετικούς, γιατί άνοιξα τους ορίζοντές μου περισσότερο, γιατί έμαθα νέα πράγματα, γιατί δεν έμεινα στάσιμος, γιατί μέχρι το τέλος ένιωθα τυχερός που το έζησα. Κι έτσι ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω, αλλά αντίθετα όσο το ταξίδι πλησίαζε στο τέλος του, και όσο ένας ένας έπαιρναν το δρόμο της επιστροφή, μελαγχολούσα.
Κι όταν ήρθε η ώρα της απόφασης, αυτή τη φορά το σκέφτηκα καλά, το ζύγισα, το μελέτησα.
Η επιστροφή αναβάλλεται.

13 comments:

lifewhispers said...

γκρινιαρη, χρησιμοποιησες το ρημα "αναβάλλεται".γιατί όχι ¨ακυρώνεται" και ενισχύεται με μικρά - ταξίδια διακοπών ή πάυσεων; εχω πολλά να σου πω, αλλα από που αν αρχισω τώρα... i know the feeling παντως.

seaina said...

Αγαπημένε μου φίλε, χαίρομαι πάρα πολύ για σένα. Το σημαντικό είναι να μην μετανοιώνεις για τις επιλογές σου και να τις γλεντάς .. όπως μάλλον έκανες!
Καλή συνέχεια λοιπόν στον νέο δρόο που ανοίγεται μπροστά σου και άσε την επιστροφή για όποτε την επιλέξεις!
Φιλιά!

Σοφία said...

Τέλεια επιλογή! Είμαι σίγουρη πως δεν θα το μετανιώσεις (μόνο μην το πάθεις σαν εμένα, που την αναβάλλω 10 χρόνια τώρα χαχαχα).

Αυτή τη φάση στην παρέα που κλείνεις τα αυτιά σου και αναρρωτιέσαι τι στο καλό κάνεις εκεί, την έχω περάσει κι εγώ άπειρες φορές :-)))))

An-Lu said...

Ανέβαλλέ την επ' αόριστον...κάτι ξέρω που σου λέω...

katerina said...

Εσύ να είσαι καλά και να περνάς καλά και η Ελλάδα δεν φεύγει από τη θέση της.. Ούτε οι φίλοι χάνονται ούτε η οικογένεια! Κάνε αυτό που νομίζεις τώρα που μπορείς...

Υ.Γ.: Κάποιον πρέπει να έχουμε και εμείς εκεί πάνω... ;)

Unknown said...

Καλημέρα

Η επιστροφή αναβάλλεται

Πολύ σπουδαία και
σοφή απόφαση !!!!!!!!!!!

Καλό πρωινό

Η ζωή δεν περιμένει

Γκρινιάρης said...

Lifewhispers, είναι πολύ μεγάλη απόφαση να "ακυρώσεις" την επιστροφή. Πολλοί παράγοντες, πολλοί λόγοι, πολλά να λάβεις υπ' όψιν. Βέβαια ουδέν μονιμότερο του προσωρινού που λένε, αλλά η παραμονή μου θα έχει τέλος και το ξέρω. Αλλά δεν πειράζει!

Seaina, thanks. Όντως, το να μη μετανιώνεις είναι πολύ σημαντικό, και όσο δε μετανιώνω είμαι καλά.

Σοφία, δε σκοπεύω να ακολουθήσω το παράδειγμά σου, αν και δε θα με χάλαγε! Ούτε εσένα σε χαλάει κι ας γκρινιάζεις κι εσύ που και που! Αυτό με την παρέα στην pub με ταρακούνησε λίγο, αλλά το απέδωσα στο οτι τα παιδιά τα ήξερα μόλις λίγες μέρες και ήταν ΟΛΟΙ Άγγλοι, οπότε ήμουν σαν τη μύγα μεσ' το γάλα.

An-Lu, μικρά μικρά τα βήματα! :)

River, ανοίγει πολύ μεγάλη συζήτηση. Ναι, η Ελλάδα δε φεύγει από τη θέση της, ούτε η οικογένεια, αλλά μέχρι εκεί. Οι φίλοι, εκτός από τους κολλητούς, και οι γνωστοί, και ο κοινωνικός και επαγγελματικός περίγυρος, είναι εύκολο να χαθούν. Κι αν δε με πειράζει γιατί πάντα είχα λίγους και καλούς φίλου, που μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, σίγουρα δε θα μου αρέσει αν γυρίσω πίσω και βρεθώ μόνος ανάμεσα σε ξένους (με εξαίρεση αυτούς τους λίγους). Μεγάλη κουβέντα, και δε μπορώ να συμπυκνώσω αυτά που σκέφτομαι στις λίγες γραμμές ενός comment.

Sailor, σ' ευχαριστώ για την υποστήριξη! :)

Anonymous said...

Εγώ πάλι είχα σκεφτεί «τι δουλειά έχω εδώ πέρα» μέσα σε παρέα που την ήξερα χρόνια και ήταν στον τόπο που μεγάλωσα...

Είσαι εκεί που πραγματικά θέλεις να είσαι και αυτό μετράει...

http://blogs.in.gr/pmprotzaki/

Σοφία said...

Γκρινιάρη μην μασάς. Ο πρώτος χρόνος είναι ο πιο δύσκολος, κι αυτός πέρασε ήδη ;-)

Aposperitis said...

Αναβάλλεται επ' αόριστον;;;

Ας κρατήσει όσο σε γεμίζει και μετά...το ξανασκέφτεσαι. Άλλωστε πάντα θα μπορείς να επιστρέψεις!

Καλή συνέχεια λοιπόν!!! (Άντε και στα δικά μας ;-) )

jul said...

ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ....
Αν μου δυνόταν ευκαιρία επαγγελματική θα την άφηνα την Ελλάδα Γκρινιάρη μου. Οι εμπειρίες που αποκτάς έξω δεν παίζονται.
Οι γνώσεις, ο τρόπος ζωής, ολα...
Βεβαια χάνεις πράγματα που αγαπάς στην ελλάδα, ίσως στεναχωρείς κάποιους που σε αγαπάνε, αλλά πιστευω ότι βαθειά μέσα τους χαίρονται όλοι για την δύναμη που έχεις και για την συνέχεια που θα έχεις....

Καλή συνέχεια λοιπόν!!!!!!

Dream_Rider said...

Σπίτι είναι εκεί που είναι η καρδιά...

Γκρινιάρης said...

Penny, καλωσήρθες. Φαντάζομαι είναι χειρότερο όταν το αναρρωτιέσαι αυτό μέσα σε δική σου παρέα. Πάω πάσο!

Σοφία, για να το λες εσύ κάτι ξέρεις!

Aposperitis, όχι επ' αορίστον. Αλλά κι αυτό μου φτάνει!

Jul, έχεις δεν έχεις άδικο, οι εμπειρίες αυτές είναι πολύτιμες.

Dream rider, το σπίτι μου παραμένει στην Ελλάδα, αλλά δε μένουμε και όλη μέρα σπίτι μας, n' est pas;